Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

zjadłem pączka
przyszła wiosna
moja dusza znów radosna
powiedziała
do mnie słowo
i znów czuję się morowo
ona pączkiem
ona wiosną
i znów moje skrzydła rosną
szeptem, mową
duchem, ciałem
i znów dla niej oszalałem
jest jak lek
najlepszy doktor
jak zew krwi, jak w kinie pop-corn
jak tort słodka
jak spotkanie
jak kolacja ze śniadaniem
za jej usmiech
za spojrzenie
oddam w ciemno przeznaczenie
przyszła wiosna
zjadłem pączka
ogarnęła mnie ... gorączka
najpiekniejsza
ta cudowna
co jedynie jest wymowna
płonie serce
kipi dusza
nikt do tego mnie nie zmusza
słońce świeci
wietrzyk wieje
a ja za nią wciąż szaleję
piecze pączki
wiosną gra
niezniszczalna miłość ma

Opublikowano

Nie.
Pączki się smaży to raz,
a dwa
to rymy
jakby ktoś częstochowską przekupkę po pysku smagał rytmicznie.


"...Czuję się morowo"?

No nie. Stawiasz na Tolka Banana?



"Popcorn"
itd.

Ale działaj, bo się zakochałeś tylko nie wiesz, co z tym zrobić.

Opublikowano

zawsze stawiałem na siebie Sicza ...:) czy jak Ci tam ...:)
a moje wiersze to ... moje wiersze...i nie pisze ich dla Ciebie ... dzięki bogu ...:)
pozdrawiam ...
a rymy są jakie są i słowa tez... takie być miały...:)))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



skoro twoje wiersze, to twoje wiersze, to dlaczego podjąłeś tą decyzję, żeby je publikować?
a skoro już publikujesz, to nie możesz ignorować czytelnika, przecież piszesz dla niego...
skoro nie piszesz dla czytelnika, pisz dla siebie.
skoro piszesz dla siebie, nie publikuj...
inaczej będziesz miał do czynienia z krytyką, bo nie każdemu musi się podobać twoja "poezja"
pozdrawiam.
Anioł.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


a wiesz w ogóle dla kogo piszesz?
........
Stasiek Anioł - stróż karierowicz, dozorca domu - Panie Alternatywy 4, nie dla Pana na pewno, a ten kto wie dla kogo piszę, ten wie ... ( dozorcom nic do tego ) i nie jest snobem z globusem zrytym jak pole ...
pozdrawiam...

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Zachód… świetlisty, promieniujący, Szum wody, cichy oddech wszechświata, Pył kamienny spod fal chwytający, Na horyzoncie drewniana chata.   Tuż ona… igła w stogu siana, Obok mnie, z uśmiechem wrażliwym, Siedzi ta, ciemnooka oddana, Cząstka Boska, w eterze żywym.   Blond, kaskadowo opadający, Na zgrabne, niczym anielskie plecy, Wzrok drżący i uspokajający, Przeszywający głębię, kobiecy.   Spinelowe, rozchylone usta, Delikatne, jak chmurka na niebie, Trafiają w kapryszące gusta, Ucałują czule w potrzebie.   Wtulony czuję zapach lotosu, Ciepło jej włosów, okala szyję, Wymieszany z nutą kokosu, Doznaję uniesienia, że żyję.   Patrzy na mnie, przeszywa mi duszę, Wchodzi w ocean niespokojny, Zagłębia się w nim, widzi, że fruszę, Fale wirują, wolne od wojny.   Cichy szept, „O czym myślisz kochany?” „O świecie, planecie bólu i łez. Dobra, miłości, szczęścia zabrany.” „Ciii…” Kładzie mi palec na usta, „Leż…”   Siada okrakiem, patrzy z góry, Dłonią otula serce wrażliwe, „Rozumiem cię, zburzymy te mury, Zerwiemy razem węzy kłamliwe.”   Malachitowe drzewa hulają, Obejmuję rękoma jej talię, Wargi ust się do siebie zbliżają, Ptaki nam ćwierkają, chwalili je.   Widzę łzę z innego wymiaru, W ciemnym zwierciadle do otchłani, „Jesteś znakiem prawdziwego daru, Nieprawdopodobnymi siłami.   Prawdziwą ostoją w chaosie, Wzorcem bytu z Krainy Światła, Cóż bym uczynił sam w mym losie?” Grymas radości, uśmiech mój skradła.   Otula dłońmi twarz pieszczotliwie, Gest miłości na policzku składa, „A więc jestem dla ciebie prawdziwie.” Ramiona me powoli rozkłada.   „Aby cię wspierać, kochać, pomagać, Gdyż ty mój drogi masz tu zadanie, Nie można go zupełnie odkładać, Masz wzniecić to duchowe powstanie.”   Rzeka szlocha lekko, słońce zaszło, Świadomość, że to fikcja dobija, Wszystko z hukiem iluzji zbladło, To niczym sen, myśl o tym zabija.   Gdzie znaleść taką kobiecą duszę? Nim znajdę prędzej się sam uduszę, Która mnie pięknie, w pełni zrozumie, Dostrzeże, do swego życia przyjmie.   Pokocha czule, zaakceptuje, To jak myślę i się zachowuje, Czy będzie mi taka dama dana? Szukanie igły w stogu siana…    

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Wielebor

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • planujemy  a chwile one mogą decydować  o życiu   spotkałem ją jego  zauroczyłem się... przechodziłem  na czerwonych światłach  nie zdążyłem ...   chwile one mogą decydować  o życiu    a ja  ja tracę ich tak wiele... bezpowrotnie    5.2025 andrew    
    • @Groschek dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...