Ranking

kiedy rozsypiesz mnie już pod dębem tym z którym rosłem przez wiele lat każdą gałązką w niebo odetchnę bo znów w zielone będziemy grać a choć jesienią poczerwienieję mam do zabawy omszały pień i się rozszumię cicho dla ciebie czując twój oddech i dłonie dwie w miejscu gdzie serce w korze wyryte przebite strzałą która wciąż tkwi niech zazielenią się niczym liście wspomnienia wspólnie przeżytych chwil

przeżyłam miłość wiosenną na zabój uroczo ciut grzesznie nikt nie oceniał nie winił bo rzecz zdarzyła się we śnie

Romie zanim w śnieniu ciepło-wiosennym szklista zieleń w ciemny szmaragd stężeje i ciepławe migoty półmgielne w żarowrzenność powietrza się zmienią dogoń szczęście i złap je za rękę myślą opleć jak bransoletką

Najpiękniejsze są miłości niespełnione, co są muzą dla tysiąca jeden wierszy. Przez nie serce niespokojne nocą płonie, gdyż wyczuło posmak skryty między wersy. Słodycz kremu, ukrytego w kruchej rurce, lub w cukierku, ten upojny z wiśni likier. Wabiąc zmysły zapalają czerwień uciech, by w rozpaczy zamknąć wszystko w mroczną ciszę. Wykąpany polny kamień w kropli czaru i garść złudzeń choć przez chwilę może ponieść, a wirtual znów się schował gdzieś w realu. Najpiękniejsze są miłości niespełnione.

kury kąpały się w kurzu kiedy lato drylowało cienie z przyjemnego chłodu i wypuszczało z kocich grzbietów świetlne zajączki babcie na sosnowej ławce pod starą jabłonią jak szyszki pylące snuły opowieści o nieskończonej różnorodność piękna i duch Święty jadł im z ręki a ja strzelałem z procy Bogu w okno dziecięcą beztroską aż wpadłem w pokrzywy heh nie ma przypadków są tylko znaki

gdy się spotkamy nic nie powiem nie zdołam nowych powyjmować wszystkie na miarę zdjętą szyte wszystkie już dałam tobie słowa może nam przyjdzie od początku z elementarzem rok powtarzać kiedy będziemy bliżej siebie przecież to ludziom też się zdarza tylko się nie bój kochanieńki że to jest trudne i w ogóle nie ma strachliwszej niż ja duszy najmocniej z wszystkich cię przytulę

zieleni się między nami żółci forsycją różowi surfinią aromat wiśni łaskocze kubki smakowe pod białą magnolią otulona blaskiem słońca śpi szylkretowa kotka siadam obok niej wyginam ciało do promieni słodkie mango rozpływa się w ustach przeciągam palcami po trawie w źdźbłach szukam znajomego zapachu podchodzisz powoli rozedrgane peonie chłoną wiatrem niesiony szept

Dwie szkolne przyjaciółki w Warszawie spotkały się w Łazienkach przy kawie, obgadały pół miasta, zjadły sześć porcji ciasta, za biegunkę obwiniły pawie.

mroczycie się w nocy ale nie krzyczcie nie bądźcie źli po co więcej? pościel przesiąknięta jest złośnieniem zanim przejdzie samoistnie samo z siebie z niego na ciebie i z ciebie na niego zrzućcie to wszystko prześcieradło w koszmarki on dół a ty górę od jego piżamy nim niby minie

wszystko przed jest nieistotne, ale nie teraz, teraz koi, więc mów. mów dalej. że jestem jak żadna inna, uśmiecham się najpiękniej, a słowa to to, co we mnie najcenniejsze. potem oczy. od nich rosło twoje serce. uśmiechnę się najpiękniej i odpowiem. że jesteś jak nikt inny, żyjesz najczulej, a to, co w tobie najprawdziwsze, to oczy. potem słowa, które złamią moje serce. a teraz postaw ten przecinek i mów. mów dalej.

Co się dzisiaj dzieje w lesie? Echo krzyki, piski niesie, Wrzaski Zenka oraz Mai Ze świergotem się mieszają. Lis hałasem przerażony, Zebrał cztery swoje żony, Nie mógł ukryć się na sośnie, Zatem uciekł – gdzie pieprz rośnie. Wraz z Ambrożym mała Zosia (To Psotnica, nie Samosia) Pośród jagód szybko krąży Zdeptać wszystkie – jeszcze zdąży. Pod klonem (albo jaworem?) Zobaczyli muchomora, Chociaż grzyb to jest chroniony, Leży – kijem rozwalony. Zosia podeptała kwiaty (Wszak polana – nie rabaty), A Ambroży (o tempora!) Wrzucił śmieci do jeziora. Zjedli chrupki i cukierki, Zaś paczuszki i papierki, Modre, białe i zielone, Porzucili pod jesionem. Zenek wypił puszkę coli, Maja Fantę żółtą woli, Puste puszki już po chwili Na mech miękki wyrzucili. To by chyba było wszystko, Gdyby nie fakt, że ognisko (Aby śląską piec kiełbasę) Rozpalili tuż pod lasem. Słusznie prawił pan gajowy Rudowłosy i surowy, Chcesz się leśnym cieszyć chłodem Wpierw zachowuj się jak CZŁOWIEK...

zapachem wiosny serwowanym na obiad talerz szczawiówki.

świat jak to świat jest jaki jest nie psujmy go nie wariujmy niech cieszą nas jego horyzonty pełne łąk pól i drzew tu spotkasz echo babie lato i wiatr świat jest jaki jest niech taki zostanie innego nie będzie tu mieszka miłość twoja siostra i brat nadzieja się uśmiecha tu rodzą się dzieci pięknie śpiewa ptak czyż to nie piękne więc proszę was nie niszczmy tego czym cieszy świat

Ów zaniemógł w niedomogach. Więc stękał. No bo mógł stękać. I głośno stękał, zamiast stękać cicho i tylko to psuło szyki zwycięzcom. Stękać owszem, zawsze można, ale trzeba to robić po cichu i w głęboko wewnętrznym cierpieniu. W jak największej prywacie, no na przykład przed łazienkowym lustrem. Co najwyżej tylko we własnym pokoiku, wcale nic nie szkodzi że bardzo małym. Na zewnątrz natomiast trzeba wywalać zawsze hasło pod tytułem „gra gitara”. Innych haseł świat nie lubi po prostu, zawsze nie lubił. Zwalcza je nawet, zawsze zwalczał. Warszawa – Stegny, 20.05.2025r.

Wiersz jest pięknie napisany, a co do meritum, jak komuś udało się przeżyć miłość, może uważać inaczej. Pozdrawiam.

Głośny wodospad świeci gorące słońce unosi się mgła

@Roma Bardzo mi miło, że Ci się podoba :))) Dziękuję serdecznie :)))) Deo @Laura Alszer @Rafael Marius Dziękuję Wam :)))

@Łukasz Jasiński dziwię się, że jeszcze nie poznałeś dziewczynę z portalu randkowego:)

Wchodzisz lękliwie w ciszę lasu ściętą Gdzie tylko w górze uparcie łopoce Rozdarty całun chmur sine memento A wśród korzeni dryfuje holocen Już nie rozumiesz, o czym wilki wyją Choć rozpoznajesz w płucach zapach sosen Blaski śreżogi nad ziemią niczyją Skroplą na liściach dobroczynną rosę.

wytrącasz mnie jak zegarek mały brzęczyk w kwiecie oto jestem z dziecięcą ciekawością w odchylonych dzwonkach campanuli odpływam liliowym z tobą zanim wrócę do życia

co prawda nie mój ogródek ale wiersz zachwycił Pozdrawiam

Imponujące. Pozdrawiam.

I wszystko to widać :))) Deo

Subtelnie i niezwykle zmysłowo:):) pozdrawiam:)

@Rafael Marius tak, może, ale na ogół wariaci :)

Ekipa marzycieli.

@Łukasz Jasiński każdy komentarz może być i do każdego się odniosę :) Czy spanie w piżamie spowodowane jest kompleksami, nie jestem pewna, a prawdziwego mężczyznę myślę, że określają inne czynniki. Mimo to jestem w stanie dostrzec zalety spania nago. Dobrego dnia :) Kurczę, dopiero teraz zauważyłam to 'pół zartem, pół serio'... dlatego niech Pan przymknie oko na to co powyżej napisałam.

@Sylwester_Lasota W polskiej kulturze literackiej rymy, prócz, tworzenia jakiegoś dzieła literackiego, mają na celu kształtowanie świadomości narodowej - obywatelskiej postawy społecznej i umożliwiać każdemu rozwój literacki, otóż to: babcia - żabcia dała klapsa - taki układ rymów człowiek łatwo zapamiętuje, a jest to przede wszystkim złota myśl - aforyzm. Znam na pamięć następujące wiersze i to dzięki właśnie arcydziełom sztuki rymotwórczej, nomen omen: w Liceum Zawodowym zdobyłem drugie miejsce w konkursie z okazji Święta Niepodległości, teraz: koniec - dygresji, znam na pamięć następujące teksty: Święta miłości kochanej ojczyzny, dla ciebie zjadłe smakują trucizny, nie żal żyć w nędzy... I ten wiersz powinien być Hymnem Polski, zamiast: Mazurka Dąbrowskiego - Jeszcze Polska nie zginęła, kiedy my żyjemy, co nam obca przemoc wzięła, szablą odbierzemy! A kolejna to pieśń religijna: Bogurodzica, Dziewica, Matko Zwolena, Bogiem Sławiena, Kiere Elesioin... I temu podobnie i tak dalej - znam blisko trzydzieści piosenek o charakterze patriotycznym... Łukasz Jasiński

@any woll choć wyobraźnię pobudzam, tyle dobrze ;) @andreas dużo to dla mnie znaczy, dziękuję bardzo. I wzajemnie :)

@andreas Dziękuję, Andreasie. Pozdrawiam @Alicja_Wysocka Koty to mega fajny temat. Mam jeden rozmruczany egzemplarz w domu 🙂

Jak pobierają mi krew do badania, to patrzę czy nie widać w niej rymów :) @Leszczym Niezupełnie Ci wierzę, ale miły jesteś :)

@Michał Smółka Fajnie, że się nie obrażasz, możliwe, że będą z Ciebie ludzie :) Trzeba przez uwagi i rady przejść spokojnie. Moim zdaniem służą czemuś i komuś. Komentarze typu, fajnie, podoba mi się, tak też można, niewiele dają, niczemu nie służą. Autor pozostaje w przeświadczeniu, że już nic nie musi. A właśnie musi, cały czas coś musi, w związku z twórczością.

Zgubiliśmy się już dawno, gdzieś w tamtej jesieni. Wiatr poszarpał liście na ścieżce naszej krętej. Nie nam się szukać miły, po świecie szerokim, Nie da się dokończyć miłości tak zaczętej. Może to ty za mało dałeś mi czułości, może to ja za bardzo bałam się kochania. Wiatr w swym szalonym tańcu obdarł nas z nadziei i porzucił przy drodze samotnych, w łachmanach. A teraz idziemy przez życie jak żebracy. Co raz każdy z nas prosi o kromkę bliskości. Lecz myśmy się zgubili, mój miły już dawno, już w nas nie odnajdziemy tej samej miłości.

@aniat. "Kocha się raz, potem drugi i trzeci, i znów". Tak śpiewała kiedyś Irena Jarocka. Pozdrawiam.

@Roma Rzeczywiście, trochę pogmatwałaś, ale mnie i tak się podoba i nie tylko ten wiersz, lecz i to co Ci po głowie chodzi. Miłego dnia.

@andreas Twój limeryk nie jest głupawy, jest żartobliwy. Też lubię lirykę w Twoim wykonaniu, bardzo. Żeby mi się tylko gust nie zmienił... Słonka :)

@Alicja_Wysocka Dzięki Alicjo. Ten wierszyk jest świeży,więc chyba całkiem wena mnie nie opuściła. Miłego dnia.

@Robert Witold Gorzkowski Dzięki Robercie, a tego stanu ducha Ci życzę. Pozdrawiam

@Alicja_Wysocka Bardzo lubię taką lirykę, w dodatku w pięknej formie. A ten elementarz przypomniał mi mój głupawy limeryk: "Abecadło z pieca spadło" miłości uczyć chciał Staś z Mysiadła więc z Ewką zaczął od abecadła w biodrach zwichnął jej cud-nóżki także obił ich dwa brzuszki choć przecież wcale z pieca nie spadła. Pozdrawiam serdecznie Alicjo.

a ja wyobrażam sobie, że cię rozumiem... 😉

@Rafael Marius Raczej chodzi o nie wychylanie za bardzo w lewo i prawo, chociaż w prawo trzeba bardziej :) Bo parcie do góry jest w zasadzie naszym ludzkim obowiązkiem, a raczej przywilejem :) bo kto chce, to niech spada ;)

@Leszczym Byłam, wysłuchałam. Pewnie Twoja płyta znajdzie swoich odbiorców, ale mnie trzeba by bardzo długo na nią namawiać i nie wiem czy komukolwiek by się to udało. Powodzenia życzę i pozdrawiam przedpółnocnie :)

@Łukasz Jasiński ... @Naram-sin Coś w ten deseń. @Dagna W punkt ! Dziękuję bardzo za wszystkie ślady zainteresowania, pozdrawiam.

Wciąż plaża, piasek ale brzeg wyróżniają : muszle, bursztyny…

Właśnie takie... "Na cudach nie należy polegać"

@andreas Rozumiem Andreasie, może pomysłów przydałoby się więcej, czego Tobie i sobie oczywiście życzę. Nawet gdybym miała ich w nadmiarze i tak powstrzymywałabym się od częstego wstawiania wierszy. Nie wyobrażam sobie kilku czy kilkunastu moich bazgrołków na jednej stronie. Tobie również dobrego dnia życzę, każdego dnia :)

@Alicja_Wysocka hej Ala. Chciałam żeby te siniaki były wieloznaczne, dla mnie to efekty obijania przez świat, ale też tego, że peelka ciągle walczy. I mimo wszystko dalej, pewnie trochę naiwnie, próbuję tego co ten świat jej oferuje. Ja mam czasami problem w przekazaniu tego co chcę, trzeba nad tym popracować :) Dzięki piękne za komentarz, pozdrawiam :) @andreas cieszę się, że ten fragment się Tobie spodobał, bo trochę bałam się go tutaj umieścić. Dzięki za zajrzenie i dobrego dnia Ci życzę :) @Marek.zak1 świat domaga się zapłaty, ale czasami, choć w wierszach, choć przez chwilę możemy poudawać... Dziękuję bardzo za naprawdę ciekawy komentarz, dobrego dnia :)

Twój płytki oddech cykaniem pasikonika w moim pokoju Obudzisz się – Mamuś? Kropla za kropelką zamiast medykamentu kapią do miareczki łzy Drżą bezradne ręce - - - - - - - - - - - - - - - - - - A Ten Który zatrzymuje wahadła serc bandażuje mi znowu przedziurawioną duszę