Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

twoje zbliżanie i oddalanie doprowadza do wariactwa
rozpływasz mnie jak mgła
organy wewnętrzne to półprodukty
zlepione by ukryć niepohamowanie

człowieczeństwo potrzebuje nicości
by choć kilku mogło odkryć nowy świat
i uwierzyć w niewidzialne
siedzi przykryte głęboko
nie pachnie tam gdzie nie ma kolorów
są nie wskrzeszone nadzieje
a później odliczanie dni wśród szorstkiego apogeum

przyjdzie czas na deszcz i nie
przykręcisz go kurkiem i nie
zatkasz korkiem by zatrzymać się
przed śmiercią

nic już nie będzie mieć znaczenia
oprócz ziarna
które kiedyś wypuści pędy
gdzieś na skraju rozsądku

Opublikowano

dla mnie dobry wiersz, nawet bardzo dobry Rafale. ostatnia strofa wieńczy utwór po mistrzowsku.
a w pierwszej czytam sobie zamiast "wariactwa" - "do obłędu" (zamiennie: "zwariowania"). wiem że nigdy nie zmieniasz więc poprzestaję na tej informacji ;)
pozdrawiam.

Opublikowano

wczoraj drażnił, dziś zachwycił :)

a to:

twoje zbliżanie i oddalanie doprowadza do wariactwa
rozpływasz mnie jak mgła
organy wewnętrzne to półprodukty
zlepione by ukryć niepohamowanie



po prostu - nie powiem: "miodzio", bo absolutnie nie.
kapitalnie opisane emocje, jak sporty ekstremalne.
wybacz, że tak, ale tak
brawo
dobry wiersz.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


to dobrze jak wiersz "działa", że może być skrajny, sam też tak mam że po pierwszym czytaniu, obejrzeniu czy usłyszeniu jestem "na nie", a le po kolejnych bliższych spotkaniach stwierdzam że nie mogę się bez czegoś obejść (nie mówię tego a propos tego wiersza;) tylko w całokształcie)
dziękuję Magdo, że aż tak "zagrało":)
pozdrawiam
r
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


jeszcze nie czas na doskonałość, ciągle szukam prostszych i prawdziwszych słów. z czasem przyjdą
nie mnie odpowiadać na pytanie, ale może kiedyś, gdzieś, kto wie
dziękuję za krzepiące słowa i czytanie
pozdrawiam
r
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Świetne "człowieczeństwo potrzebuje nicości".
Za to słabsze (a może dlatego?) np. "pędy gdzieś na skraju rozsądku" (zwłaszcza "gdzieś").
Jednak "człowieczeństwo potrzebuje nicości" tak dobre, że...
reszty może już nie być :-)

Pozdrawiam.
Opublikowano

przyswajalne te Twoje teksty jak tabletki różnego zastosowania działania które się zażywa aby poczuć zmianę często na lepsze później stają się przyswajalne muszą być wręcz w zasięgu wzroku aż nałogiem się stają / i o to chyba chodzi /

t

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ale co w zamian "nicości"?, bo bez to jak bez ręki
dziękuję za czytanie i pochlebny komentarz
pozdrawiam
r

A właśnie że nic w zamian, i będzie świetnie;)

Para:)
to chyba jednak zostanie jak jest
ale dzięki za własną wizję
pozdrawiam
r

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zatracenie    Spełnienie    Uwielbienie    Czyste sumienie    A na nowy rok?   Tylko jedno marzenie    O miłości, która góry przenosi   I daje wiatr w żagle...    
    • Prowadzisz mnie gładko przez rozświetlone miasto. Ty i ja na tylnym siedzeniu w szampańskiej czerwieni zlizuję brokat z twoich ust. Dzisiaj tankujemy do pełna.!  Wyczuwam podniecającą nieśmiałość, oddaję kluczyki  dwa tysiące porywających koni pod maską.   Na drodze dwadzieścia sześć, prosto przed siebie.!      ;)    Szczęśliwego Nowego Roku.!                 
    • Jeden po drugim rwę płatki stokrotki. Zdaje mi się, że sama nic nie powiesz. Trzeci po czwartym rwę stokrotki płatki. Zza horyzontu wyjawia się człowiek, Wygląda tak obco jak ja - ujadam. On zaś przemawia moim, ludzkim głosem. Rysuje się w jego słowach obawa. Zakładam opaskę na śpiące oczy.   Stokrotki płatki spadają na ziemię Coraz to wolniej, im bliżej do końca. Ta rozjeżdża się w nogach - kuleje, Rozchwiana iskrami mdlejącego słońca. I o wszystkim chce mi się zapominać. Nie jestem pewny czy cię oskarżyłem, (siódmy po ósmym płat stokrotki zrywam), Czy chwilę temu nazwałem cię kurwą.   Stanąłem z kwiatem obdartym ze skóry Przed miejscem, które leżało odłogiem. Nic nie znaczy jego sąd ostateczny. Liczyć skończyłem w procesu połowie. Zjednoczył się z nim w swoim obszarpaństwie. Zaczął wtem tłuc w mojej klatce piersiowej. Zapytałem go - jak zabić Goliata? Odrzekł, że nic się nigdy nie wyjaśni.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Twarze dwunastu wyrazów nie uśmiechają się z prawdą
    • A gdyby?   Gdyby nie bylo mnie na tym świecie? Gdybym nie powstala w tej jednej kobiecie?   Gdybym sie nigdy nie urodzila, Byloby lepiej?   Zdecydowalaby o tym moja rodzina.   A gdybym tych rzeczy nie zrobila? Gdybym temu zaradzila   Gdybym zrezygnowala ze zla tego Gdybym wiedziala co robi mi to strasznego…   Lecz nie wiem, A gdybym wiedziala?
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...