Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

przecież przyniosłam motyla.
wypuśćmy go przez zakratowane okno
z widokiem na podwórze.

rozłoży skrzydła, odleci. zobaczysz
kolory, nie matową biel z tabliczką
zakaz wprowadzania zwierząt.


zostawię światło. śmierć podobno omija
jasne sale, nawet w nierentownym
szpitalu, który nie rokuje nadziei.

jest obchód - pan doktor odkażony
spirytusem, nie wnosi zarazków,
kwiatów, kurwa, też nie wolno.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Trudno, może innym razem. Poczekam na opinie innych. Miło było gościć pod tekstem.
pisz z dystansem, a nie na efekt,
masz kobito potencjał
ja też czekam - na dobry tekst
;)


No to sobie poczekamy razem. :))) A tak między nami szybko pani czyta- w cztery minuty. Zazdroszczę szybkiego internetu.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


pisz z dystansem, a nie na efekt,
masz kobito potencjał
ja też czekam - na dobry tekst
;)


No to sobie poczekamy razem. :))) A tak między nami szybko pani czyta- w cztery minuty. Zazdroszczę szybkiego internetu.
;)
z reguły pierwsze wrażenie u mnie się sprawdza, wyjątki - po czasie, chętnie odszczekuję, obsypując głowę sowicie popiołem :),
co do netu ... to, hmm.... rzecz na dłuższą prozę ;)

ps. jeśli można, to prosiłabym bez "panowania"
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


tania jatka,
sory
podpisuję się pod tym - ktoś na tym forum już pytał co to takiego tania jatka-to właśnie takie pisanie

Trudno panie Jacku, może innym razem bedzie lepiej. A tak bardziej szczegółowo mogę prosić? Bo tu na org to jest tak - na warsztacie jakoś trudno o sensowne rady; na forum dla początkujących tak samo, więc może tu... Co jest źle? Proszę wyłożyć tak jak krowie na rowie bo ja wolno myślę. Dziękuję bardzo.
Opublikowano

Myślę (jako i czuję), że w tym wierszu nie ma niczego taniego. Ale zdaję sobie sprawę, że dla niektórych ludzi niektóre rzeczy w tym wierszu mogą takie być (nawet jeżeli takie się tylko wydają). Ale też tego wiersza wolałbym nie komentować, chociaż porusza kilka istotnych kwestii (przynajmniej dla niektórych osób). No i jak się tak wczytać w ten wiersz, to jak nie za pierwszym, to za drugim, czy trzecim razem okazuje się, że ten wiersz jest bardzo przejmującym wierszem (przynajmniej dla mnie, i pewnie jeszcze dla wielu osób, choć nikt do tego nie musi się przyznawać, ani tym się chwalić). Pozdrawiam

Opublikowano

Mną również zatrząsł. Druga zwrotka sprawia wrażenie, jakby była dopisana trochę dla wypełnienia, wydłużenia tekstu.
I naprawdę, zwracam się z prośbą, żeby przestali Państwo oceniać wiersze tylko podług tego, czy zawierają akurat te środki stylistyczne, które Państwo sobie cenicie.
Są przecież różne szkoły, jedni mogą iść w Tuwima, drudzy w Konopnicką, nie wszyscy piszą z dystansem i nie wszyscy muszą.
Dlaczego nie-dystans jest od razu koszem?

Pozdrawiam.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Ja też uważam (jak i przypuszczam intuicyjnie), że w wierszu tym (jak i poza nim), są rzeczy wypowiedziane trafnie (choć mogłyby się wydawać mniej trafne dla niektórych czytelników, ale takimi nie są, bo się tylko tak komuś wydaje) i pretensjonalnie nawet (chociaż niekoniecznie gustownie, co potwierdzą zwolennicy pierdzenia przez jedwab) a mimo wszystko (wbrew obiegowej opinii pisania nie do rzeczy) wiersz ten może nosić znamiona artystycznej poprawności (chociaż nie wszyscy to potwierdzą) ponieważ trudno określić coś jednoznacznie (bo i po co?).

;)

M.
Opublikowano

Motyl i zakratowane okno...
To pójście na łatwiznę, w plakatową dosłowność, która w ciągu paru sekund ma zatrzymać i wzruszyć, zaszantażować emocjonalnie. To jest zbyt nachalne i w efekcie obojętne.

Od połowy, nieźle.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dobre i od połowy. :))Co portal to inna opinia. I to mnie najbardziej ciekawi - te różnice w odbiorze jednego tekstu. Na nieszufladzie jest zupełnie inny odbiór niz tutaj. Ale to chyba dobrze. Dzieki temu nie popadnie się w jednokierunkowość. Dziękuję panu, H. Lecter.

Do pana Jacka Skraby - nadal czekam na uzasadnienie pańskiej opinii. Zadziwiające jak ochoczo podpisał się pan pod komentarzem pani pchły szachrajki.

WiJa, Maria Szara, Marek Stasiuk - dziękuję za czas i pochylenie się nad tekstem.
Opublikowano

Podzielam zdanie że to bardzo dobry jest wiersz bez przemycania żadnych tanich chwytów retorycznych i zwrotów poetyckich - warsztatowo ułożony z wersu na wers konsekwentnie a także ze strofy na strofę umiejętnie poprzez niczego sobie przerzutnie. Poza tym już to co jest w gestii interpretacji to uważam że wiersz jest dwuznaczny ze względu na to iż traktuję o refleksjach/ emocjach i reakcjach na nie konkretnych szpitalnych bohaterów, ale poprzez pryzmat podskórnie przemyconego ważkiego problemu, że tak powiem, polityczno-administracyjnego; co przydaje mu waloru ze względu na realizm użytego kontekstu... Jednym słowem, bardzo krótko mówiąc: wiersz niezgorszy, acz raczej kompletny też nie ;)

Opublikowano

Trzecia i czwarta zbyt dosłowne, jak dla mnie. Poza tym zacięcie w nich, takie rzekłbym - medialne.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


można by rzeczywiście pomarudzić, że symbolika pierwszej strofy ździebko
tandetna, ale raz, że druga część wynagradza niedostatki pierwszej,
a dwa mamy jednak dość spójną historię i jakieś wynikanie, co nie takie znów częste. zresztą ta rzekoma asymetria
powoduje, że pointa wybrzmiewa tym mocniej.
zgadzam się, że to jest efekciarstwo, ale ja lubię efekciarstwo
pod warunkiem, że jest porządnie zrobione.

ale potencjał autorka ma, oj ma, tylko z tego, co doczytałem w różnych innych miejscach
wynika, że efekty są bardzo zróżnicowane
powyższy jest na pewno satysfakcjonujący, należy się plus
tyle, że ja plusów nie daję. minusów zresztą też nie.

pozdrawiam
Adam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


można by rzeczywiście pomarudzić, że symbolika pierwszej strofy ździebko
tandetna, ale raz, że druga część wynagradza niedostatki pierwszej,
a dwa mamy jednak dość spójną historię i jakieś wynikanie, co nie takie znów częste. zresztą ta rzekoma asymetria
powoduje, że pointa wybrzmiewa tym mocniej.
zgadzam się, że to jest efekciarstwo, ale ja lubię efekciarstwo
pod warunkiem, że jest porządnie zrobione.

ale potencjał autorka ma, oj ma, tylko z tego, co doczytałem w różnych innych miejscach
wynika, że efekty są bardzo zróżnicowane
powyższy jest na pewno satysfakcjonujący, należy się plus
tyle, że ja plusów nie daję. minusów zresztą też nie.

pozdrawiam
Adam


Panie Adamie - staram się, by w wierszu opowiedzieć historię, by była akcja, cos się działo. Nie bardzo mnie kręcą wierszowane opisy opiewające coś czy kogos tam. Podobno w wierszu musi byc to coś, co zatrzyma czytelnika. Taki swoisty "gwóźdź programu". Musi budzić emocje i jak mi powiedział pewien poeta - dać po oczach. Byc może przesadziłam z efekciarstwem, cóż, dopiero się uczę. Dziekuję za uwagi, przemyślę na pewno.

Wszystkim dziękuję za pochylenie się nad tekstem i poświęcony czas. Miłego dnia.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • nie znamy dnia ani godziny  idziemy drogą do świętości  błądzimy    On gubił się nie raz  walczył o Polskę orężem  został kaleką  wojna zabrała nogę    otrzymał dar sztuki  przez nią chciał dotrzeć do Boga  malarstwo było jego pasją  odnosił sukcesy  aż do chwili gdy  jak św.Paweł zobaczył Światło  Ono wskazało drogę  ujrzał biedę ulic  pomagał żyjąc dostatnio    nie zrozumie bogaty biednego    otworzył przytulki  zamieszkal w nich blisko rynsztoku  w ranie społeczeństwa  z tymi  których świat się wstydził    odnalazł Boga i siebie    6.2025 andrew  Mój patron. Pierwszy w Europie  założył przytulki dla KOBIET. Warto zajrzeć do biografii  
    • @beta_b Pozdrawiam serdecznie  Miłego dnia 
    • Już tytuł zwiastuje smakowitą zawartość.   Wydaje mi się, że jądrem tego wiersza są zioła (lubczyk, pietruszka, seler), jako łącznik między rzeczywistością liryczną i kulinarną, między tym, co materialne i duchowe. Oznaczają one zmysłowość (zapach, kolor), która poprzez funkcję sensoryczną otwiera się na świat symboli. W końcu to z doznań zmysłowych nasz mózg rekonstruuje obraz świata.
    • To mi przypomniało dowcip. W pewnej wiosce wydarzyła się powódź i woda zaczęła zalewać domostwa. Jeden człowiek wlazł na dach swojego domu i zaczął modlić się do Boga, błagając o ocalenie. Po jakimś czasie do zalanego domu przypłynęła łódź, a kierujący nią człowiek zawołał: - Hej ty, tam na dachu, zejdź, to cię uratuję. Gość z dachu odkrzyknął. - Nie trzeba, mnie uratuje Pan Bóg. I dalej zaczął się modlić. Po kwadransie przypłynęła druga łódź i sytuacja powtórzyła się. Po półgodzinie przypłynęła trzecia łódź, lecz facet na dachu wciąż odpowiadał, że nie potrzebuje pomocy, bo Bóg na pewno go wysłucha i ocali mu życie. W końcu woda powodziowa podniosła się jeszcze wyżej, i człowiek z dachu utonął. Po śmierci, gdy już trafił na Sąd Ostateczny, zaczął się awanturować z Panem Bogiem: - Dlaczego mnie, Boże, nie uratowałeś przed powodzią, gdy się tak do Ciebie modliłem, tak Ci ufałem!? A na to Pan Bóg: - Jak to!? Toż wysłałem do ciebie trzy łodzie, a ty z żadnej z nich nie skorzystałeś!
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Wiatr wieje, dokąd chce. - cytat z Biblii. Jeden z kluczy do wiersza.   Pierwsza cząstka utworu może odnosić się do Ukrzyżowania, a jeśli ze św. Janem Ewangelistą powrócimy do początku Wszystkiego i do sprawczej mocy Słowa, to uwięzione  (w ciele umierającego Zbawiciela) słowo jest dopełnieniem tego cyklu, końcem, ale i początkiem. Jednocześnie wiatr (duch, boskość, omnipotencja) staje się wektorem nadziei na życie, trwanie, stabilność świata. Wyobraziłem sobie Słowo jako znak, który należy do materialnej części rzeczywistości, i jego sens, niesiony wszechmocnym powiewem (rzeczywistość duchowa); na tym klasycznym semantycznym dualizmie można oprzeć interpretację nie tylko wiersza, ale całej koncepcji Genesis, a także zwycięstwa życia nad śmiercią.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...