Ranking

A gdyby się tak wylogować z życia, na krótką chwilę wstrzymać serce, duszę. Wzlecieć w obłoki i tam gdzieś z ukrycia, grać w grę: „Mnie nie ma”, myśleć: nic nie muszę. Enterem tańczyć po pulpicie nieba, kroplami deszczu monitor ostudzić i z głową w chmurach jak zajdzie potrzeba, wyczarować wolność, zamknąć pocztę złudzeń. Wyłączyć telefon, uciec poza zasięg spojrzeń, rachunków, tradycji, budzików i zawiesiwszy się w pomiędzyczasie malować życie kolorem niebytów. MG 10.04.2019r.

Dwaj ja Jeden — ciernie ma na oczach, a w źrenicach immanentne sterczą groty włóczni słońca, jego mroczna twarz to ołtarz gdzie ze łzami miesza się krew. Sto strzał z deszczu strug wrażone w grzbiet, zastygły błyszcząc z wrzaskiem niczym mroźne, ostre sople, bezlitosne palce boskie, doskonałe w swym bestialstwie. Złoty anioł mu do ziemi obie stopy wskroś przyszpilił, teraz pyszni się i mieni, dumnoskrzydły, niedosiężny; niebo kipi ponad nimi. Drugi — obok niczym obłok lekko się nad drogą wznosi, ręką kulę ziemską objął, jakby to był wielki owoc kolorowy, dobry, słodki. Jedzą dzień i dzień śpiewają otwarte jak okno usta, szumi nad nim kwietna gałąź, na gałęzi stary Charon w hamaku ze snów się huśta. Dwóch nas, w duszach dwóch mieszkamy jak bliźniacy z jednym sercem, tacy różni, a ci sami, ponoć leczy się dualizm, lecz z nas żaden tego nie chce.

życie jak kamerdyner otwiera drzwi i zamyka otwiera i zamyka wydziera się jak rozkapryszone dziecko chwiejne emocjonalnie bez pardonu bo wszystko mu się należy cały ty Sylwia Błeńska 14.4.2019

Herr Helmut z Zwickau, zgoła najchętniej, uprawia miłość w czwartki, a w trend ten wsadza majątek, chociaż już w piątek drążki w passacie pieprzą się skrętne.

OOOO OOOOOOOOOO MMMMMMMMMMMM IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII VVVVVVVVVVVVVVVVVVVVV VVVVVVVVVVVVVVVVVVVVVV IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIII OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO ********************************** OOOOOOOOOOOOOOOOOOOOO WWWWWWWWWWWWWWWW OOOOOOOOOOOOOOOOOOO OOOOOOOOOOOOOOO MMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMM MMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMMM Wszystkim Użytkownikom i Administratorom życzę pogodnych i spokojnych Świąt Wielkanocnych!

Z takim każda ma ochotę, Na nic groźby moralisty, Chce z nim zaraz stracić cnotę, Bo jest taki zajebisty. Chociaż babek on nie kręci, Pomysł nie jest całkiem nowy. Z pragmatyzmu, bo nie chęci, Biorą go, bo jest związkowy. Jest też inny, tak zwyczajny, Lecz odpycha, chociaż chętny. Bo niestety nie jest fajny I dla babek transparentny. W której grupie się znajdujesz? Zadaj babkom to pytanie, I odpowiedź otrzymujesz, Ale... mogą zmienić zdanie

Lubię ten stan,gdy po całym dniu w ogrodzieręce moczę w ciepłej wodziei liczę bąble na skórze.Róże mi zorały dłoniegdy orałam w ziemi łoniełapiąc w płuca zapach wiosny.Lubię ten stanradości z pracy rąk swoich.Gdy ból nie boli a skórasię rumieni z mocy wrażeń.Gdy opadam z nóg zmęczonaz pracy u podstaw zadowolona,bo wiem, że dzielę życie.

słyszałem że łotrem ulicznik i kamień bo dwa słowa nie ruszą ale trzy już prawie bo jak mi nie wstyd odpalać papierosa od kartki z ,,wierszem" o Notre Dame mogą powiedzieć wszystko nawet gdy palcem w bucie bawię te puste lalki że chcę spalić sztukę... mogę być łotrem dam

Ostatnia zwrotka cymes :)

Nie wymagaj od kogoś By dla Ciebie się zmienił Przez kółeczko na palcu Które w słońcu się mieni Kochaj chwile ulotne Wspomnień klaser z nich zbieraj Warto trzymać te dobre Gdy samotność doskwiera Pozwól odejść nie trzymaj W złotej klatce na biurku Wolność przecież jest piękna Gdy pozbędziesz się sznurków Wspieraj także i potem Kiedy źródło wysycha By przypatrzeć się z dumą Jak na nowo odżywa Przyjaźń może wyrośnie Lecz bez złudzeń i dąsów Warto dobrym człowiekiem Być dla ludzi po prostu

Zatlił się błysk raz na piękną chwilę- Widziałam na niebie woskowe skrzydła motyla. Pływały rozkosznie po księżycowej krainie, muskając prądkami d(r)eszczy rozległą nieba dolinę. Spoczęły na moment na wzgórzu pępkowym Kończąc w Twej dłoni, na piersi mojej. Gdzie półmrok nocy uchodzi światłu dnia- Gdzie Ty się kończysz- a nastaję Ja. Dla takich jak my, nie ma nadziei, Sen może być piękny, lecz od snu się nie oddzieli.

Jestem nie - sobą Jestem nie - tutaj Nie żyję naprawdę Obserwuję, stoję obok Czasem, wrzucona w wir wydarzeń - jestem Jedną z wielu twarzy Masek - proszę. Krzyczę. W środku - nie słyszysz Przechodzisz obok - muskasz powierzchnię Patrzę, mrugam Fałszywy grymas wykrzywia moją twarz Uwierzysz? Nie wierz! Znów jestem - sama. W tym czarnym miejscu zwanym nie-ja.

chciałbym przez moment być motylem świerszczem poczuć wolność w której krótko ale żyją być świadkiem świata w jakim są sobą - poczuć to co w danej chwili czują poznać ich marzenia czy śnią o kwiatach łąkach czy wiatr im przyjacielem czy echo rozumieją chciałbym ale nie mogę bo jestem kimś kto w ich pięknym świecie znaczy tyle co nic

Wszystkim Użytkownikom i Administratorom życzę pogodnych i spokojnych Świąt Wielkanocnych!

Janko, Jesli brakuje dobrego humoru zaglądam do Twoich wierszy nim przeczytam uśmiech jest pierwszy. :))))))))

Pisanie nie zawsze jest łatwe. Każdy chyba choć raz usłyszał, że jego dzieło do niczego się nie nadaje :) Czujesz, że masz wobec siebie obowiązek, pojawia się presja. Ale pojawia się pytanie; gdzie szukać inspiracji ? Każdy ma ulubione tematy, ale nie można wciąż pisać o tym samym. Być może zainspirujemy się wzajemnie ;)

dotrzeć do prawdziwych wartości bo wszystko jest świeżo malowane

Odpowiedź Dotyk ziemi puchem usłanej, stopy dygoczą niedowierzając. Łydki drętwieją, niepewne wygranej, kroki nadchodzą cicho, odpowiadając na wezwanie – ruszaj, bez obaw! Kołatanie serca opanuj, zbaw. Tak, pobaw się w boga z jego pomocą. Walcz błogosławiona ze swoją niemocą. @Justyna Adamczewska

Dziekuje Mario i tobie rowniez @Silver za cicha obecnosc :)

Fajny tekst. Tak jakby piosenka? Pozdrawiam :))

Nieee przesliczne:)na prawde

Wzajemnie!!!! :)

Sceneria homo sapiens pejzaże odmienia, oni idą lub pędzą, kochają ulice, przesypują się piaskiem w klepsydrze istnienia, ilu przeszło i przejdzie - chcąc zliczyć, nie zliczę. Czym się różni ten obraz od rodziny mrówek, albo watahy wilków pędzącej przez prerie, od ławicy tuńczyków, ich krętych wędrówek, od bezkresnych, podziemnych, tajemnych draperii. Od obłoków podniebnych i mgławic srebrzystych, od tumanów przemyśleń w skłopotanych głowach, od radosnych uniesień wiosny fal rozbłyśnień uśmiechami rodzących wciąż to nowe słowa. Lubię usiąść na ławce i patrzeć na ludzi, na ich twarze, sylwetki, zamyślone czoła, w zawieszeniu mgnień chwili i natłoku złudzeń, czas nas wszystkich przemieszcza, chociaż nikt nie woła. MG

@Silver - dziękuje.

Witam - kolejny twój dobry wiersz - tak trzymaj... Miłego wieczoru życzę.

Masz ode mnie dwa Buziale - na prawo i na lewo cmokam:))

Chcąc narysować jajko / pisankę tekstem, musiałem dobierać słowa głównie do zmieszczenia się w wymiarze poszczególnych wersów, a niekoniecznie do wysublimowanej "literackości". Ot, zabawa przez 20 minut (bo i umiejscowienie tekstu w ramce na innego koloru tle).

Ciekawa metaforyka wiersza. Krótko i na temat. Buziaki :)

mówicie że blondynkaże głupia że pusta a lubicie całować jej ustamówicie trzpiotkataka ma zły gusta wzrokiem pożeraciejej biustrozmawiacie o niej taka to przyprawia rogia chcecie pieścić jej nogiwidzicie w kobietach wady i zaletyale nie da się ukryćże kochaciete okropne kobiety

odczuwam nastroj podmiotu lirycznego, ale jakos moja przewrotna nautra sie odzywa A czemu by nie siegnac dlonia po ksiezyc przeciez mi sie nalezy Podpisano Mlodosc

Ja bym się chętnie nie tylko wylogowała, ale nawet zresetowała sobie ustawienia... Marzycielski wiersz... Pozdrawiam

Aniu, piękna pisanka, poetycka :) Dziękuję za życzenia i również ; Wspaniałych Świąt Wielkanocnych !

@iwonaroma : Dziękuję. :)

Może tak być.

OK, to tylko sugestie. :)

Gaznik jak tu nie lubic twoich komentarzy :D ... A co do wiersza jak zawsze czyli nie pozostaje mi nic jak jedynie poklepac po ramieniu super. Ciesze sie ze znowu publikujesz na zielonych stronach :D

Jak wiadomo Mario kobiety nie ma co przymuszac, no chyba ze blysk w oczach itp fajerwerki.. ale ale nie odbiegajac od tematu :D Jak sie czlowiek lubi to i czasem sie po czubi lub poczochra po czuprynie. Ja pisze jedynie o moich wlasnych odczuciach nie nakazuje czy cus i czasem daje sie przekonac. :D A pania B znam na tyle dlugo ze wiem ze nie bedzie zadzierala nosa i robila buzki w podkowke jesli cos napisze na nie. Chyba wlasnie z tego wychodzi taki Luzik :D

Kiedys musi byc wyjatek, ktory potwierdza regule, a mianowicie dzisiaj wzialbym i wlozyl lapki i pogmeral w wersach. Ten ostatni kawalek zaznaczony przez Czarka chyba by sie ostal. :D Jesli chodzi o tresc to podzielam zdanie PL dobrze czasem odpoczac i cos fizycznie porobic. Czyli dzisiaj zamiast serduszka bacik wiec Beatko do pracy :D

Bardzo fajnie napisany wiersz, pozdrawiam i wesołych świąt :)

:))))))

Rewela, nisko się kłaniam Mistrzu. bb

Muszę przyznać, że w roku 1993 udało mi się wylogować z życia. Na szczęście lekarzom udało się przywrócić mi ustawienia proxy. Ładny, dziarski wiersz :) Pozdrawiam

Jest nas trzy dziewczyny, każda z nas lubi długo, rano spać. Budzić o 8;00 rano nie wchodzi w rachubę. Jedna włosy do ramion i czarne z grzywką, dwie na krótko. Codziennie nas ganiają byśmy ścieliły łóżko. Madzia ciągle nic nie wie, ziewa w kółko. Iwona czyli ja trajkocze bez przerwy bez sensu dużo. Alicja ciężko jej wstać pije kawę małą. Może i różne jesteśmy, lecz wiemy że każda z nas, jakiś sens w życiu naszym odgrywa. Bo co to byłby za świat by każdy był taki sam??

o jak miło Mario :D I taki duet - sama radość. Kłaniam się nisko :) @wjola Dziękuję pięknie :)

Poszłabym na spacer, gdzie majowe słońce wiatropłowym ciepłem szyje kwiatom suknie, zapomnienia drogą po bieszczadzkiej łące, czy pójdziesz wraz ze mną, nim los życie utnie? Nim oczy przygasną ulotnością chwili, zatopią się w wirze czystej wody Sanu, to jeszcze tej wiosny wybierzmy się miły na spacer Wetlińską Kotliną, kochaną. By wędrować razem szlakami Tarnicy, tam, gdzie Lutowiska pachną ziemią czarną, świat nam nie wypomni, kroków nie policzy, bo świat kocha ludzi, którzy miłość kradną. Zanim wiosna z latem spłyną do jesieni, kaczeńce przekwitną, dojrzeją czereśnie, powziętych dziś planów żadna moc nie zmieni, lecz, gdy zechcesz wracać, to uprzedź mnie wcześniej. Wtedy pójdę z weną na skrzydłach połonin, bo kocham samotność, z ciszą mi do twarzy, każdy listek, trawka uśmiecha się, dzwoni, bieszczadzkim natchnieniem w mojej głowie łazi. MG 15.04.2019r.

Albo: Co tam, niechaj cios zaboli - lecz w dostatku żyć pozwoli! :)

na coraz to inny kolor ;)

I na nic słowa poety: "Gościu, siądź pod mym liściem a odpoczni sobie, nie dojdzie cię tu słońce, przyrzekam ja tobie..." J.

I wygrałbym zakład. ;p Nie jestem zwolennikiem Twoich pomysłów (nie tylko tego) - wyraziłem to w pierwszym poście, jak myślę dość stanowczo i konkretnie na temat Twojego "blogostanu", ale nie było to na pewno "NIE, BO NIE". Nie oszukuj ;)) Napisałem i uzasadniłem, co można zrobić, jak się chce mieć swój blog. Nie wspomniałem jedynie, że trzeba brać jeszcze za to odpowiedzialność i ponieść/ponosić lub nie, koszty z tym związane. Wspólny dom, to był w komunie Panie Szanowny, co nie jest wcale prawdą. A tutaj jesteś tylko i aż użytkownikiem, a nie przewodniczącym związków zawodowych. Tu o demokracji lub jej braku decyduje właściciel portalu, a nie przewodniczący. ;p Bye