Ranking

po co my żyjemy nieważne na jakie role masz rozpisaną rzeczywistość cierpisz chleba i igrzysk wojenne paliwo śnię nienarodzone dziecko Baczyńskiego jego dusza nad ranem mnie budzi umarł w łonie dzieląc ostatnie cząstki tlenu z matką nie puszczą z życiem ukraińskich rosjan z czterdziestego czwartego miasto gruzu powtórzą czuję bladą skroń małego chłopca jak to jest gdy już nie ma siły na strach carska droga przez dryfujący las krzyży

Spadł dziadkowi cenny znaczek na podłogę wprost z klasera raczkujący wnuk go podniósł a że jeszcze ich nie zbiera zmiął go w rączce i tę kulkę co od niego była mniejsza wziął do buzi i ją połknął choć nie była najsmaczniejsza. Dziadek się zanosi płaczem i łzy krokodyle roni że mu najcenniejszy okaz z serii "Tabun dzikich koni" przepadł i to bezpowrotnie unikatem była seria płacze babcia, mama, tata płacz to mało, to histeria. Tylko raczkujący bobas patrzy na nich i się śmieje bowiem jeszcze nie rozumie co się wokół niego dzieje ale gdy ucichły płacze i normalność zawitała jako pierwsza z całej czwórki to się babcia odezwała. Starczy tego biadolenia spójrzcie na to z innej strony rośnie nam filatelista pierwszy krok ma zaliczony gdy dorośnie to po dziadku w schedzie serię tę dostanie zdobyć brakujący znaczek będzie miał na pierwszym planie.

pobawię się słowami pomiędzy twoimi wargami między palcami snuć będę nić nieporozumienia i zostawię cię takiego z uczuć rozebranego w wątpliwości cieniu w niedopowiedzeniach

Wtem, gdy pierwsze przebiśniegi, światłem słońca się okryją, nie zatęsknią już za lodem, wzgardzą bezlitosną zimą. Kiedy bazie, listki brzozy, wiatr otuli ciepłym puchem, zieleń trawy, połać kwiatów świat zaścielić chcą obrusem. Gdy leniwe, babie lato złotym łanem wieś okrywa, ciepły owoc, czerń jagody, kłosy syte gna do żniwa. Wtem nieśmiało przyjdzie ona, zmrozi Bug przy każdym brzegu, by upojny sukces życia znów pogrzebać w płatkach śniegu.

-Mistrzu, co mam uczynić, ona mi się wciąż śni. -By do serca się dostać, otwórz właściwe drzwi. Inspiracja: Dag. Dzięki.

...a jeśli ...a jeśli przyjdzie zakończyć mi w mękach swych sił ostatkiem pisząc kolofon to chciałbym wierzyć, że mojrze Atropos pomimo woli zadrżała ręka

*** krople deszczu w szybę co chwila stukają wiatr za liśćmi po podwórku gania stara podłoga w pokoju leniwie skrzypi ja wpatrzony w twe oczy dotykam twych dłoni w milczeniu czekamy aż woda w czajniku zabulgocze pić kawę będziemy czarną bez cukru na stole dwa kubki i nas dwoje

nie dziękuj marzeniom póki dzieciństwo nie dobiegnie końca nie ufaj snom o wolności o miłości która nigdy nie będzie twoją winą podejdź blisko przytul się do moich słów do bezimiennych fantazji łzy są dowodem siły nadziei bez słów nie budźmy nocy niech odpocznie przed powrotem poranka schowaj w sercu ostatni oddech kęs powietrza który da ci ból będzie płynąć z prądem krwi pragnęłam nauczyć się twojego języka jestem zbyt łatwowierna zbyt senna

Willas Grechuta Niemen dziś znienacka podsłuchałem ich pokazała się łezka bo na ich utworach się wychowałem Willas Grechuta Niemen nóż się w kieszeni otwiera z żalu że - że nie ma już ich tylko pamięć o nich śpiewa Violetto Czesławie Wojciechu wiem że nie zawrócę czasu ale na pewno nie jeden raz wasze przeboje zanucę

jak kiełek pozwalam mojemu ciału objąć się ciepłym światłem moje oczy widzą magię tobą w obiektywie

Na twoim punkcie mam fioła I co mi zrobisz? Nikt tego rozwikłać nie zdoła Kiedy miłość przychodzi Jest taka pora Kiedy jak anioł skrzydła rozłoży Wyciągnie swoje ramiona Za serce mnie wodzi I Głośno mnie woła Ma oczy pełne hipnozy Blask ciepły jak pożar I długie nogi Jak w pięknym śnie Czaruje mnie I uwodzi Jak Wiosną bez Rozkwita w tle Pełnią urody Świat ślicznie zdobi I budzi mnie I woła mnie I w rajskie prowadzi ogrody

wiem że czasem też tak masz że chciałabyś uciec przeskoczyć przez ten biały płotek chodź daj dłoń pomogę podniosę przytrzymam za krągły tyłek uciekniemy na chwilę choćby do restauracji tuż za rogiem ~~Krzysica - czarno na białym Fot z Sieci

Wódz Metysów, gdy w Kanadzie nago biegł po promenadzie z przodu mu dyndała dzida a nie pała bo takową miał na składzie.

Kocham naszą relację, gdy Nosimy się na rękach. Uleczyła nasze spękane serca i dusze. Przyszedł czas na odpoczynek, więc kładę policzek na twoim torsie i przymykam powieki. Zaśniemy razem - teraz i na wieki.

I Niemcy Szwajcarzy a nawet Francuzi Wkładają mięsne przedmioty do buzi I skromnie je wurstem nazywają Nie wiedząc że najmniej od króla Sasa Ten smaczny przedmiot zwie się kiełbasa II Czarne pulchne grubasy z Mombasy Nigdy nie jadły polskiej kiełbasy Na śniadanie ciągle ryż i proso By maraton chyżo biegać boso @Klip Dzięki za inspirację bobasami-grubasami.

niedopowiedzenia to moja... a, nieważne. pozdrawiam ;)

@jan_komułzykant Fakt autentyczny Motyw muzyczny Wchodził wychodził Dzieci narobił @Klip Czarne pulchne grubasy z Mombasy Nigdy nie jadły polskiej kiełbasy Na śniadanie ciągle ryż i proso By maraton chyżo biegać boso

Tajemnica A kiedy słońce zachodzi i nadchodzi mroczna pora, ona: stoi, tam, stoi - sama, a za nią murowana tama, ona: stoi, tam, stoi - sama i nadchodzi mroczna pora, a wtedy słońce zachodzi, cały świat gaśnie - goreje, para gorącem paruje - amora, moja, mora, moja - zaleje i leje, leje, leje caradola - moja, moja, mora, moja - zaleje, para gorącem paruje - amora, cały świat gaśnie - goreje, tańczymy sobie nago - tango, elima rala dala a bela mela lato, a my sobie tańczymy - goło i wkoło i naokoło i wkoło - koło, a my sobie tańczymy - goło, elima rala dala a bela mela lato, tańczymy sobie nago - tango, a wtedy słońce zachodzi i nadchodzi mroczna pora, ona: stoi, tam, stoi - sama, a za nią murowana tama, ona: stoi, tam, stoi - sama i nadchodzi mroczna pora, a kiedy słońce zachodzi... Łukasz Jasiński (sierpień 2018)

W Rydze dziś poliglota z Przasnysza, zagadnięty, ot tak, przez Łotysza, stwierdził, że go na święta chcą tam na prezydenta - ale pewnie się biedak przesłyszał...

- Olu, to mało? Wyro ma matę i ma popyt na skarb. - Od jutra żartuj, dobra? - Ksantypo... pamiętam amory, wołam - otul... - O!...

dzień taki piękny kolor dziś założył żółty i zielony po sam horyzont zawadiacko uśmiechnięty idzie a na smyczy ciągnie zgrabne myśli moje serdeńki moje wy szczęścia gdzie chcecie pobiec i ja pobiegnę w kwadransach godzinach minutach sekundach was będę rozpieszczał zapędzimy się trochę bo po co ustawać skoro wszędzie cuda można opowiadać żeby się zadziewały więcej i szerzej rozkładały czynniki w poprzek drogi niechby wszyscy co idą noga za nogą zabierali je do domów do kuchni pokoi do ust do podziału do uszu do woli

Postanowiłem. (z moimi postanowieniami różnie bywa) rzucić palenie ograniczyć picie czytać ze zrozumieniem Biblię i wiersze kochać cię jakbyś była ta jedyna takie tam trele morele nie oglądać się za dziewczynami a tym bardziej za chłopakami być wiernym przysiędze - do grobowej deski (gdybyście widzieli teraz mój wyraz twarzy) spróbuję obiecuję tak mi dopomóżcie wszyscy święci a gdy mi się nie uda to winę zrzucę na czytelników nie trzymali za mnie kciuków Jesteście małowierni.

Spójrzmy na świat, na ten piękny ocean barw, zostały stworzone z miłości do ludzi. Stwórca pragnął by świat, zawsze radował nas, by ten czar zachwytu do miłości budził. W nasze ręce go oddał, bo zaufał nam, czekając aż rozkwitnie jak przepiękny kwiat. My włożyliśmy go niestety w ciasność ram, piekłem bez wolności, stał się przez to nasz świat. W teatr fałszywych mitów zamienił się dar, pozbawiając nas jasności postrzegania. Stał się wtedy potrzebny cały kodeks kar, aby nie doprowadzić go do rozchwiania. Ponosimy więc skutki naszych wyborów, ponieważ zabrakło zdrowego rozsądku. Pozbawiliśmy się rozkoszy kolorów, a nasze działania nie były w porządku. Świadomość się budzi, szukamy już wyjścia. Trudno dokonać rewolucji w myśleniu. A oczekując nowej ery nadejścia, nie jeden już umysł uległ zniewoleniu. Czasami myślę, czy kiedyś się dowiemy, jak naprawdę wygląda ten nasz mały świat? Że jest ogromną zagadką, to czujemy, bowiem Ziemski Matrix odsłania się od lat!

Umierające drzewo chętnie płonie Bez soków. Pełne korników Daje silny płomień ostatniego krzyku, A potem garść popiołu. Koniec. Patrzyliście kiedyś na ginących siebie? Złamanych, oplutych, okradzionych, Oszukanych przez przyjaciół i żony? Aż strach stanąć przy takim drzewie. Ogień przyciąga światłem i ciepłem. Zapytaj pożerany nim patyk O stosunek jego do tych praktyk, I witaj w piekle. Leżymy wszyscy na tym stosie. Podkładamy chętnie ogień Jednocześnie rozmawiamy z Bogiem. Obłudy pokłosie. Jestem jeszcze, Ale to kwestia czasu. Choć niosą nowy chrust z lasu, Zaraz zgaśnie wszystko z deszczem.

Tyle lat, a chwil tak mało tyle słów, nic się nie stało

@Dared To off topowa uwaga na wysokim poziomie ogólności i nie dotyczy Twojego króciutkiego tekstu. Pozdrawiam

Fajna miniatura. Ja z obserwacji i czytań bym napisał: tyle słów, a treści mało:). Pozdrawiam

piękny, misterny wiersz przeczytałem z przyjemnością i na pewno jeszcze do niego wrócę

@Henryk_Jakowiec Żeby tylko nie uzależnił się od kleju ;-)

@Sylwester_Lasota Ja je zbieram od ponad 50 lat i z coraz większą pasją. Filatelistyka to moje hobby. Pozdrawiam

Patrzę w górę, marząc o tym jak o niezaznanym niebie. Tam, gdzie mogę uciec, by zaznać spokoju umysłu i duszy. Być odciętym od świata, niepodległy: innym, wierze, sobie. Jakie to szczęście, że zawsze jak patrzę w noc, to się serce wzruszy. Bym zrzucił brud mojego ciała, zatańczył na tafli czerni. Zagubił się walcach świetlistej orkiestry, zapomniał o wszystkim. Wsiadłbym na okręt i opłynął z gwiazdami niebo ziemi, zwiedzić horyzonty niepoznane, oddać się arkadiom dalekim. Och, jaki byłbym czysty, gdybym żył ponad całą ludzkością. Moimi jedynymi kompanami oświecenie oraz gwiazdy. Unosiłbym się na pustce, nie przejęty swoją wielkością. Nie ma tam pieniędzy, władzy, nie ma nawet prawdy. Zostałbym sam na sam z refleksją, odbiciem w nicości. Prawdziwym ja, tego, którego nie muszę już ukrywać. Nie ma przed kim, samotność wszystko uprości. Nie ma żadnej szarości, przez którą trzeba innych okłamywać. Pomimo tego, widzę szczęście, tam gdzie mogę nic nie robić. Ostateczność w mojej drodze, tam gdzie bym został. Dla spokoju duszy, mógłbym swoje ciało w eterze utopić. Oddałbym za niebo całe swoje życie, za to co bym tam zastał.

więc się w słońcu cieniem kładzie

cienki Bolek

Kocham Co to znaczy? Gdy nie kocham To umieram Z rozpaczy I nie wiem co się dzieje Bo tak nagle Zniknęły wszelkie nadzieje Na miłosny stan I wciąż tak bardzo Nie mogę uleczyć Swoich ran

czy zabawa, brzmi jak zemsta na zimno?

Mowa jest źródłem nieporozumień - Mały Książę. Pozdrawiam

nie wróżę mu kariery Pogodynki, ale może dobry z niego wódz?

Alpom Opla.

A, I ZA MINERAŁY TYŁA RENI MIZIA. ZARAZA TO, I MINERAŁAMI MAŁA RENI MIOTA ZARAZ. NOEL, ILE NA MINERAŁ ZŁA RENI MA NEL, I LEON.

TOĆ I BAWOŁY BYŁO WABIĆ, OT. ALE FOTA! NOC, ADA. ZANIKA TAKI NAZAD. A CO NA TO FELA?

ONE SAME IGORA Z AGĄ - PO SER. ETANOLU GUL ONA, TERESO, POCIĄGA ZA ROGIEM. A SEN? O! ON CAŁY ŻUŁ. SMOŁA WAŁOM SŁUŻY ŁACNO.

@[email protected] : Dziękuję za Twój głos. :) ...a które z nas "najdziksze wymyśla swawole"? :) Pozdrawiam @Dared : Dziękuję za Twój głos. Dziękuję. :) Co do "się", można i tak, i tak, ja jednak wolę zostawić je tam, gdzie jest. Pozdrawiam

dotknij mnie raz jeszcze i nie pozwól odejść uwieś się na szyi ciężarem nie będziesz a ja ci odpowiem ramion zniewoleniem zostanę na zawsze jeśli tego zechcesz

jak Sylwester z jedynką kłuć można w oczy blondynki

@iwonaroma Chciałem coś napisać z sympatii, to nie takie proste, muszę przespać się z tematem żeby głupio nie wyszło

erozja dotknąłem powierzchni spadające odłamki odsłoniły wnętrze to jest ciało moje to jest moja krew przez spękania i szczeliny przebiły się pytania bez odpowiedzi byłem ich pełen i już wiem to mięśnie i ścięgna poruszają duszę a nie na odwrót

nie polecę nie polecę w kosmos nie włożę skafandra nie zmuszajcie mnie nie chcę! lecieć w przestworza w nieważkości patrzeć z dystansu na walkę chrząszczy rogaczy jelonków letnim wieczorem

Powróciłam do mej Róży co wyrosła tuż o wschodzie wiatr mi z płatków jej powróży gdzie jest szczęście czy w przyrodzie Pszczoła co dzień nektar spija słońce złoci trawę drzewa wiosną pachnie cała ziemia słowik słodkie trele śpiewa Róża tylko zadumana wśród stokrotek i zieleni to dlaczego jestem sama i czerwienią się rumieni Nie bądź smutna ma Różyczko nikt ci nigdy nie dorówna przecież jestem bardzo blisko możesz więc być z siebie dumna