bez tytułu

[Jacek Żeromski]

Stoję w oknie
gdzieś pomiędzy nocą a dniem
gdzieś pośrodku
i rozkładam ramiona
Wyobrażam sobie jak to jest
mieć skrzydła gotowe do lotu
Jestem w chmurach
już lecę tam gdzie słońce wschodzi
by chwycić orła za ramię
by być w czułości jego wiatrów
i razem z Światłem
drgać na zielonym liściu
Chwycić się pajęczyny srebrzystej
i poczuć lekkość łąki rozgrzanej
I tylko stoję w oknie
już zmierzch nadchodzi fioletowy
myśli mkną do okien
gdy odlecą oskrzydlone
ujrzę je na niebie
pośród moich marzeń
będą roześmiane,skore do zabawy
Za dnia jeszcze odfruną za horyzont
i znów stanę w oknie
by ujrzeć to co w duszy dojrzewa

[Michał Gomułka]

Wyobrażam sobie to powiedziane jednym tchem... z zamkniętymi oczami...

Bardzo ładnie. Są momenty znakomite :

by być w czułości jego wiatrów
i razem z Światłem
drgać na zielonym liściu

I są momenty dopełniające. Podoba mi się. Gratuluję.

[Jacek Żeromski]

bardzo się cieszę Michale, że Ci się podoba.
Dziękuję za miłe słowa.Piszę dalej,a Twoja opinia jeszcze bardziej mnie uskrzydla.

[Michał Gomułka]

Super. Tak dalej :-)