Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Koraliki wspomnień przesuwa czas
Stoję, coraz dalej od Twych dłoni
Zimno, coraz zimniej, nie ma nas
Ucichły szepty echem drżące na mej skroni.

Jak opuszczone muszle są Twoje wargi
Nie pomne obietnic co weń tętniły,
Błyszczą wśród jałowego piasku powagi
Niczym bękartów haniebne mogiły.

Utulam, utulasz myśli niepokorne
Spokojnieją w ciszy przemilczanych spraw.
Ostygła już pościel, łoże zasłane,
zakazana pamięć. Popiół miast palety barw.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




BŁĄD ORTOGRAFICZNY!

PRZESUWAĆ - piszemy jak nigdy przez "u" otwarte. Ot taki wyjątek!

Zaimki przymiotne - Twych, Twojej z dużej literki - wiersz dedykowany? Zmieniłabym :)

Tylko pierwsza i trzecia. Środkowa do zmiany albo wycięcią. W trzeciej rym się pokrzyżował - tzn. niepokorne/zasłane. Musi (msz) być konsekwencja.

Trzeba jeszcze popracować, ale nastrój się udziela :)

Pozdro!
Opublikowano

Ach ten pośpiech, przepraszam za barbażyński ortograf, już zmieniłam.
Dedykowany, bo adresat był jedynym czytelnikiem moich wierszy.
dziękuję za słowa krytyki i otuchy, początki bywają trudne...

Opublikowano

rozumiem, że wiersz może być nieudany, ale tu jest nieudolne słownictwo:
koraliki wspomnień, ciche szepty jeszcze strawię jako grafomańskie ochy laurkowej dedykacji, ale: wargi jak opuszczone muszle??? nawet w laurce bym tego nie zamieścił;
pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...