Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

biedna, miejscowa ludność, pociągami
i na staromodnych żyrafach pościgowych
przemieszczała się majestatycznie
po zmartwionej tym ogromnie górze lodowej,
ludzie opętani żądzą bogactwa
nadciągali prawie ze wszystkich stron
a najbardziej z południowego wschodu
gdzie cena życia była bardzo wysoka,
lampa w kantynie rzuca chybotliwe światło
na zaczajonego przy kominku motyla
z rodzaju pelargonii złocistych,
i chociaż diamenty już dawno wywieziono w walizach
to jak dawniej perfumowane dziwki
serwują zgłodniałym górnikom bezpłatne uczty,
góry lodowe topnieją od ludzkiego wysiłku
w zastraszającym tempie,
a wylegujące się przy brzegach foki morskie
grają dla podniesienia otuchy na mandolinach,
wywrotki ze śniegiem ociężale przemykają
przez sfalowane, pełne władczej pogardy morze,
jakiś wielki żółw morski z kolegami
zaśmiewają się do łez, kiedy jedna z ciężarówek
zahacza kołem o grzbiet wieloryba
i flegmatycznie się przechylając tonie,
ale w jej miejsce, całymi tabunami nadciągają od lądu inne,
-za piętnaście minut zamykamy kopalnię –
oznajmia suchy głos przez miejscowy radiowęzeł,
roześmiane wydry morskie ze złotymi bransoletami na tylnych łapach,
wpadają do kantyny pierwsze
a tuż za nimi dostojny słoń w marynarce od pierwszej komunii,
z cicha przez trąbę pogwizdując,
romantycznie wydekoltowana właścicielka
rozkłada przed zacnymi klientami talerze
pełne kawioru z kartoflami
i wtedy jakby na tę kolację zaproszony
wczołguje się dwunastometrowy wąż morski
w pilotce i bordowej muszce na szyi,
niski ale krępy piskorz w kapeluszu
walcząc łokciami wpycha się między węża a słonia w marynarce
i kategorycznie żąda od właścicielki żetonów telefonicznych,
pomalutku, jak w każdy sobotni wieczór, zabawa się rozkręca,
zespół muzyczny złożony z wyleniałych lisów polarnych gra ckliwe kołysanki,
pierwsza do tańca wyrywa się,
już nieźle wstawiona foka z niedźwiedziej góry,
kłania się zamaszyście przed wilkiem syberyjskim,
ale ten, widocznie nie ma ochoty na tańce z tą starą pindą
i przypija trzecią setkę do młodego wieloryba
z niechlujnie uczesanymi fiszbinami,
zabawa trwa już w najlepsze
gdy do kantyny przybywają kierowcy ciężarówek
okonie morskie, wszystkie w czapkach z daszkiem,
zawadiacko zsuniętymi na tył głowy,
w rogu, z wielkim cygarem kubańskim w bezzębnym pysku,
siedzi krokodyl słodkowodny, który w młodości,
w pogoni za marzeniami przypłynął aż tutaj, zgubił się i został,
towarzyszy mu jego wierny przyjaciel rekin młot,
zwany pieszczotliwie młoteczkiem,
na środku sali przepiękna pantera śnieżna o hebanowej skórze,
w bucikach od blahnika tańczy upojne tango ze starym gronostajem leśnym,
tuż przed północą, do kantyny wpadają wypindrzone pingwiny,
teraz zabawa trwa już w najlepsze,
elegancko wymalowana flądra oceaniczna pochyla się nade mną
i coś cichutko mówi,  ciężko otwieram oczy i słyszę
jacku, wstawaj, bo znowuż spóźnisz się do pracy.

Opublikowano

Aniu,
fauna Arktyki?
no tak jakoś mi się popitoliło w głowie,
a Manolo na kobiecych stopach przymocowanych
przez wspaniałe nogi do owiewanego nutami figi i herbaty
chociażby zniewalającego CARTHUSIA Io Capri, ciała powabnego,
no cóż,
lubię wtedy mistrza Manolo,
dziękuję Aniu,
jacek.

Opublikowano

Oj Jacku, zazdroszczę Ci takich snów i umiejętności ich ubrania w słowa... Masz niebywałą fantazję i malujesz wielkim bogactwem kolorów. Twoje dzieci, jeśli je masz, pewnie zasypiają z otwartymi ustami kiedy tatuś przed snem opowiada im takie historie :))

Opublikowano

Pielgrzymie,
zachowuję higieniczny tryb życia
więc dzieci moje żyją krótko,
a w tym swoim świecie ciała kobiety
nawet nie zdążą im się wykształcić usta,
natomiast moje narzeczone czasami zasypiają
z otwartymi ustami i bywa czasem, że przyczyna
tkwi w moim fantazjowaniu,
dziękuję Piotrze,
jacek.

Opublikowano

Aniu,
pewno masz na myśli to miejsce przymocowania
które wyposażone jest w stosowne
zagłębienia i krągłości
do których biegną często myśli mężczyzn,
a po okazaniu ich tym swoistym gladiatorom sexu
przysysają się na dłużej przeżywając
swoje wzloty i upadki,
a jak jeszcze kobietę owiewają śródziemnomorskie
nuty elegancji to mężczyźni po zażytych przyjemnościach
nie spieszą się do własnego domu
i zostają u kobiety na dłużej,

rozgadałem się jak jakiś stary lubieżnik
a mnie przecież bliżej do cherubinka złotego
obowiązkowo z niebieskimi oczkami,
jacek

Opublikowano

Jack,ja juz to znam :))) to jest tak zakręcone,
że przyjemność czytania zakończyła się
tym razem rozdziawionymi ustami,
tak genialnie,
że coś mi aż chrzęsło w zawiasach
i nie mogłam z tym nic zrobić,
ani skonczyć doczytać,
dopiero teraz mogę,
więc jakby to powiedzieć, skołowaniem
metaforami i zamotaniem jesteś na medal O,
i to pewnie nie jeden :))
pozdrawiam Kasia

Opublikowano

poczytałam Jacuniu, piękne opisy, aż jakby zbyt zagęszczenie mi się w oczach zrobiło,
miło było, pobyłam ciut a puenta rzecz jasna otrzaśnięta fajnie, J. serdecznie

Opublikowano

Kasiu przemiła,
chętnie bym przy tych zawiasach pogrzebał,
fajnie, że Ci się podoba,
a medal?
najbardziej by mnie rozczulał
medal Kasi małej - nieduży, złoty, z podobizną Twoją
i napisem: dla mojego jacusia,
Kasiu,
bardzo dziękuję,
i cały bukiet polnych kwiatuszków u stóp Ci zostawiam,
jacek.

Opublikowano

Judytko,
najważniejsze, że jesteś bo długo Cię nie było
i już się martwiłem,
ale jesteś więc dziękuję Judytko bardzo serdecznie,
i za to urocze "ciut" szczególnie miło,
pozdrawiam,
jacek.

Opublikowano

Pathe,
dziękuję za uwagi i poświęcony czas,
no tak, żyjemy w czasach kultury masowej
ale czasem dobrze się trzymać od niej na dystans
bo to pozwala na uzyskiwanie klimatów
buntowniczego "yndywydualyzmu",
dziekuję Agnieszko,
jutro Cię zrewizytuję,
bo dzisiaj, po kilkunastu godzinach spędzonych w lesie
łeb mi pęka od rzewnych dźwięków jakie wydobywają
z pysków /!/ te gałgany, leśne ptaszki,
jacek.

Opublikowano

Panie Michale - dziękuję,
no faktycznie,
przebudzić biednego śpiocha
wyrywając go z barwnego snu
można tylko wrzeszcząc,
miło mi,
pozdrawiam,
jacek.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Najtrudniej jest się otworzyć Nie jestem szafą którą się wietrzy Najtrudniej jest się przyznać Nie jestem oskarżony Najtrudniej jest pokochać Nie jestem kochany Czyżby najtrudniejsze było za nami Nie, to trudno Nie trudno jest na próżno uciekać Nie trudno jest złościć i wściekać Nie trudno jest innych rozgrzeszać Jak łatwo powiedzieć kłamstwo Jak łatwo poczuć strach Jak łatwo udawać i grać A cóż w tym złego, poeta się dziwi I ja się dziwię z nim Przecież gra w uczciwego to najpiękniejsza gra Bo uczciwy to samo sumienie ma  
    • @Berenika97   Bereniko. Ton ciężki, niemal apokaliptyczny a jednak osobisty. W świecie, który miele wszystko w masę, ocala nas uparte trwanie w rytmie własnego kroku.   Twoja poezja. Już mi się do niej tęskniło :)
    • Polityk wchodzi do swojego mieszkania jak huragan w brylantowym smokingu, z kieszeni wysypują się złote monety jak deszcz meteorytów, z teczki wylewają się banknoty jak zielona powódź papieru, a złote sztabki uderzają o podłogę jak kły mamuta, rytmicznie, w takt jego serca – serca pompowanego łapówkami. Pudełka po butach trzeszczą jak trumny przepełnione banknotami, mikser wiruje w szaleństwie i pluje monetami, kaloryfer jęczy, dusząc w sobie koperty gorące jak węgiel z piekła, a szuflady wybuchają jak armaty absurdu, plując na podłogę kolejne łapówki, które wiją się jak robaki karmione podatkami narodu. Banknoty tańczą w powietrzu niczym skrzydła szarańczy, opadają na stoły, krzesła, rośliny, na kota mdlejącego w kącie, szeleścią chórem za oknem: – Idioci, głupcy, płaćcie, płaćcie dalej, bo każda wasza złotówka jest jego świętem. W szafie – sejf, w sejfie sejf, w sejfie kolejny sejf, a każdy mdleje od ciężaru złotych sztabek i banknotów, trzęsie się jak pacjent w gorączce, ale polityk otwiera je z czułością, jakby były matrioszkami chciwości, i śmieje się, że nigdy nie będzie ostatniego dna, bo chciwość nie zna spodu. Złote sztabki układają się w piramidy, monety stukają jak werble koronacji, a polityk klęka przy tym skarbcu jak kapłan pychy, całuje banknoty, tuli złoto, wdycha je jak kadzidło, i szepcze: – Jeszcze… jeszcze… naród niech kona, a ja będę królem złotego świata! Dywan próbuje go udusić ze wstydu, kanapa wyje jak pies skatowany podatkiem, lustro pęka i krzyczy: „Patrzcie na monstrum, co żywi się waszym chlebem!” Ale polityk śmieje się, śmieje tak, że ściany pękają, śmieje się banknotami, śmieje się sztabkami, śmieje się narodem za oknem, który stoi w kolejce do życia – z pustymi kieszeniami i pełnym rachunkiem sumienia. Aż wreszcie staje sąd, w progu, z uśmiechem jak bankomat, i mówi jak wyrocznia absurdu: – Te złote monety? Nie jego. Te banknoty w pudłach po butach? Nie jego. Te sztabki pod dywanem, te koperty w kaloryferze? Nie jego, nie jego, nie jego. I polityk wychodzi wolny, czysty jak kryształ w kieliszku szampana, śmiejąc się w złocie i papierze. A naród za oknem, głupi, naiwny, wyzuty – bije mu brawo i płaci dalej, bo wierzy, że ten skarbiec wypełniony łapówkami zbudowany jest dla niego, choć naprawdę zbudowany jest na nim.      
    • @Alicja_Wysocka  Podskakuję z radości i wiwatuję :) Dzięki :) Troszkę poważniej, najpierw AI wygenerowałem sam dźwięk, później potrzebowałem podpiąć pod klip, za poradą copilota tu uwaga nieby się nie komunikują ze sobą, a zainstalowany program wykonał proponowane zalecenia co do videodysku odnośnie do orginalnego pliku mp3, edytując wgrałem dwa pliki dźwiękowe i jeden przesunąłem na osi czasu, chcąc uzyskać odpowiednią głębię, najdłużej walczyłem z z obrazem, dałem sobie spokój z ruchomym, skorzystałem z propozycji pierwszego AI copilota (z którym początkowo nie szło się dogadać, bo wstawiał mi obrazki z tekstem) gdzie była ta grafika, kolejny schodek to export gotowego pliku, premium, pro i płać, to mnie wkurzyło cała praca na marne, więc go nagrałem bezpośrednio z ekranu, ach wspomnę dlatego premium bo te efekty gwiazdek, i przyciemniania to płatna opcja. Na koniec powiem, że opłaciło - dostałem super komentarz :) Oczywiście wywaliłem programy z kompa, mam wątpliwości czy przy moich zasobach sprzętowo-finansowych jest sens na kolejny klip. Zważając że Ai dokonało tu przełomu, oczywiście wiem o tym że tylko dlatego, bo wydałem odpowiednie polecenia. Tylko dlaczego czuję że to proteza?
    • @Sylwester_Lasota Sylwestrze, to musi być pasjonujące zajęcie. Już sobie wyobrażam te nasz wiersze napisane, które nam zilustruje i zaśpiewa AI - życzę powodzenia! 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...