Ranking

nie patrz na mnie gdy śpię płoszysz sny mozolnie wyproszone bawiące się moimi włosami w iluzyjnym ogrodzie wspomnień gdzieś cicha dusza, zagubiona dopija ostatniego drinka w knajpie potem liczy światełka w oknach niczym hotelarz na nocnej zmianie sny grzeszą przy zgaszonym świetle mroczny świat rozmawia z kometami a ryby w akwarium, ciekawskie — śpią z otwartymi oczami

Ten dzień Jak zdarzy się ten dzień, to tego dnia, nawet gdy nie trzeba każdy by chciał, wszystkim z nas... Przychylić nieba. A wtedy niebo — niebo zaś... O! O! O! Samo się przychyla! Bo ono wie, dobrze wie, że to jest ta n a j w ł a ś c i w s z a chwila. A teraz popatrz, popatrz wokół siebie W taki dzień, jasny dzień wszyscy już, jesteśmy w niebie!

Z cyklu Na ringu, czyli kto jest kim 3 cios Radości: Radość raczkuje i próbuje wstawać Niczego nie musi wciąż udawać Nie musi się chwalić i pokazywać Jak wiele jej może w życiu zbywać Że jest do wielkich rzeczy przeznaczona Nie zastanawia się jaka będzie jego żona Nie myśli ile winogron ma kiści Ani czy marzenia rodziców ziści Nie zastanawia się nad morałem Mówi, to ja tutaj się tarzałem To ja raczkowałem, to ja wstawałem I z podłogą na nowo się witałem Radość woli, gdy nie boli głowa Ale gdy się uderzy, szybciej się schowa Szybciej wróci do łóżeczka Szybciej poczuje zapach miasteczka Zrozumie, że świat jest ciekawy Że to nie tylko śmiechu beczka Niby Radość powinna ciągle się radować Ale czasami musi się sama przed sobą schować Ale czasami musi zwolnić i zbastować Poznać co znaczy słowo, pielęgnować Radość zdecydowała I się w końcu schowała Obrażona była I się czerwona na twarzy zrobiła Bo nikt się nią nie interesował Bo nikt się właściwie nie zachował Radość zwróciła na siebie uwagę Fochem, co daje radę Co ma moc przekonywania I z rodzicami się witania Rodzice długo bez Radości nie wytrzymali I się na nową nią zaopiekowali Radość już nie musi uciekać Radość już nie musi zwlekać Teraz jest noszona Już nie będzie opuszczona Tylko zdrowo dopieszczona Choć rodzice jemu, mówią ona. //Marcin z Frysztaka wilusz.org

wciąż o dotykaniu myślę i o tobie blisko mnie choć nie o fizykę mi chodzi... a o coś więcej to pewne jest

jeśli chcesz jeździć po kimś... zdobądź uprawnienia na wózki widłowe do półek wysokogabarytowych i innego mienia tej paczki nie udźwigniesz TWA jej z imienia przepisy są zapisane w sercu za paragrafy złamane odstawka na wieczność to pewne jak czerwiec był w czerwcu dałbym jeszcze rad kilka lecz po co zanim zaczniesz jeździć po kimś po prosu nie wdepnij we własne błoto

Pamięci Alicji Lenczewskiej „Na ziemi pragnień, uczucia- kwiatem” Tymi słowami mówisz do mnie, a serce mi ze szczęścia płacze, Twojej sentencji już nie zapomnę. Pielęgnowane kwiaty dobrem dadzą owoce, gdy rozkwitną, a z nich powstanie mnóstwo roślin, rozniosą miłość piękną, czystą. Zapytał Piotra, czy go kocha? Piotr odrzekł sercem, nie rozumem. Z miałkiego stał się jak opoka. Logikę ktoś w tym znaleźć umie? Może więc warto rozum schować, świat sercem widzieć nieustannie. Wiem, że dziś są to martwe słowa. Spraw by ożyły Panie dla mnie!

Świat scrolluje, Seans hejtu ignoruje, Cyberprzestrzeń wróży, Cyberrodzic oczy mruży. Fanatycy hejtu, hejtu kochankowie, Macie szanse - schrońcie się w mej głowie, Fanatycy hejtu, hejtu kochankowie, Macie szanse - schrońcie się w mej głowie. Cyberkrew wylała się w realnym świecie, Cyberwyzwolenie nas na śmierć zgniecie. Cyberkrew wylała się w realnym świecie, Cyberludzie czy o tym wiecie? Fanatycy hejtu, hejtu w geście, Szansy nie ma - chrońcie się w cybermieście, Fanatycy hejtu, hejtu w geście, Szansy nie ma - chrońcie się w cybermieście!

darks(l)ajd już z owali śladów ugryzień, z pobielałych w zaciśniętych pięściach knykci, z parzącego skórę karku oddechu, na lep śliny sklejone kamyki grzechotały w chwili odjazdu. milczymy nieruchomo wpatrując się w okno słuchając zeznań świadków, z nieśmiałym uśmiechem z jakim śmieją się ślepcy, szukający światła na zapomnianych ulicach. przy krawędzi warg drży żar miejsc tak dobrych, że jeszcze szczelniej jest w tym zapomnieniu, wyprawie po wskrzeszenie. lśnieniu, obwiedzaniu cię myślą, mową i językiem. słychać fale, noc po skroni spływa. chcesz już iść? jeszcze ranek nie tak bliski, a my parujemy swoim wygłodzeniem, ku niebu podnosząc oczy i wszystkie blasfemie tak z naszego zmieszania zostały półtony, skreślone biciem dzwonu ponad dachami budzących się bloków. ściany chłoną. dysonans dźwięków, cegieł. wypełnianianie miąższem. kiedy opada pierwszy cios słońca. render w dół

<<ɒɿɈƨυl zǝd i mǝɿɈƨυl Z ɒm υɈ ęiƨ γzɔǝzɿ ɒn śoƆ ɒɈƨυq ɒɯom ćǝizbǝiɯ zƨǝɔʜɔ ʞɒႱ - zƨɒm υɈ żυį oϱǝɈ ob boꓘ>> /moc.rotarenegtxetesrever.www//:sptth *dla ułatwienia czytaj tekst z lustrem

Miło jest mi poinformować, że już niebawem pojawi się moja nowa książka, dedykowana ś.p. prof. Tadeuszowi Morawskiemu. Zostanie ona udostępniona bezpłatnie również na tym forum. Pozdrawiam.

Gdzie jest ten dom, który pachnie chlebem? Ciasto Drożdżowe Waniliowe Kwiaty w wazonie prosto z ogrodu Rosół z kury gotowany na wolnym ogniu Owoce i warzywa prosto z ogródka Mleko, kefir, masło, maślanka bez konserwantów Różne zwierzęta gospodarskie wypasane na podwórku co zostało ze starego wiejskiego życia Żadnej miłości, żadnych lat życzliwości i szacunku dla wszystkiego Wtedy były inne kolory, a dzisiaj życie ma inne kolory Kiedyś dzieci rysowały tęcze , dziś za tęczę można zranić . Takie dziwne nastały czasy Lovej . 2023-07-08

Nie wystarczy, że jesteś, ktoś powinien być z tobą, w świat prowadzić za rękę i w potrzebie stać obok. Gdy ci tego zabraknie, powykręca cię życie, drogi prostej nie znajdziesz, zabłądzisz w labiryncie. Tam cię ciernie trudności codziennością poranią, nie odnajdziesz miłości, tęsknić będziesz wciąż za nią. Twoje oczy niebieskie jasno jeszcze nie widzą, każda chwila na świecie, wciąż gotuje ci przyszłość. Masz najświętsze więc prawo, żeby zawsze przy tobie był na wszystko gotowy kochający cię człowiek.

wciąż studiujemy niewiedzę powiem wszystko co chcę Ty zapłacisz dziś śnieg tańczy w powietrzu tylko dla mnie najważniejsze są uwarunkowania przeszukiwanie skrzyń i pieców zawsze możesz znaleźć złoto człowiek zaginął bo już czy jeszcze był chrześcijaninem w ostatnim wywiadzie stał w hangarze pełnym ciał poganin rzadziej będzie podejrzany wał Hadriana mur berliński ludzka natura z łatwością walczy o coś czego nie widać łańcuch wodza władza i kontrola

Dumała dziewczyna z Pinczyna o drwala Józefa wyczynach. Patrząc jak on rąbie dęby, rzekła: "Jam też w wieku rębnym, więc niech się ostanie drzewina." Dedykuję @opal w podzięce za masowe serduszka.

Moja wizja świata jest prosta jak drut za każdym zakrętem widać prawdy próg Moja wizja świata to ciągły uśmiech pośród smutku i łez na kamieniu mech Moja wizja świata to drogi do radości pełne drogowskazów w stronę miłości Moja wizja świata to narodziny i śmierć łąka pełna kwiatów to miasto i wieś Moje świata widzenie to nie komplikacja tylko poranne mgły oraz spełnień stacja

To nic że dziś to nie wczoraj że chmury są smutniejsze Że Bóg dalej milczy że łzy oraz uśmiech muszę kraść To nic że wczoraj minęło - zgubiło drogę do dzisiaj coś zapomniało Kiedyś powtórzy się - tak samo zaspiewa będzie czule grało To nic że dziś to nie wczoraj które swe chwile wiatrem porwało

Wciąż myśleć musi aż do śmierci do ulgi człowiek odpływa wśród ławic oniemiałych znaków zapytania

wczoraj zjadłem a wlaściwie zeżarłem prawie kilo dojrzałych czereśni i zebrało mi się na wspomnienia Poznałeś smak czereśni dojrzałych? Mogą sprawić olbrzymią frajdę. Piękne jędrne i choć takie małe, więc spokój i ciepło w nich znajdziesz. Delikatnie je muskaj wargami, oczy zachwyć głębią czerwieni, na języku układaj aksamit, tej miękkości słońcem brzemiennej. Delektując się barwą słodyczy, pieść ustami krągłość natury. Dreszcz emocji przenika cię przy tym, gdy odkrywasz zwykły ten urok. Niech zaleje twe ciało niepokój i rozedrga pełnia zapachów. Ust pragnieniem czereśnie więc otul. Te dojrzałe - z rozkoszą smakuj! 2008

On dopiero gdy zadał metaforyczną śmierć potencjalnym czytelnikom (nieważne które chcieliby przeczytać) (różnie chcą a sondaże są niemiarodajne) zaczął pisać I dopiero wtedy między jego wersy wkradło się co jest grane Warto niekiedy tutaj wiedzieć co w trawie piszczy i jak naplątane jest życie. Warszawa – Stegny, 07.07.2023r. Inspiracja - poeta poezja.tańczy

@sam chemia też, oczywiście. Pozdrawiam :) @Rafael Marius oczywiście, mózg woli wszystko co uproszczone, modelowe, w jakiś ramach, bo wtedy mniej energii zużywa na zrozumienie. Rzecz w tym, że nie zawsze o oszczędność energii chodzi :)

lubię gdy zmiennym krajobrazem wtopiona w subtelne różowe wierzbówki dla bystrego oka ognista porywasz silnym letnim wiatrem słonym zapachem pachnę wdycham słodki nektar bez końca prześwitując przez delikatne płatki odsłaniam kruchą strukturę do łez

@Rafael Marius przepiękna... @Tectosmith a róże bywają różne :) a kolcy można się pozbyć, żeby nie kłuły... A czy to dobry krok i jakie może mieć konsekwencje to już inna sprawa. Pozdrawiam upalnie:)

gdy gasisz światło sny przychodzą zerwane z pętów wyobraźni i już nie jesteś tą osobą co żyła pięknie i przykładnie otworzą twoją podświadomość skrzykną anioły i demony i już ci serce żarem płonie lecz zapominasz świtem o nich :)

Przychodzą duchy przeszłości nawiedzają natrętnie i wysysają energię Nocą ćmy fruwają przyjaźnie można nawet się z nimi dogadać Nocą patrzę w niebo gwiazdy śpią a ja otwieram kolejną butelkę wina Życie jest piękne.

@Ewelina Skoro o róży to nie może zabraknąć bohaterki.

Wybacz mi, wybacz. Czy mi wybaczysz? TWOJE USTA… Twoje, cudowne usta… Chciałbym.. Chciałbym, tak, chciałbym, lecz cóż mógłbym chcieć? Wiesz o tym dobrze jak i ja… Ale, czy chcesz? Albowiem nie chcę pisać zbyt oczywiście, albowiem wiem… Powiedz mi, wiesz? Czy wiesz? To prawda, nie znam cię. Nie znam. Ale czy mnie znasz? Powiedz mi szczerze jak bardzo, jak bardzo mam cię jeszcze znać, poznać, dopoznać, abyś… Nakrzycz na mnie, nazwymyślaj… Uderz w twarz… Kocham cię… Tak po prostu, zwyczajnie… Pocałuj. Pocałuj i już nie odrywaj zmyślnych ust… Nie. Nie odrywaj, tylko przywrzyj do samej głębi poznania. Do samej głębi, tej najgłębszej z tych najgłębszych doznań… Twoje usta… … te twoje wilgotne usta… Czy wiesz ile bym dał, abym mógł ich dotknąć, musnąć i poczuć muśnięciem swoich warg? Czy wiesz? Powiedz mi, czy wiesz? Staram się dojrzeć, wypatrzeć, dopatrzeć głębię twoich źrenic, poprzez czerń… Poprzez, poprzez… … poprzez… Jest tyle tego: „poprzez”. Kocham cię… Wybacz zakochanemu mężczyźnie, po prostu wybacz. Wybaczysz? Ja nie chciałem. Chciałem tylko namalować twoje spojrzenie, twoje usta i oczy… Chciałem tylko… Wiem, nie wolno mi, ale chociaż poprzez ekran monitora, poprzez skaczące piksele, które wysypują się zewsząd, wysypują się z opuszczonych kątów samotności, poprzez piksele mżącej szarością ciszy Chciałbym, tak, chciałbym, ale nie mogę, ponieważ nie mam życia, nie mam… Wiesz, pracuję na popołudnia, na te cholerne popołudnia… Bo nie mam życia, kiedy nie mam ciebie… Więc pozostaje mi jedynie obraz twojej twarzy, obraz twoich ust i okrytych czernią oczu, okrytych, jakby nieprzeniknioną czernią mieniącego się kosmosu… I twoje włosy… Ten zapach twoich włosów… Więc, jedynie… — cóż mogę, jedynie? Zanurzyć się w milczeniu twojego oddechu, w milczeniu niewypowiedzianych słów. Do kogóż mogłyby być one skierowane? Do kogóż? Czy mam znowu iść, pomiędzy spękane mury opuszczonego miasta? Powiedz… Powiedz to, patrząc mi prosto w oczy… Mów… Za tobą szelest wiatru, szelest rozchwianych gałęzi, dębów, kasztanów, ścieżki milczącego ogrodu… Słoneczne prześwity… I woń kwiatów przejmująca, mdląca, natchniona… Za tobą ogród pełen tęsknoty i oczekiwania. Za tobą, za tobą… … cóż właśnie za tobą? Stań na chwilę, zatrzymaj się, obejrzyj… Za tobą niebo błękitne… … za tobą miłość… (Włodzimierz Zastawniak, 2023-07-08)

To do was, którzy powrócicie Do domów w przedporannym chłodzie... Z wami jechałem w bladym świcie. Z wami też wrócę o zachodzie. To dla was, coście mnie widzieli, Jakoby myszę na parkiecie, Której zszarzałe futro dzieli - Brązowy daszek na kaszkiecie. Jechałem z wami ku jesieni, By zmrużyć oczy, niewyspany. W lecie jechałem, w pęk promieni. To, kiedy byłem zakochany... ... To do was, którym w uszy miotam - Że jadę z wami! Ile zdążę! I jeśli znów się w kim zakocham... I w tej miłości się pogrążę!

@Antoine W nie wywołuj wilka :)

@Somalija Taak :) zgadzam się całkowicie (dosiadłem się kiedyś do trzech z nosami w smartfonach i..... wyjąłem swój i zacząłem robić palcem to co oni :) ....jednak się połapali i w śmiech) @violetta albo właśnie spadła ruska atomówka...

@Rafael Marius można rzec, że nic nie jest oczywiste i dopowiedziane, a tajemnica sprawia, że staje się jeszcze bardziej niesamowite.

Skoro nie o fizykę, to pewnie o psychikę.

Ja tam wolę jakąś równowagę między sercem a rozumem. Złoty środek. Tylko pytanie, gdzie on jest?

Mnie też się bardzo spodobała. Była zupełnie inna od wszystkich jej sióstr wkoło. Mam na myśli kolory.

@Tectosmith ładnie i trafnie ująłeś główny wątek wiersza. Jest dokładnie tak jak napisałeś. A przynajmniej ja mam takie przemyślenia i doświadczenia. Pozdrawiam bardzo :)

@Tectosmith nasze doświadczenia nas kształtują i dlatego każdy z nas jest inny, bo czego innego w życiu doświadcza. Pozdrawiam ciepło :)

@Ewelina Piękny obrazek, ale nie mój niestety. Każdy ma inne doświadczenia w życiu. Pozdrawiam ciepło.

@Ewelina Bardzo ciekawy obraz a dalsze objaśnienie tekstu czyni go jeszcze ciekawszym. Odpowiedzią na takie potrzeby i zachowania są uzależnienia emocjonalne "wyhodowane" w dzieciństwie a nawet dalszym życiu. Tak się to wszystko i to błędne koło wcale nie jest łatwe do zatrzymania, najczęściej uzależnienie jest zbyt silne bo ... związane jest z poczuciem bezpieczeństwa. Pozdrawiam serdecznie :-)

@Ewelina Bardzo ciekawy obraz. Trudno się z nim nie zgodzić. W takiej pustce krzeseł jest się zmuszonym do refleksji i obserwacji samego, samej siebie. Można poczuć się, jak w kinie. Aż mi samemu włączyły się przemyślenia :-) Pozdrawiam ciepło.

@Tectosmith dziękuję 😊 lato sprzyja zmysłowemu dotykaniu :) Pozdrawiam słonecznie :)

@Ewelina Ciekawe co to za róża bez kolców. Zakładam, że sekret autorki. Bardzo czuły wierszyk. Pozdrawiam gorąco :-)

@Ewelina Bardzo ciekawe to dotykanie, takie zmysłowe. Pozdrawiam serdecznie :-)

przeprazam trzecia strofa bardziej mi pasuje spójrz na skróty ścieżka tu myślowa wiedzie do nieba wszystkich nas jeszcze zapytam w kilku słowach wypełniliście dany wam czas? :)

@Waldemar_Talar_Talar dzięki, prawd księdza górala jest trzy, niech ta będzie tys :) pozdr.

Witam - samo życie - ciekawie napisane - Pozdr.

@Leszczym Dałeś mi do myślenia :) Z którego powstał wniosek: Lepiej pisać (lepiej piszemy) z miłości do czytelnika / świata niż ze strachu przed nim... Pozdrawiam :)

@Rafael Marius Bardzo możliwe, że tak jest :) A prawda? Jest jak zwykle gdzieś po środku i nikt nie wie gdzie :)

i uśmiechem przywitał ciepłym niczym poranek przyniósł różę od serca dla kochanej swej pani bo to życie jak ekspres wciąż umyka w przestrzeni my się w końcu nauczmy wspólne chwile docenić :)

@Rafael Marius chyba zwariowałeś, ja chcę 20:)

Jak załatwić przeciwnika? Podnieść peta wprost z chodnika, gdy się znajdzie tam, gdzie trzeba wątpliwości to rozwiewa. DNA nam prawdę powie, niepotrzebni są świadkowie. że ją w ciemne miejsce zwabił, pobił zgwałcił, potem zabił. Morał prosty, jak dla dzieci, nie należy nigdy śmiecić. *Powszechny sposób badania DNA w przypadku, gdy nie ma zgody dawcy na pobranie próbki DNA.

Nie lubię porównywać dzieci między sobą, ale czasy już można. Dawniej więcej było rodzin licznych, dzieci bawiły się wspólnie, a rodzice dbali o w miarę koleżeńskie relacje z sąsiadami. Oczywiście jest to moja perspektywa, wychowywałam się na wsi i takie mam wspomnienia. Kiedy moje dzieciaki idą na plac zabaw, to nie daję im telefonu, bo wiadomo jaki zrobią z niego użytek, w domu mają ograniczony czas na kompie. Widzę inne dziaciaki przesiadujące na zjeżdżalniach czy huśtawkach z telefonem w ręku. Więc wydaje mi się, że to nie tyle wina dzieci, ale rodziców, którzy starają się być z dzieckiem w relacji partnerskiej. A dziecko ma przede wszystkim czuć się bezpiecznie. Rodzic, który potrafi stawiać granice, daje poczucie bezpieczeństwa. Gdyby nam (mam na myśli grupę moich znajomych z dzieciństwa) rodzice pozwalali oglądać kreskówki od rana do wieczora, to pewnie robilibyśmy to. Były takie dzieci. Pozdrawiam