Ranking

Jestem już srebrnym wróblem stracha się w końcu nie boję wiem że nic nie muszę teraz to tylko mogę nie jem ziarna z karmnika które większości smakuje menu od ogrodnika omijam szerokim łukiem i ćwierkam wciąż wesoło fruwając pośród liści nie truje mnie nienawiść bo nie mam telewizji

Czuję się jak ptak Chcę latać wysoko, nudna rutyna marzeń uskrzydlonych zwierząt Czy to skrzydła, czy wiara mnie trzyma W powietrzu, gdy wiatry wciąż wieją? Nad lotem dzielnie sprawuję pieczę Pilnując bym upadku nigdy nie zaznał Sam nie wiem jak daleko odlęcę Skoro nigdy nie miałem gniazda I wiem, że takich jak ja było już wielu Którym rzeczywistość sprawiła łez potop nieraz Długa jednak jest droga do celu Jeszcze dłuższa, gdy nie wiesz dokąd zmierzasz

Blask wśród popiołów - policzki białe I niebo, które stygnie w źrenicach, Wciąż piękne - chociaż leży bez życia. Martwa - tak o niej zdecydowałem. Za moment będzie tu ład bezzwłoczny, Przez chwilę - gdy ją wreszcie pochowam. Potem zbuntuje się chora głowa, Śmierć znowu z życiem koło zatoczy. I zmartwychwstanie z mojego śnienia O nagłym dawnej miłości zgonie, A opuszczając włości grobowe, Przez ramię rzuci: do zobaczenia!

Mikołaj już poszedł zostawił prezenty ktoś był zawiedziony inny uśmiechnięty drogi Mikołaju czy ty listy czytasz z naszymi prośbami bo coś tutaj zgrzyta czemu w domu dziecka dzieci śpią bez mamy dlaczego tata wciąż chodzi pijany dlaczego nie sprawiasz smutnym radości to tylko chwila dać trochę czułości nie dawaj paczek za pół wypłaty bo uśmiech jest chwilę potem znów tarapaty niech ktoś w końcu kogoś szczerze przytuli wytrze łzy z oczu by smutek był drugi a jeśli znowu za rok przyjdziesz spełnisz te proste marzenia być może wszystkie

utuliła mnie w ramionach szła ulicami po zagonach w snach uczesała myśli płoche trach by rozpłynąć się w popłochu ach

Winyl zawodzi fado przebrzmiałe Jakże pomieścić w pudełku ścianek Indywidua osobowości Ciała bogate w podmiejską tkankę W dymu okowach szarawych gości Tlenu ostatki do cna wytłamsić (Szybki strzemienny już bliżej klatki) Wychodząc z trzaskiem dopomóż chwili Wiotczeją w transie ci co zostali Dla nich gra fado łkający winyl

Naprzemiennie pierwszymi rumieńcami śnieżyczki zawiruję nad tobą i delikatnie zakwitnę a ty zagęścisz się mięsistym ciałem jak mgliste poranki z jasnymi kwiatami migocząc Wiosną maleńkimi listkami naciesz oczy zanim zdmuchniesz płatki z szyi poszukaj fiołków do mleka i na moje suche zmęczenie jeszcze kilka powąchań

Drzwi jak to drzwi raz je rozumiesz a raz nie zależy kto puka Okno jak to okno raz pokazuje prawdę a czasem nie Pokój jak to pokój ostoją spokoju paletą barw Sypialnia jak sypialnia bywa czuła i miła kradnie sny Kuchnia jak to kuchnia w niej są marzenia lubisz je jeść Łazienka jak łazienka potrafi umyć to co zepsuła noc tak tak moi drodzy taki jest nas dom szanujmy go

cisza

1. Wersja dla programistów: Zachciała hoża matrona z Chorzowa urodę buzi swej upgradować. Rzekł doktor do miłej damy: "Tych wersji już nie wspieramy", więc stare api ma dama owa. 2. Wolne tłumaczenie na j. polski Zachciała hoża matrona z Chorzowa urodę buzi swej podrasować. Rzekł medyk do chętnej damy: "Pomóc pani rady nie damy". Piwem więc leczy się dama owa.

Nie ma to jak kiedy Dwóch naiwnych się spotka Żarliwie dyskutują O polityce w półśrodkach. - Polska powinna Wrócić do monarchii Żeby uniknąć Bezładu anarchii. - Nie, musimy pozostać republiką - Twierdzi mój adwersarz We Francji rozkochany Frankofil stary. Na końcu i tak Pójdziemy na piwo Więc po co te spory To strata czasu... jako żywo! Warszawa, 18 XII 2022

Szukam cię w zakamarkach Gdzieś na rogach W prześcieradle W mojej duszy Szukam cię Jesteś Mimo ciągłej burzy Jesteś Czuję cię choć nie przez skórę Czuję cię W myślach Na przekór tobą przebitych Gdy mój przetrącony kark Wciąż jest w ciebie mocno wbity Czuję cię Umysł tobą jest rozmyty Czuję cię W emocjach brakuje mi logiki W rękawy łapię więc powietrze I oddech płytki To zamiast daremnej modlitwy Szukam cię Wznoszą mnie myśli porywy Bo w głowie mam ciebie A czas nagli Wabiąc do wiecznej gonitwy Wciąż czuję cię Na szerokość cienkiej nitki Oplatają mnie o tobie myśli Jak sieć Czuję to Czuję cię

Aktorzy już ustawieni Można zaczynać Światła, kamera, akcja Rozpoczyna się pierwsza scena Wchodzi główna postać Czyli ja Wita się ze wszystkimi I rozpoczyna pełen nonsensów dialog Który ma za zadanie rozweselić widzów już na wstępie Następnie, gdy widzowie rozsiedli się już w fotelach Widać scenę pełną dramaturgii i awantur Kończy się ona spodziewanym od początku płaczem głównego bohatera Widzowie są zachwyceni tą realistyczną i szczerą grą aktorską Akcja przenosi się do lasu Gdzie rozpoczyna się bolesna Acz świetnie przygotowana scena walki Pełna krwi Widzowie prawie czują ból bohaterów Teraz rzecz jasna krótka scena zauroczenia Nie może jej zabraknąć w dobrym filmie Jeszcze tylko złamane serce I można odhaczyć kolejny punkt Bohatera czeka już tylko bolesna i niespodziewana śmierć Jest to zawsze ulubiona scena Widzów Wprost nie mogą się jej doczekać Ten strach i niepewność widoczny w oczach postaci Tego nie da się lepiej zagrać Widzowie wstają i biją brawo Słychać głośny aplauz Już niecierpliwie czekają na kolejny film.

Najbardziej na świecie mi trzeba, Dwóch dłoni z konwalii utkanych, Co rosą są przesiąknięte, I pachną miodową pasieką. I może jeszcze policzków, Rzeźbionych w sadzie czereśni, Żebym im często i chętnie, Mógł kraść całusy ze śmiechem. Z pewnością bym nie pogardził, Gorącym jak upał szeptaniem, By pleść komety w warkocze, I liczyć rodzynki piegów. A gdyby jeszcze tak przyszło, Rumieńców jutrzenkę odnaleźć, I oczu wpatrzonych szmaragd, Z jaśminem lepkim na rzęsach... Bo kiedy znajdzie to człowiek, Serce ma w piersiach, nie kamień, A łza, co po twarzy się toczy, Nie gorycz zwiastuje, lecz szczęście!

Zwroty dookoła własnej osi na nic i tak nas rozdziobą kruki i wróble, jak wyliczono statystycznie dokładnie w niedzielne popołudnie. W pustym oczodołach będą gasnąć gwiazdy, jedną po drugiej znikać z nieboskłonu. To nie takie straszne, lepiej będzie widać tablicę z napisem: Koniec kosmosu. The end. Mocno zardzewiałą, odwieczny brak chętnych na stanowisko konserwatora. Męczący dojazd do pracy i godziny zupełnie poza czasem. Aktualnie siódmy dzień tygodnia, około dwunastej, pora na ostatni rosół. Oczywiście z nieodzowną przypaloną cebulą w dogasającym blasku słońca. A głowy wesoło się toczą, wprost pod nogi zmęczonego kąta. Ten wzdycha: Orka na ugorze, ludziska wciąż nie pojmują co dla nich dobre.

zrozumieć miłość próby były pomogą czasem przekształcić złości w memento mori bóle niech wzniecą ogień niech zaczerwieni się wstyd niebios usychamy czy egzystencja boli? przecież chce się żyć *******

Boli mnie kłamstwo które boi się prawdy przekroczyć próg Boli mnie smutek żal oraz niebo pełne nie ciekawych chmur Boli mnie świat który wyhodował smutek wojnę i głód Boli mnie milczenie brak odważnych gestów i słów Boli mnie to wszystko jest mi za to wszystko mocno smutno

@error_erros Dzięki za przeczytanie! Tak, wyszedłem z założenia, że wolność to też odpowiedzialność za swoje podjęte kroki, co może być czymś przytłaczającym, czymś, co siedzi z tyłu głowy Pozdrawiam! @Rafael Marius Dzięki za przeczytanie!:) Fajne spostrzeżenie @A-typowa-b Dzięki i dziękuje za przeczytanie:)

Świtezianka zna rajskie ogrody stąpa tanecznie złotego runa oddechem w leśnych potokach szumem nuci melodie na skraju lasu ją ujrzałeś świetlistą panią - bez cienia w sobie skinęła głową... a może i nie idąc w jej ślady wszedłeś do sadu oszołomiony pierwszego drzewa owocem łapczywie nadgryzałeś jeden za drugim *** spojrzałeś na nią a lekki uśmiech chciał jakby powiedzieć niejedzone smakują lepiej *** następnym razem już było inaczej wąchałeś patrzyłeś długo wodząc wzrokiem podziwiałeś spędzając godziny by wybrać ten najdojrzalszy *** tym razem z jej twarzy wyczytałeś ten smak pozostanie z tobą na dłużej *** po raz ostatni wytrwałeś do samego końca zszedłeś cały sad za nią była w tobie moc niestrudzona była w tobie pewność niczym niezmącona *** zrozumiałeś wtedy bez zerkania na nią że rozkosz nie jest owocem lecz strumieniem nienasycenia ***

Jesteś pięknym obrazem cudownym snem ślicznym kwiatem zagadką z wieloma niewiadomymi przebywasz zawsze w moich myślach tam cię spotykam jesteś w nich bezpieczna wygląda że dobrze się w nich czujesz 12.22 andrew

super, aż zachciałem się zabawić; 3. Wersja kosmetologa Zachciała hoża matrona z Chorzowa Liftingiem buzię swą uratować, Rzekł doktor do miłej damy: Botoksu tyle nie mamy. Więc laminuje rzadkie rzęsy owa.

Te gesty - ledwie zauważalne. Mikroskinienia znad jajecznicy Pozornie w rankach umocowane - Widzę - a nie wiem, jak ich dotyczyć. Oczy - południa zaległe w śnieniach, Pchające światło przez mgły i noce. To nie on przyjął klątwę widzenia - To ja wybrałam czucia ślepotę. I słowa, które kartkom nanizał Na biel. Czerń myśli jego tak ciężka. Losie - czy serce moje wytrzyma, Gdy on znów, milcząc, po notes sięga?

po weekendzie poniedziałek rano a ja jak skowronek przecież zbliża się Boże Narodzenie więc trzeba było wypełnić świąteczną listę zrobić śniadanie obiad wyczyścić okna przetrzeć kurze zmyć podłogi i zacząć gotować bulgota woda na uszka jeszcze tylko ugnieść makowiec I koniec grudzień po weekendzie poniedziałek rano a ja jak skowronek śpię na parapecie

Kołysanka tysiąca nieprzespanych nocy ... I wcale nie oceany dzielą od metropolii "Depresja," Boże mój... niekochany! Pięćdziesiąt pięter wieżowca i tylko cień piżamy Ale z metką Nowy Jork Przepis prania? Samotnie, czyli.... z "nami"? Piszesz o mnie teraz wiersz? Ach, rozumiem, przykro ci, ale spisujesz na straty... Zrób listę zakupów: i perły i wieprze Nie strzykaj złotą zapalniczką - srebrno-pastelowe dziś ma być powietrze... Z każdą sekundą umiera życie - widziałeś już plakaty? Nadchodzi, nadfruwa ... ktoś, kto tak samo jak ja patrzy tępo w życie... Sznur szmaragdów, klucz smukłych żurawii I niemiłość Wyważam drzwi. Rozsiadam się wygodnie w ... umeblowanym niebycie. Wejdź, ubierz się: nadchodzi biegun Czekoladowa kra Nie ma serca... A może jest ... tylko ... tycie?

Lubię gdy los zadowolony drzewa liśćmi szumią gdy człowiek nie zazdrości Lubię gdy śmierć ma słabe żniwo a miłość czule sie tuli i pieści jest czysta Lubię świat bez głodu wojen oraz jesień i jej klimaty ozdobione wrzosem i babim latem Lubię gdy nikt nie płacze smutek kłania się krzyżom a za drzwiami czeka radość

Sny i łzy To jedyne Co po tobie mi zostało A kochania Wciąż mi było mało Piękna twarz I twoje nagie ciało Było już wspomnieniem A wszystko inne Pominę milczeniem Zapisanym na kartkach Czarnego pamiętnika Trochę ciepłych słów Dla niewdzięcznika!

Heraklita głos z zaświatów śmiechem niesie wiatry płoche rzeką kładzie serię matów spoglądając w dół z wysoka jego wzrok mknie w świata cale punktów wór wybebeszony z których każdy myśli wcale żeby stać się tym minionym chociaż jednak - jak w tej rzece i śmiałości - tej naiwnej każdy z nich w wielości wiecu ginie w prądzie cieczy dziwnej nic dwa razy się nie zdarza w tej mdłej wodzie wieloświatów wszystko naraz się rozmnaża w polifonii obcych kwiatów więdnie jednak każdy płatek spada smętnie w bezprzyczynie mknie w zaświaty słów ostatek: "nic nie staje, wszystko płynie." 19 XII 2022

-Mistrzu, mówią, że nigdy nie kupisz miłości. -Nie, sprzedający nie ma do niej praw własności, bo to stan ducha który łączy dwie osoby, i nie podlega prawom handlowej umowy.

@kwintesencja ogólnie mam problem z ocenianiem wierszy, napiszę zatem krótko podoba mi się

@izabela799 doceniam sposób w jaki zostały tu poruszone problemy bardzo poważne, pozdrawiam :)

Jestem ciepłem słońca, goryczą niespełnionych marzeń, solą w boku słabych. Jestem miłością dziką i nienawiścią palącą ludzkie jaznie, straconą szansą jak i zaczątkiem nowości. Jestem wszystkim i niczym, zależy czego pragniesz. Jestem tym czego ci brak, tym czego szukasz. Nie znajdziesz mnie gdziekolwiek, spójrz w swe wnętrze, tam na Ciebie czekam. Poznaj siebie, potem poznasz i mnie.

Czyli droga gnozy.

Stan hibernacji Wisze w domu na drazku do gory nogami opatulony skrzydlami Swiat zewnetrzny stal sie dalekim snem

zwiotczenie chwili paruje z trunkiem energia rośnie potencjał wzrasta straty pokona już własnym sumptem i się na sprząta dzielna niewiasta dla niej gra fado łkający winyl :)

@Starzec Którąś mi to przypomina. Przed laty...

Bo to droga jest celem.

@Starzec Ekstra, mgły tak właśnie mają - znikają :)

Bo Mikołaj zaklęciem złej czarownicy przemienił się w czerwonego krasnala w barwach coca-coli.

A mnie to chyba nikt nie nawraca.

Hałaśliwa bardziej gdzie nie jest niszczy medialnie ufność urwana z łańcucha prawdy szuka nowej pani

@walvit Nie rozwijałem tematu bo jest alergiczny. Nic się nie zmienia od 40 lat . Może muza z przeszłości jako rekompensata karłowatości tekstu? Pozdrawiam

@violetta ciekawy. Pozdrawiam

@Starzec udany, ach. Pozdrawiam serdecznie.

W mowie potocznej używamy określenia: bo coś tu zgrzyta, czyli nie jest ok, a u ciebie jest "nie zgrzyta", czyli jest dobrze, więc ta fraza do poprawy. Imho. Reszta poprawnie.

Spotkanie z Bogiem Bóg do mnie czasami mówi tyle wody się przelało w rzekach kiedy ostatnio o Mnie pomyślałaś och nie dziw się zdecydowałem się tobie pomóc wiatr powiał silniej zaczął strącać liście z drzew chyba będzie wichura słońce jeszcze świeciło jasno zobaczyłaś pustkę w sobie zaczęłaś szukać siebie byłaś kiedyś inna pomyślałaś o powrocie to był dla Mnie znak tak Ja także czekam na przyzwolenie liście zaczęły się toczyć wzdłuż alei wpadały na kwietniki wirowały bawiły się w berka siedziałam w parku zamyślona nie będę oczywiście prowadził cię za rękę ale możesz się oprzeć na moim ramieniu może przejdziemy się wiatr nagle ustał poszliśmy w pobliże krzyża stał na skraju parku samotnie popatrzałam w górę w oczach miałam łzy łzy szczęścia On uśmiechnął się do mnie i znikł tak jak się pojawił poczułam że odnalazłam sobie 12.22 andrew

@TheDiary44 Ptasi lot zawsze utożsamiany jest z wolnością, a Ty z tej wolności zrobiłeś udrękę. Podoba mi się taka przewrotność. Dobra puenta ;D

Witam - dziękuje za kolejne czytanie - Pozdr.uśmiechem. Witam - jakoś tak wyszło - dzięki - Pozdr. @Natuskaa - @Brudnowpis - pięknie dziękuje -

...dowie się ostatnia i to będzie jak wygrana na loterii, bo co tu dużo mówić, praca twórcza jest wyczerpująca i żmudna, a Mamę trzeba oszczędzać.

zaakceptuj wszystko i kliknij wieczorem piszę spóźnione życzenia netto i brutto aż kolana bolą po moich kartkach biegają krokodyle ile znaczków tyle łez pewne słowa wypadają z obiegu nie zdążyłem napisać -przepraszam

Pozwól mi znowu uwierzyć w miłość, W to piękne, lecz tak trudne uczucie, Spraw, abym poczuł to miłe ukłucie, Bym poszedł na "jakość" - a nie na "ilość". Odkąd los skrzyżował nasze drogi, Moje uczucie kwitnie jak kwiat, Znów pięknym miejscem stanie się świat, Jeśli Ty wejdziesz w moje progi. Warszawa, dn. 16 XII 2022