Ranking

Muza Zaczytałam się w Twych wierszach nieprzytomnie zakochałam w zgrabnych rymach bez pamięci. Oddam chętnie stare pióro i atrament byleś tylko literami mógł mnie pieścić. Wchłonę gładko każdą kropkę i wykrzyknik, z wersów spiję całą słodycz słodkich słówek. Od słów pierwszych stracę głowę przeparadnie nie zważając czy to tytuł czy nagłówek. W cudzysłowie ukołyszę tęskne serce, z pytajników zrobię łańcuch niespodzianek. Wielokropek włożę skrycie pod poduszkę niech się przyda gdy zaskoczy nas poranek. Zadedykuj mi najlepsze Twoje wiersze, otul strofą ciepłą szczelnie jak szalikiem. Bądź łagodny, pobłażliwie nie wyśmiewaj kiedy mylę epitety z akapitem. Gdy uleci gdzieś natchnienie, przyjdzie kryzys co przyniesie nieproszony twórczy uwiąd nie porzucaj swoich wierszy pamiętając żeś poetą jest kochany, ja twą muzą. Dla amatorów nieco rubasznego humoru poniżej specjalna wersja ostatniej zwrotki: Gdy uleci gdzieś natchnienie, przyjdzie kryzys co przyniesie nieproszony twórczy uwiąd nie porzucaj swoich wierszy pamiętając żeś poetą z dużym P a jam Twą muzą. ;)

mało życia mi zostało ale jeszcze mogę tobie ciągle mało mało a ja ruszam w drogę byłem tutaj i tam byłem miałem to i owo czasem z tobą się dzieliłem poszłaś swoją drogą na rozstaju nieme stoi rozdwojenie jaźni na mnie krzyczeć się nie boi użyj wyobraźni nie mam czasu już za wiele mało mnie zostało nie wystarczy by się cieszyć nawet chwilę małą w tej podróży co ma zawsze koniec i początek w szczerym polu na ugorze sterczę niczym kołek ślad nietrwały pozostawiam na ulotnym pyle co go zaraz wiatr rozwieje i to będzie tyle wieczność dyszy mi nad głową szemrze za plecami miałem spędzić ją dziś z tobą lecz jesteśmy sami

milczę bo wiesz już wszystko o miłości lecz czy na to wszystko się godzisz - niewinnie sięgasz po szczęście które daje i je rozdajesz za nic

spotkanie Został w domu sam, czekał jak zawsze wiernie i cicho skomlił do samotności. Usłyszał to powiew wiatru, zaglądał liśćmi przez szyby patrząc mu w oczy jesienią. Pomerdał radośnie ogonem, zasnął zmęczony wiernością, zostawił czekanie na potem, tam za oknem w ciszy. ______________

Coraz smutniej w ogrodzie coś mu duszę skradło pająk już nie knuje ostatni kwitnie kwiat Trawa już nie tak żywa zaczyna zaglądać mgła nuda się rozpycha zagląda tu i tam Coraz smutniej to fakt ale są chwile wesołe gdy liściem w berka bawi się wiatr

Gdybyś był spośród władnych tego świata musiałbyś – co najważniejsze – umieć najlepiej pisać dobre i przekonywujące do granic zażalenia i musiałbyś wiedzieć że nawet w rozwlekłym ponad przeciętnie zażaleniu (jakże niemalże i tobie codziennym, bo real nie raj) wcale nie trzeba napisać wszystkiego z czym masz żal (mieć żal jest przecież wcale nietrudno). Warszawa – Stegny, 17.10.2023r.

Homole Na pienińskiej porębie wśród utartych szlaków z kijem świerkowym u prawej dłoni, samotny wędrowcze, przyjmij do serca kilka kryształków zimnego potoku, nie bój się cienia wąwozu, to noc na moście z pnia upadłej limby, krzaku dzikiej róży, złożę tutaj kości niczym tańczący z wilkami na urwisku i pod skarpą cichej doliny na skrzypcach Liczyrzepa zagra mi - wieczność. Łukasz Jasiński (lipiec 2010)

październik i marzec ostatnimi czasy są bardzo odłączone i ospałe wydaje mi się, że wyczekują z utęsknieniem tej szarej, białej i mroźnej pory kobieta i jestem już zmęczona... mgła zgrabnie faluje i jest jej coraz więcej jakby doskonale o wszystkim wiedziała zwyczajne papieroski zaczynają zbierać więcej wspomnień i więzi czujesz to? więc ogrzej to proszę niech ten ten prysznic się już skończy chcę spisać w końcu te myśli

Ooo! Nie spodziewałam się tak dużego zainteresowania wierszem, tak miłego przyjęcia, tym niemniej bardzo dziękuję za Wasze słowa i docenienie tworu. Pozdrawiam serdecznie. @Krzysica-czarno na białym jak zwykle mnie przeceniasz;) Dzięki i miłego. @duszka dziękuję za taką analizę wiersza, za inne, mądre spojrzenie. Pozdrawiam. @Jacek_Suchowicz w stu procentach się z Tobą zgadzam. Dzięki za wgląd. Pozdrawiam. @beta_b dobrym tropem podążasz:) Dziękuję, że zaglądasz i również ściskam. @Waldemar_Talar_Talar @Rafael Marius @iwonaroma @Starzec dziękuję za słowo i docenienie wiersza. Pozdrawiam Was. @Wiesław J.K. zadumka w szarych komórkach zawsze jest wskazana. Też lubię;) Dzięki za obecność. @poezja.tanczy powiedziałabym, że nawet trzeba:) Dzięki za słowo. Pozdrawiam.

Wam* I oczy - te: gasną i gasną - zasną, on: gaśnie we śnie - gaśnie i zgaśnie i oczy - te: gasną i gasną - zasną, serce: nie bije już - płynie i faluje, on: nie żyje wśród róż i nóż - maluje, serce: nie bije już - płynie i faluje, i oczy - te: gasną i gasną - zasną, on: gaśnie we śnie - gaśnie i zgaśnie i oczy - te: gasną i gasną - zasną... *więcej informacji znajdą Państwo w następujących esejach: "Komentarz - komentarz odautorski" i "Mój drogi świecie" - Autor: Łukasz Jasiński (grudzień 2019)

jest we mnie chłód tamtego lata i promień co w ziemię wrósł aż po korzeń w kieszeniach noszę twój zapach coś więcej niż pamięć myślę jaka jesteś i z głębi wyciągam kiełki w skupieniu plotę twoje włosy przykrywam korą śpij Wiersz napisany dawno temu. Dziś przypadkowo wpadł w moje ręce.

Jest link na każdy link. Strona na każdą stronę. Na klik – jest drugi klik. Na świętość – zbezczeszczone. Kurski na Kurskiego. TVP na TVN. Nie rozumiesz? Czego? Mordoklejki ściem. Obiad ze słów – biada! Cudzego kroplę żalu ssałeś – to się skrada kara – głodny karaluch. Jest dół na każdy szczyt. Jest stopka na tytuły. I but i knut na bunt: - Weź, stroluj trolejbusy. Brajlem dłonie ślepe po myszce się ślizgają łyso stawiać czoło zakolom co znikają. I fanpage jest na twarz. Na klatę – ciężar pleców. Marzyłeś – teraz drgasz roztrząsając się w śmiechu. Na każdy dług jest blik. Na przelew są przelewki. Wierz! W statystykach nikt nie znika – koniec pieśni.

odpytuję cię z historii zmieniasz temat na wygodniejszy przyroda jest bardziej obrazowa — mówisz i demonstrujesz burzę by chwilę później obserwować skoki ciśnienia pomiędzy historią a zmianą klimatu dostrzegam podobieństwo — ciemne chmury z których nie ma deszczu jest za to piana i wysychające koryto rzeki jak na lekarstwo za to więcej wiary że linia brzegowa jednak się nie rozpadnie

I. Malowany człowiek tańczy, wbrew muzyce. Nie narysowano mu uszu, skazany więc jest na wirowanie pośrodku sali. Sterylnej, aż strach. II. Leżąc na wytartym do krwi dywanie szukam symboli życia lub śmierci. Nie wiedząc kiedy stało się to tak absolutnie obojętne. III. Przydrożne drzewa rozkładają całun opadłych liści, chociaż to ledwie późna wiosna. Może lato, tak wczesne, że słońce ma zaledwie pięć tysięcy stopni. IV. Na niebie i ziemi są także inne znaki, których nie rozróżniam, ze względu na astygmatyzm. Oraz dysleksje, nabytą na drodze wielokrotnego uczestnictwa w końcach świata.

Widzę nie widząc świata jestem tym Czym inni lękają się być Inni są zbyt ugruntowani Zaczynam dostrzegać każdy odcień myśli Ile ich może być tego nikt nie wie Róża moja wyrasta z twoich ud Rozmarzony nie wiem czym jesteś Snem? Nie widzę Ludzi oni są jak ptaki daleko Poza moim wzrokiem Poza moim piętrzącym się uczuciem Poznałem inna stronę Tej na nieboskłonie pustki Tej bojaźliwej nicości Ona często się objawia Jest inna i zarazem dobrze mi znana Chciałbym ust skosztować zwierzęcej Tęsknoty za tym co rozpłatało mnie na Drobne szkiełka Słyszę dźwięki rozmyte Widzę kształty tracące swą formę Wszystko ma formę od czasu Kiedy jest jasno Ale gdy ciemnia spowije Oplecie nasze ciała Wówczas rozpylamy się w pustce Ja widzę nie widząc formy Ja widzę nie trwoniąc łzy Ja widzę nie czując nic Ja płonę nie krzycząc Jestem snem Wszystko jest tylko snem

Gdy chemia łączy się z fizyką przez matematyczną mnogość kreśląc pełną tablicę czytelnych zmazywalnych wzorów wystawnej miłości. Przez zero jedynki nadużywane wewnętrznie w ciągu słabe rozliczone dmuchanym menu wśród ułamków nacji podstawione wybiórczo. W słupkach tańczy błazen skraca złe pojęcie na przekór menzurce przelewa ogrodzone równianie nasączone pozorami. Biorąc na kark wyniki wiecznie znudzeniem przetarte rzeczone w kalkulatorze solo dola w której jestem dolą szarym chórem.

Pamiętaj gdy będziesz realizować swe plany niecne, iż są one odbiciem diabelskich westchnień. Nie zapominaj, że inni będą pamiętać, jak próbowałeś ich wolność spętać. W odmętach, czeluściach, ukrytych lękach, sztylet dzierżysz dumnie w swych rękach, się wżenia w ciało w okropnych mękach, znakiem twej zdrady zakrwawiona ciżemka. Nie klękaj tuż pod figurą, ludzka udręka jest jak tatuaż pod skórą. Nie lękaj się, gdy po ciebie przyjdą, przecież żeś się karmił ich krzywdą. Sprzedawał jak bydło na targach świata, podcinał brzytwą braterskie gardła, rozrywał w strzępy na kulach armat, nie lękaj się królu gdy przyjdzie prawda. Przeto od dawna twój wpis tkwi w księgach diabła, przyjąłeś złoto i postać karła, jego pokusa twą godność skradła a dusza się błąka w diabelskich zwierciadłach. Gdy w losu imadłach poczujesz ucisk, gdy senne widziadła wyjrzą ze studni, gdy ziemia zacznie w około dudnić, pamiętaj królu, iż wszyscy są równi

Cień wspomnień Wymyka mi się z dłoni A ty oddychasz Mroźnym powietrzem Czekając na płacz Boga w deszczu Gdy ja dobijam do brzegu Modląc się o spokojny sen Który wypełni pustkę (W moim i twoim daremnym istnieniu)

W przydużych dresach, wątłych sukcesach wyglądam pięknie. Lustro by pewnie pękło ze śmiechu, ale ze strachu-nie pęknie. Trzymam w swym dołku wszystkie sekrety, uwielbiam się z nimi droczyć. Mam w sobie szczyty, na które nie weszłam, A przyszło mi się z nich stoczyć. Rozchylam usta do pocalunku Z kieliszkiem wina białego. Te wszystkie wojny, co z sobą toczę, są po to byś pokój miał z tego. Wyrwałam rogi, skrzydła wybrałam, przed Stwórcą na twarz upadam. Lecę wysoko, gdzie moje miejsce., dopóki swym sercem władam.

Zakochani gubią czas drogi oraz ból dla nich liczy się to co dziś teraz Nie widzą zaćmienia teczy tylko to co w w danej chwil obok czyli oni Zakochani są obok nas usmiechają się podgląda ich księżyc i morze gwiazd To oni są sensem który kwitnie w śród nas jest lubiany jak codzienny chleb

moje gardło tak jakby chciało coś wydusić z siebie jakby chciało spróbować kogoś zatrzymać czy możemy zatrzymać się w chwilowej uldze? … chłód złapał moje gardło wiec zacznę bujać w obłokach

-Mistrzu, mówią, że trzeba kochać także siebie. -Słyszałem o tym, ale jak to zrobić, nie wiem.

@Łukasz Jasiński jesteś w moim odczuciu antysemitą, komunistą, piszesz herezje jak Tomasz z Akwinu.

@viola arvensis Zostało mi pogratulować i cieszyc się razem z Tobą.Robię to szczerze i z radością bo świetnie bawisz się słowem👍

@DaisyLight Może znajdzie sie taki, co poetą jest jedynie po godzinach a przez resztę czasu "uziemiony" w bliskim kontakcie z rzeczywistością ;) ... Trzeba mieć nadzieję ;))))

W Twoim przypadku tak właśnie trzeba. Ja nic nie wydaje i nie mam takich planów, zatem mogę pisać, tak żeby mnie się podobało.

@Somalija Przypowieść o wrażliwości Król sawanny, dumny, uparty i nieustępliwy - rządził samicami i każda go pragnęła, stada hien na jego widok uciekały w mig, a kiedy już zrobił swoje i pragnął odpocząć - hieny wykorzystały okazję i boleśnie go pogryzły, jeszcze żyje i walczy - walczy już tylko i wyłącznie o przetrwanie, hieny wciąż go atakują i gryzą, czasami stado samic - lwic - pomaga mu i przepędza stado hien, jednak: to już jego ostatnie czasy - on już odchodzi, a przecież: mogło być inaczej... Łukasz Jasiński @violetta Bądź sobie kim chcesz, poproś własnego idola, aby dał ci cylinder, frak i laskę - może telewizja da ci jakiś program edukacyjny - będziesz wychowywała nowych lewaków, a tak przy okazji: jesteś bardzo słaba w porównaniu z Magdaleną Gałkowską i Bernadettą Kossarzecką, jeśli nie wiesz co to za dziewczyny - Jacuś D. ci powie. Łukasz Jasiński

No tak, jest w tym sens. Lubię Twój minimalizm Iw, choć to coś jest jeszcze mniejsze, a właściwie większe:) Dobra jesteś:) Pozdrawiam.

Rozwinął się papier toaletowy. Sięga daleko.

Zgadzam się z @staszeko

@Łukasz Jasiński ja i tak jestem Nową Lewicą:)

@Łukasz Jasiński głosowałam na Dehnela fantastycznego pisarza, dostał prawie 6 tys. głosów, bardzo dużo, choć nie dostał mandatu, a szkoda.

burza za burzą krzyk miasta coraz głośniejszy

Snują się tędy, owędy, pomiędzy starym piecem, tym od diabła, a kamieniem ofiarnym. Na szczęście nie ma zmartwienia, jak twierdzą obeznani, krew dawno już wsiąkła w ziemię. Może nawet matkę. Zostały tylko te ciemne przestrzenie, gdzie nie wchodzimy, nawet w snach. Tam wciąż słychać szelest kroków kapłanów i wróżbiarzy. Tymczasem słońce z czerwieni przechodzi w szkarłat. Czas na przepowiednie na dzień jutrzejszy, byleby nie był zasnuty dymem i mgłą.

myśli pogubiły się w zamęcie jaki powstał w głowie to co się zdarzyło nie mieści się w znanych pojęciach świat stanął na głowie nie lubi spokoju jaki daje komfort stabilizacji kocha chaos posmakuje go pogrążając się w nim to jego wybór nie mój wracam do siebie nie wiem czy odnajdę się w świecie bez wolności 10.2023 andrew Moje myśli po wyborach, wojnach wokół

Ach te pająki. Bardzo niedoceniane i bardzo pożyteczne stworzenia. Chronię je jak mogę. Pozdrawiam serdecznie.

Przeczytałem wszystko co umieściłeś w tym wątku. Reszta musi poczekać. Widzę, że koleżanka też czyta :-) Masz absolutnie rację z empatią i rozumiem tą różnicę :-)

Mamo , już nie porozmawiamy Mamo w niebie się spotkamy

więc będę wierszem jakim mnie widzisz sonet, erotyk czy fraszka? tylko życzenie jasno sprecyzuj bo niedomyślę, bądź łaskaw rada bym wiedzieć co chcesz dotykać, błądzić oczami, po czym? cóż, nie mam ciała są za to wersy po jakich chcesz chodzić w nocy? dla ciebie zmyślę bajeczną puentę, bo mam w tym wprawę bądź co bądź czytaj mnie zawsze. czytaj mnie co dzień wszak jestem wierszem, nie sobą

@Rafael Marius To jeszcze są takie miejsca ? Przecież tu zawsze komuś coś nie odpowiada.

@Rafael Marius Może jest w tym coś z racji żeby pisać bardziej tik-tokowo? To też wcale - taka kwintesencja - do najprostszych wcale nie należy :) Myśl generalna jest taka - żeby gonić i próbować dogonić Czytelnika :) Dzięki, coś tam się staram :) @Natuskaa Istotnie robi się ciekawie, potwierdzam i również pozdrawiam :) @poezja.tanczy Tak w żalach jest coś nieuświadomionego również i niekontrolowanego. Ale faktycznie być może trzeba byłoby próbować przynajmniej nad żalem panować, ale to wcale nie takie łatwe jest zadanie i tym trudniejsze im żal większy :// Pozdrawiam.

@violetta całować łagodnego Czy pocałunkiem zmieniać w łagodnego Fajnie napisane Pozdrowienia

@Leszczym Miło mi to słyszeć :) Wszystkiego dobrego

Właśnie wczoraj zastanawiałam się nad tym, co jeśli komuś skończy się temat na który nieustannie się żalił, jakimi kryteriami wybierze sobie nowy temat/personę itp? Swojego zaatakuje "bohatera", który go z wyżalania wyzwolił, żeby stał się jego nowym żalem? Ale nic to, poczekam... popatrzę, bo robi się coraz ciekawiej :) Pozdrawiam.

@Marek.zak1 ;) Również pozdrowienia @Konrad Koper ;) Dzięki @Waldemar_Talar_Talar :) miło, że miły :) Dziękuję i również wieczorowo pozdrawiam @Rafael Marius oj tak :) dzieci to widzą Dzięki:) @violetta @Łukasz Jasiński @Tectosmith @Monia @Sennek @Leszczym Dziękuję:)

@tetu Zmyślne napisane, ciekawie i prawdziwie.

Witam - bardzo na tak dla takiego wiersza - Pozdr.serdecznie.

Teatrowi naszego życia co dzień inna kotara otwiera chwile W tym teatrze sami sobie bijemy brawo tu nie ma czasu na bis Ten teatr ma jednego aktora - bez suflera wie jak grać Nie boi się pustej widowni nauczył się ciszy nie bać

Dobre, zarówno w sensie dosłownym jak i metaforycznym. 👍