Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

wiedzieć co gdzie i kiedy
skrywając gdyby gdzieś coś
z wdziękiem

darować co zadrą tkwi

w odpowiednim momencie
bez chlustania stawić czoło
z (suchą) twarzą wyjść

wyczuć pismo nosem
gdy nie wszystko przepadło
- żyć

bo wyczucie
to cholernie długi proces

Opublikowano

ooooooooooo!!!!!!!!!!!
to o mnie!!!!!!!!!
to o mnie!!!!!!!
jestem WSPANIAŁA
buziak Babuuu !!!!!!!!!
fikuśny, śliczny, ojj, jak lubię to Twoje pisanie!!!
i Cię tyż!
:))))))))))

i okropnie mądry jest!

i nie o mnie, oczywiście
:))))
wiem
:*

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


To jakaś telepatia, to nie przypadek, to COŚ znaczy!
To jest tak, gdy rzeczywistość wyprzedza fikcję, wtedy
fikcja fiksuje, rzeczywistość triumfuje!
Jesteś WIELKA I WSPANIAŁA! I OKROPNIE MĄDRA!
A mój wierszyk - taki sobie!
Dzięki za wpadnięcie, czytanie i miłe słowa,
ściskam,
- baba
Opublikowano

Ot i "cała sztuka", toż to... całe życie na niej polega: wiedzieć co, gdzie, kiedy?
A jeszcze być mądrzejszym o sztukę wyczucia "odpowiedniego momentu" to tylko z górki...
Taki niezbędnik do życia... chciałabym... :)
Całość do tego bardzo fajnie, rytmicznie się czyta, oprócz ostatniego wersa. Ale podumałam i wyszło mi, że ta właśnie "grająca" część ma pokazać, jak prosto i łatwo coś tam można sobie pogdybać, a zakończenie sprowadza do prozy życia (każdej jego sfery), gdzie zawsze coś zgrzyta i jest długim, skomplikowanym procesem.Moja ciocia mawiała: "w żciu nie jest tak pojedynczo"
Mogłabym to chyba odnieść do Twojego wiersza Babo.
Podoba się całość.
Pozdrawiam serdecznie.
Grażyna

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Bardzo ładnie mi napisałaś o wierszu, Grażynko, miło mi, na wstępie bardzo serdecznie
pozdrawiam Ciocię! Tak, tak - nie jest!
Szczerze mówiąc, to z końcówką mam nadal nieco kłopotu, kombinuję, może coś, Ktoś
podpowie, zobaczymy! Odczucie, ja też mam podobne.
Dziękuję za już, zapraszam zawsze,
serdeczności
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Powiedziałabym, że uczymy się, uczymy, uczymy i tak mało kiedy umiemy, zawsze więcej się wydaje, niż się umie! To już jest bardzo dużo, jeśli sytuacja nas nie przerasta, a najtrudniej,
o zadrze zapomnieć.
Dziękuję, serdecznie pozdrawiam
- baba
Opublikowano

super puenta to na początek:)
przebaczać nie każdy potrafi i nadstawiać drugi policzek nie każdy chce
a znaleźć złoty środek to bez mała poszukiwania świętego Graala
dlaczego nie może się dziać wszystko tak jak należy? prawda że było by łatwiej i przyjemniej:))
podoba się bardzo
pozdrawiam
r

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Pochwała od Białego, to miłe!
Co do tematu, moja babcia mawiała: "bo w życiu dzieję się tak, albo inaczej!",
prawdę mawiała, recepty na życie - nie ma!
Serdecznie pozdrawiam
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Wiesz Judyt, wydaje mi się, że każdy jest w pewnym sensie pozerem:
nie lubi odkrywać się tak do końca. Człowiek myśli, że wie, jak się zachowa
w danej sytuacji, a potem robi zupełnie co innego, coś co jego samego
zaskakuje. Może dlatego życie jest takie ciekawe?
Dziękuję za obecność i słowa, pozdrawiam
bardzo serdecznie
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Nieśmiertelne pytania, chyba jeszcze nikt na nie nie znalazł wyczerpującej
odpowiedzi. Dlaczego? Dlaczego? W różnych konfiguracjach towarzyszy nam
przez całe życie.
Bo się nie umiemy komunikować? Bo się nie rozumiemy? Bo nie doceniamy
chwili? Bo lubimy być odrobinę wredni, czasem i dla siebie? Bo lubimy sobie
sprawiać przyjemność, mimo tego, iż wiemy, że nam to szkodzi? I nie tylko
nam, ale i osobom, które kochamy? Bo jesteśmy słabi? Bo za dużo udajemy?
Bo jesteśmy za bardzo szczerzy? Bo szukamy ideału, a ideału - nie ma?
Kto to wie?
Jedno tylko wiem, co mnie pomaga: w trudnych chwilach powtarzam sobie:
będzie dobrze, jak mantrę.
Dziękuję za czytanie i miłe słowa, serdecznie pozdrawiam
- baba
Opublikowano

wiedzieć, co, jak i gdzie...nie jest łatwo, do tego jeszcze z wdziękiem wybaczać...
w sumie "żyć z wyczuciem" to rzeczywiście "cholernie trudna sztuka"/ ale trzeba nieustannie podejmować wysiłki/ czytałam ten wiersz już kilka razy, po prostu jest b. dobry i mądry /
bardzo mi się podoba :):)
serdecznie pozdrawiam -
Krysia

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Dziękuję za sympatyczną opinię o wierszu, miło mi, zastanawiałam się nad pozbyciem
się słowa "cholernie", ale nie umiałam znależć nic właściwszego, co by oddawało równie
mocno tak dłuuuuugi proces, no i zostawiłam.
Ściskam
- baba

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Płyną łzy (Jak ja i ty)   A noc jest  Pustką    Która niczego  Nie wyjaśni    Nawet chłodu  Twoich i moich rąk    A dzień po nocy  Nigdy nie będzie taki sam    (Już nie wracam tam)
    • @violetta a co do przybysza, to zobaczymy jak sie zbliży do  marsa. wtedy się okaże, co to takiego. na razie pozostańmy przy tym, że to kometa. choć nasuwa się książka arthura c. clarke`a pt. "rama", kiedy to do ziemi zbliżył się ogromny pojazd obcych (z początku też był brany za kometę), lecz bez załogantów. załogę stanowiły roboty, maszyny o nieznanym przeznaczeniu... co innego w opowiadaniu andrzeja trepki pt. "goście z nieba". tam były cztery pojazdy obcych, na początku podobne do gwiazd zaobserwowane w pobliżu dyszla wielkiego wozu, tutaj załogantami okazali się obcy (fizycznie bardzo podobni do ludzi, lecz mentalnie całkowicie odmienni), którzy po wylądowaniu zaczęli zadawać bardzo dziwne pytania np. jak są rozmieszczone przestrzennie atomy w ścianie, z której nie wyodrębniali płótna van Dycka, albo o tangens kąta pod jakim znajdował się środek tarczy słonecznej, niewidocznej przez okno. to znów pytali o ubarwienie skał począwszy od sześciu kilometrów w dół, innym razem pytali o antenaty do pięćdziesiątego pokolenia wstecz. na zadane pytanie jaki tryb życia wiodą u siebie odparli, że uczestniczą w ponadczasowym wymiarze istnienia... ciekawe jakie pytania będą zadawać obcy z 3i atlas... 
    • i jak tu nie być nihilistą kiedy w takiej sytuacji filozofia jest w rozpaczach  pocieszeniem dla rogacza!   dostojewski, de beauvoir piszą o mnie scenariusze czytam, biorę nadgodziny chryste, nie mam już rodziny!   pamiętam pierwszy tego widok wracałem wtedy z biblioteki i jakby wyszli - on i ona spod dłuta michała anioła   ona - olimpia, wenus, gracja i on - hefajstos, neptun, dawid i ja, i za małe mieszkanie i my i biedny schopenhauer   ach, zostałem więc krytykiem by lać na ludzi wiadra żółci chcesz pochwały całą stronę idź - przekonaj moją żonę...
    • San z ej aj esi se jaja z nas
    • Jej świat kusił atrakcyjnością...         Kupiłem go i używałem według jej zaleceń...                                                       Było mi w nim dobrze...                      Erzatz blichtru skutecznie ukrywał pustkę..Świat obok był nieważny... Raził szorstkością prawdy i koniecznością wybierania...                 Nie dawał poczucia wtajemniczenia i wyższości...            Był taki nie...                                              Teraz spłacam dług...
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...