azk

Bardzo erotyczny przekaz. Służyło się w saperach i na minach oraz granatach kocisko się zna. Metaforyka sugeruje dojmujące doznania. Fajny. Pozdrawiam :)

Wieloznaczna fraza fajna. A jeziorka też nie pasują mi subiektywnie. Pozdrawiam

Opowiadasz, Waldemarze, o tym jak świat obdziera nas ze złudzeń i wyobrażeń. Świadomość rozbieżności tego z czym wychodzimy w życie w stosunku do rzeczywistości jest jak owoc z drzewa wiadomości dobrego i złego. To na ile nie daliśmy się zatruć, zniewolić tą wiedzą, determinuje ile w nas zostało samych siebie. Pozdrawiam

No właśnie. Pozdrawiam :)

Wiersz o przemijaniu. Takie lubi kocisko. Bardzo mi się podoba oryginalność metaforyki. Opowiadasz, Nato, o kruchości obecnej chwili, o spłaszczaniu przez czas murów, zdałoby się dzisiaj nie do przebycia. Pozdrawiam

Nastrojowy wiersz. CHociaż bardzo przeszkadzają mi rymy w dwóch pierwszych zwrotkach. Subiektywnie bardzo nie luvię takiego rymowania. Ale ogólnie wrażenia dodatnie. Posdrawiam

Ukształtowaliśmy się tak, że miejsce i rzeczy określają nas samych. Bez nich nie istniejemy. Dobry wiersz, ale i mi nie za bardzo pasuje neologizm w puencie. Pozdrawiam :)

Nauka radziecka szeroko zajęła się tym wątkiem. Tyle, że według nich stworzenie świata nastąpiło nie w poniedziałek, a 7 listopada 1917r. Bogiem był Lenin, a stworzonym człowiekiem był człowiek radziecki. Jabłek nie było, bo w komunizmie wszystkiego brakowało. Pozdrawiam :)

Udało się Tobie dobrze zagrać emocjami w tym wierszu. Czuć złość i niepogodzenie z takim stanem rzeczy, chociaż nic nie możemy zrobić. całujem

Miejscami za dużo zaimków Może w drugim wersie - chociaż nieproszone wcale, bo w następnym znowu jest "ich"? a ja ze spokojem myślę, że warto zmienić szyk słów "już nie myślę ze spokojem", bo po co ta przestawność? A poza tym? Samo życie. Pozdrawiam

No cóż, tylko się uśmiechnąć, bo każdy tak czasami w życiu ma, że wolałby się nie budzić.. A budziki? Wadomo, to stworzenia bezduszne, bez serca i choć odrobiny wyrozumiałości. Za to z mocnym gardłem. Pozdrawiam :)

No to wyszło niepretensjonalnie, ale jednak sztucznie i gdybym miał recytować ten wiersz, to potykałbym się w tym miejscu. Pierwsza zwrotka 13-12-13-12 zgłosek Druga zwrotka 12-12-12-13 Czecia zwrotka 13-13-13-13 W dwunastozgłoskowych wersach średniówkę masz na 6 zgłosce a w trzynasto na siódmej. I przyznam się, że powtarzanie spojrzałam ze ewentualnymi wariantami tego słowa wygląda nieco marnie bo zdarza się i to najlepszym, że jak nie było pomysłu to ciach - powtórzenie.

trudno obronić tezę, że to drugie swe nie jest dopychaczem do rytmu. blednące odbicie półrozpacz półspokój oczywiście zamiast blednącego można użyć innego atrybutu może nie trzeba się upierać aby upchać w tym wersie aż tyle nieszczęść?

Tylko odcisk kociej łapy, bo nie ogarniam obrazu pozdro

Zaczyna się banalnie, jak tysiące opowieści z kurortów. Ale im dalej w noc tym jest coraz fantastyczniej. Budujesz nastrój od drugiej części i tak trzymasz do samego końca. Świetnie skomponowane i wspaniałe metafory. Pozdrawiam :)

Prosiłoby się, aby powiązać rymem 2 i 4 wers finału. To daje mi dysonans na samym końcu, a przy okazji już całkiem zatraca się jakikolwiek obraz. dla siebie odczytuję ten feralny wers - wonią wiciokrzewu i złocistym ringiem Pozdrawiam

Wszystkie szarobure kotki są słodkie. Wiem coś o tym :))))))))))))))))))))))))))))))))) Pozdrawiam

Drapieżna ta miłość, Doenix :)))))))))))))) Pozdobasie :) Pozdrawiam

I to jest optymistyczny akcent :) Myślę, że to uczucie zagubienia, nietutejszości jest wspólne dla wszystkich pokoleń od rozpoczęcia epoki industrialnej, kiedy nowe pokolenia żyły nieco inaczej niż : "Za naszych czasów..." Pozdrawiam pięknie, Andrzeju :)

Ooo... :) Bardzo mi się podoba rytm, nienaganny jak zwykle i wartka, żywa narracja. A co do postękiwania? To właśnie na to jest wiek dojrzały żeby sobie pomarudzić, że strzyka, że boli, że anorektyczka z kosą się już pewnie skrada. Pozdrawiam :)

Daremne żale. Nasi przodkowie nie znali pisma, a czarni mocno tłumili wszelakie legendy z mrocznych pogańskich czasów. Zresztą, pismo też niczego nie gwarantował\o, bo po Majach zostało zaledwie 5 ksiąg, cudem uchronionych przed stosami hiszpańskich misjonarzy. Wiersz dynamiczny, tętniący energią jak czakra. Pozdrawiam :)

Mówisz o prawdach tak oczywistych, a o których jednak zapętleni w bieżącej chwili łatwo zapominamy. Wszystko czego dotykamy przynależy tylko do tego świata i nie zdołamy zabrać ze sobą niczego, za czym czasami tak szaleńczo gonimy. Ale z drugiej strony, gdybyśmy wszyscy byli egzystencjalistami to czy byłby ten laptop, na którym teraz piszę. Bo nie opłacałoby się go może wynajdywać? Pozdrawiam, Waldemarze

Ten wers jest całkowicie arytmiczny i średniówka przesuwa się z 6 (jak w poprzednich trzech wersach) zgłoski na 7. Zamiana miejscami odbicie i swoje nieco ratuje rytmiczność, ale nadal jest według mnie źle.

Nauka radziecka szeroko opisuje przypadki długiego i mocnego życia. Jednak z powodu znikomej liczby obiektów doświadczalnych, temat pozostaje niezbadany do końca.

Ładne. Nastrojowe i bogato umalowane. Pozdrawiam