Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Świat się rozpadł
Upojony naukową paplaniną
Beznadzieją chwil bez ideałów
Setkami godzin w samotności
Bo ludzie przestali się potrzebować
Przestali pragnąć czyjejś bliskości
A jednak
Wśród tego wszystkiego
Na wietrze wiruje
Samotne białe piórko
Symbol anielskiej obecności
Ty wiesz, że on tu jest
Samotnie walczy z twą niewiarą
Miłością kruszy mury
Które wkoło siebie
Wzniosłeś z obojętności
A wieczorami
Gdy pustym wzrokiem
Śledzisz telewizyjne kolory
Otula skrzydłami
Twoje nagie ramiona
Drzazgi z Twych wspomnień
Wyciągać
Chce
Zatonąć w Twym uśmiechu

Opublikowano

Trafiona w sam środeczek - jestem Monoke.
Twój wiersz tak bardzo oddaje mój nastrój.
Serdeczności :-)
Jola

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



a ja się obawiam, że nie i postaram się konstruktywnie uzasadnić: sięganie po anioły wbrew pozorom nie gwarantuje sukcesu, jestem ich fanką ale przekonałam się na własnej skórze, że ciężko nie popełnić na ich temat banału i właśnie popełniłaś. Podobnie sięganie po wyjątkowo nadęte środki wyrazu: upojony, beznadzieją, ideały, walka, niewiara, kruszenie murów niestety to jest masakra na czytelniku piłą tarczową. Myśl szczera i proponuję się nie poddawać a jeśli moje argumenty wydają się nieprzekonujące zrobić eksperyment i wrzucić przed konkursem na współczesną. I przygotować się na baty, a potem wyciągnąć wnioski i pisać spokojnie dalej. pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...