Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

„Pamiętaj - w naszej firmie, sami przyjaciele.
Szef jest jak ojciec, pomoże nawet w niedzielę.”


najpierw była marchewka - służbowe ubranie
komórka laptop integracyjne spotkanie
jednak już po miesiącu pierwsze gnębienie
Adam Jolka liderzy wszyscy lepsi od ciebie

nie masz ambicji nic nie zarobisz
zapomnij o rodzinie bo kariery nie zrobisz
biedak żyły wypruwał by wytycznym sprostać
choć miewał dość - wstyd było się poddać

im lepsze miał wyniki tym więcej wymagano
wręcz nieosiągalne cele mu stawiano
musisz być kreatywny stale kombinować
nie dbać o innych siebie wciąż żyłować

stres był coraz większy - zadania przerastały
schudł posiwiał żołądek wrzody mu zżerały
by móc funkcjonować łykał leki garściami
kiedyś wyjdę na prostą - żył marzeniami

zanim się zorientował siedział w szambie po szyję
potrzebował pomocy lecz „przyjaciele” go kijem
pchali coraz głębiej by siebie wypromować
zrozum - prawa rynku urazy nie chowaj

mimo ciężkiej depresji przyszło otrzeźwienie:
dość tego gówna - bycia szczurem śmieciem
rzucił wszystko i odszedł niewiele to zmieniło
stracił godność przyjaciół rodziny już nie było

to co wcześniej zarobił wydał u lekarza
teraz jest na odwyku i jak mantrę powtarza:
nie dajcie się zwariować nie bądźcie szczurami
bo stracicie wszystko w pogoni za zyskami

Opublikowano

Forsa wprawia w ruch ten świat! („Money makes the world go round!") - śpiewała Liza Minelli w słynnym filmie „Kabaret".
najważniejsze- umieć w życiu wszystko wypośrodkować. niełatwe zadanie? niełatwe. ale warto próbować, aby w wyścigu szczurów się nie zatracić; najlepiej zacząć od tego, by samemu sobie być przyjacielem.
czego życzę wszystkim i sobie. pozdrawiam:)

Opublikowano

Nie pisnę nic o formie, bo już wiesz... ale treść i owszem do głębokiego rozważenia dla masy ludzi.
Niestety często wypruwamy wnętrze, żeby zaistnieć w miejscu pracy, a ktoś z boku i tak wskaże
jakieś potknięcia.
Pozdrawiam... :)

Opublikowano

O formie nie wypowiem się nigdy i w żadnym wierszu. Mój odbiór jest bardziej, niż prosty - skupiam się wyłącznie na przekazie, a ten... albo trafia, albo nie ;)))
Twój trafił, jak najbardziej.

Pozdrawiam serdecznie

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Jestem pod wrażeniem. Pozdrawiam
    • był piękny, słoneczny poranek obłoki spokojnie sunęły po niebie powiewał leciutki zefirek a ona szła   bez celu, byle przed siebie   bezstronnie, bez wahań - kto bardziej? a co było? minęło, nie przeliczała patrzyła prosto i najzwyczajniej   stopa przed stopę, bo jednak ostrożnie  - od siebie  dojrzała i ogarnęła  przykryła lekko, współczule pomniejsze   i nagle słońce zdało jej się zbyt ostre a wiatr wstrząsnął swą siłą bo serce zadrżało o bezbronne   moje maleństwo - szepnęła - wyrośniesz    i z nowym poczekaj, wytrwaj - ja wrócę   w pełni nadziei, uśmiechu i z dobrym słowem przelewając spomiędzy  poiła dzień za dniem nie ustając w trudzie   aż przyszedł czas zrozumienia tak, uroniła dwie łzy - skoro nie mogło być więcej   ale powstała z kolan i ruszyła dalej bo najlepszy grunt? to nie stracić  siebie samej   i dobrze wie: nie rozkwitnie gdzie nie przyjmuje się miłości   ***   czego nie mogła dostrzec w chwili nieobecności   ziemię już dawno rozgrzebano   bo liczył się nie plon   lecz jej żywe  ziarno        
    • dziękuję za twoje yang   co wprawione w ruch - kołysze się z rozwianymi myślami powroty wybieram spokojniejsze   moje yin na pohybel temu, który podejdzie  wystarczy i tak _ nigdy nie będziemy tacy sami   chciałeś być bliżej? czy chodziło o wiatr?   *** ona pragnie być wyżej i wyżej upewnia się wykręcając głowę jesteś - stoisz - zapadasz   popychasz z odskokiem   jej góra - tobie dół a przecież bliskości rezonują każdego z nas  (bo cóż ponad piachem?)   nie zatrzymuj  nawet do mnie i usiądź czasem   bo masz prawo  bujać się jak ona, jak ja   wiesz, nie wszystko musi być razem  
    • Łu noju uż kapelki w ksiotki łustrojóne só, i szlejfki furaju na zietrze, abo dzie eszcze. Na majowe litanije buł cias, jek w októłber różaniec est. Matulko Śwanto ma modry klejd, tlo niebo Warniji i spsiyw. Ziziphus spina-christi,zielóne szczepy zawdy, abo krew?             Kapliczki już kwiatkami przystrojone. Wstążki fruwają na wietrze, i nie wiem gdzie jeszcze. Był czas na majowe litanie, bo w październiku przewidziany różaniec. Mateńka Święta ma błękitną sukienkę, jak niebo warmińskie jak śpiew. Głożyna wiecznie zielona, czy może krew? Na górze Synaj o miłości było, na chwałę Boga, tu nic się nie zmieniło. Czy zielone krzewy znów broczą karminową posoką? Cud odkupienia- wciąż tyle rozstajnych dróg. Czy ciernie są podobne do gorących ust? I znów wiatr popędził arterią poprzeczną, rozłożył ręce, świat zasłonił deszczem. Majowe pola się śmieją w barwnej sukience, jak marzenie z zapachów róż. Wracaj wietrze i wiej tylko tu jeszcze. Pieśni miłosne śpiewaj na chwilę dla snów. Cienie drzew rozkołysz w tę letnią noc. Drogą Krzyżową zaszum, lśniącą oprawą łąk. Bądź.
    • @Roma nie wiem co powiedzieć. Chyba tylko..... dziękuję Roma.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...