Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano
dedykowany dla Magdy Tary
inspirowany wierszem Janusza Pyzinskiego pt. Namaluj mój świat



przesypujesz słowo
z lekka jakby bez wysiłku
którymkolwiek nowym
coraz bardziej pewny i świadomy swego
gradienty światłowody

ułożone dni jak snopki
lub grudki kwarcu

przez kapilarę
klepsydry

w niezawodną imigrację
każdego jutra
Opublikowano

Witam.
Jeżeli muszą to być wsporniki, to zgadzam się z tym co napisał bazyl prost.
Spośród synonimów:
Wspornik - filar, kilblok, kolumna, podparcie, podpora, słup, suport.
Najlepsze będą filary.
Ja jednak sugerowałbym zmianę wyrazu „wsporniki” na fundamenty.
Moim zdaniem lepiej brzmi i bardziej pasuje do wiersza.
Ale to tylko propozycja.
Pozdrawiam serdecznie.

Opublikowano

o matkooooooooooooooo ????????/
to wszystko formi?????????????
te wszystkie słupy???????????
a za co to????????
a nie mogę se poleżeć z wierszami ??????????
na łące albo czymś innym ????????
a jak się zawali?????????????
ludzie........wali się...........ratunku.........



:))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Widzę, że Ty też nocny Maruś ;)
na uszko - ostatnio tak jakoś składają mi się te puzzle i trochę wena, ale chyba czas zacząć robić wierszowe zapasy, bo nie zawsze tak będzie ;)
Dziękuję, że zaglądasz do mnie Grażynko i już na paluszkach też zerknę do Cia :))
Opublikowano

Tutaj coś ładnego wybucha w końcówce, po mimo jakiś wcześniejszych ckliwości i językowych naiwności. Ok,ok, na tak, dla całości, choć, nie powiem, zawsze się mi coś krytycznego na usta ciśnie. To już jakaś choroba chyba ;P. Ładnie, plus,
Jimmy

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie ma takiej możliwości, że komukolwiek cokolwiek się należy. To bardzo błędne pojęcie ; Myślę, że Magda myśli podobnie ;P
Cieszę się że wiersz przypadł.
Dziękuję. Pozdrawiam.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie ma takiej możliwości, że komukolwiek cokolwiek się należy. To bardzo błędne pojęcie ; Myślę, że Magda myśli podobnie ;P
Cieszę się że wiersz przypadł.
Dziękuję. Pozdrawiam.
dziękuję za nie zrozumienie i błędne pojęcie o komencie
Magdę pozdrawiam ona zrozumie dobre intencje

panią autorkę żegnam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie ma takiej możliwości, że komukolwiek cokolwiek się należy. To bardzo błędne pojęcie ; Myślę, że Magda myśli podobnie ;P
Cieszę się że wiersz przypadł.
Dziękuję. Pozdrawiam.
dziękuję za nie zrozumienie i błędne pojęcie o komencie
Magdę pozdrawiam ona zrozumie dobre intencje

panią autorkę żegnam

Nie mam obowiązku ani możliwości rozumieć wszystkiego i każdego.
również żegnam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Relsom @Berenika97 @Roma Bardzo dziękuję za tak ciepłe komentarze:):)
    • @MIROSŁAW C.Bardzo dziękuję! Wiatr, odwieczny hulaka.  Nie zna drzwi ani zaproszenia, Wpada zawsze bez pozdrowienia Raz poetą, raz psotnikiem, Głośnym jest osobnikiem! @Jacek_SuchowiczBardzo dziękuję!    Wiatr figlarz choć nie ma rąk uwodzi sukienki, pranie rozwiewa i nagle ... zwiewa.   @violettaŚmieszek i urwis jakich mało! Bardzo dziękuję!  @RomaBardzo dziękuję! Pachniało burzą i ogrodem, gdy zawitał ten urwis z ogromną energią, narozrabiał nieźle :) Pozdrawiam.   @Annna2Bardzo dziękuję!  @RelsomBardzo dziękuję!   Też go czuję, jakby niósł coś więcej niż powietrze — tchnienie siły, zapach wolności, puls natury. To niesamowite, jak potrafi poruszyć nie tylko firany, ale i duszę. @MigrenaBardzo dziękuję! @Migrena Cisza — Twoja ulubiona, a taka potężna. Nie potrzebuje krzyku, by poruszyć. Wystarczy jedno zdanie, jeden szept między wersami  i nagle w duszy robi się przestrzeń. To w niej dzieją się prawdziwe cuda.
    • @Roma Ależ mnie zaskoczyłaś! :))) Nie spodziewałam się, że taka prosta czynność, jak wspólne czytanie wierszy, dostarczy tak pięknych słów. Mój luby był i jest pierwszym czytelnikiem tego, co napiszę. Już dawno zwolniłam go ze stanowiska recenzenta (był i jest kompletnie nieobiektywny!). Dlatego "męczę go" wierszami innych autorów, tych, których sama cenię.:)) Ale "jego męka" i moja przyjemność z czytania, połączyły się w fajną formę wspólnego spędzania czasu. I to tylko tyle. Natomiast cieszę się, że Ty się cieszysz jako autorka niebanalnego i nieoczywistego utworu, który wywołał tyle fantastycznych emocji. Pozdrawiam ps. To już nie pierwszy Twój wiersz, który wspólnie podziwialiśmy. Mój małżonek najbardziej zapamiętał "a niech mnie" , nawet powtarza teraz "kurde blaszka!" A ja zastanawiam się, czy nadał mi nowe imię - blaszka.
    • I nastała szaruga przyćmiona jak ból głowy dach dudni w deszczu strugach dnia jednakie połowy   Czas godziny przeżuwa skazany na ściskoszczęk kukułka się wykluwa a w głosie słychać obrzęk   To z wiersza: cóż po chlebie kiedy nie smarowany – w jednym wersie pisany ten cytat tam był – niebem  
    • Cisza nie krzyczy — tylko tnie, gdy ból się gnieździ tam, gdzie nikt nie chce. Nie widać krwi na myślach dnia, choć serce pęka raz po raz.   Ostrze to lustro — odbija lęk, ten, co się czai w środku mnie. To nie o śmierć tu chodzi, wiesz — to próba, by poczuć coś jeszcze.   Skóra pamięta, choć rana się zasklepi, a noc, jak matka, tuli do ciemności. Nikt nie rozumie… lecz może ktoś spyta: „Czy boli cię dusza?” — choć raz, choć coś.   Nie chcę cię straszyć, nie chcę cię żegnać, tylko usiąść obok — nie oceniać. Bo nawet w szramach bywa sens, choć prawdziwe ukojenie ma inny kres.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...