Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Moim zdaniem ten wiersz jest wyrazem tęsknoty za dzieciństwem, a nie próbą "gumkowania" czy zrzucania odpowiedzialności ;))
Przeciwnie - utrwalanie w pamięci tego co najlepsze.
Taki głębszy oddech przed zaśnięciem...
Agatko,jeśli miało się dzieciństwo bez zupy szczawiowej,tak jak Jacek,to nigdy niczego się nie zrozumie-dziękuję i pozdrawiam

Może Mikołaj u Jacusia Sojana był wcześniej 16.11 zamiast 6.12 i krótkie portki już dał, bo jak inaczej wytłumaczyć fakt uznania wiersza za zły w związku z tym że zupa była niedobra ;)
...
Opublikowano

Agata Lebek;

nic na to nie poradzę, że wionie mi tanim sentymentalizmem;

zwrot "oschle nieszczęśliwe" wydaje mi się grubo nieszczęśliwy w brzmieniu;

pointa infantylizująca, bo jak mawiają Pepiki: to se ne vrati panie Havranek!

ani autor ani ja się z tego powodu chlastać scyzorykiem nie będziemy -

więc i inni ten mój wyłom heroicznie zdzierżą;
odwagi!

:)!
J.S

ps.; do mnie codziennie przychodzi Mikołaj i daje mi kopniaki, widać tylko na to zasłużyłem!

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Vrati, vrati, w wierszu i we wspomnieniach wrati :)
Czy to nie sam Jacek Sojan pisał, że "wiecznością jest pamięć", hm ?
Ja tam wolę powspominać dobre czasy wierszem niż rzygać pseudo traumą po kątach ;)
A też dobry kopniak z rana na otrzeźwienie nie powinien zaszkodzić ;))
Bądź dzielny Jacku, jak będzie trzeba dobry przepis kulinarny na pw wrzucę, jeszcze się nauczysz gotować ;)) Spox :))
Opublikowano

Aha, a na poparcie szlema w bez atu z rekontrą dla Janusza;
www.youtube.com/watch?v=3vh2mY4uAJo
www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?id=78861
(dobre karty;))

TA NASZA MŁODOŚĆ

Solo:

Ta nasza młodość z kości i krwi
Ta nasza młodość co z czasu kpi
Co nie ustoi w miejscu zbyt długo
Ona co pierwszą jest potem drugą
Ta nasza młodość ten szczęsny czas
Ta para skrzydeł zwiniętych w nas


Chór:

Ona jest wśród kamieni
Rwącym światłem strumyka
Wiewiórkami po drzewach
Po gałęziach pomyka

Ona iskrą w kamieniu
Ona mlekiem w orzeszku
Ona świata ciekawa
Jak miedziany grosik w mieszku

Ona kwiatem we włosach
Octem w jabłkach jest pierwszych
Gorzką pianą na piwie
W świata gwarnej oberży

Buntem jest niespełnionym
Co na serce umiera
Ona tylko to daje
Co innemu zabiera

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wersja AI.    Utkana z siniaków, idę jak ktoś, kto zapomniał, że kiedyś tańczył.   Kolana pamiętają kamienie, dłonie – ciężar bez imienia.   W świecie, gdzie blizny nie pasują do sonetów, próbuję wymyślić lekkość:   czy to gest? czy krzyk? czy może pozwolenie, by ziemia mnie chwilę niosła?
    • Jakże doceniam chwile spokoju, które mnie czasem łapią za gardło, bo dla mnie spokój jest wart zachodu, jakby wartościa był nieprzemijalną. Wzrusza mnie kiedy spokój dotyka łagodną dłonią ramienia duszy. Codzienność w niebie się wtedy mieni. Nic więcej nie chcę - pancerz się kruszy.   XxxxX     Spokój czasem dusi mnie ciszą, a wtedy wiem – warto żyć dla tego ciężaru.   Gdy dotyka ramienia duszy i codzienność mieni się jak szkło w słońcu, pancerz pęka  
    • Fajne jak duchy przeszłości. 
    • widzisz te oczy i czytasz jak przydaje intuicja się nie myli - tak, to ona   wiesz dlaczego cię mdli i unosi - tak nie czułeś żadnej więc pożądasz   t e g o   języka   wchodzi w ciebie od nowa   oblepia rozpychając naskórek rośniesz i bez dotyku  gotowy   tęskniłeś   zwinnie  dobiera maskowanie sprawdza jak - przereagujesz (?)   lecz rozpoznasz zmętniałą aurę - skręca się i wycofuje   liczysz pętle i zapominasz o prostych   ***   ja? chyba umiałabym zważyć (mówią, że wszystko można     jeśli w imię miłości)   lecz kiedy powtarza bierz mnie wypalona z kiepem w dłoni od środka podeszła żółcią - odrzucam   współczucie   w źrenicach toczy się czysta przegrana kroku nie może zrobić w a r u j e   tam, gdzie wystarczą słowa wierzysz, że mogą być - doczekanym cudem   pod koniec drży krztusząc się płaczem   "jedyne co chciałam   ja...ciebie naprawdę"   przechodzi, a za nią echo domawia:   przez dni i noce na służbie   będziesz mi nieustannie i nawet chwili nie dojdziesz   *** tylko czy jeszcze rozumiesz?    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...