Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

  • Odpowiedzi 78
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Panie magistrze : " tak, że... " ;)

I owszem Panie Lecter, ale nie w znaczeniu "również", nie miałem na myśli "więc"... Pani

f.isia pisze co chce i jak chce, więc (tak, że) nie ma powodów do zmartwień.

Mimo to - dziękować za dogłębną analizę znaczeniowo-składniową moich wypowiedzi.

Pozdrawiam szczerze
Mariusz

Popatrzmy jak zdanie wygląda z "również" :

Ale może mój wniosek zostanie rozpatrzony negatywnie, również nie ma czego się obawiać.

?! : )))
Opublikowano

w tobie

jest i wiersz
niewypowiedziany jeszcze------- liryka pośrednia
do światła - ze ścian
wypełzają zniekształcone twarze-----dramat( obrazowanie fantastyki) jaki cel?

więc odłóż farby i nie patrz-------liryka pośrednia
jeszcze przez chwilę - dorastaj
wolniej poza oczy moje
a ja w oknie zatrzymam----------- bukolika

spadające krajobrazy

nie muszę tutaj brać tytułu pod rozwagę analizy, to tyle skoro Pani przeplata rodzaje liryki i gatunki literatury, to wychodzi galimatias

zapis ,,oczy moje" cofanie się do Baroku,( jeszcze ,jeszcze) i (a ja) literacka wata nic wiecej, wiec proste pytanie o czym jest ten wiersz , gdyż ja nie wiem, mam się śmiać , płakać, zachwycać obrazami, czy jak to logicznie rozumieć?

szanowna Pani środek stylistyczny jaki Pani użyła w postaci przerzutni . zaczynając strofę od ,,więc" nie przynosi oczekiwanych rezultatów, gdyż idzie Pani na łatwiznę, nie uzyskuje Pani
zasadniczego celu w pobudzeniu wyobraźni u czytającego
Nie ma Pani wiedzy odnośnie analizy , jak krytyki.
Zapis jest ułomny, jak szanowna Pani zastosuje interpunkcję , to liryka cofnie się wiekowo

szacuneczek

bestia

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



www.youtube.com/watch?v=Hkvq2u5I224

Dobra lektura Panie M Krzywak teraz czas poczytać i się zastanowić, gdyz od razu ciężko odpisać:):):):):_:_:_ czas na przemyślenie, więc do jutra, a mówią że wiedza?

szacuneczek

be
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Jasne, lecz tylko w liczbie mnogiej :)

Jak na razie do konsekwencji jest powód jeden.

Jeszcze jakiś błąd? :D

Pozdro
Mariusz
no niestety, przypadek taki nie istnieje, nie kombinuj ;))
Można unikać konsekwencji i konsekwencje się ponosi. Zawsze w tym znaczeniu mowa jest o liczbie mnogiej.
Konsekwencją (l.p.) za błędny zapis, jest ocena niedostateczna.
Konsekwencje (l.mn.) (a nie konsekwencję) poniesie piszący.

[color=#FF0000]Zawsze[/color] pojedyncze zdarzenie jest [color=#FF0000]konsekwencją[/color], jednak pod uwagę bierze się [color=#FF0000]konsekwencje[/color].

A dlaczego konsekwencja zaczyna się mnożyć np. za pałę z gramatyki:
- bo dostajemy lanie
- bo szlaban na lody i telewizję
- nie zdajemy do następnej klasy
- do nast. szkoły
- na studia (no tu ew. się dostajemy, bo teraz za studia dobrze się płaci)
- stajemy w obliczu niewypowiedzianego wstydu, kiedy dziecko zapyta nas:
- tata, "a jak sie pise Gzegos?" (i nie znamy odpowiedzi itp itd :)
Kłaniam się.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


panie be,
mój tekścik nie ubiega się o nobla,
nie rości sobie nawet prawa do poezji,
ot, napisałam - ktoś przeczytał i skomentował,
komuś się spodobał, trafił w tzw 'klimat", komuś nie - prawo czytacza,
gałki są poniżej, można wciskać wedle woli :)

nie mam w zwyczaju wdawać się w 'wielbłądzie' polemiki ;)
capisco ? ;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



I owszem Panie Lecter, ale nie w znaczeniu "również", nie miałem na myśli "więc"... Pani

f.isia pisze co chce i jak chce, więc (tak, że) nie ma powodów do zmartwień.

Mimo to - dziękować za dogłębną analizę znaczeniowo-składniową moich wypowiedzi.

Pozdrawiam szczerze
Mariusz

Popatrzmy jak zdanie wygląda z "również" :

Ale może mój wniosek zostanie rozpatrzony negatywnie, również nie ma czego się obawiać.

?! : )))

Tak Panie Lecter, wiem jak to wygląda z partykułą "również". Jestem kompletnie innego

zdania - w tym sens, żeby wyłowić z tego wielosens, a właściwe ironię. Błędem jest tutaj

jedynie skrót myślowy, ale niekoniecznie.

Pozdrawiam i zachęcam do nieprzestawania w śledzeniu moich błyskotliwych wypowiedzi :D

Pozdro :)
Mariusz
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


panie be,
mój tekścik nie ubiega się o nobla,
nie rości sobie nawet prawa do poezji,
ot, napisałam - ktoś przeczytał i skomentował,
komuś się spodobał, trafił w tzw 'klimat", komuś nie - prawo czytacza,
gałki są poniżej, można wciskać wedle woli :)

nie mam w zwyczaju wdawać się w 'wielbłądzie' polemiki ;)
capisco ? ;)

Ładnie Pani to napisała aż jestem zaskoczony oprócz ostatniego słowa oki niech zostanie jak jest, gdyż szanuję czyjeś zdanie więc zbędna dyskusja już nie napiszę, inni tak , ale po przeczytaniu zasobów internetowej wiedzy
Zresztą , jak mnie uczono nic nie mam do człowieka,czyli Pani, a wiersz nie cuda, nie każdy się uda

powodzenia życzę Szanowna Pani

serdecznie

bestia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


przez grzeczność nie zaprzeczę ;)
no kurcze, cieszę się, że wyciąłeś ten fragment :)

ps. kobietom doskwiera brak "pustego pudełka" ;)
ostatnio dowiedziałam się, że (cytuję ):
"sens jest pojęciem nie na miejscu... jakoś na ogół tak się okazuje
a posteriori,
że najwięcej sensu miały rzeczy bez sensu"

;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



www.youtube.com/watch?v=Hkvq2u5I224

Dobra lektura Panie M Krzywak teraz czas poczytać i się zastanowić, gdyz od razu ciężko odpisać:):):):):_:_:_ czas na przemyślenie, więc do jutra, a mówią że wiedza?

szacuneczek

be

Wreszcie znalazłem coś, co pasuje do pańskiej krytyki (nawet dokładnie ten sam poziom) , więc teraz komunikacja stanie się o wiele łatwiejsza.
Czuj, czuwaj.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dobra lektura Panie M Krzywak teraz czas poczytać i się zastanowić, gdyz od razu ciężko odpisać:):):):):_:_:_ czas na przemyślenie, więc do jutra, a mówią że wiedza?

szacuneczek

be

Wreszcie znalazłem coś, co pasuje do pańskiej krytyki (nawet dokładnie ten sam poziom) , więc teraz komunikacja stanie się o wiele łatwiejsza.
Czuj, czuwaj.

Pan musi szukać dziwne Polonista ma to w głowie, ale kto szuka nie błądzi, to ostatni koment do Pana , gdyż pisałem nie te itd

szacuneczek

bestia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ooo też tak myślę, cosik Kasiu ostatnio mamy te same myśli, tylko ty lepeij potyrafisz je wyrażać:0 ściskam Autorkę i Kaśkę,
a ja ściskam Wilczą ;)
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Jasne, lecz tylko w liczbie mnogiej :)

Jak na razie do konsekwencji jest powód jeden.

Jeszcze jakiś błąd? :D

Pozdro
Mariusz
no niestety, przypadek taki nie istnieje, nie kombinuj ;))
Można unikać konsekwencji i konsekwencje się ponosi. Zawsze w tym znaczeniu mowa jest o liczbie mnogiej.
Konsekwencją (l.p.) za błędny zapis, jest ocena niedostateczna.
Konsekwencje (l.mn.) (a nie konsekwencję) poniesie piszący.

[color=#FF0000]Zawsze[/color] pojedyncze zdarzenie jest [color=#FF0000]konsekwencją[/color], jednak pod uwagę bierze się [color=#FF0000]konsekwencje[/color].

A dlaczego konsekwencja zaczyna się mnożyć np. za pałę z gramatyki:
- bo dostajemy lanie
- bo szlaban na lody i telewizję
- nie zdajemy do następnej klasy
- do nast. szkoły
- na studia (no tu ew. się dostajemy, bo teraz za studia dobrze się płaci)
- stajemy w obliczu niewypowiedzianego wstydu, kiedy dziecko zapyta nas:
- tata, "a jak sie pise Gzegos?" (i nie znamy odpowiedzi itp itd :)
Kłaniam się.

Panie HAYQ - cieszy bardzo, że broni Pan "swoich" racji - mimo, że bardzo się staram,

to nie jestem w stanie zgodzić się z Pańskim wywodem, co nie oznacza, że Pan się myli.

Słownik Poprawnej Polszczyzny podaje, że "konsekwencje" jest używany częściej

(co nie oznacza, że jest formą nieprawidłową!) niż "konsekwencję" - bo jak słusznie Pan

zauważa, gdy mówimy o jakichś konsekwencjach, to w zamyśle mamy wynik jakichś działań,

ich rezultat (ale nie jeden). Np. Konsekwencją tego, że Rakoski zgłosił wypowiedź Pani f.isia

do rozpatrzenia pod względem przestrzegania regulaminu Forum jest to, że poniesie

następujące konsekwencje - otrzyma tytuł donosiciela, okaże się człowiekiem

złośliwym, będzie śledzony, nielubiany i tede. Widzi Pan: ja jestem dobrej myśli, zakładam

jedną konsekwencjĘ, takĄ, że Pani f.isia ochłonie :)

Tudzież cieszy tak wrażliwe i świadome czytanie.

Pozdrawiam
Mariusz :)))))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


no niestety, przypadek taki nie istnieje, nie kombinuj ;))
Można unikać konsekwencji i konsekwencje się ponosi. Zawsze w tym znaczeniu mowa jest o liczbie mnogiej.
Konsekwencją (l.p.) za błędny zapis, jest ocena niedostateczna.
Konsekwencje (l.mn.) (a nie konsekwencję) poniesie piszący.

[color=#FF0000]Zawsze[/color] pojedyncze zdarzenie jest [color=#FF0000]konsekwencją[/color], jednak pod uwagę bierze się [color=#FF0000]konsekwencje[/color].

A dlaczego konsekwencja zaczyna się mnożyć np. za pałę z gramatyki:
- bo dostajemy lanie
- bo szlaban na lody i telewizję
- nie zdajemy do następnej klasy
- do nast. szkoły
- na studia (no tu ew. się dostajemy, bo teraz za studia dobrze się płaci)
- stajemy w obliczu niewypowiedzianego wstydu, kiedy dziecko zapyta nas:
- tata, "a jak sie pise Gzegos?" (i nie znamy odpowiedzi itp itd :)
Kłaniam się.

Panie HAYQ - cieszy bardzo, że broni Pan "swoich" racji - mimo, że bardzo się staram,

to nie jestem w stanie zgodzić się z Pańskim wywodem, co nie oznacza, że Pan się myli.

Słownik Poprawnej Polszczyzny podaje, że "konsekwencje" jest używany częściej

(co nie oznacza, że jest formą nieprawidłową!) niż "konsekwencję" - bo jak słusznie Pan

zauważa, gdy mówimy o jakichś konsekwencjach, to w zamyśle mamy wynik jakichś działań,

ich rezultat (ale nie jeden). Np. Konsekwencją tego, że Rakoski zgłosił wypowiedź Pani f.isia

do rozpatrzenia pod względem przestrzegania regulaminu Forum jest to, że poniesie

następujące konsekwencje - otrzyma tytuł donosiciela, okaże się człowiekiem

złośliwym, będzie śledzony, nielubiany i tede. Widzi Pan: ja jestem dobrej myśli, zakładam

jedną konsekwencjĘ, takĄ, że Pani f.isia ochłonie :)

Tudzież cieszy tak wrażliwe i świadome czytanie.

Pozdrawiam
Mariusz :)))))
troszkę to naciągane. Zgodziłbym się gdyby było napisane:
(...) że Pani X poniesie konsekwencję, w postaci całodziennego drapania mnie po plecach ;))
Wtedy mamy ukierunkowanie na czynność, która rzeczywiście jest jednorazową konsekwencją.
I wg. mnie jedynie takie ukierunkowanie daje możliwość powyższego zapisu.

A może, można byłoby tak powiedzieć, gdyby ponoszenie konkretnej konsekwencji było przypadkiem wręcz powtarzalnym i znanym dla osoby, która jej doznaje?
Przypuśćmy, że ojciec powie:
Karolu poniesiesz konsekwencję! - Syn będzie już wiedział, że znowu będzie stał za karę w kącie.

To jednak, tylko z powodu Pana niefortunnego zapisu, właśnie sobie wymyśliłem, żeby spróbować uwiarygodnić taką możliwość. Dochodzę niestety do wniosku, że to też jest też naciągane. I przyznam, że nigdy jeszcze nie słyszałem, żeby ktoś w taki sposób mówił:

Poniesie pani konsekwencję

Już bardziej uwierzyłbym, że to po prostu przytrafiła się literówka. Zresztą liczyłem na taką odpowiedź :)
Ale skoro upiera się Pan przy swoim? To niestety się nie zgodzę. Bez Bralczyka nie rozbieriosz ;))
Pozdrawiam.
Opublikowano

Hrrr... no lisia noga, ale idzie Pan w zaparte. Bralczyk miał swój czas, teraz ja stanowię

nowe zasady - te znaczeniowe, interpunkcyjne i ortograficzne :D To żartem...

Z całym szacunkiem, ale ja rzadko popełniam błędy graficzne, przynajmniej się staram, żeby

było poprawnie... Gdyby to jednak była literówka, od razu bym się przyznał, bo

nie widzę w tym nic takiego, co by miało umniejszać mojej wiedzy/niewiedzy. Jednak, że

uważam inaczej, naprawdę nie mogę przychylić się do Pańskiej opinii.

Może wynika to i z mojej maniery, mówię przez nosówki.

Nie mówię, że nie ma Pan racji - jestem jednak przekonany co do tego, że błędu (w użytej

przeze mnie konstrukcji) nie widzę.

Pozdrawiam... swoją drogą wyszedł nam fajny wykład, przynajmniej rzeczowy i

merytoryczny.

Pozdrawiam
Mariusz

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Migrena Dobre :)  A jeśli lubisz skrzypce, to na dziale Heydepark , możesz zobaczyć i posłuchać jak gra Dawid Garrett
    • Media mają olbrzymi wpływ na kształtowanie naszych poglądów czy sympatii w każdej dziedzinie życia. Oczekujemy więc, że podawane informacje będą rzetelne i zgodne z prawdą. Chcemy przecież dokonywać nieskrępowanych wyborów, a mogą one być naprawdę wolnymi, gdy dokonamy ich na podstawie prawdziwych wiadomości. Tymczasem, jako pojedynczy ludzie i całe społeczeństwo, jesteśmy pod ciągłym wpływem medialnych intryg - manipulacji. Słowo to oznacza kształtowanie lub przekształcanie poglądów i postaw ludzi bez udziału ich świadomości, poprzez narzucanie im fałszywego obrazu rzeczywistości. Kluczową rolę w oszukiwaniu społeczeństwa odgrywają dziennikarze, tworzący często nieprawdziwą rzeczywistość na potrzeby wcześniej przyjętych założonych tez lub światopoglądu. Inną grupą stanowią tak zwani eksperci, których wiedza na dany temat jest wątpliwa, ale są to osoby płynące „z prądem”. Manipulacja, według psycholingwistyka Adama Wichury, zaczyna się od nagłówka. To właśnie w tytule żurnaliści często zamieszczają fałszywą informację, bo wiedzą, że możemy nie lubić czytać artykułów do końca. A właśnie na końcu tekstu – w takiej manipulacji - pojawia się wyjaśnienie opisywanego wydarzenia. Natomiast sensacyjny nagłówek jest tak formułowany, aby zagrał nam na emocjach. Według Wichury, jeżeli tytuł informacji wywołał w nas wysoki stopień negatywnych emocji np. złości, oburzenia, nienawiści, to znaczy, że trzeba włączyć myślenie i zdrowy rozsądek, bo właśnie zostaliśmy zmanipulowani. Oto przykładowy nagłówek: „Kobieta na wózku inwalidzkim i jej opiekun nie zostali wpuszczeni do ekskluzywnego lokalu!” Większość z nas będzie na pewno oburzona. Niektórzy będą nawet nawoływać do bojkotu restauracji. Natomiast na końcu dowiadujemy się, że „pokrzywdzeni” byli pod wpływem alkoholu i wyzywali wulgarnie obsługę lokalu. Inny nagłówek stosuje zdanie pytające: „Kiedy minister X wycofa dofinansowanie leków dla chorych na cukrzycę?” Artykuł przedstawia całą historię pomocy państwa dla cukrzyków, jest nudny i nie można się doczytać oczekiwanej daty. Na końcu wreszcie pada zdanie: „Minister X nie zamierza wycofywać tego dofinansowania”(!). Tytuł, będący cytatem, to również narzędzie manipulacyjne. Podam przykład: „Dyrektorka musiała wiedzieć o defraudacji”. Najczęściej nie zwracamy uwagi na cudzysłów. Taki komunikat odbieramy jako fakt. Skoro „wiedziała”, to pewnie współuczestniczyła – wnioskujemy. Jednak w podsumowaniu artykułu okazuje się, że wspomniana dyrektorka z opisywaną aferą nie miała nic wspólnego. Dziennikarze wykorzystują również tzw. kompleks Polaka t.j. obywatela „gorszego niż ci z Zachodu”. Co ciekawe, ciągnie się ów kompleks od wieków, jakby był wpisany w genotyp polskości. Przypomina mi się stare, bodajże siedemnastowieczne przysłowie: „Co Anglik zmyśli, Francuz skreśli a Niemiec doma nakrupi, wszystko to głupi Polak kupi”. Ludzie mediów oszukują nas między innymi takimi komunikatami: „W niemieckim tygodniku zamieszczono …..”, „W prasie amerykańskiej …..” lub: „Nasz korespondent we Francji donosi, że ……..” . Mamy więc, jako społeczeństwo liczyć się ze zdaniem zagranicznych obserwatorów naszego życia publicznego, bo ci „wiedzą lepiej, jak powinno być” . Okazuje się często, że nie jest to opinia zagraniczna, tylko komentarz płynący prosto z Polski. Bywa, że redakcja niemieckiego tygodnika prosi współpracującego z nią polskiego dziennikarza o opinię w jakiejś kwestii. Dziennikarz ów pisze na przykład felieton, najczęściej krytyczny wobec tego, co się dzieje w Polsce, zgodny z linią programową czasopisma i otrzymuje za to wierszówkę. Niemieckie pismo zamieszcza tekst, a polskie gazety bez skrupułów powołują się na „zagraniczne doniesienia ”. Jest to jedna z najskuteczniejszych technik manipulacyjnych, które bardzo łatwo wprowadzają nas w błąd. Innym sposobem manipulacji jest wyrywanie z kontekstu wypowiedzi rozmówców i dopasowanie jej do zakładanej tezy. Pewna osoba według przekazu medialnego miała oznajmić: „Nie wyobrażam sobie, aby moje dziecko zmieniło płeć.” Natomiast pełna wypowiedź brzmiała: „Nie wyobrażam sobie, aby moje dziecko zmieniło płeć bez mojego wsparcia.” Urwany fragment całkowicie zmienił sens całej wypowiedzi. Jeszcze inną techniką tworzenia sztucznych skandali jest tak zwane zaburzenie perspektywy. Tytuł krzyczy: „POLAŁA SIĘ KREW! Poszukiwany jest właściciel sklepu”. Chcemy się dowiedzieć, co się wydarzyło i co zrobił właściciel sklepu? Okazuje się, że dwaj klienci pobili się w sklepie i poleciała krew z rozbitego nosa. A właściciel był potrzebny jako świadek. Nagłówek zaś sugerował, że to ów właściciel narozrabiał. Sposobów manipulacji jest bardzo dużo. Jak w takim razie nie pozwolić się oszukiwać? Myślę, że na początek należy używać własnego rozumu i do każdej wiadomości podchodzić z dużym dystansem, nawet wówczas, gdy będzie pasowała do naszych poglądów. Należy sprawdzić, jak przedstawiają ten sam temat inne źródła, również tej strony, z którą jest nam nie po drodze. Czasami dość łatwo sami możemy ocenić rzetelność dziennikarzy. Jeżeli jeden i ten sam publicysta w swoim tekście uważa, że religia nie powinna być nauczana w szkole, a później przeprowadza wywiad z katechetami na temat, dlaczego religia powinna zostać w szkole?, to prawdopodobnie mamy do czynienia z hipokryzją. Dla radia i telewizji najbardziej widocznym sposobem oszukiwania słuchaczy czy też widzów są debaty osób o różnych poglądach. Tworzy się wówczas tak zwane „ustawki”. Do rozmowy zaprasza się dwie osoby z opcji X i jedną z Y. Jedna osoba, gdyby nawet mówiła konkretnie, logicznie i na temat, nie ma większych szans na przebicie się ze swoimi racjami do słuchaczy i widzów. Dla większości odbiorców ten z poglądów jest prawdziwy, który ma więcej zwolenników. Przykładem może być pewien program interwencyjny uznanej dziennikarki telewizyjnej od lat goszczący na antenie jedynki. Zrobiła reportaż o biednej uczennicy , jej matce i wrednej szkole. W placówce dziewczynkę rzekomo prześladowano. Wcześniej założona teza miała uderzyć w szkołę i system oświatowy. To, że system jest do niczego, nie trzeba nikogo przekonywać. Ale w tym wypadku nierzetelność przekazu była zdumiewająca. Dziecko przez rok nie było posyłane przez matkę do szkoły. Dziewczynka przebywała ciągle w domu. Szkoła wykonała wszystkie przewidziane w takiej sytuacji procedury, łącznie ze zgłoszeniem sprawy do sądu rodzinnego. Ale w studiu przewagę miały osoby popierającą matkę. Również wśród „ekspertów” dominowały te głosy, które brały w obronę rodzinę. Do głosu rzadko byli dopuszczani goście, którzy wykazywali zaniedbania matki wobec dziecka. Założenie programu zostało zrealizowane. Szkoła, jej pracownicy i niektórzy uczniowie okazali się winnymi „tragedii dziecka”. Takie podsumowanie sprawy usłyszeliśmy od prowadzącej. Oprócz wszystkich wspomnianych wcześniej technik jest jeszcze ordynarna manipulacja czyli podawanie kłamstw, celowe zmyślanie jakichś faktów, które są przytaczane i powielane później przez większość stacji radiowych, telewizyjnych. Nawet jeśli po określonym czasie fikcyjne wydarzenie zostanie usunięte, ludzie i tak zapamiętają to, co „twórcy” chcieli wpuścić do obiegu medialnego. Ale jak pisze Adam Wicher: „Nie trzeba kłamać, aby mówić nieprawdę. Znając psychikę ludzką i schematy przetwarzania świata przez ludzi, można tak skroić informację, aby mówiąc prawdę wywołać u człowieka zwątpienie. I odwrotnie.” Winston Churchill też kiedyś stwierdził, że kto jest właścicielem informacji, ten jest również właścicielem świata.    
    • @Berenika97 Co za komplement! Dziękuję! Pozdrawiam!
    • @Alicja_Wysocka wiem. Ale w dzieciństwie. Wieczór, babcia gasi światło, a ja z latareczką "pożerałem" pachnące książki. Nie ma takiej gumki na świecie coby te wspomnienia wytarła.     A tak przy okazji, bo mi się wspomniało. O Paganinim. Codziennie jeździł na koncerty do Rzymu. W pewnym miejscu był pałac a przed nim , na fotelu siedział mężczyzna. Paganini był nim bardzo zaciekawiony. Kazał zatrzymać powóz. I oglądał scenę jak do siedzącego mężczyzny podchodził służący i podawał mu leżące na tacy pistolety. Mężczyzna brał każdy z nich i strzelał w powietrze. Służący zabierał je na tacy, szedł do pałacu aby je nabić i wracał. Mężczyzna strzelał. I tak w kółko. Paganini zapytał wożnicy kim jest ten mężczyzna. Wożnica odpowiedział: To bawi się Lord George Byron.   A tak mi się wspomniało :)       @Roma dobrze :)       @Berenika97 miałem napisany tytuł "cisza miłości". Ale wczoraj KTOŚ mi uświadomił, że ja i ta cisza..... zwariowałem... To zmieniłem na "przenikanie". Cieszę się z Twoich słów. Bardzo Bereniko dziękuję :)
    • @Berenika97 z tego co zauważyłam to podchodzisz do tematów z bardzo dużą wrażliwością i zrozumieniem. A to, że masz odwagę pisać na trudne tematy, podziwiam bardzo, bo mi takiej odwagi brakuje. Jeszcze raz gratuluję wiersza i dobrego dnia życzę :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...