Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nie opowiem ci o noclegowni na Książęcej
dworcowych madonnach
rozgniataniu puszek pod śmietnikiem
upijanie się plażą to mój sposób
na trzymanie pionu
i sen

-----------------------------------------------

sleepiness

I won't tell you about the night shelter on Książęca Street
or railway station madonnas
and can crushing at rubbish bins
getting drunk with the beach is my way
to hold myself upright
and sleep


Tłumaczenie: Anna Myszkin

Opublikowano

Jeśli to jest tylko prawda, to ja jestem zaszokowany, chociaż nie są mi obce wypady w miasto, i trudy trzymania pionu. Jak się okazuje są to rzeczy najlepsze, nie koniecznie (a przynajmniej nie zawsze) na samopoczucie, ale na pewno na sen. Pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie opowiadaj mi o noclegowni więc o nocy, ale o plaży.
Albo nie - dziś ja opowiem Ci o pionie i plaży, o nocy i noclegowni
w której nocuje mój cień w ciągu dnia zanim pójdę do swojej:

www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?pid=895085#895085
Opublikowano

Ładnie Agatko, i po polsku i siak. Spędzłem ostatni (ten) tydzień w szpitalu, miałem raczej łatwą, udaną operacje. Nocą w środę przywieżli mężczyznę w stanie fatalnym, jakoś go wydobrzyli. To bezdomny 60-latek. Żyje ze zbierania puszek po piwie, ma z tego dziennie ok 50 zł, rozmawialiśmy po angielsku.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie opowiadaj mi o noclegowni więc o nocy, ale o plaży.
Albo nie - dziś ja opowiem Ci o pionie i plaży, o nocy i noclegowni
w której nocuje mój cień w ciągu dnia zanim pójdę do swojej:

www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?pid=895085#895085

Sprytnie ;))
Dziękuję. Pozdrawiam.
Opublikowano

To nie jest tekst o złych miejscach, których należy "się strzec" ;) Takie miejsca są i będą - doświadczane, nieomijalne, stanowiące integralną część naszego krajobrazu codzienności (nie opowiem, nie znaczy "ucieknę"). Wiersz jest o "pionie", wewnętrznej konstrukcji, nadającej stabilność, smak i formę naszej egzystencji. Konstrukcji w przypadku peelki, być może zagrożonej intensywnością bodźców "puszkowych", głodem "słonecznych". Sen w tym przypadku, to nie zamknięcie oczu ale szukanie i celebrowanie "plaży", afirmacja życia nie, obok "Książęcej" ale pomimo niej...
Precyzyjne, wyraziste, dobrze poskładane.
:)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



/Odnosnie reszty - proponuję przesłuchać "Strzeż się tych miejsc" zespołu Klaus Mitffoch - sprzed jakichś... nastu? ...dziestu lat/
Pozdrawiam

Zbiżony klimat, ale jednak nie to samo ;
Dziękuję za lekturę.
Pozdrawiam.
Opublikowano

niby realistycznie a jednak migawkowo;
peel w zawieszeniu, jakby już zasypiał wspominając...
a Książęca? gdzieś...może we śnie, wszak Calderon zauważył, że życie snem...

w Krakowie jest Królewska (choć i Szewska także...)
:)!
J.S

Opublikowano

ps.;

wygląda na to, że to plaża - Natura przywraca naturalną równowagę peelowi po doświadczeniach egzystencjalnych miasta, tego mniej eksponowanego, dworcowego życia i pijanych noclegowni...a sen spełnia tu rolę fali zmywającej z pamięci toksyczne obrazy...
jednym słowem - wiarygodny obraz;

J.S

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gerber

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Ja się na wsi wychowałam więc stąd wiem @Alicja_Wysocka dziękuję za tak długi i mądry komentarz  My kobiety bardzo często musimy udawać kogoś kim nie jesteśmy aby zadowolić osoby bliskie bądź te które nieustannie czegoś od nas oczekują  Bardzo męczące jest to na dłuższą metę  Pozdrawiam serdecznie @Natuskaa to prawda  Myślę że w każdej kobiece można znaleźć chociaż odrobinę tych nie zdecydowanym Ani  Pozdrawiam i dziękuję za komentarz
    • Dziś gwiazdy na niebie jak twoje źrenice świecą nieco jaśniej, zbiera się na burze. Czuję, jakbym znał cię całe swoje życie, całą wieczność wspomnień, choć może i dłużej.   Pierwszy raz twe oczy (choć pamięć nie sięga) widziałem gdzieś z hakiem czterysta lat temu. Wtedy to złączyła nas cicha przysięga - nie pamiętam treści, nie wiem jak i czemu.   Lecz nocy tej jakby wszystko zapłonęło: we mnie, w tobie, wokół - w jedno arcydzieło.   Może byłem jednym z turyńskich żołnierzy, ty zaś posadzoną na stosie skazaną. Spełniałem rozkazy, by mieć za co przeżyć, a ty czarowałaś - tak mi powiadano.   Gdy stanęłaś w ogniu obróciłaś głowę i spojrzałem wtedy prosto w twoje oczy. Wrzask spod twoich powiek odebrał mi mowę, bezgłos twego gardła ciepłe łzy wytoczył.   Kiedyś cię odnajdę - szeptałem do nieba - nawet w przyszłym życiu, gdy zajdzie potrzeba.   Po wieku czekania zmieniło się wszystko i w innym nas miejscu osadziły dzieje. Byłaś wtedy piękną rosyjską księżniczką, ja - klepiącym biedę moskiewskim złodziejem.   Spotkaliśmy się gdzieś pos murami Kremla i po styku spojrzeń poszłaś w swoją stronę. Księżnej nie przystoi miłość potajemna, mezalians odpada - i wszystko stracone.   Choć skradłaś mi serce, nie miałem nadziei - żyłaś pośród carów, zaś ja wśród złodziei.   Sto lat później inną baśń nam napisano, choć te same oczy zdobiły nam twarze. Na bruku paryża byłaś kurtyzaną, ja - spragnionym uczuć marsylskim pisarzem.   Nasza pieśń miłości trwała aż do rana, przez noc - jakby wieczność - od cienia wieczora. Ja byłem za głupi, a ty zbyt zmieszana. Pomyślałem z żalem: to jeszcze nie pora.   Moje marne serce zapłonęło wierszem. Żyliśmy noc jedną - nie mogliśmy więcej.   Tuż po Wielkiej Wojnie w lwowskim kabarecie ja pisałem teksty, ty grałaś na scenie. Rzucałaś spojrzenia skromnemu poecie, byłaś inspiracją, twórczym odkupieniem.   Przyszła wojna nowa - by zakończyć wszystkie, skryłem się w Warszawie, ty - gdzieś za granicą. Minęło powstanie - jednym krótkim błyskiem znalazłem się między gruzem a ulicą.   Lecz kiedy Warszawa w płomieniach już stała wspomniałem piosenkę, którą mi śpiewałaś.   Reszta jest już pewna - cała aż do teraz, lecz przyszłość wciąż płonie nadzieją karmiona, bo choć na tę chwilę tęsknota doskwiera, przeznaczenie żyje w istnień milijonach.   A każde rozstanie jest tylko chwilowe - spotkamy się znowu, może w innych ciałach, bo moja część duszy zna twoją połowę, i tysiące razy już ją pokochała.   Bowiem miłość nie zna czasu i tęsknoty - kocham cię na wieczność przez wszystkie żywoty.
    • @Nata_KrukOtóż to :) Dziękuję i pozdrawiam:)
    • byłaś chwilę a wieczność jakby w nas i w słowach a czyny tylko mitem bo czas zdanie swoje miał
    • @LeszczymMasz luz, który podziwiam, ale nie machaj na oślep ( żeby nie było, to nie krytyka) :)) tak mi się machanie skojarzyło:)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...