Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

lunatic

Katarzyna Leoniewska
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

MARIUSZ RAKOSKI

MARIUSZ RAKOSKI

Opublikowano
Opublikowano

Ajć, Pani Katarzyno - no, podobna sytuacja, co w wierszu poprzednim, ale (niestety)

tutaj nie uniknęła Pani... może, że nie do osoby, to różnie jest odbierane... ale wiersz

nie ustrzegł się przed czymś, co nazywam: ale o co w końcu kaman? Wersy kojarzą

mi się z porozrzucanymi myślami i małym nieładzie artystycznym. To wcale nie musi

być nijakie, ale tutaj wyszło nieporadnie troszkę:

niepozbierane zapałki
wewnątrz perfekcyjne ciepło-zimno

Starała się Pani wnieść do wiersza jak najwięcej wyszukanych metafor, ale

niestety myśli, które miała Pani zapewne w zamyśle, nie udźwignęły przekazu.

Ale to tylko moje widzimisię, proszę wziąć pod uwagę, że nie ma obiektywnych komentarzy :)

Właśnie, jak w tytule: lunatykowanie, bez urazy.

Pozdrawiam serdecznie
Mariusz :::)

H.Lecter

H.Lecter

Opublikowano
Opublikowano

niepozbierane zapałki
wewnątrz perfekcyjne ciepło-zimno

Te dwa wersy mocno małoletnie - zbyteczne.
Resztą udało ci się przekroczyć, nieprzekraczalną granicę między rzeczywistością a szaleństwem.

ciasno i przepastnie zarazem
jak w urojonym labiryncie
za obrotowymi drzwiami
wieża ciśnień

Niezwykła fraza -gęsta, plastyczna, działająca na wyobraźnię.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • huzarc
      Rozbłysk

      Przez huzarc · Opublikowano

      Kiedy zginę ostatnim rozbłyskiem pewności, w spirali echa dudniącego cieniem dźwięku, ziemia kresu wzejdzie, płaska i policzalna , rozmyta otchłanią — jak wielka tajemnica.   Ambiwalencja: gdy postrzeganie staje się wolą stworzenia — kwant z kwantu, dla kwantu, w fazie wzmożenia — któremu tylko myśl potrafi nadać szlif kształtu, ciężar słowa i liczbę istnienia.   Nie dookreślony przez spięte wymiary liczb, mam tylko iskrę zwątpienia na końcu palca, uniesionego w dal bezkresu — tak bliskiego, jak widok śmierci w każdym poruszeniu życia.    
    • Stukacz
      Koszmar

      Przez Stukacz · Opublikowano

      @Alicja_Wysocka Cześć. Tak, chyba masz rację. Cóż, uczymy się na błędach.
    • Wiesław J.K.
      Razem

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Na swoją obronę muszę dodać, że kilka lat później miałem okazję być nad Atlantykiem i wówczas cały zanurzyłem się w tych wodach, a przecież Morze Bałtyckie  ma połączenie z Oceanem Atlantyckim, a więc to prawie tak jakbym kąpał się w morzu Bałtyckim.   P.S. Ludzi można podzielić na dwie grupy: podróżnicy i domownicy. Jak się zapewne domyślacie to należę do tej drugiej, ale, ale to nie znaczy, że od czasu do czasu, gdy nadarzy się okazja i zachęcenie to ruszę cztery litery z ciepłych pieleszy domowych, czyli jestem taki okazyjny podróżnik.
    • Wiesław J.K.
      Razem

      Przez Wiesław J.K. · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @violetta Fajna morska miniaturka! W 2017 byłem pierwszy raz nad polskim Bałtykiem, ale zamoczyłem tylko dłonie. Mój brat namawiał mnie do ściągnięcia butów i skarpetek, aby pochodzić po wodzie.  Teraz trochę żałuję, że tego nie zrobiłem. Taka okazja może się już nie powtórzyć. Bądź człowieku mądry i zrozum sam siebie.

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

                                                  Pozdrawiam.
    • Niewygoda
      ... a te waleta.

      Przez Niewygoda · Opublikowano

      Et, ta lawa kotleta: na tel. to kawa latte.            

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...