Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

W moim domu kawa wesoło bulgocze w dzbanuszku,
Na stole chleb już pokrojony
w kominku drewno skwierczy, kot leniwie się przeciąga
Ciepłym kocem, w ciszę łąk wtuleni, grzejemy serca i dłonie.
Białym dywanem, pod okna sarny podchodzą
szepcą cichą między sobą, trochę zdziwione.

W moim domu kwiaty w wazonach, których Ci nie dałem
wiatr nieśmiało z kątów myśli wymiata
za oknami już dnieje...

Opublikowano

Bardzie tu miejsce tego wiersza niż w bez limitu. Wypłynął ze mnie jako potrzeba chwili. Chciałem Was zapytać, czy czyta się w nim dwa domy - ten ze snu i ten realny?
I czy w ogóle się czyta?

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


tak jest w moim domu i kawa i sarny pod oknem ,ptaki wszelakiego typu, i dziki nawet pod dom podchodzą, chociaż daleko od lasu...
i kwiaty których nie dostałam, bo se sama kupiłam :)
ładny, banalnie ciepły wiersz, jakżycie bez wzlotów i upadków, takie normalne, ciepłe

witaj Matorze A.matorze:)
Opublikowano

W moim domu kwiaty w wazonach, których Ci nie dałem
wiatr nieśmiało z kątów myśli wymiata
za oknami już dnieje...

Tek wyrywek najbardziej przypadł mi do serca jednak całość na plus zajebitsty wiersz wraz z metaforami

serdecznie

be

Opublikowano

Dzięki za uwagi. Wiersz miał być zwykły, bliski. Może za zwykły i banalny. A za mało z pewością sugestywny bo dom realny jest przebudzeniem, świt zwykle odziera z magii myśli, marzenia. Te sarny szepczące istnieją tylko w snach. Ale co tam rozbiór logiczny, dobry wiersz powinien bronić się sam.
Tak na marginesie to pierwszy, który napisałem od przeszło 10 lat. Zobaczymy co dalej mi podyktuje serce. Ten wystrzelił ze mnie jak korek z szampana - w kilka minut.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zamykam za sobą Polskę. Zostawiam cię  w powietrzu – które pachniało tobą, zimą z twoich dłoni i kawą, którą piłaś, jakby każda filiżanka mia­ła w sobie sens życia. Cuzco – mówią, że tam serce świata. Ale moje zostało przy tobie, przy twoim łóżku, w tej małej przestrzeni między poduszkami, gdzie śmiałaś się, że chowasz sny. Tutaj lamy patrzą obojętnie. A ja patrzę w niebo i widzę twoją szyję – jak wtedy, gdy odwracałaś się niespiesznie, jakbyś wiedziała, że za chwilę cały świat się zatrzyma, bo ty spojrzysz. Piszę do ciebie listy myślami. Kartkami są ściany hostelu, atramentem – mój brak ciebie. Każdy dzień tu to jedno twoje imię, którego nie mówię głośno, żeby nie oszaleć. Cuzco jest piękne. Ale ty jesteś piękniejsza – i to nie jest fraza. To desperacja. To jak powiedzieć: „Niebo bez ciebie nie świeci, tylko  milczy światłem.” Wracam. Nie wiem kiedy. Ale wracam do ciebie – nie do kraju, nie do miasta. Do ust. Do szeptów o trzeciej nad ranem. Do tych spojrzeń, co mówiły wszystko, zanim zdążyłem zapytać. Czekaj. Albo nie czekaj – tylko żyj. A ja będę wracał w każdym śnie, aż naprawdę wrócę. I wtedy Cuzco będzie tylko nazwą, a ty – całym kontynentem, którego nigdy nie opuszczę. wiersz napisany kiedyś... dla kogoś.    
    • Ciekawostka: Poezja smaku, kolorów, muzyki - to określenie odnoszące się do zjawiska synestezji, w którym pobudzenie jednego zmysłu wywołuje doświadczenia w innym zmyśle. Dla synestetyków, muzyka może być postrzegana w kolorach, smaki mogą mieć zapach, a dźwięki mogą przybierać formy wizualne. Synestezja to nietypowy sposób odbierania świata, w którym zmysły się przenikają.                            
    • Dziś w lesie dębowym podążam ku słońcu paciorki różańca przez palce przekładam  co chwila w ostępach zwierzyna się przemknie wzruszając ukryte płomienne scenerie.   Polana przede mną myśl moja skupiona otwieram ksiąg starych pożółkłe stronice Mikołaj wstępuje na ziemię surową pomiędzy chrześcijan a Rusi granice.    Mać jego Elżbieta zaślubia Wilhelma a herb jego trąby przydomek mu dały on sam jednak pisał jam jest z Sandomierza  a potem już godnie biskupem z Gorzkowa.    Dokument królewski w Wiślicy wydany przenosi z ruskiego na prawo niemieckie uwalnia poddanych z pod władzy królewskiej Gorzków z Poperczynem w nowe ramy wkłada.   Fundacja kościoła gdzie Ruskie są ludy umacnia chrześcijan biskupa raduje swoją dziesięcinę Stefan przekazuje na nową parafię w diecezji podległej.    Właściciel majątku fundując świątynię objąć patronatem po wsze czasy musi jego sukcesorzy będą ją umacniać mianować proboszczów nauczanie ruszy.    
    • szczęście nie leży na ulicy tylko tam gdzie się go nie spodziewasz   jest między niebem a ziemią ciągle sie uśmiecha czeka na ciebie   szczęścia nie kupisz na targu nie stać cię na nie bo bezcenne   a jeżeli ci sie poszczęści zapuka do ciebie powie  jestem   a ty poczujesz się jak  miłość  którą ktoś wpuścił do domu  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...