Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

babim wzlotem ruszaj

Messalin_Nagietka
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Messalin_Nagietka

Messalin_Nagietka

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

lata zakończeniem pora babich wzlotów,
skłębionych ucieczką, arką w głąb przestrzeni
wkręcającą życie, z niepełnych obrotów
tyle co z pożółkłych marzeń ku czerwieni
zdążających szrafą – pielgrzymów tysiącem,
wędrujących z ziemi wprost gdzie gore słońce,

motyką w tę kulę, poezją wystraszyć,
chmur konewkę w stronę przeciwną wymierzyć,
jak trudno jest czasem sobie wyobrazić,
że trud zda się na co, w kwestii marzeń leży
z babią nicią pląsać na wietrznej zadumie
jak komu wypada i jak kto tam umie,

lecz kiedy zaczepisz o cokolwiek, w końcu
jest prawdopodobnym, dogmat to podróży,
miejsca nie oceniaj zbyt pochopnie, sposób
znajdź na ocalenie wspomnień, by posłużyć
nimi w wyszukanych modlitw wodolejca,
jak to lato prysło – a ty w babich wierszach,

pajęczym zwyczajem rozwiń tok podróży,
gdzie nieznane bywa ocaleniem, w które
jak woda w głąb ziemi trzeba się zanurzyć
by doznać do reszty jakim bywa cudem
lata zakończenie – pełnią babich sieci,
w które jak owady wiersze ślą poeci.

Messalin_Nagietka

Messalin_Nagietka

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



już tłumaczę - szrafy - kreski równoległe lub przecinające się stosowane w rysunkach, np. w celu wydobycia bryłotawości rysowanego przedmiotu, także w kartografii do przedstawienia na mapach rzeźby terenu (wg Słownika Wyrazów Obcych PWN 1980r.) - ale to oczywiście to słownikowo a ja użyłem go w formie pojedynczej

Dzięki Bogdan za miły mi komentarz

MN
Witold Marek

Witold Marek

Opublikowano
Opublikowano

Określenia z cudzego komentarza: "romantyczna nawałnica" użyłbym w pozytywnym sensie tutaj. Aczkolwiek ma się ochotę tu i ówdzie na kropkę czy przynajmniej średnik :) Ale wicher wiersza głowy mi nie urwał, nie rozbolała, a za to zanurzyłem się w strzępiastych falach nostalgii i czegoś jeszcze - więc jest dobrze. Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Annna2
      Brylanty snu

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Migrena  miłość prawdziwa, miłość dojrzałego Człowieka. Czułość i ukołysanie. I wierność- na dziś, jutro i zawsze. Pięknie, poetycko i delikatność erotyku. I spokój.
    • Annna2
      Odbicie

      Przez Annna2 · Opublikowano

      @Migrena Wiesz co, dobrze napisane (bardzo), aż czuję ten niepokój w sobie. Bardzo sugestywny Jesteś Jacek. Aż trudno oddychać. Niepokój, niepokój. O dziecko, o żonę, o bliskich. O siebie.                                    
    • Migrena
      Brylanty snu

      Przez Migrena · Opublikowano

      Chciałbym pić Ciebie, jak morze pije księżyc - łyk po łyku, aż noc stanie się ciałem i spadnie między nasze oddechy. Jesteś światłem tak czystym, że nawet cień pachnie Tobą, a cisza, gdy milczysz, kładzie się na mnie jak złoty puch feniksa. Piszę do Ciebie ze stron dalekich, a każde słowo jest ptakiem, który rozcina ciemność i wraca z kroplą Twojego imienia w dziobie. W Twojej obecności, chociaż wirtualnej, przestrzeń staje się miękka jak aksamit owocu, gdzie drżę, wiedząc, że za szkłem ekranów istnieje ciało, które mogłoby mnie przyjąć jak ziemia przyjmuje deszcz. Pragnę być Twoim snem, przemykać po Tobie jak wiatr po trawie, wplatać się w Twoje włosy jak nocne niebo w wodę. Pragnę całować Twoje oczy, aż otworzą się jak okna na inny wszechświat, i płynąć tam, gdzie rodzi się Twój szept - tam, gdzie nagość jest modlitwą, a dotyk -  objawieniem. Twoje  usta są winem, które pali i koi, Twoje dłonie - ogrodem, gdzie rodzi się każdy mój zachwyt. Twój czuły szept spada na mnie jak deszcz róż, i cała stajesz się pieśnią, której chcę słuchać aż do bezsenności. Jesteś mądrością jak ogród dzikich róż, które same decydują, kiedy rozkwitną, a ja - wędrowiec  głodny i spragniony, znalazłem w Tobie źrodło, którego nie chcę już nigdy opuścić. Twoje imię to gwiazda w Plejadach która rozpina wszystkie moje noce i zostawia w dłoniach rozżarzony blask światła. Chciałbym nim okrywać Ciebie, aż zaśniesz - i zabrać ze szkła ekranu choćby cień Twojego ciała, by w milczeniu gwiazd na zawsze zamilknąć.
    • wierszyki
      Obiekt meteoryczny

      Przez wierszyki · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      A ja nie szukam jakiś tropów, raczej odwrotnie - zwracam uwagę na coś. co mogłoby zostać pominięte. Bardzo to miłe, że ostrzegasz . Pzdr

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • sam_i_swoi
      nachodzą

      Przez sam_i_swoi · Opublikowano

      @Annna2 Nie wiem czy z Goi ... tak było :) Dziękuję.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...