Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

ot, szarady, ten błękitny
ten zielony z częścią różu
na końcu kolejki pąsowieje ze wstydu
wyblakły do tej pory chłopiec
a cóż tam dziewczęta?
z różu w czerwień, może w krew
może w miłość, zazdrość, gniew
pan w czerni, acz z bielmem czyta
grozi i straszy ze ślinotokiem na pysku
mu nie do twarzy

poeci - uduchowione dzieci...

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Szarada, zestawienie barw i uczuć, polega chyba na tym, że każdemu stanowi ducha można przyporządkować kolory i to o różnym natężeniu, w zależności od stopnia natężenia nastroju, w jakim na daną chwilę się znajdujemy.
Odnośnie puenty, w pewnym sensie każdy człowiek jest artystą uduchowionym, nie tylko poetą, ale i malarzem (własnego życia).
Do takich rozważań pobudziło mnie przeczytanie pańskiego wiersza, pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie śmieję się z niczego, co nie jest samo w sobie śmieszne. Śmieję się z fałszu, kłamstw i hipokryzji :)))
a jednak(...) J. ahoj!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Szarada, zestawienie barw i uczuć, polega chyba na tym, że każdemu stanowi ducha można przyporządkować kolory i to o różnym natężeniu, w zależności od stopnia natężenia nastroju, w jakim na daną chwilę się znajdujemy.
Odnośnie puenty, w pewnym sensie każdy człowiek jest artystą uduchowionym, nie tylko poetą, ale i malarzem (własnego życia).
Do takich rozważań pobudziło mnie przeczytanie pańskiego wiersza, pozdrawiam.

Tylko trzeba dobrać odpowiedni kolor do odpowiedniego stanu, takie mam wrażenie przynajmniej.
Dziękuję za wgląd.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie śmieję się z niczego, co nie jest samo w sobie śmieszne. Śmieję się z fałszu, kłamstw i hipokryzji :)))
a jednak(...) J. ahoj!

a jednak co? Można jaśniej, nie półsłówkami?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


a jednak(...) J. ahoj!

a jednak co? Można jaśniej, nie półsłówkami?
Proszę bardzo :" Śmieję się z kłamstwa , fałszu i hipokryzji"
ja wiem? czy się śmiać(...), pod zamyślenie Michał,
kto kłamie poeta czy jakoś tak? Chociaż kolory pięknie rozpisałeś,
J. serdecznie
Opublikowano

a ja w tym barwnym wierszu
widzę nasze forum,
tych początkujących,
tych już osiadłych
i te stare wygi poetyckiej sztuki,

może błądzę,

i przepiękny ostatni wers,
"poeci - uduchowione dzieci..."
pozdrawiam,
jacek.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



a jednak co? Można jaśniej, nie półsłówkami?
Proszę bardzo :" Śmieję się z kłamstwa , fałszu i hipokryzji"
ja wiem? czy się śmiać(...), pod zamyślenie Michał,
kto kłamie poeta czy jakoś tak? Chociaż kolory pięknie rozpisałeś,
J. serdecznie

Ja zawsze dostaje dygotów, gdy czytać jakieś szpargały dzisiejszych tuzów "wielkiej literatury", którzy pod niebiosa swego czasu wychwalali stalinów i innych takich. Poeci kłamią, ludzie kłamią...
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Proszę bardzo :" Śmieję się z kłamstwa , fałszu i hipokryzji"
ja wiem? czy się śmiać(...), pod zamyślenie Michał,
kto kłamie poeta czy jakoś tak? Chociaż kolory pięknie rozpisałeś,
J. serdecznie

Ja zawsze dostaje dygotów, gdy czytać jakieś szpargały dzisiejszych tuzów "wielkiej literatury", którzy pod niebiosa swego czasu wychwalali stalinów i innych takich. Poeci kłamią, ludzie kłamią...
Nie czytaj zatem Michał- przerzuć się na coś innego, bardziej takiego
co prawdziwie wychwala
nie warta taka literatura, poeci i ludzie to to samo.
A kłamstwo jest tak jak i prawda(wybór należy do człowieka)
J. serdecznie
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



O Boszesz ty mój, jak mawia moja prababcia Martyna, z Lwowa. Ledwie się zarejestrowałam... to chyba jedyny portal na świecie, gdzie rejestracja jest „chwilowo” wstrzymana już prawie dwa tygodnie. Niezła chwilka. Krzywak, co Wy tam wyprawiacie? Dobrze, że znam parę sztuczek hakerskich i udało mi się zarejestrować. Wytłumacz mi Krzywak, dlaczego moja mama, żona grabicza, została zbanowana? Za prawdę? Nawet Angello nie zaznaczył miejsca, gdzie Cię ona obraziła. Chyba, że sam majstrowałeś coś przy serwerze... przyznaj się hahaha
Mój tata mówi, że długo już tutaj wiersza nie wstawi, bo tam gdzie banują za prawdę, nie ma dla niego miejsca. Mówił też, że Twoja obecność na portalu i Twoja poezja, uwłaczają jego osobie a Poezji Polskiej w szczególności. Nie łudź się Krzywak, że to najlepszy portal poetycki, bo tam gdzie Ty jesteś moderatorem, przymiotniki nagle zapominają o stopniowaniu.

Hm, odrobina prawdy o Tobie wyrwała Ci się spod kontroli:

”Nie śmieję się z niczego, co nie jest samo w sobie śmieszne. Śmieję się z fałszu, kłamstw i hipokryzji :)))


________________________________________

Dnia: 2010-05-06 11:17:55, napisał(a): M. Krzywak
Komentarzy: 14391

www.fotoik.pl/index.php?akcja=autor& ... p;strona=0”

Czyli krótko mówiąc śmiejesz się sam z siebie... dziękuję Ci Krzywak za odrobinę samokrytyki.
Co do wiersza, Krzywak, to daj sobie spokój z tymi szaradami. Oczy mi zaszły bielmem i dostałam ślinotoku. Od śmiechu, bo Twoja poezja już nie ma nawet siły, żeby się śmiać sama z siebie. Skąd Ci przychodzą takie pomysły na poezję do głowy? Nie mogę pojąć.
Trudno, miejsca na poezję trzeba szukać gdzie indziej, co wcale nie oznacza, Krzywak, że możesz się wyprostować...hahaha nie, nie. Zajmie się Tobą specjalna grupa operacyjna „WOLF”, która nauczy Cię pisać może nie poezji, bo to byłoby za trudne, ale pisać prawidłowo językiem polskim. Obiecałam to tacie, bo on mówi, że pierdołami się nie zajmuje. Pisząc to wiem, że uśmiercisz mnie na portalu, jak większość innych ale po nas przyjdą setki... hahaha
Mam 7 wujków i 12 wujeczno-stryjecznego rodzeństwa. Po całym świecie rozsianych. Pomyśl, taka armia i wszyscy z dynamicznym IP... hahaha Krzywak, chyba se spalisz procesor wreszcie... hahaha
I daj sobie spokój z poezją, donosy wychodzą Ci o wiele lepiej. Tak się udyndałeś tej poezji i zaniedbujesz swoje niezwykłe talenty do pisania na innych. W podstawówce chyba byłeś lizusem, przyznaj się Krzywak, co?

Tak się pożegnał z moim tatą, Twój dobrze wychowany kumpel, Lecter, skądinąd wrażliwy poeta(!)ale ja Ci powiem po prostu do usłyszenia, Krzywak.

”Bestia, ty sobie Lecterem gęby nie wycieraj...
Powiernika znajdziesz w grabiczu. On cię przytuli, obślini i na pewno zrozumie... ;)”
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



O Boszesz ty mój, jak mawia moja prababcia Martyna, z Lwowa. Ledwie się zarejestrowałam... to chyba jedyny portal na świecie, gdzie rejestracja jest „chwilowo” wstrzymana już prawie dwa tygodnie. Niezła chwilka. Krzywak, co Wy tam wyprawiacie? Dobrze, że znam parę sztuczek hakerskich i udało mi się zarejestrować. Wytłumacz mi Krzywak, dlaczego moja mama, żona grabicza, została zbanowana? Za prawdę? Nawet Angello nie zaznaczył miejsca, gdzie Cię ona obraziła. Chyba, że sam majstrowałeś coś przy serwerze... przyznaj się hahaha
Mój tata mówi, że długo już tutaj wiersza nie wstawi, bo tam gdzie banują za prawdę, nie ma dla niego miejsca. Mówił też, że Twoja obecność na portalu i Twoja poezja, uwłaczają jego osobie a Poezji Polskiej w szczególności. Nie łudź się Krzywak, że to najlepszy portal poetycki, bo tam gdzie Ty jesteś moderatorem, przymiotniki nagle zapominają o stopniowaniu.

Hm, odrobina prawdy o Tobie wyrwała Ci się spod kontroli:

”Nie śmieję się z niczego, co nie jest samo w sobie śmieszne. Śmieję się z fałszu, kłamstw i hipokryzji :)))


________________________________________

Dnia: 2010-05-06 11:17:55, napisał(a): M. Krzywak
Komentarzy: 14391

www.fotoik.pl/index.php?akcja=autor& ... p;strona=0”

Czyli krótko mówiąc śmiejesz się sam z siebie... dziękuję Ci Krzywak za odrobinę samokrytyki.
Co do wiersza, Krzywak, to daj sobie spokój z tymi szaradami. Oczy mi zaszły bielmem i dostałam ślinotoku. Od śmiechu, bo Twoja poezja już nie ma nawet siły, żeby się śmiać sama z siebie. Skąd Ci przychodzą takie pomysły na poezję do głowy? Nie mogę pojąć.
Trudno, miejsca na poezję trzeba szukać gdzie indziej, co wcale nie oznacza, Krzywak, że możesz się wyprostować...hahaha nie, nie. Zajmie się Tobą specjalna grupa operacyjna „WOLF”, która nauczy Cię pisać może nie poezji, bo to byłoby za trudne, ale pisać prawidłowo językiem polskim. Obiecałam to tacie, bo on mówi, że pierdołami się nie zajmuje. Pisząc to wiem, że uśmiercisz mnie na portalu, jak większość innych ale po nas przyjdą setki... hahaha
Mam 7 wujków i 12 wujeczno-stryjecznego rodzeństwa. Po całym świecie rozsianych. Pomyśl, taka armia i wszyscy z dynamicznym IP... hahaha Krzywak, chyba se spalisz procesor wreszcie... hahaha
I daj sobie spokój z poezją, donosy wychodzą Ci o wiele lepiej. Tak się udyndałeś tej poezji i zaniedbujesz swoje niezwykłe talenty do pisania na innych. W podstawówce chyba byłeś lizusem, przyznaj się Krzywak, co?

Tak się pożegnał z moim tatą, Twój dobrze wychowany kumpel, Lecter, skądinąd wrażliwy poeta(!)ale ja Ci powiem po prostu do usłyszenia, Krzywak.

”Bestia, ty sobie Lecterem gęby nie wycieraj...
Powiernika znajdziesz w grabiczu. On cię przytuli, obślini i na pewno zrozumie... ;)”

witam pozdrów rodzinę , a forum już jest tak skorumpowane w miernocie poetyckiej, że szkoda czasu, niech siedzą w makulaturze wielcy ,,pismaki" bo poeci znają przynajmniej poprawną gramatykę

pozdrawiam

bestia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • ... będzie zacząć tradycyjnie - czyli od początku. Prawda? Zaczynam więc.     Nastolatkiem będąc, przeczytałem - nazwijmy tę książkę powieścią historyczną - "Królestwo złotych łez" Zenona Kosidowskiego. W tamtych latach nie myślałem o przyszłych celach-marzeniach, w dużej mierze dlatego, że tyżwcieleniowi rodzice nie używali tego pojęcia - w każdym razie nie podczas rozmów ze mną. Zresztą w późniejszych latach okazało się, że pomimo kształtowania mnie, celowego przecież,  także poprzez czytanie książek najrozmaitszych treści, w tym o czarodziejach i czarach - jak "Mój Przyjaciel Pan Likey" i o podróżach naprawdę dalekich - jak "Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi" jako osoby myślącej azależnie i o otwartym umyśle, marzycielskiej i odstającej od otaczającego świata - mieli zbyt mało zrozumienia dla mnie jako kogoś, kogo intelektualnie ukształtowali właśnie takim, jak pięć linijek wyżej określiłem.     Minęły lata. Przestałem być nastolatkiem, osiągnąwszy "osiemnastkę" i zdawszy maturę. Minęły i kolejne: częściowo przestudiowane, częściowo przepracowane; te ostatnie, w liczbie ponad dziesięciu, w UK i w Królestwie Niderlandów. Czas na realizację marzeń zaczął zazębiać się z tymi ostatnimi w sposób coraz bardziej widoczny - czy też wyraźny - gdy ni stąd, ni zowąd i nie namówiony zacząłem pisać książki. Pierwszą w roku dwa tysiące osiemnastym, następne w kolejnych latach: dwutomową powieść i dwa zbiory opowiadań. Powoli zbliża się czas na tomik poezji, jako że wierszy "popełniłem" w latach studenckich i po~ - co najmniej kilkadziesiąt. W sam raz na wyżej wymieniony.     Zaraz - Czytelniku, już widzę oczami wyobraźni, a może ducha, jak zadajesz to pytanie - a co z podróżnymi marzeniami? One zazębiły się z zamieszkiwaniem w Niderlandach, wiodąc mnie raz tu, raz tam. Do Brazylii, Egiptu, Maroka, Rosji, Sri-Lanki i Tunezji, a po pożegnaniu z Holandią do Tajlandii i do Peru (gdzie Autor obecnie przebywa) oraz do Boliwii (dokąd uda się wkrótce). Zazębiły się też z twórczością,  jako że "Inne spojrzenie" oraz powstałe później opowiadania zostały napisane również w odwiedzonych krajach. Mało  tego. Zazębiły się także, połączyły bądź wymieszały również z duchową refleksją Autora, któraż zawiodła jego osobę do Ameryki Południowej, potem na jedną z wyspę-klejnot Oceanu Indyjskiego, wreszcie znów na wskazany przed chwilą kontynent.     Tak więc... wcześniej Doświadczenie Wielkiej Piramidy, po nim Pobyt na Wyspie Narodzin Buddy, teraz Machu Picchu. Marzę. Osiągam cele. Zataczam koło czy zmierzam naprzód? A może to jedno i to samo? Bo czy istnieje rozwój bez spoglądania w przeszłość?     Stałem wczoraj wśród tego, co pozostało z Machu Picchu: pośród murów, ścian i tarasów. W sferze tętniącej wciąż,  wyczuwalnej i żywej energii związanych arozerwalnie z przyrodą ludzi, którzy tam i wtedy przeżywali swoje kolejne wcielenia - najprawdopodobniej w pełni świadomie. Dwudziestego pierwszego dnia Września, dnia kosmicznej i energetycznej koniunkcji. Dnia zakończenia cyklu. Wreszcie dnia związanego z datą urodzin osoby wciąż dla mnie istotnej. Czy to nie cudowne, jak daty potrafią zbiegać się ze sobą, pokazując energetyczny - i duchowy zarazem - charakter czasu?     Jeden z kamieni, dotkniętych w określony sposób za radą przewodnika Jorge'a - dlaczego wybrałem właśnie ten? - milczał przez moment. Potem wybuchł ogniem, następnie mrokiem, wrzącym wieloma niezrozumiałymi głosami. Jorge powiedział, że otworzyłem portal. Przez oczywistość nie doradził ostrożności...    Wspomniana uprzednio ważna dla mnie osoba wiąże się ściśle z kolejnym Doświadczeniem. Dzisiejszym.    Saqsaywaman. Kolejna pozostałość wysiłku dusz, zamieszkujących tam i wtedy ciała, przynależne do społeczności, zwane Inkami. Kolejne mury i tarasy w kolejnym polu energii. Kolejny głaz, wybuchający wewnętrznym niepokojem i konfliktem oraz emocjonalnym rozedrganiem osoby dopiero co nadmienionej. Czy owo Doświadczenie nie świadczy dobitnie, że dla osobowej energii nie istnieją geograficzne granice? Że można nawiązać kontakt, poczuć fragment czyjegoś duchowego ja, będąc samemu tysiące kilometrów dalej, w innym kraju innego kontynentu?    Wreszcie kolejny kamień, i tu znów pytanie - dlaczego ten? Dlaczego odezwał się z zaproszeniem ów właśnie, podczas gdy trzy poprzednie powiedziały: "To nie ja, idź dalej"? Czyżby czekał ze swoją energią i ze swoim przekazem właśnie na mnie? Z trzema, tylko i aż, słowami: "Władza. Potęga. Pokora."?    Znów kolejne spełnione marzenie, możliwe do realizacji wskutek uprzedniego zbiegnięcia się życiowych okoliczności, dało mi do myślenia.    Zdaję sobie sprawę, że powyższy tekst, jako osobisty, jest trudny w odbiorze. Ale przecież wolno mi sparafrazować zdanie pewnego Mędrca słowami: "Kto ma oczy do czytania, niechaj czyta." Bo przecież z pełną świadomością "Com napisał, napisałem" - że powtórzę stwierdzenie kolejnej uwiecznionej w Historii osoby?       Cusco, 22. Września 2025       
    • @lena2_ Leno, tak pięknie to ujęłaś… Słońce w zenicie nie rzuca cienia, tak jak serce pełne światła nie daje miejsca ciemności. To obraz dobroci, która potrafi rozświetlić wszystko wokół. Twój wiersz jest jak promień, zabieram go pod poduszkę :)
    • @Florian Konrad To żebractwo poetyckie, które błaga o przyjęcie, dopomina się o miejsce w czyimś wnętrzu. Jednak jest w tym prośbieniu siła języka i humor, dzięki czemu to nie poniżenie, lecz autentyczna, godna prośba. To żebranie z honorem - pokazuje wrażliwość i odwagę ujawnienia się.   Twoje słowa przypominają, że można być nieodspajalnym  (ładny neologizm) prawdziwym i trwałym. Ta pokora nie umniejsza, lecz dodaje blasku.      
    • @UtratabezStraty Nie chcę tłumaczyć wiersza, bo wtedy zamykam drzwi do innych pokoi czy światów. Czasem czytelnik zobaczy więcej niż autor - i to też jest fascynujące, szczególnie w poezji.
    • Skoro tak twierdzisz...  Pozdrawiam
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...