Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

późnojesiennie

Wilcza Jagoda
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Wilcza Jagoda

Wilcza Jagoda

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

z okna po horyzont nic tylko pnie,
gałęzie, igły, krzaki zbrojne w kolce,
każdy znajomy szczegół skryty pod pierzyną
nie wybawi przed potknięciem o wczorajszą rdzę
nie zaleje jej fala złości listopadowego deszczu,

łyse głowy noszą błoto, wśród nich
rudy punkt znieruchomiał na moment i runął
w przepaść pokręconych myśli w niedokończonym zdaniu,
odsłania nagą prawdę wyrosłą z pnia starej lipy,
zakorzeniła się na stałe pod moim oknem,
zarzuca próchnem podwórko i przegania chmury
z mojego czoła , latem szumem liści
i miodnym zapachem wabi dobre jutro,

aby do maja

Piotr_Strzałecki

Piotr_Strzałecki

Opublikowano
Opublikowano

Wiersz ciężki... bardzo
dwa razy musiałem przeczytać, choć nadal odnoszę wrażenie, że to może ja po prostu mam ciężkie myślenie po półprzespanej nocy o wpół do siódmej, gdy najmniejszego promyka słońca jeszcze nie widać, odurzony wytęsknionym widokiem i dotykiem ukochanej, jak dużą dawką tlenu, także potrzebnego do życia.

W każdym razie... wiersz flegmatyczny, ociężały i z całą pewnością trudny, bo niestety nie wyniosłem zeń nic.

Pozdrawiam
Piotr ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Deonix_
      Wenus

      Przez Deonix_ · Opublikowano

      To miło mi niezmiernie :)  Dziękuję :)   Pozdrawiam i składam najlepsze noworoczne życzenia :)   @Radosław   Tobie również!    Serdeczności :)   Deo  
    • Amber
      Posypywana

      Przez Amber · Opublikowano

      @violetta  Viola masz piękny kolor ścian w mieszkaniu, i miniatura przednia. Pozdrawiam.
    • Poezja to życie
      2026

      Przez Poezja to życie · Opublikowano

      Zatracenie    Spełnienie    Uwielbienie    Czyste sumienie    A na nowy rok?   Tylko jedno marzenie    O miłości, która góry przenosi   I daje wiatr w żagle...    
    • KOBIETA
      Sweet Corvette …

      Przez KOBIETA · Opublikowano

      Prowadzisz mnie gładko przez rozświetlone miasto. Ty i ja na tylnym siedzeniu w szampańskiej czerwieni zlizuję brokat z twoich ust. Dzisiaj tankujemy do pełna.!  Wyczuwam podniecającą nieśmiałość, oddaję kluczyki  dwa tysiące porywających koni pod maską.   Na drodze dwadzieścia sześć, prosto przed siebie.!      ;)    Szczęśliwego Nowego Roku.!                 
    • wsliwka
      Urwis

      Przez wsliwka · Opublikowano

      Jeden po drugim rwę płatki stokrotki. Zdaje mi się, że sama nic nie powiesz. Trzeci po czwartym rwę stokrotki płatki. Zza horyzontu wyjawia się człowiek, Wygląda tak obco jak ja - ujadam. On zaś przemawia moim, ludzkim głosem. Rysuje się w jego słowach obawa. Zakładam opaskę na śpiące oczy.   Stokrotki płatki spadają na ziemię Coraz to wolniej, im bliżej do końca. Ta rozjeżdża się w nogach - kuleje, Rozchwiana iskrami mdlejącego słońca. I o wszystkim chce mi się zapominać. Nie jestem pewny czy cię oskarżyłem, (siódmy po ósmym płat stokrotki zrywam), Czy chwilę temu nazwałem cię kurwą.   Stanąłem z kwiatem obdartym ze skóry Przed miejscem, które leżało odłogiem. Nic nie znaczy jego sąd ostateczny. Liczyć skończyłem w procesu połowie. Zjednoczył się z nim w swoim obszarpaństwie. Zaczął wtem tłuc w mojej klatce piersiowej. Zapytałem go - jak zabić Goliata? Odrzekł, że nic się nigdy nie wyjaśni.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...