Ranking

Klincz Słońca promienie leniwą strugą z żył mi się sączą, gasnące kapią z westchnieniem na ziemię rudą, powoli się w sobie topię. Dusi mnie jakaś duszy nadduszność i ciężkie, miejskie powietrze, sen-ptaki tutaj już nie gniazdują, a ja chcę, nie wiem gdzie lecieć. Jak wtedy kiedy konało lato, blask gasząc w oczach wyrostka, z dzieciństwa jednak coś mi zostało w poobgryzanych paznokciach. Ogarnia mnie dni fibrodysplazja — struna zamknięta w laminat — nie może pęknąć, nie może zagrać, nie umie tego wytrzymać. W przestrzeni mikry ledwie punkt czarny, wciąż jestem i już mnie nie ma, do bólu można się przyzwyczaić, lecz nie da się do tęsknienia.

Ogłoszonka 1. Jestem wypalona Marihuana 2. Wynieśli mnie z piwnicy, teraz jestem niczyj Rower 3. Puste bez drewienek, jestem tylko cieniem Pudełko 4. Koryto zmieniłam, jestem kałużą Rzeka 5. W wodzie bywałam, jestem teraz stara Żaba 6. Zostałam wkłuta, jestem zużyta Igła

Lubię patrzeć na bezludne fotografie, pełne rdzewiejących maszyn place zabaw, stare hale, opuszczone dekoracje, bez aktorów, bez widowni, po oklaskach. Snopy światła, przez stłuczone szyby w oknach, oświetlają industrialne, puste trwanie, o powolnych mówią wschodach i zachodach, obojętnym tańcu wirujących planet. To wrażenie jakby nadal byli tutaj, jest jak przerzucony, niewidoczny pomost. Z takiej ciszy można tętno ich wyłuskać - - w niej bezcieleśnie przechadza się świadomość.

rozrastasz się puchniesz rozdymasz a potem kurczysz się marszczysz zasuszasz i rozsypujesz w proch samą siebie

Raz pewien dyrektor z podlaskiej galerii nie lubił artystów i fanaberii: na płótnie z tygrysem wziął był zauważył, że ogon mu się dwuznacznie kojarzy. By kwestię wyjaśnić powołał komisję a przed komisję powołał artystę i w ogniu krzyżowym postawił go pytań: malarz się skręcał w tym ogniu jak kita, tygrysa odwracał ogonem jak kota kluczył i plątał, wykręcał i motał… „Tu młodzież jest czysta, niewinna jak lilia!!!”- - grzmiał w gniewie dyrektor, wzrokiem zabijał. By nie siać zgorszenia i ugasić to zło ściągnięto wnet znawcę ogonów aż z ZOO, ten problem fachowo ocenił i orzekł: „to ogon jak chuj, panie dyrektorze!”

Z tej gliny jest już wypalona cegła. Bez świata się nie da, świat może żyć bez nas. Po co drzeć koszulę o nieważne słowa? Co ma nam przekazać niewydolna mowa? W końcu każdy człowiek widzi świat inaczej, słowa mają przecież tyle rożnych znaczeń. Różnica strojna w krzykliwe kłótni sukno. Wypowiedzieć – łatwo, powstrzymać się – trudno. Przekonania ostre, umysł jak ze stali, niemniej bez tej cegły świat się nie zawali.

żeby liście opadały to one się poddają przyciąganiu ziemi, osłabione życiem .

Polman ok. Niech się TSUE wypowiada. Wiersz sobie wisi, kto ma chęć spokojnie może wstawić swoją opinię. Wiersz ma już tyle odsłon, że chyba każdy się z nim zaznajomił. Zatem poczekajmy. Może znajdzie się ktoś kto zechce odpowiedzieć na trzy proste pytania. Czy spójnik i poczynił aż takie zamieszanie że trudno uchwycić sedno wiersza? Czy przez spójnik i wiersz jest zagmatwany, bądź mało czytelny? Czy też spójnik i, który rzekomo tak narozrabiał, powinien być wymieniony? Moja opinia jest niezmienna, więc nie zabiorę głosu w sprawie do momentu jej zakończenia. Ja nie wiem, czy Ty wiesz co mówisz? :) Sądzę, że po tej naleweczce oś problemu dopiero nabrałaby gigantycznych rozmiarów. Konsensus? Of course, pod warunkiem że moje byłoby na wierzchu:) Pozdrawiam.

Rzewne pożegnania, a prolongata odroczyłem serce do następnego lata mamy jesień, a z drzewa nie spada nic, naprawdę niczym czas zatrzymałaś. Jestem, stoję tu jak drewno siedzę i tykam innych na łzy czasami robię też za krzesło a postaci wokół szuflady nie obchodzi mój krzyk. Wyginają twarze jak w koszmarze pojęciem subiektywnym jest tu wstyd dziewczę bawi się kwiatem nad ołtarzem papier robi za ofiarę, ale nie jest zły. Zamiast być ptakiem wybrano lekki niż; Żeby nie patrzeć obnażono pięknym kły; Chcę być w tym wściekły ale wilk pragnie wyć! Tymczasem spalaj się kartko twój czar już prysł, Marzę choć widzieć jak patrzą z czegoś robi się nic.

zakołował kosmos nad łanem pszenicy milionami gwiazd w cieniutkich przebłyskach szaleje w pośpiechu wiruje i liczy każdy kłos osobno w urodzaj przepycha granatowe niebo pocięte kroplami skupionymi w strugach zimnosrebrnych deszczy zatraciły kształty i razem z krukami niosą teraz niosą wiatr szary złowieszczy a kłosy falują to w lewo to w prawo kłaniają się niebu chmurom zakurzonym w sinopłowych drżeniach z tajemniczą zjawą płynącą cieniami skrzydeł uzłoconych stoję w środku pola mam zielone włosy jestem ziemią niebem wiatrem huraganem kawałkiem księżyca i śniegiem co prószy na wiśniowe kwiaty wiosną zapylane mam grynszpan na sercu na ustach limonkę w oczach kolor morski jak czarna pantera całe moje życie przypomina łąkę moim rodowodem jest wieczna natura

Bezładem zmęczenia spadają liście, ziemia wydała i ziemia wzywa, nieubłagana jesień oczywiście tylko nadzieja gdzieś, jakaś płochliwa. Poszła w zaparte, twierdzi, że jest złudą, cząsteczką jutra zmieszanego z pyłem, babiego lata nitką przędzy długą, która nam losy wciąż kreśli zawiłe. W machiny czasu wplątani jesteśmy od urodzenia aż po kresu bramy ile wraz z nami przepłynęło wrześni i sierpni, których już nie odzyskamy. Ile upadków, a powstań ile, aby potknięcia na sukces wymienić, łapać, kosztować każdą życia chwilę, znów przypomina nostalgia jesieni. MG

Witaj - jedno lepsze od drugiego - uśmiecham się ale nie wiem czy wypada.. Radosnych chwil życzę.

Ja, Polska Rozdziobią mnie kruki i wrony i polityków kordony, dżendery, lesbijki i geje, kościelni kaznodzieje i antyszczepionkowcy, gangsterzy i bezwatowcy, nauczyciele, lekarze, górnicy, policja, handlarze... Nikogo już nie zatrzymam. Nadciąga zima.

Witaj - jest ciekawie i niech tak zostanie. Pozd.

Niby na wesoło , ale w konsekwencji- smutne..

Dziś przeczytam moim dzieciakom :)

Spójrz dziewczyno na me blizny,wyzwól ciało od bielizny:jestem jak mały szczeniaczek,jestem jak Rafał Wojaczek-- moje ciało sznur naprężyjeśli ty mnie nie odprężysz.Dziewczyno!!!Nie jest godzien twej czułościkto chce umrzeć ze starości.Jestem jak ten Curt(is) Cobain,zaraz krzywdę sobie zrobięw ustach smak mam metaliczny-- spójrz na lufy kształt falliczny.Dziewczyno!!!Połknę prochy, przedawkuję,krem bez filtra zastosuję,utnę łeb tępą żyletką,albo zderzę się z kometą,lub na głowę worek cegiełzrzucę sobie… pragnę ciebie,dziewczyno!!!

E... no chopie. Takie rytmy!? Pozdrawiam J.

Niesamowite, @Ast Voldur

"By utonąć w objęcia morfeusza." Tu chyba powinno być "objęciach" Poza tym spoko