azk

wpatrujemy się w coś, a nie na coś - więc wzrok wpatrzony dziś (mam) - na przykład czytam nadzieję i mam nadzieję, że dobrze :) Leciutki, tęskny wierszyk pozdrawiam

Deonix, nie wiem, = który już raz podchodzę do tego Twojego napisania. Pierwszym odruchem było odrzucenie. Atakujesz czytelnika turgorem i anapireksją. Bardzo kanciaste słowa. Widzę facecika złamanego przez C2H5OH. A jak się możemy dowiedzieć w każdym klubie AA, środek ten zawsze truje nie tylko konsumenta, ale i jego związki, relacje, dotykając boleśnie jego bliskich. Obok peelka, niespełniona po wielokroć ponieważ alkohol uszkodził w gościu zdolność wysyłania partnerek do gwiazd. Tu odczytuję lęk przed tym co się może zdarzyć kiedy facecik wróci do tego świata wymieszany z nadzieją, że a nuż się zdarzy. Chociaż to pewnie nie jedyna możliwa interpretacja. Ciężki wiersz. Pozdrawiam

Optymistyczne spojrzenie w daleką przyszłość, Waldemarze.

Z lekim pazurkiem humoru o tym smętnym czasie, który przeżywamy właśnie. Bardzo fajny wiersz. Pozdrawiam.

Powiem szczerze, że nie wiem co powiedzieć. Reszta mi się bardzo podoba, bo w przystępny sposób tłumaczy dlaczego Kot nie chodzi do lekarza :) Pozdrawiam :)

Podoba mi się kompozycja, ale źle sę czyta takie stalaktyty jak pierwsza część. Jestem przyzwyczajony, że podział wiersza jest powiązany z tokiem przekazu. A taki "Enter" co dwa słowa nieodparcie podsuwa wrażenie dukania. Obrazem w wierszu jest treść słów, a nie ich układ. pozdrawiam :)

A co robi nocą, Waldemarze, kiedy nie ma światła? pozdrawiam

To jest miękkie podbrzusze Twojego utworu, w bardzo pokrętny sposób próbujesz tutaj coś opowiedzieć i oczywiście finał - to co też zarzuciła Nata w komentarzu - zła odmiana(powinien być tutaj narzędnik zamiast dopełniacza). Całość daje wrażenie pisania na siłę. Nie staraj się kończyć utworu jeśli nie wychodzi. Porzuć, odłóż na później. Myślę, że każdy ma takie momenty. Sorry

Piękna, wyrafinowana puenta oraz bardzo subtelny sposób w jaki doprowadzasz do niej czytelnika. Pozdrawiam

Wydaje mi się, że dojrzałość jest tożsama dorosłości. Chociaż nie wszyscy dorośli ludzie bywają dojrzali. Nie za bardzo jestem pewien o czym jest ten dwuwers, a i mam wątpliwości czy cokolwiek wnosi. Umiejętność pogodzenia się z tym co nieuniknione - jest oczywiście cechą dojrzałości (a zresztą jak się nie pogodzimy to co z tego? zmieni się coś?), ale wydaje mi się, ze jakoś pokrętnie nakreślasz ten wątek. Cały utwór naznaczony jest pogodnym i dojrzałym pogodzeniem się z tym co niesie ze sobą czas. Świadomość, że choroba zwana życiem, jest najbardziej śmiertelną wśród wszelkich chorób - 100% przypadków kończy zgonem. Pozdrawiam pogodnie :)

Jeśli mógłbym coś Tobie podpowiedzieć, to miłym ukłonem Autora w stronę czytelnika, przy braku interpunkcji jest taki podział tekstu aby ułatwić odbiór. Bo czy jesteś w stanie racjonalnie wytłumaczyć dlaczego nacisnęłaś "Enter" po "niechętni" czy "młodzi"? Czy żeby było równo? Żeby się komponowało przyjemnie dla oka? Dlaczego ten fragment nie mógłby wyglądać tak : byliśmy niemłodzi niechętni wystraszeni w pewnym wieku nie wypada choć jest ... ? Natomiast jeszcze przed Tobą lęki, obawy przed wychyleniem się, popuszczenie wodzy naiwnemu serduchu, wyłamanie dziury w skorupie narosłej od kolejnych rozczarowań, niespełnionych nadziei, która pokrywa nas z wiekiem. Tak, że prawie niemożliwe staje się faktem. To wiersz trochę i o mnie. Pozdrawiam :)

Doszło do tego, że technologia zmienia naszą osobowość na niespotykaną nigdy skalę. Stajemy się błyskawicznie trochę innym gatunkiem niż ten homo sprzed 30-40 lat. Stąd też gry izabawy najmłodszych wyglądają dziś inaczej. Kiedyś na pierwszą komunię dawało się zegarek, żeby człowiek nie spóźnił się przypadkiem na własny pogrzeb. Dzisiaj jest to smartfon, tablet komputer. Żeby człowiek o tym pogrzebie nie miał czasu myśleć. Pozdro

I cześć przemawia do mnie najbardziej. Odczytuję znużenie zamętem wokółświątecznym, jak tylko w marketach znikną znicze z półek na promocje. Dalej to już według mnie własne, subiektywne odczucia związane z bożonarodzeniową atmosferą. Pozdrawiam

Dla każdego z nas słowa mają nieco inny zapach i smak. Piszesz o tym jak bardzo jesteśmy subiektywni., jak wiele jest obrazów tego świata, jak bardzo każdy z nas przeżywa życie na swój własny sposób. Słowa, tysiące słów, to tylko tysiące przybliżeń, zaznaczeń obszarów, na których grają nasze uczucia. Pozdrawiam

Ale nie bez końca, Waldemarze. Dopóki będziemy tęsknić w takie dni jak obecne za jasnymi nocami czerwca i lipca będziemy młodzi, bez względu na to, który to już z kolei obrót tego koła. Pozdrawiam :)

Dla kogoś, kto nie żył w PRL-u nie jest jasne o czym jest ta historia. Chociaż w poprzednią niedzielę, wracając ze sklepu natknęliśmy się z moim Misiem na kolejkę pod Kamienicą Braci Jabłkowskich. Mój Miś, odwykły od takich widoków, pyta grzecznie jakąś kobiecinę : - Za czym kolejka ta stoi? A kobieta - Nie wiem, podobno dają plakaty. - Czyje? Dopytuje się mój Miś. - Nie wiem. Zastanowiłbym się nad tą inwersją, bo chociaż wygłądza rytm, ale jednak nie wydaje się niezbędna. Pozdrawiam

:))))))))))))))))))))))) Pozdrawiam, Andrzeju

A co konferencja biskupów polskich w temacie grzeszenia w niebie? Czy aby to nie nagina dogmatu? Zabawna historyjka. Pozdrawiam :)

no i znowu tylko odcisk kociej łapki. Symbolika zbyt hermetyczna. Sorry i pozdrawiam

Bardzo fajny wiersz o usychaniu duszy. I bardzo dobry. POzdrawiam

26.11.2012 Maria Bard czyli nasza poczciwa Ela napisała: zielony romansik zakochała się naiwna w psychopacie krok po kroczku stąpają po stromych schodkach on wsuwa w nią każdego dnia bylecosia ona składa dla niego z rymami gniotka Myślę, że w tym Tarczynie ludzie jednak nie tacy sami i problemy też mają inne. Nie ma tam dobrego psychiatry?

Trzeba mieć odrobinę wyrozumiałości dla ludzkich przywar, ale nie wolno też pozwolić sobą manipulować. Ostatnia część nie pozostawia miejsca na kompromis. A któż jest bez wad, niech pierwszy rzuci słowem. pozdro

Właśnie, taki to czas, kiedy przechodzimy pomiędzy kolejnymi erupcjami życia, Dzięki niemu tak potrafi ucieszyć wiosną odradzające się życie. pozdrawiam, Waldemarze

Od połowy sierpnia, od kiedy mam ponownie konto, widziałem całe garście takich "za cienkich". Wrzucali po parę wierszy i znikali, bo ani wyświetleń, ani komentarzy. Nie ma co zakładać, ze akurat tutaj są dobre ciocie i wujkowie, którzy nie marzą o niczym innym, jak tylko o komentowaniu takich "za cienkich". Wszystkimi takimi portalami rządzą takie same prawa. A czasu często brakuje na to żeby skomentować tych, którzy podarowali mi swój czas. Więc po co rozpychać się na boki? A jak ju mnie tutaj zarzuciło, to dodam, ze inwersja w tytule skutecznie odstraszyła mnie os przeczytania tekstu. Nie pozdrawiam, bo jeszcze nie wiem czy jest sens i czy warto.

NIe rozumiem o czym piszesz. Jedynie ten fragment udaje mi się oblec w treści. A więc tylko odcisk nieco umorusanej kociej łapki zostawiam