Czas świadomości

[Kala]

Usiadłam na skraju tożsamości
I przymknęłam oczy.
Grube, błyszczące murzynki
plotły sobie wymyślne fryzury w chacie z korzenia wyrosłej
albo korzeniem będącej.
Oddech skracał się.
I pszczoły napływały zewsząd.
Z wielkich liści kapały krople potu.
A srebrzyste ptaki przynosiły po kawałku
w dziobach, porwaną tęczę.
Czułam się jak na kartce książki
Czytanej właśnie dziecku na dobranoc.
I bałam się, że ktoś nagle zapragnie następnej opowieści
A moje miejsce spłynie dusznym zapomnieniem.
Ale nie tak było.
Choć ktoś w końcu zamknął moją książkę
I przytulił twarz do poduszki zasypiając.

[Kasia]

Świadomie piszę, że mi się podoba, jako opowieść Rysujesz wiele wątków. Może zechcesz je rozwijać dalej....

Pozdrawiam Kasia