Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dziękuję za czytanie i słowa. Proste nie jest i życie.
Jeśli dotyczą te słowa wiersza, to może pomogą w zrozumieniu wyjaśnienia, pod
komentarzami u poprzedniczek?
Serdecznie pozdrawiam
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Niestety, nie znam, chętnie bym przeczytała (wysłuchała),
ale temat - chyba podobny?!
Dziękuję za czytanie i komentarz,
serdeczności
- baba

Na ulicy Banacha w Warszawie znajdują się Kliniki AM.
A we Wrocławiu anioły noszą niebieskie mundurki i przypominają Smerfy :)
pozdrawiam serdecznie
a
Wiedziona ciekawością, przeczytałam o ulicy Banacha w Warszawie korzystając z Wikipedii.
Dziękuję ślicznie za wyjaśnienie!
A to ciekawe, we Wrocławiu niebieskie Smerfo - Anioły? Też pięknie odziane, niebieskie
niebieskości!
Czyli, bardzo dobrze kojarzyłaś! zgodnie z moim zamysłem. Dzięki!
Heej!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


--oj, to mi przypomnialo szpital, brrr
tez wolę zieleń, chociaż siostry mają zielone szaty w szpitalach, to anioly?? oj, nie wszystkie są nimi...
piękny wiersz Izuniu!, piekny
Bardzo dziękuję Skrzydełko! Wiem, że te dobre opinie o wierszu, są troszkę na wyrost,
ale i tak jest mi bardzo, bardzo! Dziękuję, serdeczności
- Iza
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


wiersz pełen kontrastów, walki emocji i barw
gdyby nie bold utwór jest płynny
pozdrawiam
r
Dziękuję za czytanie i uwagi; rozważę je, pomyślę, wiem, że dobrze radzisz,
nie wiem, czy mi się to uda. Spróbuję.
Dziękuję, serdeczności
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję za przeczytanie i miłe słowa o wierszu, obawiam się, że niezupełnie
zasłużone.
Serdecznie pozdrawiam
- baba

A skąd taki dystans do udanej próby ujęcia trudnego tematu? Mało który wiersz zostaje doceniony przez tak różnych odbiorców - łatwość tworzenia obrazów w poezji jest skarbem, Ty, Babo, go masz. Pozdrawiam jeszcze raz :)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję za przeczytanie i miłe słowa o wierszu, obawiam się, że niezupełnie
zasłużone.
Serdecznie pozdrawiam
- baba

A skąd taki dystans do udanej próby ujęcia trudnego tematu? Mało który wiersz zostaje doceniony przez tak różnych odbiorców - łatwość tworzenia obrazów w poezji jest skarbem, Ty, Babo, go masz. Pozdrawiam jeszcze raz :)
Ponownie dziękuję, nie wiem co więcej powiedzieć; kłaniam się, życzę
dobrej nocki z kolorowymi, pogodnymi snami
- baba
Opublikowano

No Babo rzadko komentuję białe ale ten zrobił wrażenie.

a bywa, że ból znika
zaś wir szybko w otchłań wsysa
zaraz bliskich spotykasz
chcesz zostać nawet od dzisiaj

nagle szarpnięcie ostre
znów ból i głośne wołanie
mamy ją - walą w mostek
wracasz dokończyć zadanie

pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zostałem po niej jak świt, który utracił własny oddech - świat niby wschodzi, ale każde światło drży, jakby mgła niosła w sobie więcej bólu niż wszystkie ludzkie serca zebrane w jednym miejscu. Ona była światłem - nie światłem zwykłym, lecz tym pierwotnym, które przecinało kosmos, delikatne jak skrzydło rodzącej się gwiazdy i potężne jak milczenie wszechświata, zanim wymyślono jakikolwiek czas. Jej oczy...dwie głębokie studnie nieba, z których wyciągałem marzenia jak srebrny pył - marzenia, które nie chciały spaść, bo nawet ziemia nie była godna ich ciężaru. A teraz - zostały po niej mgły. Gęste jak pamięć rozdarta w miejscu, którego nawet śmierć nie potrafi zabliźnić. Chodzę przez wrzosy, przechowujące jej oddech w liściach, a każde drżenie tych liści mówi mi szeptem, że nie odeszła dlatego, że chciała, lecz dlatego, że świat był zbyt ciasny dla jej światła. Zniknęła piękniej, niż ja kiedykolwiek potrafiłbym żyć. Tęsknię tak, że myśli rozmazują się jak dym, tracą granice, chcą stać się mgłą, by ją odnaleźć - choćby jako cień światła, choćby jako najcieńsza iskra w nicości. Czasem mgła zatrzymuje na sobie odcień Fioletu, jakby szukała kogoś, kogo brakuje jej tak samo jak mnie. I wtedy wiem, że nie brak mi tylko światła - brak mi Fiołków, które potrafiły pachnąć nawet w nocy. Tęsknię tak, że wiatr niesie smak jej imienia, jakby sama przestrzeń płakała po tym, czego nie zdołała zatrzymać. Czasem, gdy stoję między mgłami i zamykam oczy, przychodzi do mnie jej zarys - niepełny, urwany, jak skrzydło anioła, któremu przerwano lot w połowie snu, a pióra wciąż krwawią światłem, które nie ma gdzie wrócić. To drżenie boli bardziej niż jej odejście, bo przypomina, że jej światło przetrwało nawet śmierć, ale już nie przetrwa drogi powrotnej do mnie. Kochałem ją, jak się kocha ciszę na pustyni - do dna, do sucha, do bólu, z pragnieniem, które nie ma gdzie spaść. Byłem tylko cieniem człowieka z dłonią wyciągniętą ku niebu, którego już nie ma. A jednak nocą mgła podchodzi pod samo serce, jak pytanie, na które nie istnieje odpowiedź. I przez krótką, nierealną chwilę jej wszechświat błyska we mnie raz jeszcze - jak gwiazda, która powraca tylko po to, by umrzeć drugi raz w tym samym miejscu. A jej gasnące światło wypełnia ciszę szarpnięciem tak głębokim, że nawet Bóg nie zdołałby wypowiedzieć jego bólu. I wtedy wiem jedno: to nie ja płaczę. To świat płacze po niej. Mgła. Wrzosy. Czas płaczą. A ja tylko stoję, ze światem w popiele, z sercem pełnym jej cienia, i oddycham tym, co po niej zostało - światłem, które przeszło przez wszechświat, światłem, które nie zna powrotu, światłem, które nie ma już właściciela, a jednak trwa - jak echo jej istnienia, jak drżenie mgły, jak pamięć samego wszechświata, który stracił kogoś, kogo nie potrafił zatrzymać.      
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Jaka cała reszta. Nic nowego pod słońcem.
    • Filozofia wiarą. Świat zadaje pytania-wikła. Niebieska jest strzała! Wąż przyjął kształt…  
    • (Ile ma d.. u dam Eli?)       Rabina tani bar.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...