Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Czas mija, chwila za chwilą,
dzień za dniem...
Ty się nie odzywasz,
ja w ramionach smutku wciąż na jawie śnię...
wspólne plany odeszły gdzieś,
gdzieś w nie pamieć do krainy gorzkich łez...
oczy zmęczone bezsennością,
usta wyschnięte na wiór,
serce tęskniące za miłością,
ciało spragnione Twych rąk, Twych ust...
wiem że czas już zapomnieć o Tobie,
zakończyć na zawszę tą grę,
opuścić w dół zmęczoną głowę,
przestać za Tobą biec...
czas- kat naszych dusz!
odszedł z żalem,
paląc za sobą ostatni most,
most- nadziei i wiary...

Opublikowano

"w ramionach smutku", "w krainie gorzkich łez", "usta wyschnięte na wiór" - no obraz nieszczęścia, tylko że w poezji nie posługujemy się kalkami słownymi tylko tworzymy nowe, własne, aby ten sam temat już tysiące razy przerobiony zabrzmial świeżo, oryginalnie;
a tu same wtórne zwroty zużyte po wielokroć - przecież poezja to sztuka, sztuka słowa, prawda?
nawet spleen i sentymentalizm można podać uroczo, zabawnie, rzewnie - byle we własnym języku...w jakiejś ciekawej formie; warto o tej formie wypowiedzi pomyśleć...
J.S

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...