Ranking

Rozwichrzona czupryna dźwiga skarb cenny, niewielkie owoce, dość pożywne nawet. Niekształtna szyja unosi w stronę słońca, wątpliwy urok kolczastej roślinki. Trwa od lat tysięcy, dzikie, krzywe drzewko, dostarcza człowiekowi wartościowy pokarm. Mijają wieki i jakaż odmiana, szacunek rośnie, rozległe ogrody wartość odmierzają. Uroda wciąż mizerna, choć roślejsze ciała. Wciąż roztrzepane, nieporządne jakieś. Płodne nad podziw. Rozliczne owoce, większe niż przedtem, w zasoby bogatsze. Płynne złoto znane, wielu fascynuje, pcha ku doświadczaniu, degustacji również. Nie znosi światła, nie lubi powietrza, ciemności uwielbia oraz chłodny powiew. Złoto najwyższej próby z aromatem szałwii. Rozlewa na języku specyficzną nutę. Wypełnia żołądek, w chorobach pomaga. Bezcenna roślina, wiele zastosowań: oliwa z oliwek.

ubita spojrzeniami jak tłuczkiem droga gdzie co dzień od nowa wszystko po staremu domy stojące plecami do moich powrotów każdy zawsze pod swoim numerem i ja idąca pod prąd do siebie wracającej niewiele zmian poza tym że płot co kierunek marszu przedrzeźnia przerosłam i nogi jak coraz bardziej znudzone wahadła

w przepaści się gromadzą uczucia niekompletne przebite opony ruchome piaski górki trudne jakieś nadzieje wysokie groźne fale i słowa nagłe nieostrożne siedzą tam razem z robakami grają w karty przeklinają poddali się nie próbując badać kolejnych warstw szukać mądrych rozwiązań haczyków sznurka chęci mówią że byli tacy którzy znaleźli siłę jakąś potężną i wymknęli się stamtąd to musi być prawda inaczej zapchałaby się na płasko przestrzeń do zgromadzeń

Przypominam sobie twoją twarz twoje obojętne obce - pa zawsze przywołuję koszmar ten gdy zapominam - to nie był sen 29.04.2021 r.

A więc.,. tak nie powinna zaczynać się mowa A więc.., kto dodał octu winnego do wina ten co winny . albo niewinny przecież ktoś powinien być winny oskarżyciel winnego poszuka A więc.. .cukru dodano w sam raz nie znajdując winnego bierze kielich kwaśnego taki właśnie powinien być smak winnego się szukać powinno

Dawny wręcz chłopięcy wiersz. Nie pamiętam już imienia platonicznej ukochanej , ale wiem, że dla takich chwil warto żyć… słońce i gwiazdy przy ustach Twych bledną a serce śpiewa dla Ciebie pieśń chwalebną dusza co ją los uwięził w mym niecnym ciele rwie się i pod stopami Twymi ściele chciałbym miła otoczyć Cię ramieniem lecz ramię me kruchym jest westchnieniem niczym jest życia nić i Ziemi istnienie gdy skronie pali niespełnione pragnienie ach, zrzucić czar i w chmury się wznieść w obłokach ostatnią życia zanucić pieśń niech biegnąc ku Tobie pierś mą rwie nim w wiecznym pogrążę się śnie

Dorosłam do tego by przestać ci grozić umiem już zamknąć usta chcę umieć zamknąć oczy

Tyle zerwanych róż tyle przebytych dróg kolce nie ranią już i wolny dzień od trwóg Nad horyzontem hen mój nowy lepszy świat cudowny życia sen z moich młodzieńczych lat Dotykam jedną z gwiazd i wdycham szczęścia woń a jej srebrzysty blask kładę na swoją dłoń

Plecień czasami nijak kąsa markotność kolory mieszam choć wokół szaro na szczęście kwiecień rozgania chłody jednak niepewny bo znów wracają węglarka w sieni gdzie drzemie pająk na płoty z wolna wchodzą powoje trawom się marzy taniec motyli ponad kwiatami jaskółek łowy a mnie wędrówka być może z tobą nim zechcą wrócić nastroje chmurne w tandemie dzwonki już ponaglają zerkam na mapę wydłużam skróty kwiecień, 2021.

My z żoną bardzo się kochamy jak dwa aniołki prosto z nieba. To prawda jest, bo żona mówi, że więcej szczęścia mi nie trzeba. Zawsze też sobie pomagamy, co bardzo cieszy strony obie: to żona za mnie mecz obejrzy, to ja za żonę pranie zrobię. Nawet jak obiad ugotuję słów brzydkich raczej nie używa. Wystarczy tylko że smakuje a po jedzeniu ja pozmywam. Na inne już nie mogę patrzeć, choć jest na świecie wiele kobiet. Gdy tylko raz się obejrzałem, to spuchły mi patrzały obie. Jak więc widzicie, życie wspólne dostarcza nam tak wielu wzruszeń. Powiecie - musisz być szczęśliwy. Odpowiem tylko - ano muszę.

nie my prawdy szukamy to ona próbuje nas odnaleźć łazi za nami chce nas zdobyć by wygrać my się jej boimy bo mamy coś za kołnierzem nie chcemy się jej kłaniać wolimy to drugie lecz kiedyś się to zmieni ulegniemy poddamy się lecz czy nie będzie za późno kotara opadnie za nią zobaczymy coś w co będziemy musieli uwierzyć

Lubię czasami będąc na bani chodzić po mieście ludzie znudzeni pracą zmęczeni śnią o potędze nikt mnie nie widzi nikt mnie nie słyszy i nie ocenia żadne dzień dobry jak się masz brachu lub do widzenia Pani z nocnego mówi-kolego-ja-koleżanko tyle tu razy nocami byłem może masz manko? a koleżanka-spać mi nie dajesz-spadaj kolego czteropak piwa i paczka fajek dla podpitego? Wziąłem i idę co mi wcisnęła ta z trzeciej zmiany ta z drugiej była ździebko ładniejsza-tak między nami zegar na wieży czas ludziom mierzy wybił już czwartą szkoda że nie ma z kim tu pogadać-miasto wymarło Jeszcze godzina-budzik się zżyma-oznajmi piątą wstaną do pracy smętni rodacy z twarzą pomiętą we śnie coś czuli marzenia snuli żyli akonto a teraz znowu trzeba założyć na kark chomąto Ja sobie idę deszcz na mnie pada i gdzieś mam wszystko nie dam się stłamsić żadnym nakazom i jurysdykcjom kiedyś na grobie ktoś mi napisze taką inskrypcję żył kochał odszedł-rzeczywistością dotykał fikcję

nie stroi nie leży a naraz się spotyka wbrew światu porządkowi mężczyzna mężczyzna dysharmonia wybrzmiewa muzyką

żarty na bok ten skrawek ziemi nie pomieści nas są już tylko dwa wyjścia albo ty zabijesz mnie albo ja zabiję ciebie tak się teraz bawimy orzeczenia dopełnienia przydawki okoliczniki wiesz dobrze liczy się tylko ja zwierzęce ja ja ja ja robi się późno wiadomo zło źli się bardziej po zmroku ktoś wygra ktoś przegra popłynie krew wroga swego codziennego szybciej niż zwykle szczęściarz morderca patrząc w odpływ obmyje ręce i pysk — narzędzie zbrodni w końcu zaśnie spokojnie nazajutrz zdobędzie się na żart

@GrumpyElf A kto tam zrozumie te podmioty liryczne...

jaskiniowiec ciągnie jaskiniową do jaskini wpierw ją ogłuszył zrobi co swoje i pójdzie spać jaskiniowa znów wyda na świat potomstwo zanim to zrobi utłucze kamieniem we śnie jaskiniowego dziecko w jej łonie posmakuje niewinę

Natuskaa.... górka.. nie powinna być trudna, ale.. góra.. już może... ;) Poza tym, to chyba na więcej niż jedno czytanie, niemniej.. po pierwszym razie wciąga. Pozdrawiam.

weź się rozchmurz słońce chwytaj przecież dobry każdy dzień gdy nie boli i nie strzyka no bo to już jest ten wiek kiedy możesz łapaj szczęście do plecaka upchnij moc bo w tym wieku nie wiadomo czy masz tydzień miesiąc rok

odruchy wzruszenia porywy bez cierpliwego zwyczajnego stuk stuk nie istnieją

Lis pod stacyjką w gminie Leżajsk metodą "chińską" ból uśmierza. Przy czym, jak łupi skórę za tę akupunkturę, dzieląc to z jeżem, się nie zwierza.

Przyśnił mi się człowiek mający „ korzenie”.

Jak może kobieta wyhaczyć faceta? Sprawdzona przynęta, bluzeczka rozpięta, króciutka spódniczka najlepsza zaliczka i widok uroczy dla spragnionych oczu

Klucze żurawi Wciśnięte w horyzont otwierają wiosnę

nigdy nie będę owcą jednak sprzyjam tym co chcą deal mam z hodowcą

@GrumpyElf Zostawię zostawię z Elfkami nie zadzieram jeszcze mnie zamienisz w księcia i będę musiał jeździć na białym koniu :P Prosto z serca - tak też odebrałem - szczerość jak złoto. Dzięks! @Stracony Witaj Straceńcze?? nie wiem czy się z Tobą zgodzę, że to rozegra się tak pozytywnie jak napisałeś. W tych krajach już mieszają na przeogromną skalę możni tego świata wykorzystując już biednych ludzi do granic możliwości, ale to rozmowa na baaaaaaaaaardzo długą dyskusję :) Pozdrawiam Pan Ropuch

Najpierw zrobiliśmy z Nich biedaków,a teraz dajemy ochłapy. Taki jest człowiek w tłumie. Na szczęście wielu już myśli samodzielnie i świat się zmienia i zmieni dzięki nim. Dajesz do myślenia już dużo na ten temat myślącym. Cieszę się z Twojej wrażliwości.

@corival Zbiór oliwek w towarzystwie miejscowych z piknikiem pośród gaju. Oto jedno z moich magicznych wspomnień. Zdecydowanie płynne złoto, choć wolę odmiany o odcieniu trawiastym. Super.

Kto napisze moją biografię skoro każdy chce, by to o nim była kto wyciągnie dla mnie dłoń pomocną gdy każdy sam sobie gratuluje Tworzę więc autobiografię lecz pisząc ją, zżera mnie niepewność czy ktoś zechce odczytać me życie kiedy każdy zajęty swą historią Szukam kogoś, kto pokocha moje wybory i na ich podstawie będzie szedł przez życie pragnę czytelnika, który nie zmruży oka zastanawiając się, o co mi chodziło Niektórzy, gdy słuchają, na końcu każą płacić a mi kończą się już środki na spełnienie mych pragnień ostatnie pieniądze wydam chyba na megafon by wykrzyczeć cicho światu, jak bardzo żałuję

Ktoś kaszlnął mu w twarz "wymyślonym wirusem" Umarł przyjaciel

@Konrad Koper Bo my je mamy, jak w ziemię wpadamy. Trzymaj się dobrze Konradzie.

Dobry wiersz, a wielu jest takich, niektórzy jeszcze w szkole, a już marzą o emeryturze. Pozdrawiam

Gromem wszcząłem deszcz mój wiosną Potem splotłem deszcz mój z latem Liścia dałem mu jesienią Zimą zamarzł pękł i zginął

A serce Pani puka, a wierszem Pani wzrusza, a ile w sercu wróżek, a każda Pani Muzą, aż tyle tam czerwieni, że kierem kształty źrenic ;)

Buta tu tabu batuta tub

Umiłowana Erato - czułość recytujesz, podajesz dźwięki kitarą, spowita czekaniem. Ból Apollina w rozterce - on jej serce daje, przewodnik może opiekun buduje fabułę... ... twórczą. Jakże radosna Euterpe, fletem opętana, mityczne powiela modły, ku chwale Parnasu. Bo liryce bezgranicznej co pragniesz rozkazuj, byś poetom olimpijskim, aulosem grać chciała... ... nutą. Polihymnio w zamyśleniu ciągle zadumana, swymi chórami zawodzisz, darujesz wytchnienie. Czas smucisz, powściągasz myśli, nigdy się nie śmiejesz, jesteś dumna i wyniosła, nawet w niebie Gaja... ... śpiewa. Och... pięknolica Kalliope - zobaczę i zmilknę, wyznaczyłaś bose ślady, niejako baśniowo. Najważniejsza pośród równych, epiki królowo, zawsze mile wielkoduszna z tabliczką i rylcem... ... płochym. Śpiewająca Melpomene - tragedia przy końcu, czyż miłe złego początki... rodzicielko syren? Zdrady, mordy czy dramaty - nie powiem, pasyjne, w masce z wieńcem winorośli, jak pragniesz rozplątuj... ... słowem. Kwitnąca, rozkoszna Talia, dotykiem ją muśniesz, pasterzy uwodzisz pieśnią z bluszczykiem na głowie. Komediowo z wiechciem zielska - ha! ha! ha! - nie powiem, płakać nikt tu nie chce - po co? Bo rubaszny uśmiech... ... leczy. "Lepiej być muzą grafomana - niż żadną." - Jerzy Pilch.

Ciągle czujny, płochliwy, łowi dźwięk uszami, choć jak musi, gryzie, silnych nóg używa. Szum deszczowych kropli, liście sypiące jesienią: szeleszczą, niepokoją, wyganiają w pole. Upały za to i mrozy, każą szukać schronienia pośród drzew i krzewów. Wpędzają do lasu. Strachem wielkim przepełnia wszystkie młode drzewa. Żywcem obdziera z kory, do gołego drewna. Niektórzy zawzięci szarego zębacza od czci i wiary odżegnują prawie. Tak szkodliwy drzewom, jak pożyteczny w pasztecie, z buraczkami daniu, grożą pięścią uszom. Tymczasem winowajca biega po lasach i polach, przebiera skokami, ubrany w szarą turzycę. Nie o trawę chodzi, nie o krowę tura... futerko miękkie, miłe, i żywe i martwe. Sierść oddzielona, spilśniała, wytrzymała jest i elastyczna. Kapelusze, wkładki, izolacja z filcu - zajęcze mają serce.

siachna... pozwolę sobie zostawić coś dla Ciebie... gdzie cudownym uzupełnieniem do muzyki, są obrazy.

@iwonaroma mam nadzieję, że Cię nie uraziłam. Bardzo cenię sobie Wasze opinie. I lubię, kiedy zwracacie uwagę na pewne sprawy, wtedy mogę wyjaśnić mój zamysł, albo zastanowić się, czy to, co zrobiłam ma sens.

@[email protected] bardzo się cieszę, że je lubisz. Takie właśnie są moje rozmyślania - postrzępione. Chociaż bałam się używać takiej formy, myślałam, że będzie krytykowana. Chyba warto robić to, co się czuje. @siachna muszę dopisać. Takie rozerwanie wymusza spowolnienie czytania i zaakcentowanie każdego słowa z osobna. I tego mi trzeba. Lubię Twoje wiersze-dopiski.

@Konrad Koper nie, napisałam, rozstrzelilam i opublikowałam. Który Twój masz na myśli? Podaj tytuł. @Konrad Koper masz na myśli swój "Koszmar?" A to ciekawe, zupełny przypadek.

No nie wszystko, bo nawet bardzo krótka sukienka coś jednak zasłania:). Pozdrawiam.

@iwonaroma Niby takie to proste, niby oczywiste, a mało kto sie nad tym zastanawia :) Pozdrawiam :)

@Pan Ropuch Śliczny obrazek :) Pozdrawiam :)

@Anna_Sendor Mija czas, droga niby ta sama, a domy jakby niższe, a płot też jakby się skurczył :) Podoba mi się takie spojrzenie. Pozdrawiam :)

Pozwolę sobie na piosenkę :) Pozdrawiam Pan Ropuch

@Nata_Kruk Już poprawiony. Bardzo dziękuję Nata :) Za czytanie także. Pozdrawiam :)

Witaj Nata ? Świetnie, właśnie o to mi chodziło, żeby wytworzyć aurę pory roku, skoro oddajesz wrażenie to jest mi niezmiernie miło ?Jeśli chodzi o podtytuł, o tę kwalifikacje: "mini", zastosowałem w odniesieniu do samego "poematu" tzn. jego charakterystyki, no bo jednak i zazwyczaj poematy są nieco dłuższe, czasem nawet stanowią np. indywidualny egzemplarz wydawniczy. Może bardziej polemizowałbym z jego "lirycznością", wszak "poemat liryczny" charakteryzuje się wierszowaną formą, opiera się na rymach. Tu więc sensowniej byłoby użyć formy- "wolny". Wolne poematy nie podlegają ścisłym regułom, no ale jakoś - "minipoemat wolny" mi nie pasowało, dlatego użyłem nieco "spieszczonej" formy "poemacik", by zaprankować (mówiąc językiem młodzieżowym) ten "patos", który trochę "straszy" z treści, by tekst był bardziej przyswajalny, a nie grafomański. Chociaż ja kocham trudne teksty. Skoro "wpadło w oko" to oki! ? Tak, dokładnie "obrazy skrzeczą" - bo jest to coś w rodzaju "animalizmu poetyckiego" oczywiście w praktycznej paraleli do tej "sroki". Sroki "skrzeczą", miało być "obrazy kraczą" - ale to nie kruk jest na malunku Claude Moneta tylko "sroczka" - dlatego takie specyficzne zastosowanie takiego a nie innego określenia. Dziękuję ci za bardzo fajny komentarz. Jutro zajrzę do ciebie na profil (jeśli oczywiście wolno?), bo dawno u ciebie nie byłem pod wierszem, wpadam tu czasem, i tylko na chwilkę - więc przepraszam za absencje w komentarzach u ciebie, NADROBIĘ NIEDOPATRZENIE- WKRÓTCE. Pozdrawiam ?❤

Dla mnie całość. Straszne, ale prawdziwe.

Świetny początek, naprawdę "bierze" i trafia. Dodatkowo bardzo naturalnie zapisany - pewnie i nic na siłę. Mam wrażenie, że ostatnia strofa wiersza jest trochę przeładowana, ja bym "odchudziła", eksponując dzięki temu to, co ważne. Ale to moje subiektywne odczucie. Generalnie początek i środek zrobił wrażenie.

oto ona sześć rąk dwie nogi miała gdzieś zbyt krótki świat wyszła z muszli przed milionów lat wybierając los oceanicznej nomady chowa się chodzi po dnie i bawi pływa walczy a nawet zmienia kolory inkaustem strzela jak wierszokleta szalony układ nerwowy to potęga i dla równagi posiada trzy serca nie szuka uwagi jej życie kończy się wraz z rozrodem to poświęcenie jest najlepszym rodowodem nareszcie zgubiłem wenę bo widzisz kreatywność w naturze też ma cenę wszystkim siostrom ośmiornicom Pan Ropuch :)