Ranking

Coś mi wypadło - z pluskiem w kałużę, Mieszając świateł szkic na asfalcie, A przecież kiedyś miałem z tym umrzeć, Lecz niewidzialnym uszło rozdarciem. Czemu bez tego fruwam jak pyłek? Skąd tak ożywczy w mej bryle przełom, Jeśli na wadze nic nie straciłem? Jedynie skrawek czasu przeszłego. Choć mógłbym teraz po tafli wody Do ciebie - jutra ciężarem na dno Biec - dla jej lustra bez żadnej szkody, Jednak nie czekaj - coś mi wypadło.

Widać uśpienie po kasztanowcach Gnatów gałęzi złamać nie sposób Popiół już sięgnął neonów dworca (Dekompozycja pod warstwą potu) To co zostało w parnym powietrzu Ma coś wspólnego z bliskością gromu Znudzona młodzież (ta w średnim wieku) Ciągle wygląda naszych powrotów

Osaczonym w kołowrotku czasu kart omszałe zwoje wióry niespodzianek panoszy się licho przepoczwarza w monstrum i mackami sięga najdalszych zakątków a tam życie czeka podporą spokoju natura jest właśnie gdy wolna od wichrów błogi stan zasiewa żeby tak można każdą cząstkę ciszy roztasować dłońmi nieprzychylnym brzegom grudzień, 2022 Marcin Szymański - dziękuję za inspirację

Poeta może płonąć nad wierszem, lub patrzeć w pustą kartkę na stole. Umilknąć nagle, wtopić się w przestrzeń, lub rozpiąć swoje skrzydła... sokole (?) Poeta może mieć szczupłe dłonie, i wypalone do cna już wnętrze; natchnione oczy, kosmyk na czole, na wierszowisku ronić swe wiersze. Poetą ciągle targa stary walc, choć nie jest dzisiaj już w dobrym tonie. W dłoni ma pióro, w sercu fortepian, ach... wieczorami w poezji tonie. - 2012-

Wiośnie za maj i kwitnące sady latu za świerszcze i mosty tęczowe Jesieni za wrzosy i babie lato zimie za biel i piękną wigilię A wam moi mili za to że wszystkim zawsze wierni byliście

Pewien futbolu mistrz z Barcelony nie lubił w piłkę grać przepocony. Twierdził, że klima fryzurę trzyma. Zakatarzony wrócił do żony.

nawet białe ptaki z dawnych lat omijają rozgałęzione serce nawet zdziczałe poematy potrzebują chwili ratunku rozproszone po świecie nasze konstelacje pragną uczłowieczenia sny błagają o kolejny wstęp nie wiem jak skreślić ostatnie zdanie w tym sezonie zacząć epitafium od pytania w jaki sposób żyć żeby umrzeć ukryta w kąciku ust dopraszam się jednego zielonego spojrzenia w serce proszę o bolesną wieczność skazaną na dożywocie

Uśmiechnij się Do żarcia nic już trzeci dzień, zabrakło ci pieniędzy, W skarpecie dziura, mokry but, ty żyjesz w skrajnej nędzy, A mimo że ci w oczy piach, nie chowasz swojej gęby, Beztroski rechot ślesz pod wiatr, spróchniałe szczerzysz zęby. Bo obojętnie jaki los i jak cię życie łupie, Ty zawsze z tego w głos się śmiej i miej to wszystko w dupie. Pod wiatr, pod prąd, na skos i wspak do przodu maszerujesz. Nie patrzysz w bok, nie patrzysz w tył i dobrze z tym się czujesz, I źle niekiedy tylko jest, a gorzej rzadko bywa. Hej! Wiwat czas, ten który masz, choć jego wciąż ubywa. Bo obojętnie jaki los i jak cię życie łupie, Ty zawsze z tego w głos się śmiej i miej to wszystko w dupie. Aż przyjdzie kiedyś moment ten, gdy śmierci kosa wściekła Podrzuci w górę, szarpnie w dół, do drzwi poniesie piekła. Ty z biesem raźnie pójdziesz w tan, zakręcisz się z nim w koło, Zaśpiewasz własną piosnkę mu i będzie wam wesoło. Bo obojętnie jaki los i jak cię życie łupie, Ty zawsze z tego w głos się śmiej i miej to wszystko w dupie. Marek Thomanek 14.08.2022

w bielszym odcieniu bieli czarne okładki zakrywasz dłonią zawijasz dzieciństwo w pieluchy obracasz myśli we wszystkie pory roku i nastaje zima wtedy wdrapujemy się na swoje ciała między wyobraźnią a kolejnym słowem jest naga przestrzeń gdzieś w równoległym wszechświecie między tobą a mną kochają się wiersze

na wyższe piętro z przestronnym widokiem rześkim powietrzem dotykiem nieba bez babrania się w ziemskim błocie najlepiej byłoby na dachu świata lecz kto nauczy mnie latać?

zostają ślady nie chcę ścierać naniesionego błota czekam kiedy wyschnie jakby nigdy nic rzucam sobie w oczy czasem mi się nie chce trawić łez więc patrzę jak spływają słowa po ścianach zęby lśnią w oczach sąsiadów uśmiechy na wierzchu chowają nałożone tynki na stare dziury straciłam smak gryząc ciastka przy kawie przełykam obojętność widać na bokach jak odkłada się wyjście bez wyjścia każdy czeka następnego dnia a kto poderwie starą dupę gdy się nie rusza z miejsca owsiki

Malutkiego światełka pożegnanie Zastygła nieskończoność niczym krótka chwila; Ogląda się za siebie, lecz już wszystko na nic. Świeciłaś iskiereczko nad milionem krain, A noc przy twoim blasku najpiękniejszą była. Rozbiło się naczynie, czas się wszystek wylał; Zabłądził rwący potok między okruchami I osłabł, już wysycha, nurt już prawie zanikł… Bez duszy pozostanie potłuczona glina. Gdy gaśnie młoda gwiazda płacze cały wszechświat, Bo łzami usiłuje wskrzesić martwy płomień, Lecz nigdy jeszcze przeszłość drugi raz nie wzeszła I patrzeć musi przestrzeń na przedwczesny koniec. Wysoko, gdzieś na niebie, matka obok dziecka Nadzieję wciąż uprasza; wciąż się tuli do niej. ---

młodzież już starsza (ta emerycka) gdy na nią patrzę rozkładam ręce bawią się ładnie i to jest wszystko a od nich można wymagać więcej własnych przemyśleń na temat życia choć za komuny nie było łatwo otwarty umysł refleksja bystra a tu cytaty za tv stacją ponoć żyjemy w czasach gdy w cenie jest najważniejsze własne myślenie pozdrawiam

uwagi jw. poeta patrzy na świat z wysoka dostrzega więcej niż zwykły człowiek na klawiaturę łza skapnie z oka ale z humorem co widzi powie pozdrawiam

Tutaj załamuje się rtm. Jeśli pozwolisz, zmieniłabym szyk na walc stary i już stopa akcentowa stoi prosto. Wiersz malowany moimi kolorami, zostawiam serduszko i pozdrawiam :)

chociaż nie mogłem wejść do środka przez otwarte drzwi dostałem swoją szansę w maleńkim oknie życia

nie powinniśmy ignorować naszych przodków zrzucili łuskę jednak agresja stara przedludzko stara została pierwszy wygrzebany z błota kamień narzędzie czy broń dwa przeciwne krańce naszego świata zaostrzony kij rani miotany szpiczasty grot przebije płuco szybki elektron zwęgla ciało od środka na nic ścieżyny boskiego prawa śliskie cesarskiego bo każdy twór żywy w naturalnym schemacie ofiara - sprawca powszechna przypadłość ludzkich dzieci wierzyć wymysłom oddzielone od skóry macierzystej nie kłamią głęboko wierzą w to co myślą niewzruszenie przeciw naturze

Leżę na łóżku, gdzie mam chwilę wytchnienia Myślę o tym, czego nie zrobiłem Czasem nie miałem odwagi Czasem się wstydziłem Ale sam wiesz, że marzenia Przychodzą powoli, a uciekają szybko Kolejna zima, którą lepiej przespać Chciałbym wstać, ale nie mogę przestać Bez wyrzutów sumienia Wyrzucam wspomnienia Które przypominają mi Że powinienem być gdzie indziej Teraz widzę jak wiele straciłem Miałem wszystko, lecz się zagubiłem Tęsknię za dawnym sobą Któremu zawdzięczam tyle Po latach zauważamy Dokąd prowadzą nasze ścieżki Wtedy bywa już za późno na zmiany Bo każdy z nas leży spróchniały.

nasz paskowany latawiec wirował nad krzywym podwórkiem atakował pestkami z wiśni pozycje wroga ocean pływał w kałuży ; pochłaniał nowe ofiary przerażonych dżdżownic i żołnierzyków z kiepskiego plastyku kupowanych w kiosku gdzie siedziała wąsata wydra przebrana za kreta nad naszym stołem w pokoju wygraliśmy dwie wojny z Niemcami radio trzeszczało szumem supernowej z ziemniaka na agrafce a ruski oficer pozdrawiał wciąż satelity na placu zabaw sporo było tych poranków jak na ciebie i mnie i kredowe motyle buszujący w zbożu na skraju miasta dostał od nas złotówkę na pół litra Żytniej ; ostry świat był ciągle daleko ubrany w poduszki ze złymi tygrysami i pięć przystanków na gapę jeszcze nie było podszewki domu, ptaków i różowego nieba przez trawnik przebiegł pies z nogą listonosza a może dozorcy nie lubiliśmy obydwu wtedy powiedziałaś że będziesz mnie kochać zawsze i pojechałaś do Kołobrzegu a ja uwierzyłem latawiec nie chciał lecieć ; nie było wiatru tego dnia

dedykuję Natce K. podchody przychody odchody trzy słowa o rdzeniu jednakim dziś stały się jednym powodem by wierszyk od czegoś móc zacząć na wstępie wykluczmy odchody choć ziemię najlepiej nawożą lecz pisać się o nich nie godzi zwłaszcza gdy wdepnie ktoś nogą przychody to termin poważny już fiskus dokładnie rozkminia w przypadku podejrzeń zasadnych domiarek natychmiast otrzymasz podchody - harcerska zabawa z kompasem bieganie po lesie podchody to inna też sprawa gdy trop za samiczką poniesie czasami się zdarza odwrotnie samiczka wiedziona urokiem w amoku wciąż goni nie spocznie gdy dorwie - nie mówmy co potem dość rzadko wykwita finezja od lasu lub kawy zaczyna radością nostalgią chce zjednać by zdobyć nasycić otrzymać środków ma cały arsenał fantazja nie widzi już końca w efekcie dzień z nocą zamienia choć chmurno rozświetla blask słońca jak dalej potoczą się losy wariantów jest kilka jak zwykle rozstania i żale głębokie lub szczęście na stałe rozkwitnie oboje przeżyli coś razem i szczęściem spleceni do dzisiaj bogatsi doświadczeń bagażem czy komuś przekażą nić życia a wierszyk zakończyć już pora jak zwykle się znajdą powody trzy słowa o rdzeniu jednakim podchody przychody odchody

Budzą mnie tysiące spadających liści, zamglonym oddechem zasnuwam okna zapisując na nich infantylne wiersze. Na szczęście do rana znikną, spłyną wraz z bladym słońcem przepowiadającym szare deszcze. Na dni czterdzieści, mimo to nie zbuduję arki zbyt zajęty nocnym łączeniem słów w siebie niepewne wersy. Ostatecznie nagie szkielety drzew zastygną ścięte pierwszym śniegiem, a ten przejaskrawi i wyostrzy wszystkie skłębione myśli.

zmywam z twarzy maskę dnia myślę gdzie w tym wszystkim byłem ja? grałem uczniem przyjacielem nikim i obywatelem nazwisk lista nie przeminie myślę gdzie w tym wszystkim moje imię? w dzień mozaiki układałem ze słów obcych - ciągiem stałym raz po raz wciskałem "wyślij" myślę gdzie w tym wszystkim moje myśli? myjąc ręce zerkam w lustro a tam - nic bądź nie-mnie mnóstwo do snu pora - hop, do wyra; w noc wariata po dniu świra. 1 XII 2022

@Waldemar_Talar_Talar A ja Tobie dziękuję za wiersze niosące nadzieję i dobro.

kiedyś człowiek kochał doceniał też świat dzisiaj biegnie za sławą ciągle mało ma nie docenia małych rzeczy nie potrafi się już cieszyć z ludźmi wokół nie rozmawia to radości już nie sprawia kiedyś listy pisaliśmy o uczuciach i przeżyciach dzisiaj sprzedajemy siebie dzieląc się kadrami z życia wszyscy wokół znają nas choć nie wiedzą o nas nic w nasz byt wkradł się fałsz relacji brakuje w nim daliśmy się zwariować od innych tylko brać ciężko od siebie dawać za szybko mija czas zatrzymajmy się na chwilę dajmy nowe znaczenie życie przecież jest piękne tylko gest nie rzecz ma znaczenie

To mi się spodobało. Ja się zaliczam do młodzieży w podeszłym wieku :-) Ha ha ha . I z czego tu się śmiać ? :-)

Mroźny oddech nocy... Wkradła się nocą zima klimat jesienny bielą oszroniła Gwiazdy niebieską kopułę rozświetlają Dwoje przyjaciół Jesień Zima walczą o czas swojego istnienia Tak blisko siebie a cele inne Skrupuły prysły Śnieg prószy przysypuje drogę Słychać rozmowy Ludzie się kłócą Padają zarzuty jak w tej przyrodzie Jednostka ważniejsza ... Przyjaźń? Co to za słowa? Utrata ciepła i zrozumienia Bestie przebudza Jej się należy ... Obok istota Jest wszystkiemu winna... Tracimy barwy Tracimy uściski Okrucieństwo spływa poranek się budzi Błoto rzucone pozostaje na twarzy Słowa burzą łączące mosty Chcemy być ważni Uczucia... Uczucia innych są już w śmietniku Czy wygra egoizm bez cienia własnego Przyroda inaczej nam to ukazuje Po mrozie i błocie wiosna przynosi nowe życie Pory roku walczą mostów nie burzą Przenikanie wzajemne tworzy barwne przestrzenie... Mroźny oddech nocy przynosi srebrne kwiaty Słońce jak wstanie płatki pięknego obrazu roztopi.... Ktoś z boku przypomni słowami smutku Że ktoś odszedł na zawsze bez naszego uśmiechu.. LRD

Witam - miło że czytasz - dziękuje - Pozdr. Witam - no właśnie czy troskliwie - dzięki za czytanie - Pozdr. Witam - no niby tak - miło że przeczytałaś - dziękuje za to - Pozdr.uśmiechem. @Nata_Kruk - @Cvir - @Rolek - pięknie dziękuje -

Spróbuj łączyć rymem różne części mowy Nie czasownik z czasownikiem zaczęło - przystanęło było - skończyło Nie rzeczownik z rzeczownikiem chwile - pyle Będzie trudniej ale za to jeszcze piękniej i ciekawiej. Serdeczności bez złośliwości :)

W grudniu napalimy w piecu i będziemy śpiewać kolędy. 🎄😊

Mam pytanie, brak rymu w pierwszej strofie jest celowy? Wiem, że liczba sylab się zgadza, ale jakoś mi to rytmicznie zafalowało, tylko gdy akcentuje "stary walc" tak jakby to było jedno słowo "starywalc" to jako tako pasuje, to był zamierzony zabieg? bardzo podoba mi się tematyka tekstu i to jak jest napisany, co poeta, to człowiek, który się za nim kryje, każdy inny i większość raczej wymyka się stereotypom :) pozdrawiam :)

Serce się raduje, dusza trochę smuci, że zima za oknem tak szybko nie wróci. Przez lata szarość drzew w grudniowe poranki. Nareszcie gałęzie ubrane w firanki. Haftowane mrozem szyby na altanie. Ten piękny krajobraz długo nie zostanie. Płatki śniegu w tańcu wirują radośnie. Któż chciałby w tej chwili myśleć już o wiośnie! Sikorki w karmniku szczebiocą wesoło: - Wreszcie pierwszy grudnia! Zima, zima wkoło!

utraciłem drogę do ciebie znaki straciły sens nawigować nie potrafię ale pamięć utrwaliła twoją topografię nauczyłaś mnie

Przeprowadzka to obok rozwodu i pogrzebu najbardziej stresujące wydarzenie w życiu, chyba że jest się w wieku studenckim, kiedy cały dobytek można spakować w jednym pudełku. Mimo to warto zmieniać mieszkanie, bo zmiana oczyszcza ze zbędnego bagażu i pozwala patrzeć na świat z innej perspektywy. W krajach tropikalnych, jak Tajlandia czy Indonezja, wyższe piętro oznacza awans, bo daje nie tylko lepszy widok, ale można tam również oddychać czystszym, chłodniejszym powietrzem, dlatego pomocnik kucharski pracuje na parterze, dyrektor na dachu i nikt nie musi go uczyć latać, bo wjeżdża do biura windą. 😊 Zatrzymujący na dłużej wiersz niepoprawnej marzycielki. 👍

... to bezwzględnie najważniejsze... podpisuję się nogamY i rękamY... :) Kwintesencjo... za wiersz, PLUS ode mnie.

Być może jestem trochę tępawy lecz piszę wierszyki tylko dla zabawy urazić nikogo nie chciałem sylaby jak zliczyć nie znałem poprawię się, nie ma sprawy.

@Waldemar_Talar_Talar Właśnie za takie rzeczy powinniśmy umieć dziękować, piękne:-)

Masz fajne pomysły na wiersze ale gdybyś tak jeszcze popracował nad rytmem, byłoby cudniej. Serdeczności :)

Zostawiliśmy wiarę zostawiliśmy wiarę Jezusa jak zbędny bagaż który nas uwiera dokucza wygodnie się żyje bez NIEGO bez ograniczeń jakie nam stawia miłość bliźniego jak siebie samego to utopia tak sobie myślimy ON nas jednak nie zostawił jeszcze się spotkamy czy będzie to radosny dla nas czas pewnie nie dla wszystkich 11.22 andrew Piątek, dzień pamięci męki i śmierci Jezusa

@Radosław Jeden z ulubionych

już dzisiaj odkładam na jutro to co było do stracenia wczoraj

@kwintesencja oczywiście - że to zabawa słowem bo trzeba nam ostrzyć pazurki wygładzić poezji warsztacik wywalić z umysłów schematy i tworzyć bawiąc się piórkiem @Nata_Kruk dziś słowa stanęły bezradne stłamszone obuchem niemocy bo człek jak nie powiesz dosadnie nie pojmie nieczuły na dotyk on sensy kojarzy obrazkiem rozumie e moty i gify a zmiany - pracować niełatwo nad sobą i miewać wyniki Pozdrawiam :)

@Alicja_Wysocka dzięki za uwagę B) @GrumpyElf trochę to zajmie, ale przynajmniej mam co w życiu robić jak "ciasno" z tymi zaimkami jeśli można zapytać? i dzięki za ocenę @Giorgio Alani również pozdrawiam cieplutko @Kapistrat Niewiadomski relatable.

W imię boga i ojczyzny Można kochać swą ojczyznę, się udzielać, dla niej żyć, Czynić tylko co najlepsze, całym sercem przy niej być. Lecz unosić ją nad resztę, siać nienawiść, kłamstwa swąd, Rozdrapywać stare strupy, to szkodliwy, zważcie, błąd. Można szczerze wierzyć w boga – niech on w sercu twoim lśni – Modlić się, ba, krzyżem leżeć, aż do kresu swoich dni. Lecz udawać boską rękę? Słyszysz tam szatański śmiech? Samozwańczy sędzio niebios, oto twój śmiertelny grzech. Można nawet gdzieś w zaciszu, kajać się, bić głową w mur, Jeśli takie spodobanie pleść na gardło swoje sznur. Lecz pozostaw mi mój spokój, nie narzucaj, tyś nie bóg, A on dał mi wolną wolę, a doń wiedzie wiele dróg. Marek Thomanek 24.11.2022

@Franek K @Rolek Pewien sierota, mieszkaniec Togo nie znał tatusia, złościło to go. Pytane sąsiadki mówiły do matki: "Z urody podobny jest do nikogo"

Wzory czasami się zużywają, a czasami od początku były nie takie "jak trzeba". Tak to odczytuję... ta winda kusi, bo w sumie piętro samo się nie wciśnie, kwestia wyboru. Dobry wiesz, skłaniający do przemyśleń. Pozdrawiam :)

Ech, to kiedyś przecież było takie miłe. człowiek marzył, chciał od życia coraz więcej śpiewał, tańczył nie ustawał ni na chwilę losy swoje brał odważnie w młode ręce I choć bywam w tej kawiarni pod ukradkiem to nie często takie słowa dzisiaj słyszę stąd uczucie mam zachwytu dość dziś rzadkie gdy ktoś pięknie jak Ty Alu o tym pisze :)))

To znaczy? Możesz coś bliżej? :) Naukowy? E tam, to tylko fakty - zauważyłem, że coraz bardziej 'zaciemniane' są proste sprawy. A to musisz coś podpisać i na coś się zgodzić, żeby zajrzeć do słownika, a to wprowadza się nielogiczną kolejność. Po co? Miałem niedawno sytuację, że podkreśliło mi wyrażenie (zamiast ę wpisałem e), którego prawidłowa podpowiedź była dopiero na ósmym miejscu. Niektórym ludziom, a politykĄ w szczególności, sprawia to wielki kłopot, więc klepią co popadnie, nie klepią wcale, albo powtarzajOM po innych. To jakaś masakra, bo robią to nawet dziennikarze. :) PS Jakby co odpisz na privé, bo nie chciałbym nadużywać wyrozumiałości Alicji :) Pozdrawiam.

Witaj Alu, wiersz trochę inny niż zwykle u Ciebie, bo z bardzo delikatnymi rymami, do tego nieregularnie wkomponowanymi, ale i tak w Twoim stylu, jak zwykle można się podelektować. Zresztą ilość wpisów mówi sama za siebie :) Muszę zgodzić się z uwagą @[email protected] w sprawie "zakłucia", bo to prawidłowe określenie. Word natomiast wcale nie jest taki mądry, jak by się zdawało, w każdym razie dzisiaj. Kiedyś nie było w nim aż tak wielu niejasnych 'podpowiedzi'. Jest jednak na to rada. Trudne wyrazy zawsze trzeba było w nim dopisywać (o co sam się na szczęście upomina - 'Dodaj do słownika'). To samo z innymi programami np. W LibreOffice Writer jest to samo. Poza tym, to nie jest program polski, więc nie wiadomo jaki tam „specjalista” grzebał/pisał/konsultował/tłumaczył pod względem wszystkich aspektów i zasad naszej pisowni i czy przyłożył się, czy tylko wziął kasę? To samo od jakiegoś czasu dzieje się w przeglądarkach. Wystarczy, że zamiast ‘może’ niechcący wpiszesz ‘moze’. W Firefoxie podkreśli na czerwono, ale prawidłowa podpowiedź będzie kompletnie nielogicznie podana, bo dopiero na trzecim miejscu po ‘możne’ i ‘morze’. Od moze do może różnica, to tylko kropka, w pozostałych, to już dość karkołomna droga. Tylko, czyto przypadek? Młodziesz w internecie skrzętnie z nich kożysta, na oguł, bes kąpleksuf. ;))) Serdecznie pozdrawiam PS @[email protected] przepraszam, ale to nie moja wina, że tak się wyświetla Twój nick. Coś mi na orgu zdaje się "zawęża" horyzont ;)) Cały ten tekst początkowo wyglądał tak :)

świetna kołysanka nie tylko dla córek zapewne gdyby wrócił to dałby się też uśpić ;)