Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

W trudnych zawodach z życiem startuję,
Pod sztandarami szczytnych założeń.
Zwycięzcy raczej tu nie typuję,
Zwątpieniem wiary szalonych spojrzeń.

Zawsze mówiłeś, żyj zgodnie z sumieniem,
Uczciwie patrz w oczy ludziom wokoło.
Jeśli upadniesz pod krzyża brzemieniem,
Ruszaj na nowo, do góry wznieś czoło.

Twych nauk prawdziwych nie zapomniałem,
Choć dawno już Ojca głosu nie słyszę.
Tak wielu obietnic nie dotrzymałem,
Teraz ze smutkiem grzechy swe liczę.

Przy grobie Twoim próbuję modlitwy,
Właściwe słowa już dawno zgubiłem.
W głowie myśli szalone gonitwy,
Tato, wskaż drogę, bo dobrą zgubiłem.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Ta "rewizyta", to nie jest grzeczność z mojej strony(chociaż tak wygląda) - pod moim wierszem wspomniał Pan o stracie Ojca -na razie miałam trochę więcej szczęścia ale proszę mi wierzyć, że doskonale rozumiem Pana ból.Bardzo serdecznie Pana pozdrawiam i dziękuję za piękny wiersz.Anastazja.
Opublikowano

Twój Tato, Janku, z Góry czuwa i tak kieruje, że na pewno nie pobłądzisz, wyrzuty sumienia tego dowodzą. Pozdrowienia. Eugi.

Opublikowano

Przy tak osobistym wierszu trudno o jakikolwiek komentarz na temat, jakby to powiedzieć - konstrukcji? wiersza. Niech on więc sobie pięknie zakrada się w umysły i serca innych, co - jak widać - spełnia. I chyba taka powinna być rola poezji - kiedy serce mówi - sztywne ramy, rymy, rytmy i im podobne niech śpią, bo ten Twój wiersz budzi. Jeślli chociaż jedna osoba odczyta go dla siebie - to jest to naprawdę wielki sukces. A tu tych ludzi o wiele więcej. Pozdrawiam i, wiesz, Ty myślisz i to Cię nigdy nie zgubi. Dzięki za wiersz, do mnie też wkradł się w bardzo osobiste zakamarki...

Opublikowano

To ja się już nie będę nad Tobą, Gryfiku, rozczulała, bo każdego z nas taki ból dotknął lub dotknie. Nie ubolewaj - radzisz sobie wcale, wcale - na pewno z poezją chociażby. Ta droga jest nieźle wybrana, nie biadol. Całuski. E. Czy nie zbyt obcesowo? Ale wiesz dobrze - to z sympatii.

Opublikowano

Witaj Michale... wzorem Trylogi Tyś Wołodyjowski
Mnie zaś przypadły Skrzetuskiego troski.
Razem do boju od dziś ruszamy,
Po polach poezji za muzą biegamy.

Pozdrowionka...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Witaj Zdzisławie, cóż... te trudne zawody to życie, w którym paramy się z problemami.
Tu mówię o upadającej wierze, co widać dalej w tekście. Mój ojciec był bardzo wierzący,
a ja... muszę o nią walczyć z samym sobą, dlatego zwycięzcy nie typuję.
Zwatpienie wiary, szalone spojrzenia to własnie owe zawody z codziennością.
Chciałbym by było lepiej...
Pozdrawiam, Janek.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Witaj Zdzisławie, cóż... te trudne zawody to życie, w którym paramy się z problemami.
Tu mówię o upadającej wierze, co widać dalej w tekście. Mój ojciec był bardzo wierzący,
a ja... muszę o nią walczyć z samym sobą, dlatego zwycięzcy nie typuję.
Zwatpienie wiary, szalone spojrzenia to własnie owe zawody z codziennością.
Chciałbym by było lepiej...
Pozdrawiam, Janek.
...dzięki za wyjaśnienie :))) ...Ten problem to i ja mam ( a pewnie nie jestem w tym osamotniony - tak mniemam :))) ...ta....wiara i wiara w siebie, nie będę się rozpisywał, bo myslę, że wiadomo o co kaman pozdro Ździch :))
Opublikowano

Rozdzieliłeś po kawałku serducho Janku, więc ja Tobie spory swojego zostawiam, byś szpary zalepił ;-)
Wiersz uczuciowy bardzo ale przecież Ty uczuciami piszesz.
Buźka na czółko.

Opublikowano

A mnie się wydaje, Gryfie, że Twój wiersz jest najlepszym dowodem na to, że jednak Ojca głos wciąż słyszysz.. a słów właściwych nie zagubiłeś.. i obyś nie zagubił. Więc nie bój się, nawet jeśli kiedyś miałbyś upaść, znajdziesz siły na nowo. Spójrz.. wokół masz przyjaciół :-))
I ja - Amica.

Ciepły, ładny wiersz. Pozdrawiam serdecznie.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Witaj Kaliope, dziękuję Ci za dobre słowo. To już tak dawno... siedemnaśie lat.
Wiem, że nie da mi upaść, że pomoże wstać... Jednak zbyt wcześnie odszedł.

Pozdrawiam Cię z przyjaźnią, Janek.
Opublikowano

chyba każdy z nas ma lub miał w życiu kogoś komu chciałby powiedzieć ''miałeś rację, spójrz na mnie, teraz możesz być ze mnie dumny bo nie zapomniałem twoich rad''. wiem jak boli kiedy jest już za późno żeby o tym powiedzieć

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Właśnie dlatego nie powinno się twonić czasu, a każdą minutę z bliską osobą spędzać
tak by trwała godzinę... wtedy nie będzie za późno. Cóż mnie do końca się to nie udało.
Pozdrawiam i dziękuję za odwiedziny.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kluczowe pytanie - co to znaczy 'lirycznieć'?  Życie staje się poezją, to oczywiście wynika samo z siebie, ale interpretacja utworu musi wyjść poza zwykłe ubarwianie, upiększanie. Wpisanie wspólnie przeżywanego czasu w wiersz zdefiniowany jako określona struktura, ma charakter o wiele bardziej brzemienny w skutki. Liryka jest przede wszystkim poszukiwaniem formy dla emocji, a jakie to ma konsekwencje dla bohaterów lirycznych? Jeśli ich doświadczenia zostaną przeniesione w rzeczywistość metafor, wówczas okaże się, że współdzielenie codzienności jest zarazem tworzeniem jej tak, jak poeta tworzy swoje dzieło - budowaniem sensu (życia) poprzez indywidualizację tego, co ogólne i nieokreślone. Np. we fragmencie ze sklepem - wszyscy tam robią zakupy, ale dla bohaterów nie jest to zwykłe wyjście do sklepu, bo liryka tak manipuluje percepcją, aby mieli poczucie, że chodzi o coś zupełnie innego. Realność staje się umowna,  jej poszczególne elementy mają być tylko nośnikami czegoś, co istnieje jedynie w świadomości i  osób mówiących w wierszu. Upraszczając - lirycznieć to budować rzeczywistość i kod, który ją na nowo zdefiniuje (niekoniecznie werbalny), zgodnie z tym, jak w niej chcą funkcjonować bohaterowie wiersza, czy jak to sobie - wspólnie - wyobrażają.
    • Zastanawiająca przypowieść, w której prosta obserwacja przechodzi w trafną ekstrapolację. Gwarowa 'śleboda' dodaje wierszowi ciekawego smaku.
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Porażająco głęboka refleksja na tle nieistotnej reszty.   Ale dam lajka, bo moc tej cząstki rekompensuje wszystko inne.
    • Przypomniał mi się Ebenezer Scrooge, a raczej wizja jego przyszłości przedstawiona podczas spotkania z trzecim duchem. Z tą różnicą, że wiersz na rozdrożu patrzy raczej w tę ciemną opcję. Samobójstwo? 
    • Dużo ciekawych myśli, ale konstrukcja wiersza chaotyczna i nie sądzę, aby ta niedbałość była pozorna lub celowa.  Początek utworu sugeruje tematykę religijno-kulturową, A ponieważ później robi się dość intymnie, więc może chodzi o problem niedopasowania i braku zrozumienia oraz skutecznej komunikacji w związku z kimś o innej wierze, innej obyczajowości, co skutkuje zwątpieniem i rezygnacją.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...