Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Okna tak pieczołowicie i
Z namaszczeniem czyszczone
Pewnie dawno w proch są rozbite
A może w nowe otwory wstawione
Domu innego znów patrzą?
I patrzą przez nie już inne oczy?
A moje dawne czy tam zostały
I czasem zalśnią nagłym wspomnieniem
Śladem łez lub szczęścia promieniem?
Kiedy znów widzę trawę zieloną i
Kwiat georginii , co namokły od deszczu
zwiesił głowę
A pod nim ptak płowy czyści pióra , aby
Odlecieć w swoja stronę
Ślad nieuchwytny jak poblask
Światła na śniegu od lampy
Wiszącej nad stołem
I cienie tych , których pamięć wyzwala
Pamięć co się znienacka otwiera
I tak usilnie się stara
Zapisać na zawsze drżeniem serca
Lecz ujęta zostaje w jakże niedoskonałe
I nie takie jak pragnie, słowa wiersza.

Opublikowano

Stary kredens tak pieczolowicie i
Z namaszczeniem czyszczony
Pewnie dawno w proch obrocony
A moze w nowe pomieszczenie wstawiony
Domu innego znow stoi?
I patrza na niego juz inne oczy?
A moje dawne czy tam zostaly
I czasem zalsnia nudnym wspomnieniem
(tu flaki z olejem)
Kiedy znow pale trawke zielona i
Kwiat konopi , co namokly od deszczy
zawiesil glowe:)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Bardzo ludzki tekst, historia o tym jak człowiek dla innego człowiek może stać się najważniejszy. O lojalności, o zrozumieniu, bliskości... 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Tu się uśmiecham, nie potrafię się nie uśmiechnąć do Krzysztofa... Pięknie.
    • @Robert Witold Gorzkowski   Dokładnie tak, Robert. Dziękuję Ci za ten przykład - z tą sztuką kubistyczną to w punkt. Widz często widzi tylko efekt końcowy, ale nie dostrzega drogi, która do niego prowadziła - lat ćwiczeń, prób, opanowania klasycznych form.   Picasso, zanim namalował Guernikę, potrafił narysować końską głowę jak z anatomicznego podręcznika  - czyli miał i znał podstawy. Był świadomy. I właśnie dzięki tej świadomości mógł tworzyć rzeczy, które burzyły formę z sensem, nie przypadkiem. Tak samo jest z poezją – zanim coś rozbijemy, warto wiedzieć, co dokładnie rozbijamy. To trochę tak, jak z latarnią morską - nie chodzi o to, żeby przesunąć ją z miejsca, (ona musi być), Warto zrozumieć, jak działa i jak pomaga statkom bezpiecznie przepłynąć. Bez tego światło traci sens. A po co latarnie? Niech wszystko co napisane, będzie poezją   Dzięki Ci za ten głos - dodaje odwagi do dalszego dzielenia się, bo widać, że rozmowa nie idzie w próżnię:)  
    • @Alicja_Wysocka dziękuję Alicjo za wspaniałe słowa. Z pełnym szacunkiem dla Ciebie.
    • dwa miliony lat temu  wtedy człowiek wyszedł z Afryki  entropia Europy przez kilka  gatunków istot ludzkich  życie nie jest łatwe    potem mrozy  cmentarzyska fosylia  i skamieniałe żebro    rzucona dzida leci wysoko  najlepiej celować w mamuci bok drony na osiedla i szpital dziecięcy  dobrze zeszklony koniec łatwiej przebija zwierzę    jar północny pali już ognie  praca daje spokój duszom przodków  pierwsza lekcja to wyjazd z hangaru  w pracy zbroi przeciwlotnicze  pociski rakietowe    z tej ciszy pierwszego miliona lat po upadku Asteroidy wyszły ssaki ryjące  życie nie jest łatwe    jadły popiół           
    • @Berenika97  delikatnie bardzo. Pięknie aż żal czasem się obudzić
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...