tetu

Mądrze i prawdziwie. Serdeczności.

Niezwykle sugestywny obraz Marku. Na wielki plus druga i ostatnia strofa, choć całości nic nie brakuje:) Podobają mi się wszystkie odcienie prędkości - fajna, pojemna fraza. Miło było się u Ciebie zatrzymać. Pozdrawiam.

Nato, piękny, mądry kawał poezji. Zobrazowałaś to, na co ciężko się patrzy, o czym trudno myśleć, ale również to, co chciałoby się oglądać częściej (historyjka jednego bajkowego popołudnia) nie myśląc o tym, co czai się za plecami i w umysłach "królów tej ziemi" Ta kanonada odległa o kilometry w każdej chwili może zbliżyć się na niebezpieczną odległość. Mamy ją z tyłu głowy. Dziękuję za wiersz. Pozdrawiam.

No, Florian! Bardzo, bardzo na tak. Dobry, nastrojowy kawał poezji. Podoba się. Pozdrawiam.

wiście wszyscy którzy wieszacie psy na niewinnych wiście na nich by było na kim oprzeć wzrok i słuch dowieść prawdy zbliżenia gwarantują utratę tchu w zamian za domniemanie powinności piję z waszych ust jestem sędzią sprawiedliwym tylko piana z pyska toczy się i toczy

@Łukasz Jasiński z tym, że tam nie jest napisane "wyborne" , toteż nie mogę się zgodzić z sugestią. Mimo to dziękuję za komentarz. Pozdrawiam. @Jacek_Suchowicz @Nata_Kruk dziękuję za słowa i czas poświęcony. Miłego. @Starzec @akowalczyk @Leszczym Wam również serdecznie dziękuję za przeczytanie wiersza i uznanie. Pozdrawiam.

@piąteprzezdziesiąte dziękuję za wgląd. Pozdrawiam.

sierść nocy kryje w sobie psa Falkon dziewięć wyniesiony w kosmos krąży wokół wielkich oczu drapieżcy dzielą się miłością w ilu pocałunkach zmieszczą próbki czasu w ilu przejdą do niezapomnienia by wrócić na Ziemię trzeba się zachłysnąć każdy pies ma swojego Syriusza oświetla poezję w ruchu i ruch w poezji staje się widzialny przed nami niebieska droga pełna ciebie i głodu w końcu nie ma końca kiedy myśli się ile miejsca zajmuje wszystko co kochasz widzisz jak wyporne jest ciało unoszące się w gwiezdnym świetle

Bardzo Wam wszystkim dziękuję za czytanie, uznanie i słowa komentarza. Pozdrawiam.

Lubię wiersze, gdzie pod lir wchodzi w głąb samego siebie - doświadcza, odkrywa, eksperymentuje, a wszystko po to, by odnaleźć siebie. To budzi respekt, ale i szacunek. Dobry, mocny tekst.

To co w tym wierszu między falami najbardziej wybrzmiewa. Ta przystań, że tak to nazwę, to nie tylko poczucie bezpieczeństwa, spokój, wspólna droga, ale też siła uczucia, na której tyle zbudowano. Podoba mi się takie ujęcie tematu. Bardzo zdyscyplinowana forma, bez zbędnego gadulstwa. Jedna sugestia Marku, w czwartym wersie zmieniłabym szyk: może sny są płytkie a przedostatni wers jak dla mnie bez zaimka zwrotnego. Poza tym bardzo mi się podoba. Pozdrawiam. Ps Na swój użytek czytam też bez morza na końcu pierwszego wersu. Wydaje mi się, że wiersz zyskuje. Jeszcze raz serdeczności.

jestem częścią naturalnego cyklu wrastam w ziemię wyrastam z wody w związku z księżycem bywam matką żoną kochanką przy nadziei pola pszenicy szeleszczą swoim językiem i wszystko wzbiera kręć się kręć wrzeciono i choć dłonie mam pełne gwiazd wyplatam życie miłość wkładając między zboża

I takie są najlepsze i najbardziej prawdziwe:)

Bardzo wzruszający, głęboki, pełen emocji i przeżyć wiersz. Może i ciężko żyć lekko tak od razu, ale małymi kroczkami do przodu, ta metoda się sprawdza. Za to masz lekkie pióro;) Serdeczności Beatko.

klangor żurawi ożywia martwe niebo cud na wyżynach

Niezwykle melodyjny wiersz, bardzo rytmiczny. Dobrze się czyta. Z przyjemnością. Gratuluję tomików. Pozdrawiam.

Bardzo fajny, dowcipny wiersz. Czyta się idealnie. Uśmiechnęłaś mnie:)

@Gerber dziękuję za uznanie, miło mi. Pozdro. @beta_b piękne dzięki. Cieszę się, że tak odebrałaś. Serdeczności. @violetta o tęskni, tęskni. Dziękuję. @mariusz ziółkowski cała przyjemność po mojej stronie. Dziękuję. Pozdrawiam.

O, ktoś się tutaj bawi w archeolożkę;) Dziękuję Roma za słowo pod wierszem. Pozdrawiam.

Tylko aż tyle - no właśnie. Należy skupić się na tym co tu i teraz, na obecności żywego... Serdeczności.

Od każdego należy wymagać tylko tego, co może dać. Autorytet opiera się przede wszystkim na rozsądku - cytat z Małego Księcia inspiracja też. zerkał na nią wrastała w noc jak pęknięta gwiazda nikomu niepisana przywodziła na myśl bezradne parzyło pod ciemnym księżycem była nie tylko tęsknotą ptakiem kwiatem na odległość wiatru — zakwitała pierwszym nasyceniem nie umiał odejść mówił że świat mieści się w zagięciu nocy tęczówce oka i w wierszach które opowiadał przypadkiem na granicy cienia był mężczyzną opierał brodę o niespełnione i patrzył w sam środek nocy bez reszty zanurzony w liryce Stary wiersz, który wpadł mi dzisiaj w ręce. Mam do niego ogromny sentyment, dlatego się nim podzielę. Miłej niedzieli wszystkim.

Jedyne piękno które może mnie ująć, to piękno duszy, a to jest to, o co każdy z nas może zadbać. Jedni chcą i robią to, innym nie zależy i są jacy są. Piękna buzia niewiele znaczy, jeśli nie potrafimy kochać, współodczuwać itd. Ale jeśi już mówić o tej stronie zewnętrznej, tak ładni ludzie może i mają łatwiej, ale piękno to pojęcie względne. To co dla jednych brzydkie, dla drugich może być piękne, tak więc różnie bywa. Ja szukam piękna wewnątrz człowieka. Wiersz napisany pod wpływem chwili wybrzmiał bardzo naturalnie i szczerze. Pozdrawiam. Inteligentnie wbiłaś szpileczkę.

Tak naprawdę, to my nic nie wiemy. Czy żywioły nas niszczą? One nam się odwzajemniają. To my jesteśmy szkodnikami i to my niszczymy planetę. Natura ma dosyć naszej ingerencji i wkładania łap tam, gdzie w ogóle nie powinny być. Nie mamy za grosz szacunku do natury, więc nie ma się co dziwić, że odpłaca nam pięknym za nadobne. A czy świat się skończy? Zapewne tylko dla nas. Pozdrawiam.

Minimalistycznie, ale tutaj więcej nie trzeba. Pomijając całość, która jest dobra, zestawiłam sobie tytuł z ostatnim wersem i tu otwierają się możliwości. Poczułam, że w ten wiersz można wejść znacznie głębiej, otworzyć jeszcze jedne drzwi i zgłębiać to co za nimi. W zasadzie już sam tytuł (oczywiście biorąc pod uwagę treść) można analizować odrębnie, zastanowić się kim/czym tak naprawdę jest ten półcień, który tutaj tak mocno wybrzmiewa. Brawo Marku. Pozdrawiam.

No i tym wyjątkowym wierszem otwieram sobie niedzielę. Jeszcze raz wyrazy uznania. Poezja.