Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Rój buntownik z barci uciekł.
Długo błądząc w głuchej dziczy,
wśród wonności słodkich uciech
dom odnaleźć nowy liczył.
Że co począć ma, nie wiedział,
posłał gońców po niedźwiedzia,
bo po drodze coś tam słyszał,
jak ten chwalił się do lisa,
że na całym świecie zgoła
zna najlepiej się na pszczołach.
Przyszedł niedźwiedź i doradził
by nie latał rój wysoko,
by się nisko gdzieś osadził
w dziupli dużej tak na oko
na niedźwiedzią tłustą łapę.
Chłodno mu tam będzie latem,
ciepło mu tam będzie zimą.

Nawet miesiąc nie przeminął,
choć do rad się rój stosował,
gorzko tego pożałował.
Czemu? Pewnie wiecie sami.
Źle ten kończy, kto przestaje
z niedźwiedziami.

Opublikowano

ale bajka
mi się z misiem
żyje cudnie
i nie wierzę
że obłudnie
łapę wsadzi
gdzie nie trzeba
zamiast miodu
dać mu chleba
z masłem szynką
i ogórkiem
no i z tego
dzieci czwórkę
albo piątkę można mieć
tylko trzeba
bardzo chcieć!

:D
pięknie i bajkowo z morałkiem jak malina
brawo, lubię tak
miodzio!
:))))))))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



a bo my, znaczy ja jesteśmy z pokolenia, które myśli z niepokojem o rozrodczości w naszym biednym kraju, a zatem skojarzenia z misiem i pszczółkami jednokierunkowe, niestety... L:((
a kto będzie na nas pracował, jak misiu wybije pszczółki????? lepiej dawać misiu jedzonko adekwatne
:)))
buziak
śliczny wierszyk!
refleksyjny!
o rozrodczości!
:))))))))))))))
Opublikowano

Ja też znam misia
tylko troszkę innego,
grzecznego, miłego, mężnego.
Lubię go bardzo
choć się poznać tak daje,
że rój pszczółek na codzień
tai z morałem
:)))))))
oooch

Ładne jak zwykle rymowanie,
treść zabawnie satyryczna.
Do perfekcji jedno zdanie tylko z "Że ..."
zaczyna się - troszkę to niepotrzebnie twój styl bajkowy
oszpeca - a może dać tam znak zapytania.
Nowocześnie żargonowo by wyszło.
Co na to specjaliści od bajkowego języka :))?

Serdecznie

Opublikowano

Magdo, to my po tych samych pieniądzach ;)))
Wzorcowi rodziny: ona, on i jeden pies, rzućmy w przymilnie uśmiechniętą buzię zdecydowane, ale stanowcze NIE!
tylko...
ciągle ten ambaras...
choć może Żeleński akurat tu trochę nie na miejscu ;).
a człowiek co niby rozumny, to z doborem, niby tym najprostszym, ciągle ma problemy
ci co by chcieli, to nie mogą
ci co mogą, to nie chcą
abo jedna połowa chce, a druga nie
albo odłożyć to na jak najpóźniej
bo szkoła, praca, kariera...
mamo, tato, będziemy mieli nowego... hOpla!!!
a są i tacy co chętnie by się pozbyli
w ogóle
jedyna nadzieja, że poprawi się u nas na tyle
że emigracja zarobkowa z krajów arabskich ruszy nam na ratunek
ratunkuuu!!!!

no dobra, popisałem się trochę
dzięki jeszcze raz :)

Opublikowano

Jak świat, światem - misie miodek z barci wyjadały, wyjadają i wyjadać będą, choćby im nosy spuchły od pszczelich żądełek. A pszczółki i tak mają się dobrze, dając misiom (i nie tylko) dużo zdrówka. I miodzio leczy, i żądła w odpowiedniej dawce (z reumatyzmu choćby).
:))))) Pozdrowiska.

Opublikowano

Bardzo sympatyczna rzecz, natomiast na Twoim miejscu przemyślałbym ostatnią strofę, postarał się wyeliminować rym czasownikowy, pomyślał jeszcze chwilę nad puentą? Choć zła nie jest, tak sobie tylko gadam. Ale ogólnie to jest miodnie :)

Opublikowano

Drogi Marcinie, częściej z czepiania wynika coś dobrego niż z głaskania na siłę. Więc, jeśli o mnie idzie, to czepianie zawsze wskazane, bo motywuje bardziej do myślenia niż przyjemne chociaż często puste komplementy. Nawiązując do tego co napisałeś, tym razem, niestety muszę się z Tobą zgodzić, ale, również niestety, moje lenistwo, tudzież brak czasu z powodu zapracowania (wbrew pozorom, to może być jedynie pozorna sprzeczność) nie pozwoli mi na ulepszenie tej bajki. Może kiedyś ;).


Drogi/ga (bo nie jestem do końca pewny z osobą jakiej płci mam przyjemność ;)) avals, obawiam się, że Ty również masz rację. Zbyt powierzchownie czytałem Twój komentarz :)))
co do sławy, to tak jakoś mi się przeczytał Twój nick z drugiej strony :)))
też tu dla niej nie jestem :)

Dużo zdrowia życzę i do poczytania :)

Opublikowano

"Pcia" na forum nie jest zbyt istotna, ale ta sława stale mnie prześladuje. To tylko imię i nieznośne roztargnienie - nie pamiętam własnego numeru pesel, ani telefonu. Imię jakoś pamiętam, a że przekora jestem, więc tu pozwoliłam sobie odwrotnie. Avals, to roztrzepana baba, co lubi czytać wiersze zamiast oglądać sitcomy. :)))
Twój wiersz, aczkolwiek podoba mi się, bo melodyjny i z humorem, jednak morał....Pozwolę sobie nie zgodzić się. Nie mniej, dobrze się czyta. Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Maciek.J

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

       
    • Nie ma to jak turkus morza:)
    • @Robert Witold Gorzkowski To będzie dla mnie przyjemność :) Zawsze piszę wiersz na kartce. Pomazana moim myśleniem :) Póżniej czytam z kartki do notesu samsunga. Poprawiam wariactwa i dopiero wklejam. Kartkę z tworzenia mam. Jest Twoja.   Pewno, że z przyjemnością "wezmę" coś Twojego. Tylko daj adres na priv. Dziękuję.  
    • Odeszła, zanim przyszła. Zeszła z mojego istnienia jak światło gasnące za horyzontem, jak oddech, który znika z powietrza. Nie zostawiła blizn - tylko ciszę, której nie można dotknąć. Byliśmy snem, który się nie zaczął, a jednak obudziłem się z jej śladem na policzku. Byliśmy krwią, w której nie zamieszkało żadne serce, a jednak moja nabrała koloru jej subtelności. Całowaliśmy się w języku, którego nikt nie znał. Teraz gryzę litery rozsypane na portalu, kwaśne, jakby alfabet umarł w moich ustach i wziął ze sobą wszystkie możliwe „przepraszam”. Paragon za nadzieję leżał obok - wyglądał jak wspomnienie. Rozstaliśmy się bez słowa. Jakby ktoś przeciął powietrze żyletką i kazał nam iść w przeciwnych kierunkach we wnętrzu tej samej minuty. Milczenie - ostatnie zdanie. Zostały po niej okruchy, z których nie da się złożyć chleba: ciemne pęknięcia w świetle poranka, guziki z koszuli, której nigdy nie miała, zapach, który pachnie jak zbyt późne pytanie - „czy to coś znaczyło?” – wypowiedziane w próżnię. I włos - kasztanowy, zatrzymany w futrynie światła, jakby cień jej nieobecności miał kolor. I niebieski odblask jej oczu w lustrze, który nie był moim spojrzeniem, ale patrzył na mnie z wyrzutem. I cytryna w lodówce - przecięta, sucha, uśmiechnięta krzywo jak stary żart, którego nikt już nie opowiada, ale wszyscy pamiętają śmiech, bo echo bywa głośniejsze niż głos. Kiedyś wydawało mi się, że w jej głosie słyszę „do zobaczenia”, ale echo powtarzało tylko: „nigdy, nigdy, nigdy”. Czuję się jak jezioro, w które wrzucono skałę - a żadna fala nie powstała. Jak skóra, która pamięta dotyk, choć nie było dłoni. Jak Persefona, która nie wróciła na wiosnę - a ziemia zamilkła na zawsze. A ja - z ziarnem granatu rozgniatanym językiem w ustach pełnych żalu. Zegar tyka, ale wskazówki stoją. Czas oddycha – nie rusza się z miejsca. Chwile gonią się nawzajem, a ja - w tym wszystkim – znowu umieram w rozpaczy. Chodzę po pokoju jak niedokończona modlitwa. Moje mysli - jak koty bez właściciela: gryzą, drapią, miauczą w rytmie rozpaczy. Kładę się na podłodze jak porzucona metafora. Ściany są zrobione z jej spojrzenia, a sufity - z tego, czego nie powiedziała. Kochaliśmy się przez skórę duszy, a teraz moja dusza ma wysypkę z małych, czerwonych „gdyby”. I wtedy pękła szklanka. Nie spadła. Po prostu pękła na stole - jakby nie wytrzymała tego wszystkiego za mnie. Zostało mi echo jej oddechu, rozsypane w głowie jak tabletki LSD w kieszeni po końcu świata. A niebo? Cholerne niebo - ciąży nade mną jak zasłona bez gwiazd, zimna, ciężka, nieprzenikniona. Cisza rozdziera czas na strzępy. Migotanie bez światła. I nikt nie odpowiada.
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...