Sonet iv / Pamięci Marii Kaczyńskiej / tragedia w smoleńsku

[adolf_ii]

„Rosłaś dla nas pięknym tulipanem
Aż wstąpił grad w progi ogrodu…
Nad kolumnady kwiatów roztrzaskane
Wiatr cię poderwał i zaniósł Bogu

Nad zniweczone altany i ławki
W magicznym pół-śnie, tragicznym transie
Zakwitałaś wyżej a bliżej prawdy
Okwiat otworzył - Bóg , powiedział stań się!

I oto ogród cały w nocnym niebie
I przygaszone klomby grudką ziemi
I jasna gwiazda, zapatrzona w ciebie

„ Ach nie martw się, odrośnie to kiedyś…
I znów przejdziemy tymi alejami
w woni tulipanów Naszej Pierwszej Damy…"



Pani nie przystoi stroić się, ubierać
w czarno-białe zdjęcia. Przecież pamiętamy
Była Pani barwna. Taka ciepła. Nieraz
Porównana z kwiatem. To kwiat Pierwszej Damy.

I oto Pani wraca! W trumnie, jak kwiat w kloszu
Co lęka się mrozu – lecz sam ciepło tworzy
Wywabia z ust kolor: uśmiech, u tych osób
Co skute są smutkiem. Ach, tyle tej mocy

W milczącym orszaku przemierza stolicę
A tysiące ludzi wita ją i żegna
Deszczem tulipanów . W każdym Panią widzę!

A oto i Pałac! Nasza Pierwsza Damo
Wejdź do niego! Zaśnij ! Śnij u boku męża,
ciało proszę odstaw, oddaj tulipanom!

[koral73]

Witaj. Po przeczytaniu jednego sonetu zacząłem szukać następnych. Nie wiem na ile moje uczucia grają tutaj rolę, a naile są one dobre. Ale trochę mi ckliwo. Poruszające.
Nawiązanie do tulipanów(nie bez kozery) wzruszające.

[Wilcza Jagoda]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

adolfie, pięknie piszesz, pięknie,