Ranking

Jak to możliwe: tyle przeżyłam, a przecież jeszcze nie koniec sztuki. Tyle radości i łez nanosiłam, tyle nauki. Jak to możliwe, że nadal jestem, tyle wyboin i niespodzianek na drodze życia, od maleńkiego, w oczach mi staje. Cud życia również w tym się objawia, że znowu rankiem mogę się zbudzić. Stojąc nad grobem kogoś innego wspomnień moc użyć. A przecież jeszcze nie koniec sztuki, zanim i plany polegną w grobie. Wspiąć się po tęczy z wachlarzem przeżyć. Znam się na cudach! (po cichu powiem).

Zdarzyło nam się czucie bez nazwy. Ballady nie tkał nim żaden pieśniarz, Żaden uczony nie spiął w indeksach, Nie ma go w piśmie, ni w mowie żadnej. Żar był w tym czuciu i ziąb śmiertelny, Dłonie to tulić chciały, to dusić. I lżej, i ciężej było na duszy, Kiedy osobno przyszło nam tęsknić. I taka więzi nas dziś niestałość, Że choćby czucie waliło w bramy Pamięci naszych - wciąż nienazwane, Jak gdyby nigdy miejsca nie miało.

rzuca się na szyję jak boa dusiciel farbuje słowami szkarłatną krew na niebiesko obrzuca pocałunkami w oczy patrzy namiętnie dotykasz ciepłej dłoni zrobiłbyś dla niej wszystko jest aniołem stróżem tak myślisz codziennie ale wszystko co robi robi dla siebie z szatanem za plecami pali twój raj

Koślawy kadr o umieraniu Żylaste dłonie czyichś matek Grzebią w popiele, drżą ze strachu Niech im powiedzą… Niechaj spadnie Karcący grom z ostatnim klapsem Już rozpoznaję scenografię Trzy szare plamy, dwie brunatne Te pod oczami, nie chcą blednąć Na pierwszym planie tlić się będą Skóroniszczarki - żagwie fajek Współgra w duecie ze stęchlizną Krzepiący widok katafalków Aż człowiek rad opuścić kino Wejść w żywe barwy niedostatku

Na szarym bruku milczące cienie w słoik nabite marzenia sławy żywi zasnęli w gonitwie próżnej czar miasta duchów do tanga wabi Oczy zapadły w martwe ekrany welony zwiewne mijają pustkę blade uczucia w zimnych ramionach parkiet kołysze miarowym smutkiem Szamani mody z jawy zwietrzeli kryzys rusałki z banerów zdmuchnął pod szklanym lasem zgasły latarnie na łuku z tęczy Warszawę tańczą

Opustoszał cmentarz z tłumów, co przed chwilą, zawodziły płaczem ostatnią godzinę. Smutek poszedł z ludźmi, nicość pozostała. Jedynie różyczka trochę życia miała. Przytuliła płatek do zmarzniętej ziemi. Ozdobi nim pięknie świat wyblakłych cieni. Tam, dokąd uciekły wszystkie sny i plany - ogród róż pachnących łzami podlewanych. Nadzieja zasnęła, snem wiecznym... Amen.

na białych pomnikach mózgu czytam hieroglify rozkładu Miroslav Holub Duże zasięgi są dobre dla reklamodawców Balum Balum Biały delfin Um W Azji youtuberzy z miłości do zwierząt inscenizują ratowanie kotów uwięzionych w kole czy rzece Psów w smole w śmiertelnym uścisku węża niejednokrotnie kotków tych samych Ranią je ze względu na pieniądze wyświetlenia i pochwały taki trend na rozkwit umysłowej biedoty bo to kopalnia złota króla Salomona ni z gruszki ni z pietruszki a z serca do serca Tak jak u nas pomoc bezdomnym dotkniętym chorobą alkoholową wystarczy aktorom zakupić Amarenę i dać im po dwie dychy niech swoją zapijaczoną twarzą czynią zasięgi przywołują współczucie Lub w wyższej półce na gościnnych występach w Berlinie zasponsorować heroinowe kulki za wywiad na wyłączność z życia na ulicy pod przykrywką pomocy

Miłością zwą cię królowo uczuć. Choć jeśli zechcesz, potrafisz ukłuć. Kusisz skrzydłami, co do gwiazd wzniosą. Rozświetlasz blaskiem szare niebiosa. Słodkim nektarem poisz co rano, duszę w radości całą skąpaną. Karmisz odwagą umysł i ciało, choć uzależniasz - ciągle za mało. Królowo uczuć, panuj uczciwie! Wszyscy tak bardzo pragną cię chciwie!

Przy rozwodzie kobieta bierze dziecko (dzieci), a mężczyzna bierze na siebie winę (winy), coraz mocniej popija wino (najczęściej najtańsze) i z wolna tonie pod przewinami (kolejnymi). Warszawa – Stegny, 19.01.2023r. Inspiracja - poeta Wielebor

"Choćbyście mnie w kajdany skuli, w lochu zamknęli, wolniejszym byłbym niż przy tobie" Wymiecione drogi Puste chlewy Przyroda rośnie Szkolny autobus We mgle dokądś bieży Gdzież są dzieci Niebożęta Czy to zagłada jakaś Najstarszy nie pamięta Gdzie Jagustynka Wiedźma pleple Gdzie Jambroży, Kuba, Boryna Gdzież ten zgiełk bab Gdzie żniwa? Turkocą traktory I ze zbiorów szydzą.. Gdzie te miłości w stogu siana Mściwość i zazdrość Butność, przemoc Świt, który trwa Lecz nie dogorywa? Gdzie kurki, kaczki, psów szczekanie Gdzie ludzi mrowie Gdzie ziemi trwanie? Gdzie święta, obrządki Trwania zastanie Gdzie pory roku.. Gdzie przemijanie

Głęboka noc i jeszcze głębszy wiersz: Mam kaca i uprawiałem przygodny seks, ja – honorowany wielokrotnie mistrz ławeczki i stolika przy oknie. Właściwy dobór słów pozwala zapomnieć o plątaninie dróg wiodących z końca na początek. Ta trasa pełna litości w oczach psów zapłotnych i tych frasobliwego przydrożnych. Na koniec najgłębiej: Zasypiam w wannie, wodę z wolna pokrywa szron, tu zdarza się domniemany cud, pot wypełnia szkliste oczy. Ale o tej porze to norma jak wszystkie grzechy kardynalne oraz cnoty główne.

najbardziej przerażająca prawda kryje się w urokach dnia za czyimś oknem firanką poranną kawą ze śmietanką za drzwiami gdy się stanie żyje się dalej lepiej nie słyszeć nie widzieć nie mówić i tak zło je śpi i płodzi się między nami lecz czy wzorem mądrych małp lepiej zamknąć oczy zasłonić usta zakryć uszy niby to słuszne niby to mądre ale kto losem maluczkich się wzruszy

jarzębiny na drzewach już nie ma ostatnie liście z trawnika zmiecione poranna mgła okrywa ziemię wieczór nastaje szybko słońce promieniem nie grzeje szare chmury po niebie gdzieś suną płacząc deszczu ciężkimi kroplami kolejny mija dzień jakże szybko żegnając się z nami jeszcze chwila może dwie przyjdzie zima biały śnieg jesień ustąpi miejsca jej czas nadal płynie życie szybko mknie jeszcze chwilę zatrzymaj się pozbieraj myśli smutne i złe na nowe miejsce zrób zawitają w sercu obok kolorowych snów

Dla mnie liczy się treść (styl zostawiam zgorzkniałym krytykom): kocham to! 👍 ❤️❤️❤️❤️❤️ Miłość Miłość Miłość (…) Nie ma niczego, czego się nie da zrobić Nie ma piosenki, której się nie da zaśpiewać Nie wszystko się da powiedzieć, ale można nauczyć się grać w tę grę To proste (…) Wszystko czego potrzebujesz to miłość

Przystojny Bassim z kraju Maroko Puścił do Danki lubieżnie oko Przy trotuarze W pustym już barze Po czym ją poznał i to głęboko

lekkim szronem budzisz czuję się jak jasnoróżowe niebo tulipanami przypominam wiosnę unoszę twarz w twoją stronę

Noc zaczęła pożerać miasto szarych blokowisk. Z nadzieniem kruchych istot, posypane latarniowymi światłami. I znowu zostawi po sobie brud. Niepomyte ulice, resztki niezjedzonych istnień, powoli wkraczających w dzień. Palę papierosa przy otwartym oknie. Ciemny dym przytula chłodny wiatr, myślę nad definicją samotności. Nad definicją siebie. Setki niewypowiedzianych słów obijają się o ściany wspomnień. Gdybym wtedy mógł zaplanować pierwsze rozmowy, żadna nie miałaby końca. Gdybym mógł zaplanować je teraz, żadna nie miałaby początku. W pokojach właśnie śpią cisze, które pozajmowały miejsca tamtych kochanek. Z jeszcze niedawnych czasów, kiedy seks był dla mnie synonimem dorosłości. Jedynie zabłąkana ćma próbuje nieudolnie przejść przez szybę, wpatrzona w reflektory przejeżdżających samochodów. Nie idź, lepiej zostań. W wielkim mieście czai się zło. Moje światło cię ochroni - tamto zabije. Bądź samotna tutaj. Razem ze mną. Buch marlboro. Nim księżyc odejdzie, nim niebo wyłysieje od wypadniętych gwiazd, pospaceruję w mojej głowie wśród kwitnących myśli. Bywam tam często. Tak często, że znalazłbyś tam tysiące niedopałków papierosów i zbudowany przez myśli zamek. Chodzę, zrywam je i wkładam do szuflad kolejnych dni. Gdy więdną, zasadzam nowe. Wpatruję się w blok z naprzeciwka. Po ciemnościach okien skaczą jasne światełka. W jednym zauważam kontury zgrabnej kobiety. Stoi, a ja patrzę. Mam wrażenie, że jej wzrok utkwiony jest we mnie. Wychylam się. Prawie spadam w dół. Betonowe ulice ozdobione zostałyby szkarłatną krwią, a ja stałbym się pokarmem dla nocy. Wypuszczam z dłoni niedopałek, który wpada w otchłań ciemności i znów kieruję wzrok na nieporuszającą się postać. Otwiera okno i siada na parapecie. Patrzy w dół. Nie rób tego. Życie jest ciężkie. Tak samo samotność, ale dasz jakoś radę. Patrz na mnie. Jeszcze się trzymam. Ćma z boku coraz bardziej szaleje. Chcę już krzyczeć, gdy nagle staje za nią mężczyzna. Całuje w usta. Śmieją się i wracają do mieszkania. Po chwili zapada ciemność. Samotność to wszystkie nieprzespane noce. Samotność to wszystkie wypalone w pojedynkę papierosy. To cisza topiąca mieszkanie. To chęć na wysłuchanie kogoś innego niż siebie. Wracam do środka. Kładę się na łóżku, na przepoconej pościeli z kawałkami chipsów. Gaszę światło. Ćma milknie. Muszę w końcu wziąć rozwód z samotnością. Zrobię to. Jutro już na pewno. Zamykam powieki.

wpłynąwszy do portu na kolanach twoich kładąc głowę tylko sny słodkie chciałem śnić mój statek po borty wypełniały łupy lecz by je zgromadzić bić nie raz by zabić musiałem i mordu dokonałem nie dwa me serce dziś puste oczy wpatrzone w nic honory zaszczyty na cześć moją bale oddałbym bez słowa by tym kim dawniej być wszak to niemożliwe spełniając marzenia sam się odmieniłem nie umiem już tu żyć ziemia stopy parzy gorzkie płyną żale z twego Pani źródła głodny nie wiem jak pić uciec gdzie pieprz rośnie chcę byle stąd dalej od lustra twych oczu w znane nieznane wyjść załoga już czeka pod żaglami statek wołam wybrać cumy pokład nie sumienie da się zmyć

Poszukiwana tylko żywa martwych już nie szukam same przychodzą czasami zmartwychwstają po północy niestety oczy bezkresne kształty niebiańskie ktokolwiek widział ktokolwiek wie niech uważa jest niebezpieczna ma głos karaibskiej syreny usłysz i ciągle szukasz

Witaj - dzięki za te dobre - jest miłe - Pozdr. Witaj Marku - miło że czytasz - dziękuje - Pozdr. Witam - dokładnie tak jak wyżej - dziękuje serdecznie - Pozdr.serdecznie. Witam - ucieszyło mnie twoje czytanie - dziękuje - Pozdr.serdecznie. Witam - dokładnie tak - nigdy nie wiemy kto zapuka czy dobro czy zło - miło że zajrzałaś - Pozdr uśmiechem. @Leszczym - @Łukasz Jasiński - dzięki serdeczne -

niesomatycznie jestem. tam gdzie zwykle — w kabinie na szczycie pojazdu wyglądającego jak wierna kopia mnie. w skali 1:350 jakbym był niewidzialny. to kontury mojego jestestwa nakładają się na siebie i zamykają mam. otwarte oczy i nie czuję siebie. ruch który rodzi się w myśli, stygnie nim drgnie ręka. zwieszam się z balkonu ust. stuknęło w podłogę spadając i już było echem.

Fryderyk z Essen żonę zachęcał, by jadła dużo, bo ma potencjał. Z drobnej budowy do mlecznej krowy. Dawniej Kruszynka, dziś Gruba Berta. __ 19 stycznia obchodzimy Dzień Zdrowej Wagi Kobiet (Głównie chodzi o zachowanie równowagi, to samo tyczy się Mężczyzn)

do rzeczy daleka droga

-Mistrzu, czy wiesz, co znaczy moralne zwycięstwo? -Lepiej tak brzmi, aniżeli klęskę nazwać klęską.

Nie warto kłamać gdy prawda obok płakać gdy sen kolorowy Nie warto udawać kogoś innego lepiej być sobą nawet gdy trudno Nie warto bać się nadziei to ona życiową drogą jej sensem Nie warto żartować z miłości to w niej płonie wiara w lepsze jutro Nie warto malować dnia ciemnym lepiej ozdobić czymś miłym Tak moi drodzy owe nie warto to nie żart to poważna chwila zastanowienia

Obudziłem się fatalnie kapcie się zgubiły słońce w dupie miałem Obudziłem się byle jak kawa nie smakowała byłem nie sobą Obudziłem się nie w sosie tęcza mnie wkurzyła echo dokuczało Dopiero na koniec dnia nadzieje zobaczyłem poczułem się w sam raz Pomyślałem jutro będzie o wiele lepiej że dalej w życie będę grał

@kwintesencja Niestety tak w życiu bywa, że i smutne tematy trzeba poruszać. Również wolę te bardziej pozytywne. Dziękuję:-) @Rafael Marius Też wierzę, że tak będzie. Niemniej jednak ci co zostają - cierpią. Dziękuję! @Tectosmith Dziękuję, następny wiersz będzie wesoły:-) @Kwiatuszek @Ewelina Dziękuję i pozdrawiam:-)

Noc była chłodna i od łez ciężka Jak korony drzew szumiał lęk W jej uszach i ustach W dłoniach sztywnych Jakby były z drewna Trzymała coś mocno - Nadzieję naiwną Podawaną z wiatrem I szumem liści Tworzących roztargniony nieład Noc była chłodna A ona pisała Całe wersy A wersy układała zgrabnie Wylewając na biały papier Swoje szare myśli I uczucia... Cóż że nic innego nie dawało ulgi Cóż że nic innego... Nie miała Prócz tych wersów Na papierze - W nich zaklęta siła Noc była chłodna i od łez ciężka

@Rafael Marius to może pozbieraj dobre :) @kwintesencja ja chyba ogólnie lubię takie gdzie można wpleść opisy

@error_erros Dziękuję:-) Co złego jest w rymach " częstochowskich"? Są bardziej przystępne dla większości ludzi. @Kwiatuszek@Łukasz Jasiński @ais @Tectosmith @Leszczym Bardzo Wam dziękuję za serduszka! Pozdrawiam:-)

@walvit Staralam się w krótkiej formie przekazać najważniejsze. Trzy zwrotki w dłuższych wersach też fajny pomysł. Dziękuję serdecznie! Miłego dnia:-) @kwintesencja Dziękuję za miły komentarz:-) Pozdrawiam! @Rafael Marius Dziękuję mojemu stałemu czytelnikowi;-) Bardzo mi miło!

pijany kolorami absyntu wina i burbonu zaczynam chodzić po wodzie jak piotr na cześć którego kolekcjonuję skały nie potrafię pływać ale w stanie upojenia nabieram odwagi proszę o znaki – na ziemi w powietrzu i wodzie dające nadzieję na dotarcie do celu to wycieczka w jedną stronę samotna jak picie wódki do lustra często równie żałosna ale nic mocniejszego nigdy i nigdzie nie dostanę na miękkich nogach sprawdzam kolejne kałuże chwiejnym wzrokiem wyławiam co większe kamienie

Krzysztof leżał obok Oli, z którą właśnie zakończył pierwsze miłosne tete a tete. Była jego koleżanką z roku i pragnął jej od dawna. Zadzwonił telefon. To był jego przyjaciel Piotrek, zakochany w dziewczynie od dawna. - Cześć, co robisz? – usłyszał głos w słuchawce. - Nadrabiam zaległości z fizyki – skłamał. -Nie widziałeś Oli, nie odbiera telefonów. -Nie, masz coś do niej? -Mam, kocham ją. - A ona? - Nie wiem. - Hej, bateria mi siada, muszę kończyć, Nara. Zobaczył na sobie wzrok Oli. - A ty, kochasz mnie, czy to tylko hormony? Zresztą, jemu i tak nic nie pomoże – dodała. Jakoś lżej mu się zrobiło, gdy to usłyszał. - Jasne, że cię kocham – szepnął.

Ś mieją się dzieci na jego widok N iektórym znacznie zatruwa żywot I jak to bywa w życiu przeważnie E lement sporów stał się nieważny G dy spłynął z oczu w postaci ciekłej (Bo zimy u nas są bardziej ciepłe) ___ 15 stycznia obchodzimy Światowy Dzień Śniegu

:)

@Rafael Marius Gratuluję! skoro powiodło to nie było bez znaczenia. To jest taka zupełnie zmyślona historia. Choć nie mogę powiedzieć, ze jakimś osobistym doświadczeniem jej nie wysyciłem. Bardziej męczyła mnie forma liczenie sylab rymy zupełnie nie moja bajka takie wyzwanie. Czy mi wyszło? Oto jest pytanie! Pozdro

Miło mi. Duża konkurencja. Nie łatwo przyciągnąć czyjąś uwagę na dłużej.

@Rafael Marius Zatrzymał mnie Twój wiersz... Pozdrawiam 🙂

Ale to światowe święto. Globalne, więc na pewno gdzieś był śnieg. I chyba na pewno był też w Polsce🤗 Dziękuję za komentarz i przychylność. Pozdrawiam! _________ Nie oceniam ludzi w ten sposób. Kompletnie nie interesuje mnie, jaką kto wyznaje religię, z kim sypia, jakiej pasty do zębów używa i co je na śniadanie. Nie interesuje mnie, waga, wzrost i kolor oczu. Nie interesuje mnie to w przestrzeni wirtualnej, bo to są detale, które nie wpływają na ocenę człowie(ka)czeństwa. W internetach interesuje mnie ogólny savoir-vivre. Na portalach literackich zwracam szczególną uwagę na pewne sprawy. W realu trochę więcej mnie interesuje, bo też inne panują zasady. Jednak nigdy, ale to nigdy nie nazwałam kogoś debilem, kretynem, czy półmózgiem, tylko dlatego, że jest osobą wierzącą. Realnie znam dwóch ateistów. Obaj ukończyli studia, mają rodziny i żony katoliczki. Dla ich Rodzin jest ważne, że SĄ, a nie w co wierzą. Bo to jest właśnie Miłość. Cytat: Jezus w dzisiejszej Ewangelii mówi nam o bardzo istotnej sprawie w naszym życiu: nie słowa, a czyny świadczą o naszej miłości do Boga i bliźniego. Ludzie patrzą na nas. Jeżeli tylko mówimy o wierze, o Jezusie, znamy Pismo Święte, a nie czynimy na co dzień zgodnie z naszymi przekonaniami, to jesteśmy niewiarygodni. Ten, kto chce błyszczeć w oczach innych, być kimś ważnym, robi wszystko „żeby się ludziom pokazać”, jest jak faryzeusz. Faryzeusze byli mądrymi ludźmi, uczonymi, wiedzieli, co jest ważne dla Boga – ale tylko o tym mówili; czuli się ważni, dostojni, oczekiwali uznania, uważali się za lepszych od innych. Jezus natomiast nie chce naszego wywyższania się, tylko służenia innym. _ Tyle słów świętych, bo tutaj nie można gadać pod tekstami, jak na opowi. Trzymaj się @Olgierd Jaksztas

@Tectosmith Dziękuję za polubienie

Postanowiłem napisać, w imieniu córki Alicji, wierszyk na dzień babci i dziadka. Wrzucam zdjęcie i proszę o poradę językową. Nie wiem czy będzie lepiej napisać "cieszę się każdym dniem, kiedy spędzamy czas razem" czy też "cieszę się każdym dniem, w którym spędzamy czas razem". Obie formy są raczej poprawne, pytanie tylko, która wersja brzmi lepiej, ładniej, której lepiej użyć. Myślę też, że na samym końcu po zdaniu "mieć takich dziadków to spełnienie moich marzeń" dobrze by było postawić wykrzyknik zamiast kropki dla podkreślenia tego zdania, przelania emocji na papier. Pamiętajmy też, że autorem tego "dzieła" jest 2-letnia dziewczynka i myślę, że wykrzyknik byłby tu wskazany. Są to rzecz jasna detale ale bardzo mi zależy, żeby ten wiersz był tak dopieszczony jak to tylko możliwe..

@kwintesencja Bardzo ładnie, obrazowo i barwnie. Po komentarzach widzę, że nie pomyliłem się w interpretacji. Osobiście dodam do dyskusji, że nie przepadam za polskimi produkcjami tego typu. Świat jest wystarczająco szary i brudny, żeby czerpać przyjemność z jeszcze ciemniejszej i brudnej sceny filmowej. No i pewnie dlatego lubię baśnie, super bohaterów i takie tam :-) Jak zwykle zaskakujesz tematyką :-)

Jak najbardziej wiersz o tematyce społecznej, jak to prawie zawsze u mnie. Faktycznie niewiele osób po drodze z tęczą.. tą od nadziei, ale ja wierzę że z czasem się poprawi. W PRLu wśród opozycji solidarnościowej było takie powiedzenie, "że im gorzej tym lepiej". Chodziło o to że system zawali się pod swoim własnym ciężarem nieudolności, niewystarczalności, braku perspektyw. Dostosowany do nastroju za oknem, ale puenta po stronie nadziei. Nasiona z których wyrastają kolorowe kwiaty również kiełkują w glebie, gdzie panuje ciemność i pozorny smutek. Jednak z tego mroku na wiosnę zieleni się zupełnie nowe życie. A ja wierzę że i dla mojego miasta kiedyś tęcza zaświeci i senne dziś duchy zmartwychwstaną do życia.

@Kwiatuszek Bardzo dziękuję za serduszko :-)

Miałem ogromne nadzieje wobec "Rojstu", bo uwielbiam takie klimaty, ale zupełnie mi nie podszedł. Nie mam pojęcia, dlaczego :( Za to Twój wiersz wchodzi jak złoto. Uchwyciłaś esencję klimatu. Zwłaszcza te "żagwie fajek" - z tym właśnie kojarzą mi się takie filmy, że wszyscy jarają bez opamiętania ;P

@Marcin Szymański mam wersję na 11, od niej zaczynałam. Z palca szło i pogubiłam się w 3 zwrotcę, a 10 jest latwiejsza, więc zasadniczo masz rację. Taki był zamysł. Może później wkleję do porównania. Bb @kwintesencja :) masz rację. Pozdrawiam ciepło. Bb

@ais Sympatyczne. Śnieg ma jeszcze być pono...

@Somalija Tu jest życie w wierszach zamknięte;) Człowiek długo tak nie wytrzyma, jeszcze kilka lat i zacznie się odwrót, szukanie spokoju poza mediami. Terapeuci będą mieli co robić, już mają. Dobry wiersz Aga:)

@Tomasz Kucina Jesteśmy coraz bliżej - my jako dwudziestopierwszowieczni odkrycia tej zagadki tj. gdzie dokładnie usytułowana była ów Atlantyda, bo z pewnością gdzieś była. Trzeba wziąć pod uwagę jeden bardzo istotny szczegół, a mianowicie - poziom wody. Skoro 12 tysięcy lat temu anglosaksy się oddzieliły jako lądowyspa i udały się na swój dryf od macierzystej Europy i wpierw można było się do nich udać pieszo to jest suchym lądem, a później już nie, to tylko dowodzi, że poziom wody w tym konkluduję topnienie lodowców (pro rata) to proces rzędu tysięcy a może i milionów lat i wciąż postępuje :) Gdzieś widziałem ostatnio zajawkę o kolejnej odkrytej wyspie (lądzie) pod wodą, z pewnością z rzędem osad, miast i miasteczek może nawet metropolii tuż niepodal Danii... Za chwilę wynajdę linka i podeślę pod komentarzem. https://pl.wikipedia.org/wiki/Doggerland ropuszy

A ja jednak myślę, że jest tam wiele, Trza tylko pogrzebać trochę w popiele, A już znajdujesz niejeden dar, Dawnego ognia tli jeszcze się żar.