Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nasza niebieskość ma różne odcienie, nie bez powodu w języku angielskim
idiomy z jej udziałem oznaczają smutek.
Twój komentarz jest dla mnie jak laurka (w najlepszym tego słowa znaczeniu;))
Anku dzięki serdeczne, niech nam muza sprzyja ;)))
Pozdrowienia ciepłoniaste :))
  • Odpowiedzi 43
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dziękuję Biała Lokomotywo, tak mi się odpowiedziało ;

"Czy to dobrze, czy źle: tak usypiać we mgle?
Szeptać wieści pośnieżne, podzwonne, spóźnione?"

www.youtube.com/watch?v=GPsolD4zbT8

Senność gęsta jak śnieg i krążąca jak śnieg
Zasypuje śnieżnemi płatkami sennemi

Bezprzyczynny mój dzień, bezsensowny mój wiek
I te ślady bezładnych moich kroków po ziemi.

Czy to dobrze, czy źle: tak usypiać we mgle?
Szeptać wieści pośnieżne, podzwonne, spóźnione?

Czy to dobrze, czy źle: snuć się cieniem na tle
Kołującej śnieżycy i epoki przyćmionej?

Senność gęsta jak śnieg i krążąca jak śnieg
Zasypuje śnieżnemi płatkami sennemi
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




ooo, pięknie
bardzo dobry kawałek
spójna całość
ostatnie wersy to takie smaczne słowa
dzięki za to
:)

Miło mi, że zajrzałaś babo mimo mojego "komentatorskiego lenistwa" ;))
Postaram się w najbliższym czasie odrobić te zaległości ;))
Dziękuję za czytando i komentarz.
Pozdrawiam :))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


już nie zdążę nic napisać, bo jechałem ze wszystkimi tekstami na stronie po kolei, głównie narzekając (głównie na oczy), ale wrócę wieczorem.

No fakt, "oczów" to jest nadmiar w wierszach, co często podkreślał też Michał K. ;)))
U mnie tym razem też są, ale mam nadzieję że wieczorem spojrzysz na moje inaczej ;)) :PP
A jak nie, to zamknę i pójdę spać ;)))
po omacku...
:))))
Opublikowano

Przebacz bo nie godzien jestem, ale mad herdsmen
zachecają

Mother Courage pomyslała

( Recall with me this verse by Julek


( O, my friend untaught!
friends from this or far land
for whom the bells toll;
fat belly kings
this is just a nonsense or you're kidding us,
when you call us to the arms) - by Julian Tuwim

nothing has changed since the dawn of times
except for a dramatic gender
as the grammar in an article
in French les
in German die
underneath armoured bellies
swastika
tacks of Messerschmitts
or nuclear fission

Running away from crowded cities
to get onto the chartered yachts in Caribbean
and live through an adventure of our life
finally dropping anchor
onto the finely sculpted bottom
in nine feet of crystal clear water
but there
tectonic plates crack
and instead of safe stay
we drag the night
to save trace of conscience
clench our fists
in desperation

and again something amiss in our eyes

reminding the sky
holed black
under the swollen eyelids
subdue fear
stirs murky waters )

by Agata Lebek, translation by an old man

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ano są, ale przynajmniej nie zajmują połowy wiersza ;)
zresztą to, co z nich wyszło na koniec nawet mi się podoba. tak właściwie podoba mi się najbardziej. taki duży temat sobie wzięłaś, i nie jestem do końca pewien, czy dość konsekwentnie go poprowadziłaś, bo wiersz, im bliżej do pointy, tym bardziej łagodnieje, co daje wrażenie słabej korespondencji między pierwszą strofą (ale i cytatem), a resztą wiersza. ale może to i dobrze?
pozdrawiam
Adam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Tłumaczenie analizuję od wczoraj, moją Ankę też poprosiłam o to :))
Mnie się podoba, ale pierwsze wrażenie było takie, że najbardziej spodobało mi się przeliczenie metrów na stopy ;)))
To takie obrazowe, sternikowe i angielskie ;))) I fajnie brzmi.
Nagadamy się jeszcze ...
Bardzo serdecznie dziękuję :))
Ahoj Kapitanie :))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ano są, ale przynajmniej nie zajmują połowy wiersza ;)
zresztą to, co z nich wyszło na koniec nawet mi się podoba. tak właściwie podoba mi się najbardziej. taki duży temat sobie wzięłaś, i nie jestem do końca pewien, czy dość konsekwentnie go poprowadziłaś, bo wiersz, im bliżej do pointy, tym bardziej łagodnieje, co daje wrażenie słabej korespondencji między pierwszą strofą (ale i cytatem), a resztą wiersza. ale może to i dobrze?
pozdrawiam
Adam

Myślę, że jednak dobrze;
Po uczuciu bezradności przychodzi pokora, a ona jest łagodna i cicha ;))
Dzięki wielkie za to inne spojrzenie na "oczy", zależało mi.
Nie muszę już obijać o futryny i sprzęty domowe :))
Nie muszę chodzić po omacku :)) Patrzę i widzę - niesamowite !:D ;)))
Adamie Bubaku Ty to umisz ;))))
Opublikowano

Agatko, tutaj jeszcze jezdza po lewej stronie jezdni a kierownice zamontowane sa po prawicy czyli wszystko na "opak" lub "wspak", i dlatego aborygenowie maja problem z zegnaniem sie w czasie jazdy, stad tyle wypadkow; a jezeli chodzi o metry to pomimo ze sa obowiazkowe od 1976 r to nie maja tutaj sensu, bo tylko "geniusie" potrafia przeliczyc stopy na metry, stad moje tlumaczenie i naukowe przeliczenie na wspak

Serdecznosci

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Znam ten ból :)))
Kiedyś stałam przy "autostradzie" w Dublinie i machałam na "autostopa",
problem okazał się dosyć gruby, ponieważ okazało się, że żeby mieć dostęp do najwolniejszego pasa ruchu musiałabym stać na samym środku "autostrady", na wąskim pasie zieleni ;)))
Nie zaryzykowałam, ale stopa udało mi się złapać, tylko kierowca patrzył na mnie jakoś tak dziwnie, jakbym się z choinki urwała ;)))
To musiał być jakiś "gieniuś", bo bezpiecznie wyhamował i zawiózł mnie tam gdzie chciałam ;)))
Ciekawe czy dałoby się złapać stopa z Gdyni do Sydney, muszę to przemyśleć i wyprać swój worek żeglarski :))))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ano są, ale przynajmniej nie zajmują połowy wiersza ;)
zresztą to, co z nich wyszło na koniec nawet mi się podoba. tak właściwie podoba mi się najbardziej. taki duży temat sobie wzięłaś, i nie jestem do końca pewien, czy dość konsekwentnie go poprowadziłaś, bo wiersz, im bliżej do pointy, tym bardziej łagodnieje, co daje wrażenie słabej korespondencji między pierwszą strofą (ale i cytatem), a resztą wiersza. ale może to i dobrze?
pozdrawiam
Adam

Myślę, że jednak dobrze;
Po uczuciu bezradności przychodzi pokora, a ona jest łagodna i cicha ;))
Dzięki wielkie za to inne spojrzenie na "oczy", zależało mi.
Nie muszę już obijać o futryny i sprzęty domowe :))
Nie muszę chodzić po omacku :)) Patrzę i widzę - niesamowite !:D ;)))
Adamie Bubaku Ty to umisz ;))))
taa, chodzę i czynię cuda ;)
ej, ale ileż pozostałe zmysły zyskały przez ten czas :D
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Myślę, że jednak dobrze;
Po uczuciu bezradności przychodzi pokora, a ona jest łagodna i cicha ;))
Dzięki wielkie za to inne spojrzenie na "oczy", zależało mi.
Nie muszę już obijać o futryny i sprzęty domowe :))
Nie muszę chodzić po omacku :)) Patrzę i widzę - niesamowite !:D ;)))
Adamie Bubaku Ty to umisz ;))))
taa, chodzę i czynię cuda ;)
ej, ale ileż pozostałe zmysły zyskały przez ten czas :D
Tylko zmarszczki uśmiechu się pogłębiły i wzrósł poziom odporności na ból ;)))
Buźka :))
  • 2 tygodnie później...
Opublikowano

Po wysłuchaniu Do prostego człowieka przez Akurat nie mogłem nie
powrócić do Twojego wiersza Agatko, bo w końcu zrozumiałem
swojego Ojca, jednego z ostatnich żołnierzy września / pażdziernika
który spędził resztę wojny jako jeniec wojenny gdzieś pod Kielem.
Pytania o bochaterach wojennych zbywal krótką uwaga
" pijani, albo głupcy..." (subtelnia strachu, mącicielka wody)

Serdeczności

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Pewnych rzeczy nie można przeskoczyć;
Julek wiedział co mówi:

Do prostego człowieka

Gdy znów do murów klajstrem świeżym
przylepiać zaczną obwieszczenia,
gdy "do ludności", "do żołnierzy"
na alarm czarny druk uderzy
i byle drab i byle szczeniak
w odwieczne kłamstwo ich uwierzy,
że trzeba iść i z armat walić,
mordować, grabić, truć i palić;
gdy zaczną na tysiączną modłę
ojczyznę szarpać deklinacją
i łudzić kolorowym godłem,
i judzić "historyczną racją"
o piędzi, chwale i rubieży,
o ojcach, dziadach i sztandarach,
o bohaterach i ofiarach;
gdy wyjdzie biskup, pastor, rabin
pobłogosławić twój karabin,
bo mu sam Pan Bóg szepnął z nieba,
że za ojczyznę - bić się trzeba;
kiedy rozścierwi się, rozchami
wrzask liter z pierwszych stron dzienników,
a stado dzikich bab - kwiatami
obrzucać zacznie "żołnierzyków". -

- O, przyjacielu nieuczony,
mój bliźni z tej czy innej ziemi!
wiedz, że na trwogę biją w dzwony
króle z pannami brzuchatemi;
wiedz, że to bujda, granda zwykła,
gdy ci wołają: "Broń na ramię!",
że im gdzieś nafta z ziemi sikła
i obrodziła dolarami;
że coś im w bankach nie sztymuje,
że gdzieś zwęszyli kasy pełne
lub upatrzyły tłuste szuje
cło jakieś grubsze na bawełnę.
Rżnij karabinem w bruk ulicy!
Twoja jest krew, a ich jest nafta!
I od stolicy do stolicy
Zawołaj broniąc swej krwawicy:
"Bujać - to my, panowie szlachta!"

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Milady... jak dla mnie, świetny pomysł, z humorkiem... :)
    • @tetu... to jakby oczy opatrzności, chociaż... ta piana (?)  Czasem myślę, że ci niewinni MUSZĄ  być winnymi dla wielu "uznanych" tego świata, w myśl zasady.. przecież jakiegoś winnego trzeba mieć, żeby obmyć własne pazury..  A piana toczy się zewsząd, toczy się z wielu ust i... chyba coś więcej się za nią kryje. Zostawiam ślad czytania i pozdrawiam Cię.    
    • @Maciek.J–Dzięki–Nie znowu aż taki czarny. Raczej szarawy, jak w urnie–Pozdrawiam:) *   @Alicja_Wysocka–Dzięki–Jaki tam paskud?. Żaden taki, by tak nie pobudził apetytu, przecież–Pozdrawiam:)
    • Napisane po przypadkowym usłyszeniu przemówienia Władysława Gomułki. Czytając proszę tego łysola mieć w pamięci. Te jego pauzy są nie do podrobienia.  Poeci! Wasze słowa stają się niezrozumiałe. Zalewa je powódź rolek i głupoty. Świat przewija. Krzyczy Instagram. TikTok tańczy. YouTube rozśmiesza, nadyma usta, strzela balonem gumy do żucia. Na nosie osiada żółty pył pomarańczy. A wy? Wy, dzieci wygnane, siedzicie nad słowami jak nad relikwiami, układacie metafory tak skomplikowane, że nie rozumiecie ich nawet wy sami. Ludzie rozsypują się wam z dłoni jak mrówki. Poeci! Słowo jest sponiewierane. Słowo krwawi. Słowo umiera jak dziecko, którego nie chroni żadna Strefa. Jeśli teraz nie zejdziecie z wież z kości słoniowej, jeśli nie zaczniecie mówić prosto i mocno, jeśli nie dotkniecie człowieka w jego strachu, radości, samotności, tęsknocie za kimś, kogo nawet nie zna — przegracie.   Przegracie w zamkniętych grupkach, w niszowych kawiarniach, na forach poezji, szeptem. Wasze wiersze będą czytać tylko inni poeci, którzy potrafią nie spać całą noc, bo ktoś powiedział im, że są ważni. Więc pisz! Pisz, poeto, prosto! Bądź jak „dzwonek od roweru”, żeby każdy matoł zrozumiał. Nie filozofuj. Nie kombinuj. Nie czaruj. Nie udawaj mądrej, najedzonej sowy, kiedy inni siedzą pod drzewem. Mów tak, jakby miało nie być jutro słów — wcale. Bo inaczej — nam… …nam już tylko Berdyczów. Słyszycie? Już słychać zgrzyt klucza w zamku z pordzewiałej stali. Nie bądźcie śladem stopy na mokrym piasku.    
    • Najśredniejszy teatr świata "teatrum mendy" pragnie przedstawić tragi-komedię z morałem pt. "Kolejka"   Akt I:   Narrator (wychylając jedynie głowę za kurtynę, możliwie stojąc na drabinie, aby swoim wzrostem wzbudzić zainteresowanie wśród publiczności) podobno najtrudniejszą częścią sztuki jest napisać początek, możemy w takim razie zacząć od końca - Pan V zabija wszystkich pozostałych czekających na miejscu. No, kamień z serca, możemy przejść do aktu pierwszego.   (kurtyna się odsłania) (dziesięciu obywateli czeka na swoją kolej pod drzwiami nr 145 urzędu marszałkowskiego)   Pan I (składa ręce w podzięce, modli się, płacze na widok oczekiwanych drzwi wejściowych)   Pan II (agresywnie) Jezu! Ile można tu czekać?!   Pani III (z rozrzewnieniem) a mogłam pójść na poranną mszę zamiast tu siedzieć...   Pan IV jeszcze raz mnie poślą do tego urzędu to im łby poukręcam!   Pan V ja to bym z chęcią tego urzędasa poturbował...   Pani VI (w pobliżu Pana V chyłkiem zdejmuje obrączkę)   Pan VII (wyciąga portfel z torebki Pani VI)   Pani VIII mnie to już tam nie rusza   Pan IX (rozbiera wzrokiem Panią VIII)   Pan X (rozbiera wzrokiem Pana IX - nie z byle chuci, po prostu Pan IX ma na sobie świetny sweter)   Kolejka (in unisono (dla ksenofobów - "wszyscy naraz")) jak pięknie nam stworzeniom boskim trwać w urzędzie marszałkowskim! wyjść nie można wręcz z zachwytu na wydziale emerytur! ach, czuć rozkosz w każdym głosie   Pan IX (na boku) kocham Panią numer osiem...   Kolejka (nadal in unisono) gdy po uszy w świadczeń stosie! życie piękne wiedzie petent   Pan X (na boku) muszę mieć ten jego sweter...   Kolejka (IN UNISONO) wypełniając swój neseser! świat zmieniany jest na lepsze   Pan II (nadal agresywnie) Chryste, ile można jeszcze!   Kolejka (nie uwierzysz. in unisono) im się teki robią cięższe! wiecznie biurokracja w modzie   Pan I chwała za to wojewodzie!   Kolejka (j.w) rozpuścić można się jak w wodzie! ach, jak czas nam pięknie leci   Pani III nie pójdę przez was do spowiedzi!   Kolejka (domyśl się) wśród obywatelskiej gawiedzi! jaką nam to sprawia frajdę   Pani VIII my śpiewamy samą prawdę...   Kolejka () podpisywać kartek hałdę! składać znów słowo do słowa   Pani VI ja od lat już jestem wdowa...   Kolejka (razem, w harmonii) raz przyjęte, raz odmowa raz pieczątka nam się trafi   Pan VII muszę prędko się wzbogacić...   Kolejka (w kompletnej kakofonii, czemu nie) raz marszałka autografik! takie życie, broń się, proś   Pan IV już obojga mam ich dość!   Kolejka (nieświadoma niczego) swoją teczkę wszędzie noś nigdy w świecie nie wiadomo...   Pan V (przejęty frustracją zabija wszystkich na miejscu)   Kurtyna (nie dotarła na spektakl, utknęła w korkach)   Publiczność (rzuca się na aktorów)  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...