Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Te liryki te słowa
Twoje gesty cały ten świat
Chwile dwie tysiące dróg
Które tak poplątane są
Jedna łza co spływa Ci po policzku
Ocierasz ja rękawem bluzki swej
W której tysiące dziur zapomnienia jest
One przypominają Ci to co było i to co będzie
Twą samotność która tak bardzo boli Cię
Twe życie które tak puste jest
Nie ma w nim nic ani nikogo kto poda pomocną dłoń
Kto pomoże kiedy będzie Ci źle
Kiedy świat odwróci się i odejdzie w zapomnienie
W milczeniu pozostaniesz sam i tak będziesz stał
Nad przepaścią swego losu który tak ucieka w dal
Próbujesz do przodu kroczyć ale nie wychodzi Ci to
Jeden krok w przód i sto w tył robisz szukając ukojenia
Dla swej duszy która cierpi w samotności katusze
Z tęsknoty płacze całe dnie a w nocy szuka ukojenia
Którego odnaleźć nie potrafi nie ma już nic
Pozostały Ci tylko krople dwie łzy tęsknoty tej
Jednej którą tak kochałeś z którą tak szczęśliwy byłeś
Która twą miłością była odeszła już w dal nie powróci już
Nie szukaj jej bo to nie ma sensu
Bo świat dalej biegnie przed siebie
I nie zatrzyma się w milczeniu tym

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @KOBIETA Tobie - Szczęśliwego Nowego Roku, Dziewczyno! Bądź wolna, bądź szybka i nigdy ale to nigdy się nie zmieniaj. No i - oczywiście - mam nadzieję, że to nieprzemyślana decyzja i jeszcze wrócisz kręcić nami - facetami - tak jak tylko Ty potrafisz!
    • śpiewy szepty rozmowy radość płacz i śmiechy jak poblaski odbicia z tej strony jeziora gdzie ton żaden nie cichnie lecz migoce świeci i zdaje się nie gasnąć nigdy nie mieć końca   niczym w tyglu pasiece gdzie wściekła wre praca a treść nikła przemienia się w jazgot i syki w którym jedno się w drugie stapia przeistacza dyszy dudni bulgoce i gorejąc kipi   wieczorem kiedy słucham odległej twej mowy spokojny choć zmęczony od dnia wrzawy wrzasku słyszę szum w którym ginie wołanie i spowiedź i ten syk sunącego nieuchronnie piasku
    • @Simon Tracy Dziękuję

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Lenore Grey Piękny i co najważniejsze dla mnie... mocno modernistyczny wiersz o miłości.  
    • bławatek chce śmiać się dorzecznie tu dźwięcznie tu tudzież grzecznie a kaczeńce nie chcą się kłaniać tu miłość się musi doganiać bratek zaś kocha się zawzięcie do rąk oczywiście pnięciem a Lilie są słodkie niczym miód ożywcze jak to cud jeszcze te Konwalie chcą sobie śpiewać miałczeć i ciepłem dogrzewać jeszcze i róże wołają się na wskroś chcą sobie pachnieć dostrzegać niby coś a Tulipany nie chcą tej nagany za swój byt wybrany zaś Krokusy są złotem przykryte swym żółtym bytem a ten pan co złapał Jelenia szuka kwiatów od korzenia szuka miłości i radości aby się w cieple nosić z wdzięczności bo rodzi się moc dojrzewania taka to ludzka słoneczna mania bo rodzi się duża cierpka moc miłosna jak stokroć z stu proc i jeszcze stokrotka onieśmiela płatkiem zboża się wybiela jeszcze jej futerko zakochało wielki uśmiech darowało
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...