Ranking

siedziało zmartwienie na krawędzi otchłani ptakiem bym chciało tak sobie myślało pofrunąć w przestworza żwawo ale było by klawo i spróbowało lecz tylko na dnie plamą zostało a morał z tego jest taki zawczasu porzućmy zmartwienia nie gaśmy nadziei promienia ******

Nie mogłam się zatrzymać dla Śmierci - Zabrał mnie przez uprzejmość - W Powozie siedzieliśmy tylko My - Oraz Nieśmiertelność. Jechaliśmy wolno - nie śpieszył się I ja też odłożyłam Moje zajęcia i przyjemności, Przez Jego Szarmanckość - Minęliśmy Szkołę, Dzieci grały Na Przerwie - stojąc w Koło - Minęliśmy Pola Patrzących Zbóż - Minęliśmy Zachód Słońca - Lub raczej - On nas minął - Wraz z Rosą przyszły dreszcze i Zimno - Jedynym Okryciem moja Suknia - Peleryną - tylko Tiul - Stanęliśmy przed Domem, wydał się Wypukłością na Gruncie - Tylko Dach zaledwie był widoczny - Gzyms - całkiem skryty w Gruncie - Wtedy - to już Stulecia - a jednak Zdają się krótsze niż Dzień Domyśliłam się, że Głowy Koni Wskazywały Wieczność - Po - zbyt - krótkim spotkaniu z Emily Bronte, miałem nadzieję na weselsze wiersze od jej amerykańskiej imienniczki. Niestety - znów śmierć. Obawiam się, że dziewiętnastowieczne Emilie był bardzo mrące. Wiersz pozbawiony rymów powinien być przynajmniej łatwy w tłumaczeniu - ale jakoś nie był. Na szczęście to znany wiersz i analiz co niemiara. A co wyszło, pokornie przedstawiam. I Emily Dickinson (1863): Because I could not stop for Death – He kindly stopped for me – The Carriage held but just Ourselves – And Immortality. We slowly drove – He knew no haste And I had put away My labor and my leisure too, For His Civility – We passed the School, where Children strove At Recess – in the Ring – We passed the Fields of Gazing Grain – We passed the Setting Sun – Or rather – He passed Us – The Dews drew quivering and Chill – For only Gossamer, my Gown – My Tippet – only Tulle – We paused before a House that seemed A Swelling of the Ground – The Roof was scarcely visible – The Cornice – in the Ground – Since then – 'tis Centuries – and yet Feels shorter than the Day I first surmised the Horses' Heads Were toward Eternity –

Z różnej gliny ulepieni, jak podobne dwa naczynia, (s)potykamy się na ziemi, co jest czyjaś lub niczyja. Ciała nasze bardzo kruche czas, złośliwiec, ciągle zmienia. Napełnieni jego duchem, wciąż pragniemy wypełnienia. Jedno w drugim się nie mieści, chociaż trawią nas marzenia. Choć tak bardzo chcemy treści, pustka wnętrza nas przepełnia. Młot historii ponad nami i nad naszym światem kruchym, jak konkretnie nam przywali, to zostaną z nas skorupy. Więc czy jesteś made in China, czy ludowym gwizdkiem z gliny, wazą z saskiej porcelany - ciesz się życiem, daj żyć innym.

Zapiekło się miasto od środka Tu ślęczą i snują się cienie Roztapia się asfalt na drogach I skóra, i szyby okienne Goreje w nas, mięknie struktura Ucichły mrowiska-ulice Bo w gardłach zaległa posucha Choć każde wydaje się krzyczeć

Nie mam serca już Nawet nie wiem gdzie biło Jedną nogą jestem w grobie A drugą ledwo żyję Nikt, Nikt się z tobą nie równa ... Nikt się z Tobą nie równa.

Otulona nadzieją blaskiem żalu spowita przywołujesz wspomnienia i butów szukasz w nich.. wyjmujesz je z ukrycia do rąk bierzesz ostrożnie tak jak byś chciała więcej niż chcą powiedzieć ci. Czerwone szpilki na dywanie co kiedyś z Tobą chętnie szły straciły blasku pożądanie. odeszły tak niespodziewanie że tak po ludzku jest Ci wstyd. Też miały swoje Portofino muzykę swa i radość Twą i choć dziś słuch po nich zaginął one wciąż żyją w Portofino… One są z Tobą Tobą są…

Wsuwa lekko rękę we włosy, złote warkocze mi zaplata. Cichą opowieść w ucho wkłada o miłości słońca i lata. Na ramiona woal zarzuca utkany z drobnych ziaren piasku, pieści skórę z każdym oddechem i kąpie ją w ożywczym blasku. Tu ust muśnie, tam dłoń pochwyci raz subtelnie, raz z namiętnością. By zawirować morską bryzą nad rozgrzaną słońcem nagością. Rozkocha w sobie bez pamięci. Tak mocno, aż do utraty tchu. Potem ucichnie i zostawi spragnioną po gorącym dniu. Odleci, gdzieś tam za horyzont, gdzie słońce z latem zaplątane. Zabierze ze sobą pieszczoty i wszystkie szepty wyśpiewane.

uliczny taniec między grymasami emocji... pośrodku placu staję - zawstydzona z dłonią powyginaną od liczby odmów jednak wciąż silna uliczny taniec - jeszcze nie czas kończyć raz dwa! w rytm tanga bulgocze krew w żyłach taniec - łydki się plączą raz dwa! poruszona owacją sunę w nieznane lądy tam gdzie początek i tam gdzie koniec czas wymarzony tak szybko przemija raz dwa!

nie było wyboru ciąża zagrażała mojej urodzie

Na małej, dzikiej plaży, koło Barcelony, obserwował dziewczyny biust nieosłoniony. Opalając ciało blade, podziwiała baloniadę*. Moc wznoszenia balonów, poczuł... podniecony. */ Fiesta balonowa 28-30 lipca 2023r., z okazji 600 lecia urodzin miasta Łodzi. Warto tam być, by podziwiać balony i nie tylko :)

Jestem jak latarnik - zmęczony życiem Skupiony na ratowaniu świata Pomyliłem drogi ,bo nie szedłem własną Nie zapisałem się we własnej historii. Jestem jak latarnik - samotny Iskra jeno się tli we mnie Wspomnienie ognia wolności Nie utrzymałem żaru w sercu. Jestem jak latarnik – zagubiony Tylko siedzę i patrzę jak dogasam Tyle świateł wokół mnie Nie wiem dokąd płynąć.

szczęśliwy liczy się z czasem tak przewrotnie powiem po równo, uczciwie, na stole chce zachować te chwile bo przeciwnik wytrawny , wprawiony nie da się wpuścić w maliny rozrzutność może być z czasem kłopotem

Za oknem przecież burza Nagle wychodzisz Ty Jesteś już taka duża… Dygoczesz jak ten liść. Z pozoru jest w porządku Widzę po minie Twej Brakuje nam dziś wątku! No będzie kiedyś lżej Miałaś wychodzić czasem tak jak mówiłem Ci To skończy się hałasem a dziecko obok śpi. Że co? Że niby razem byłoby lepiej nam.. Ty jesteś moim obrazem ale takim bez ram i butów Ci brakuje wciąż o nich opowiadasz. Pięknie słowa dobierasz czujesz spojrzenie i szyk. Pudełka popatrz… wszędzie... w piramidy układasz są jak Twe labirynty nie wejdzie do nich nikt. Te tu to baleryny jak mówisz paryski szyk. Te dalej mokasyny nie chodzisz prawie w nich (także potrzebne Ci) kowbojki tak potrzebne chociaż rozmiar nie Twój… kaczuszki te po babci co o nich mówisz wciąż… Z kozaków wieje chłodem ich oficerski krok… no i trampki jeszcze co maja siły moc… to wszystko takie trudne to przecież jest nasz dom… muzyką przepojony... może nie wychodź stad?!?!?! To może od początku: za oknem dzisiaj grzmi… Dokąd wychodzić teraz? Lepiej zamknij te drzwi

Zjawisko ekspozycji i oddawania energii jest doprawdy bardzo interesującym zagadnieniem i aż żal że nie mam na tyle dużo naukowych zdolności żeby temu tematowi przyjrzeć się dłużej, lepiej i dojrzalej. Warszawa – Stegny, 21.07.2023r.

cieszmy się z każdego dnia każdej nocy one uczą pokory próbujmy je zrozumieć wyciągajmy wnioski nie bójmy się ich każdy dzień oraz każdą noc ozdabiajmy nadzieją to ona naszym wiatrem drzewem to ona lekiem na zło cieszmy się z każdego dnia z każdej nocy one sensem życia

chciałem wygrać wojnę a uderzyłem o fasadę promienie słoneczne przeszywały wodę powietrzne pęcherze oznajmiały trwogę ramiona matczyne podchwyciły dziecię upadł w traw pierzynę żołnierzyk we świecie zawinięte pączki róż tulipany już - tuż tuż gasną życia jak płomienie czołga w bólu się sumienie *** w kolorze na żywo wizja w przybliżeniu ofensywa made in west nieskuteczna po prostu niet smuta gdy bez tysiąca ciał nastanie kolejny dzień *** o wszechrusi ty popowa pękła tama... na mesjasza przyjście już gotowa

Zamknij oczy I pokaż mi świat Takim jakim pragnę żeby był Jak ze snu Jak z bajki wymyślonej A potem budzę się I jeszcze bardziej zaciskam pięści A noc otula mnie W delikatny zapach mroku

Z snu na sen przechodzę Aż śnisz mi się ty Po naszym mieście błądzę Lecz taki tyś bezduszny Biegnę truchtem za tobą Jak po Londyńskiej ulicy Chyba jestem twą przygodą I pada wnet deszcz łzawiący Czy pamiętasz jeszcze mnie? Gdy jasność otulała cię Nadal podążasz gdzieś biednie Krwiście na jawie ćmię Proszę, popatrz w niebo i odnajdź w nim mnie

Tak serio, to myślę, że czas jest bezduszny... jak kamienie. Istotne jest, co my z nim robimy i jakie te działania przynoszą owoce. W tym sensie, to rzeczywiście my go wypełniamy i w takim razie powstaje pytanie, czy on istniałby bez nas, jeśli nie, to bylibyśmy znów naczyniami, które wypełnia. Wydaje mi się, że np. dla większości zwierząt czas nie istnieje, chociaż podlegają jego prawom... z naszego punktu widzenia. Sorry za marudzenie :) Pozdrawiam :) @FaLCorneL Oczywiście, że wolno! Ten rym właściwie się sam narzucał. Jedyny problem w tym, że autor chciał coś nieco innego powiedzieć. Coś co było bardzo blisko (w sumie akceptowalnie), ale jeszcze niedokładnie to, więc rezygnując z dokładnego rymu, zdecydował, że ważniejsze jest przekazanie zamierzonej treści. :) Jak zapewne zauważyłeś, po Twojej uwadze pokombinowałem trochę i znalazłem, moim zdaniem, rozwiązanie najlepiej godzące formę z zamierzonym przekazem. Tak, że tego... Wielki Ci Dzięki za To :). Pozdrawiam serdecznie :) Czyli dochodzimy do źródła... dosyć skutecznie zasypywanego przez śmieci naszej cywilizacji. Również pozdrawiam :)

Świat demos i kratos Gdzie większość jest siłą Świat czerwoną płachtą Po granice pokryty Świat korupcją, religią Niczym niebo ciemnością spowity Puste domy niebezpieczne zaułki Świat pustynny i suchy Głodem i zbrodnią przeszyty Świat jest niesprawiedliwy Groźny jak spojrzenie Ateny Usilnie starają się temu przeczyć Delikatne słowa poety .. Chciałby być lepszy Lecz jest kometą

Ja już jako dziecko i nastolatek uczestniczyłem w badaniach prowadzonych przez dwie placówki naukowe, gdzie moja rodzina pracowała, z których wyszło iż jedynie mowa ciała może być tutaj brana pod uwagę. Ludzie, którzy długo się znają z czasem uczą się swojej mowy ciała najczęściej podświadomie i mogą porozumiewać się bez słów. Jadnak są osoby, które tego nie potrafią, wiadomo są różne zaburzenia. Jeszcze co innego jest z DDA i DDD, te dzieci już w młodości świetnie to rozpoznają i w wieku dorosłym również. Oczywiście też nie wszyscy(wspomniane zaburzenia). Ci potrafią czytać mowę ciała u wszystkich. Ja do tej grupy należę. Ale znacznie ciekawszy jest metafizyczny aspekt tego zjawiska, którym nauka się nie zajmuje.(brak adekwatnej metodologii badań). Tu można jedynie opierać się na indywidualnych świadectwach. Dotyczy on komunikacji na odległość jedynie za pomocą myśli lub raczej intuicji. Sam nie wiem jak to nazwać, kto tego doświadczył ten wie o co chodzi. Zasadniczo to można przekazywać zarówno obrazy jak i słowa z początku taka jakby mgiełka, a potem to się układa w znajome kształty i dźwięki. Mogą się komunikować zarówno osoby bliskie, które znają się od lat jak i nieznajome. Jednak łatwiej się porozumieć gdy ma się ze sobą wspólnotą praktykę duchową. W chrześcijaństwie to będzie częsta wielogodzinna modlitwa.

Dialektyki tuz związany z Berezą wielkich teorii się parał syntezą. Wznosząc doktryny swej zręby na filozofii zjadł zęby, więc antytezę zastąpił protezą.

Mogę to zrobić, ewentualnie, więc nie każ mi nachalnie, a jak zrobię, to nie zara, ale i tak będzie gitara.

chodź ze mną w malachit rozśpiewanej nocy wokół woda o talii przepasanej bylicą płonie a ja zanurzam się cała w twoich czułych dłoniach słodycz macierzankowej obietnicy wymieszana z goryczką krwawników jak ruta z bodziszkiem ciasno splecione rozkwitają nasze ciała 25.6.22

dwa razy w roku czas zmieniają wskazówki na tarczy przesuwając w głowach wciąż robią zamieszanie tworząc niezwykły chaos. nie da się przecież cofnąć czasu do chwil straconych powrócić nie można naprawić błędów przeszłości na nowo się narodzić. stracone godziny odespać chcesz lecz tylko je marnujesz nie da na zapas wyspać się organizm także to odczuje. już pogubiłam trochę się i ciągle zadaję pytanie kolejny przecież przyszedł dzień co zatem jutro nastanie.

@Rafael Marius a wiesz, często właśnie tak bywa. Dokładnie tak.

@Leszczym Cieszę się i dziekuję! :)

@kwintesencja Dziękuję za serduszko i zajrzenie.

@Ewelina A mnie się kojarzy z ewangelizacją uliczną, w której nie raz brałem udział. Szczególnie ten wers, bo liczba odmów w tej aktywności waha się pomiędzy 99% a 100%. To też pasuje, gdyż rozmowa często dotyczy rzeczy pierwszych i ostatnich. A ewangelizacja jest sztuką poruszania się pomiędzy grymasami emocji. Dobre czytanie mowy ciała jest tu konieczne. A do tanga jak powszechnie wiadomo trzeba dwojga dialogujących osób.

Lubię lato, ale faktycznie ten wiersz jest napisany pod wpływem zmęczenia upałami w mieście, w którym wydaje się, że wszystko zastygło w miejscu… może nie jest pesymistyczny, ale tkwi w jakimś stanie zawieszenia pomiędzy dziękuję za komentarz i pozdrawiam :)

@Leszczym ciekawie i ciekawe, szarlatani XXI w czyli uzdrowiciele, zastać takim? ho ho Przy okazji dzięki za wszystkie lajki :) Pozdrawiam :)

@Leszczym im wyżej tym lepiej. Nie ma co się ograniczać :)) Dziękuję, słodkie lenistwo to jest to :) Pozdrawiam serdecznie 😊

@Dragaz Twoje wiersze są lekkie i niezobowiązujące, a to całkiem dużo jest w poezji :))

@poezja.tanczy @duszkaDziękuję za podzielenie się swoimi wrażeniami. To dla mnie bardzo cenne. Pozdrawiam @Rafael Marius Dziękuję za Twoją perspektywę. Pozdrawiam

@Ewelina Nie do końca wiem jak kobiety, ale każdy mężczyzna po 40 ma taki przynajmniej malutki dywanik, a tam, gdzieś pod nim, jakieś pochowane ciemne sprawki, sytuacje do wstydu, do zastanowienia, do wyciągnięcia wniosków, coś czego nie chce się pamiętać, albo pamięta się niewłaściwie. To nieuniknione, bo życie jest skomplikowane i nikogo tutaj nie pieści...

nie bardzo rozumiem pretensji do papieru, rzeczywistość jaka jest każdy wie, co ma do tego papier?

Poeta - kometa, niezłe :) Reszta zresztą też :) Pozdrawiam

@Rafael MariusPodziękowania serdeczne (choć spóźnione) przesyłam.

Fajnie napisane Jest co czytać Pozdrawiam

Jednostronnie na innej linii odbioru Bez rozmów zgód i wbrew woli Uknute bez udziału osoby imiennej Urojone mrzonki na kształt fata - morgany sennej Mijają się z celem w nieporozumieniu Dwie różne drogi każda z nich wiedzie do innego celu

Lepiej być pełnym energii i się nią dzielić :) Bo gdy się energii nie ma to bieda :(

Autem po niebie nikt nie wie jadę we wszechświecie bez świateł pół siebie prawie nie płaczę skąd możesz wiedzieć przyjaźń na księżycu w zbyt dziurawej cerze bliskość nie istnieje mrówki w kraterze w zbyt chorej siebie spójrz na poniżenie gwiazd spadłych na ziemię

Niepewność przechadza się z każdym z nas pod rękę. Odczucie braku bliskości przypomina epidemię. Jednak warto pamiętać, iż jest to tylko odczucie. Dowodzi tego fakt, iż często w parze jedna osoba ma ją na całkiem satysfakcjonującym poziomie, a druga nie posiada jej wcale. Nieraz tak mi się zdarzało na szczęście/nieszczęście po tej dodatniej stronie. A co do pesymizmu to i ten jest potrzebny dla równowagi.

Tam młode już wyklute. Za nimi okres nielota. Uczą się instynktownie jak przetrwać Uratujemy kilka łabędzi, które będą chciały zostać. Bocianich wyrzutków. A gołębie dalej będą mnożyć się w nieskończoność. Zauważyliście, wróbli jakby mniej w tym roku. Ciekawska sroka w śmietniku buszuje. Sokół kreśli koła. Na wschodzie bez zmian. Do nieba idą i idzie dym, to wkład w emisję... Pytanie czy tam gdzie gniazdo to dom, czy domem jest niebo? Stacja końcowa tam gdzie ptaki zimują, (tam tam) z powodu braku ziarna jeszcze mniej powróci. Pociąg do wolności. Powrót. Stacja macierzysta - tam. Jeśli będzie tam; tam gdzie ptaki gniazdują.

Stiuk to masa, z której robi się sztukaterie. W liczbie mnogiej stiuki to sztukaterie. Poza tym sztukateria (w liczbie pojedynczej) to sztuka robienia sztukaterii (w liczbie mnogiej).- SJP PWN Poradnia czarna masa - cóż to jest? sztukateria ot czym jest stiuk sztuk stuk - sztuką dukać każdy może, tatuś Felka już zakłada tu przedszkole jako pierwszy sztuczki tu wyprawia - gówno burzę chce wytwarzać drugi sieje ziarno - i tak idzie wciąż za darmo trzeci kocha - kocha szczerze czwarty z piątym - dyskutuje szósty na siódmego się szykuje cały tydzień w to wplątali a ja wierze^, że nie wierzę idąc z nimi w tany * czy ta wieża jest wysoka? niech odpowie jako pierwszy ten idiota...

znowu mieszają w moim domu sąsiedzi dobrzy i uczynni sercem gorącym chcący pomóc choć na ich rękach liczne winy czyż to powtarza się historia gdy wielki brat się szarogęsił w imię przyjaźni zabrał sporo był ocet w sklepach i nic więcej dzisiaj metody inne nieco subtelne wyrafinowane zaś oszust stryj na kasę leci udaje że postradał pamięć wpuścić do domu chce po cichu tych niby eko - solidarnie dawnych sąsiadów niewolników dziś rezydentów na socjalnym zadbają aby wzrosła dzietność być może niehumanitarnie ten melanż kultur jest podnietą niech za parkanem pozostanie a mi się marzy żyć spokojnie według praw Boga oraz ładu i najważniejsze jeszcze wspomnę na dystans trzymać mych sąsiadów

@Pan Ropuch Zgadzam się z Panem Ropuchem i jego konkluzjami... a nade wszystko podpisuję się pod puentą. Pozdrawiam serdecznie :)

Ja tam nie patrzę. Nie interesują mnie te pseudo nowości. To mi się podoba i tak trzymać.

metafizyczne promieniowanie, prześwietlić dusze jest w stanie.

Kolejna afera, Taśmy - nagrania, Coś się kroi - izolacja, Znak z nieba? Zakleić kabla - niech nie donosi, Okleić kabel niech nie przebija. Kolorowe szpule przypominają tęczę, Żółto zielona do neutralnych, ewentualnie uziemień. - jeszcze takiej flagi nie uszyli. Niebieskożółta już znana wszędzie, Izolacja - to już było - komuno wróć czym prędzej. A taśmowa szpula nawija, nawija, nawija... Izolacja - racja stanu izolacja - moja racja izolacja - i Zol... - jego racja a ona? nie wytrzymała -pękła.