Ranking

umówił się księżyc z latarnią w kałuży za trzy przecznice był w pełni nią urzeczony bo bladła z latarń najśliczniej patrzyłam za rogiem wstydliwym żegnali się czule przed świtem od tamtej pory też wierzę że można się kochać z odbiciem

na zapas w ogromnych ilościach mam strach zaprawiony w słoikach gdy zajrzeć bym chciała do jutra natychmiast się wieczko odmyka nie trzeba łyżeczki widelca myślami wysysam zawartość powietrze gęstnieje duchotą i zmysły lękami się karmią nie cierpię piwnicznych zapasów bo wszystkie są strute paniką i schody zmierzają w kierunku od dzisiaj do kiedyś donikąd nie robię już zapraw na zimę bo może nim skończy się jesień znów przyjdziesz i wiosnę z makami z naręczem uniesień przyniesiesz

Na początek takie rozważanie, tak zwane pismo runami rysowane runek rysunek rymunek czyli to owo słowo o którem mowo lecz kolejne zagadnienie, jakie jest jego znaczenie ? czyli znaczenie słowa zagadka nowa nie znaki znaczą lecz znaczą słowa znak wszak oznaczac, zaznaczac może więc dajmy przykład znaku dla słowa jeden rysunek co znaczył by WODA czym woda jest tłómaczyc tu szkoda wiedz dalej że znak pismo jest inne niż mowa dla przykładu -woda- znakami wyrażony obraz jednego słowa znasz ten język więc wiesz jaka wymowa wody odmiana wode, wody, woda . wodzie kierunku doda znaku wymowa one wywody to nie są zawody ani zwody tu masz dowody będę dowodził niech się powodzi we łodzi podwodnej dowodzić rakietą w przestrzeń na miesiąc dowody, miesiąc co wody wywodzi kilkakroć w roku ziemie oblata za lotem lata jak ziemia ze słońcem się brata tu DAję trudniejsze baDAnie słowu każdemu znaków naDAnie by znak był jawny i sPRAWna mowa przyDAć się mogą PRAWdziwe słowa PRA wiedza mówiona , znakiem spisany dźwiek -woda ale jednym ? czy runkami dwoma ? chlup, plusk, plask, kap kap i leje deszcz , i gdzieś przecieka i płynie do morza rzeka w moru zamiera rzeka lecz nie woda A SŁO-W-A i MO-W-A ? A co to to A ? czy to ty i jA ? to moja jAźń a przy niej przyjAźń od A do ŹŻ , od jA do Źródła Życia, od alpha do O-Mega. tak ten zapis mniej więcej przebiega a Pierun to mój kolega co gromami włada a Łada w ładzie wiarę pokłada ładna Przyroda i z Rodem zgoda . gdzie ród w nieładzie przyrodę zabija tam rozum się z prawdą zmija więc wiesz już tyle człowieku ciałowieku czołowieku , zadaj sobie pytanie jak bardzo litery mogą zryć banie a teraz pora i czas by wrócic i przeczytać jeszcze raz .

mam duży problem ktoś mi w spadku podrzucił marzenia cóż z nimi począć nie spełnię ich przecież cholera wie co za nimi się kryje może ktoś komuś chce dokuczyć wyśmiać albo nauczyć kłamać a może zechce tęczę zbudować namalować echo dogonić wiatr a ja biedny żuczek tylko wiersze umiem pisać więc nici z tego chyba że ktoś z was moi najdrożsi za uśmiech zechce je odkupić

* my pierwotni na przestrzeni dziejów wszechświata dzicy pożeracze boskiego chleba skaczący z nowym jabłkiem rajskiego drzewa głusi na chichot węża z buntem na miecz anioła który nie siecze jeszcze lecz woła *

wystany na mrozie w krótkim rękawku ciemnego podwórka wyproszony wybłagany pośród wielu ludzi nieskorych do pomocy ukrytych za zasłonkami ciepłych rodzinnych ułożonych domów zgon rozlał się uśmiechem w niedowierzaniu wnet usiadł przy ostatniej wybitej szybie śmierdzącym potem wódką i papierosami nieskładnym potoku słów zmiennych nastrojów ciągłym wybaczaniu i płaczu bez końca zgon w wyściełanej walizce krzyżem przekreślonej wepchnął pod ziemię wnętrze poniszczone a historię zdarzeń na nagrobku zawiesił ciasną ramką obijając smutną tę opowieść to już skończone zgon ... najdalsi od kieliszka jednak najbliżsi zostali z zespołem nabytego kalectwa uczuciowego ... 11.10.2019

miałem kolegę co w Legii służył był niewysoki rzekłbyś nieduży lecz gdy ci w oczy spojrzał dreszcz śmierci czułeś w nozdrzach mięsa nie tykał połykał

Długo nie zdradzałam, że zdradzam. Gdy ze światłem księżyca udawałeś się w rejs po bezkresach nocy, wolałam zostać. Nie, nie sama. Brak sensu zostawał ze mną do późna. Cichy, nieśmiały. Przystojny. Przyzwyczaił się dość szybko. Powoli robił się śmielszy. Trudno było się oprzeć, gdy odsłaniał ciało, swoje. Moje. Z czasem zrobił się głośniejszy, coraz trudniejszy do zniesienia. Rozbijając się z wrzaskiem po pokoju krzykiem zadawał ciosy, jak pijany despota tyranizujący własną rodzinę. Tak, kłamałam. Ślady po razach ukrywałam. Razem z nim, w twoim mieszkaniu. Długo milczałam. Tygodnia zabrakło do wieczności. Chowałam prawdę. Do czasu, pamiętasz? Opowiedziałam o wszystkim tobie. Jej. Jemu. Początkowo byłeś dzielny. Byliście. Gdy z szumiącą głową, otwierałeś drzwi, rozpylając wokół winny zapach udanego wieczoru, również czułam się winna. Być może w ten sposób dopełnialiśmy się. Choć wiem, że to kłamstwo. Nie ciebie, kochałam innego. I wciąż kocham. Smutek, tylko z nim jestem szczęśliwa.

Rymy są zamierzone jak najbardziej

Kolejny raz powtarzam "oczywistą oczywistość" - obraz haiku to obraz uchwycony w mgnieniu oka / migawki aparatu foto, w którym to jest autentyczne "tu i teraz", a nie "gdybanie" w postaci "zaraz porwie wiatr" .. To mnie już nudzi, aby przekonywać innych do tak prostych prawideł tworzenia haiku. Zatem kończę na tym moje "kopanie się z koniem" ..

@Pia Bardzo Ci dziękuję za uwagi. Poprawiłem te wielkie litery i zostawiłem tylko w zaimkach odnoszących się do Boga. Teraz zdaje się jest lepiej. Jak zawsze pozdrawiam Cię serdecznie :) Dziękuje za komentarz Aniu :) Tak sobie myślę, że masz rację. Wszystko jest o wiele bardziej skomplikowane niż jeden wiersz i każda sytuacja wymaga indywidualnego traktowania. Ten utwór ma obrazować sposób myślenia - zaufanie do Boga i korzystanie z jego darów tak, by nie rujnować tego co się zbudowało - zgodnie z tym co napisałaś oraz tego co stworzyli inni. pozdrawiam Cię :)