tetu

Wiosnek i biśnieżka:) Cudowne, przeurocze, pełne tęsknoty. W dodatku świetna zabawa słowem. Pięknie Janko.

Jest myśl, ale zabrakło mi wykonania. Toniemy, śpimy, biegniemy, szukamy... Za dużo tego w tak króciutkim tekście. Gdybyś chociaż rymy miała inne. Mnie ten niepokój się udzielił, ale pod innym kątem. Poszukuj Gosia, kto szuka nie błądzi. Pozdrawiam i będę zaglądać.

Bardzo śpiewnie Duszko, aż żałuję że tak krótko, ale to też jest kwintesencja przekazu. Skondensowana myśl, pięknie podana. Subtelne emocje, wyważone. Cudnie oddany klimat. To co piękne i głęboko w nas nie przeminie nigdy. Przypomniał mi się piękny wiersz Gałczyńskiego, przy świetnej, muzycznej interpretacji Marka Grechuty.

Dziękuję serdecznie wszystkim za serducha i chwilę zamyślenia.

Greya wprawdzie nie czytałam bo mnie łon nie kręci alem się tu dziś uśmiała boś nieźle zanęcił zamiast ognia żonie lód! to jest klimat ja pierdziu:P Fajny humor:D

sąsiad chętnie się podzieli potem każe grządki pielić:D nie ma sprawy wal jak w dym będziemy szukać przyczyn;)

Warszawianko, fajnie że tak go odczytałaś. Chciałam żeby puenta zaskoczyła i żeby właściwie do końca nie było wiadomo o co tak naprawdę caman:) Skoro się udało to super. Dzięki że wpadłaś, pozdrawiam.

No tak w grządkach ciężko, faktycznie. Pokusy niemałe:) ale pomiędzy ludźmi... to chyba jest jakieś wyjście. Nie uczmy się żyć z tym co nas boli. Próbujmy znaleźć sposób na wyleczenie. Życie jest zbyt krótkie, by się wykańczać lub poddawać. Jeszcze raz dziękuję Marcin.

Beato, dobra recepta i o tyle cenna, że sprawdzona:) Dziękuję za słowo pod wierszem, pozdrawiam.

O to, to Faina:P Dobrze to ujęłaś i znalazłaś drugie dno:) Fajnie, pozdrawiam

mówią także chcesz być zdrów to się trochę z wyrka rusz a nie tylko się objadaj truskawkami od sąsiada;) Dziękuję Marcin za sympatyczny komentarz. Mam nadzieję, że ów kąsek jednak nie uczuli, ale jakby co, to mów trza będzie zaradzić:) pozdrawiam.

To prawda, że niektóre związki są bardzo niebezpieczne. Dzięki za wizytę Marku, pozdrawiam.

Dokładnie tak jest Marletko. Trudno się oprzeć:)

na związki trzeba uważać powodują bóle i nieznośną zgagę reszta jest niczym bomba wybucha zawsze kiedy tracę głowę im dłużej to trwa tym większe ryzyko powikłań nie da się uniknąć myślałam że umiem być powściągliwa obejść się smakiem przecież ciężko znoszę własne słabości a jednak pękam moja skóra przypomina pokrzywkę muszę unieważnić ten stan skutecznie zetrzeć ślady z powierzchni języka kłopot w tym że tak bardzo lubię truskawki

Ok. To ja pomyślałam że prawdopodobnie dostrzegę coś na wzór i podobieństwo;) I zostałam mile zaskoczona, bo spodobało mi się to co zrobiłaś, dlatego wskazałam różnicę i opowiedziałam o nich. Mnie też podoba się taka wymiana spostrzeżeń. Z przyjemnością zajrzałam raz jeszcze.

Taxe to ja jutro do pracy będę brać;) Kto późno wstaje ten płaci:D

Zbliżenie się człowieka do natury, która daje ukojenie, schronienie. Często potrzebujemy takiej aury, wyciszenia, spokoju i Ty Klaudio stworzyłaś taki klimat w swoim wierszu. Podoba mi się. Jednak co do uwag całkowicie zgadzam się z nawojką. Dodam jeszcze tylko, że pominęłabym wytłuszczony wers. Jest całkowicie zbędny. Czytam też bez drugiego słowa "dom" w końcówce. O całej reszcie wspomniała nawojka. Co do fragmentu z trawą we włosach powiem tak, że pozycja horyzontalna peela jest jeszcze do ogarnięcia:) ale gorzej jeśli ktoś uzna że tu jest przerzutnia, bo wyjdzie na to że szyszki i kamyki masz we włosach, a one jeszcze dotykają stóp, co brzmi groteskowo. Ten fragment jest na pewno do przemeblowania. Piszesz bez interpunkcji, dlatego trzeba uważać na takie kwiatki;) Nad samą puentą też bym się zastanowiła "sobą sama ze sobą" brzmi trochę jak masło maślane, a wiersz warty uwagi. Fajnie by było go dopracować, pozdrawiam.

Hehe. Jeszcze raz Ci dziękuję że mogłam być inspiracją. Wywal tylko tego taka z mojego tytułu;) Co do wiersza. Fajny. Dałaś radę:) Widzę jednak pewną różnicę. Moja "suka" jest harda, twarda, uparta, z pazurem, trochę taki żołnierz. Walczy i walczyć będzie dla dobra wszelakiego. Twoja bohaterka stąpa po niebezpiecznym gruncie. Robi to świadomie (stąd ten masochizm) też jest odważna, choć ma nadzieję jak sama napisałaś w komentarzu, że może tym razem będzie inaczej. Moja się nie zastanawia, nie kalkuluje, idzie na żywioł, tłumaczy tylko wtedy gdy zachodzi konieczność. Działa jak maszyna. Stąd też ta suka w końcówce. Takie totalne tupnięcie, chęć zaznaczenia swojego terytorium, oraz uzmysłowienia przeciwnikom że Ona nie odpuszcza. Twoja peelka finalnie niepokoi (i tu jest ta różnica) co fajnie dostrzegła Justyna. Pomimo aktów odwagi słabnie. Nie wiadomo na ile starczy jej siły. Czy kolejny wybuch nie zrobi z niej miazgi? Gaśnie w swoich oczach. Podoba mi się ten motyw, bo nie ma ludzi nieśmiertelnych. I tu właśnie możemy skierować myśli na inne tory. Czyżby zaczynała myśleć o śmierci? Składa siebie do kupy, odradza się na tyle, na ile może, ale jest już cieniem samej siebie. Dokonałabym tylko jednej zmiany gdyby to był mój wiersz. żeby uniknąć powtórzeń po kawałku z kolejnym wybuchem Ten kolejny wybuch daje szerszą możliwość interpretacyjną. Zrobiłaś mi dużą przyjemność tym wierszem Warszawianko. Dziękuję.

if you feel like a hero? :D

Dwuznacznie tutaj i kosmicznie:) Lubię takie smaczki. Beato, dla mnie pod lir w tym wierszu jest takim odblaskiem, refleksem, gwiazdą która pomimo silnego oddziaływania ze strony otoczenia była/jest w stanie ochronić samą siebie. Ja tu widzę duże pole manewru jeśli chodzi o interpretację. Bardzo dobrze dobrane słowo zachłanność w kontekście ziemsko-nieziemskim:) Omijając pewne pola, peelka wraz ze swoim ładunkiem emocjonalnym całkiem sprawnie przedostaje się obok. Nie zostaje wchłonięta, zmanipulowana przez silniejszych. Potrafi odbić własny blask, światło i uciec od blichtru. Dostrzega tą powierzchowną świetność. Puentę odważyłabym się nawet skwitować jako pychę świata. A tłumacząc to na język wszechświata miałam skojarzenia z horyzontem zdarzeń, zakrzywieniem światła, czarną dziurą itd. Doskonale dobrany tytuł. Miło było zajrzeć.

To bardzo smutny, odczuwalny wiersz Deonix. Dwie ostatnie cząstki piękne. Uzmysłowiły mi, że my ludzie też znajdujemy się w sytuacjach w który trudno nam się odnaleźć. Nie pasujemy do wielu ram. Nas też można wyrwać, wykorzenić, pozbawić opieki, zniszczyć... etc. Nasza dusza jest taką łąką...delikatną, pełną zapachów i wrażliwości, a jednak potrafi zostać zdeptana. Idąc tym tokiem myślenia, odwracając jakby sytuację, słowo dusza użyte w Twoim wierszu dla mnie jest zasadne. Muszę przyznać, że na początku też podchodziłam do tego wersu sceptycznie. Kiedy poukładał mi się w głowie cały wiersz zrozumiałam (po swojemu rzecz jasna;) )kontekst tego wersu. Nie zmieniałabym go. Natomiast dwa ostatnie wersy pierwszej cząstki postarałbym się ulepszyć. Przeczytałam z przyjemnością, pozdrawiam Deo.

czy to matoł? czy nie matoł? kto tam wie co to miał za tok myśleniowy grunt że w głowie złoża ropy odlotowe więc rozpisał biznes plany zajął ziemię i nogami w przód wyjechał mając wszystko tylko co mu z tego przyszło? morał taki i łza w oku nie zabieraj nic do grobu

Oj to potrafię najlepiej:)

Grunt to uśmiech i dobry humor, a co się będziemy smucić! ;)

No wymiatam:) Całe życie sprzątam i ani przede mną, ani za mną;) Dzięki Marcin, pozdrawiam.