Ranking

Na pewnego zwierza Cegły się rudzą zachodem, jak węgiel żarzy się miasto, i mruczy to duże zwierzę, wciąż niebezpieczne, choć senne, i ziewa zębatą paszczą. W niej kły wież, trzonowce bloków krwisto się błyszczą zmierzchaniem, a lśniące tysiące ślepi, w których przegląda się księżyc mrugają okien szybami. Bucha z kominów jak z nozdrzy dymem, co miesza się z nocą, otula w opary skrzydeł mostów ramiona złociste, sznur ulic zwija jak ogon. Chodnikiem, tym w gadzie łuski na spacer, na spacer pójdźmy.

Jest taki piesek koło Fromborka, uwielbia myszki, kotki i... żaby? Bo nawet, kiedy się trafi orka - też nie przepuści - ten pies na baby.

Przebudziłam się, nie wiem co się dzieje, świat się kręci, tłoczą myśli, zło ziarno swoje sieje. Kim jestem w tłumie? Kimś innym w samotności? Za młoda na pojęcie siebie, niedorosła do miłości. Rozdarta między tym, co chcę, mogę, dam radę. Rozdrapuję porażki, zaklinam upadki wada, wady, wadę. Spoglądam w lustro, z krzywym uśmiechem zapłaczę. Maska wśród ludzi pozornie pokazuje, że znaczę.

Nie zamierzam wkraść się w łaski nocnego stróża ani pani w kawiarni za bardzo pachnie pecuniam choć to raczej czas maciejki a i owszem rozsiewa wolę kocim skokiem przejść nad wszelkiej maści dyrdymałami głównie o pogodzie na turnusie jednak bywa przekrotnie osoba duchowna umywa ręce od spraw ducha chamowi sypią się z cholew fiołki turnus trwa

to nie magia ani czary to miłość swoją potęgą cuda czyni cuda które leczą rany kochania

Jest taki facet koło Bydgoszczy, któremu konik zaniemógł nagle baba go prosi, a nawet wrzeszczy, wzięła drapaka i wali po łbie.

Mknęła kolasa kiedyś ulicą, a konie parskały i rźały... Rwały z kopyta, szłam obok murku - chroniony dziś kołpakami. Stangret powoził, ile miał siły, ściągał ogiery lejcami. Jeszcze patrzyłam chwilę za nimi, gdy w miasto z kopyta rwały...

Poznali się w Sieci, Bardzo spotkać się chciał. Miał być wężem boa, A przyszła taka... glizda.

oswoić brak naciągnąć cięciwę cierpliwości mówią że życie nie znosi pustki

Też bym tak zrobiła, ale nie chciałam narzucać.

Czarny kot? - wiem, o co biega... że dostał się aż do wierszyka ; kot gonił, byś go pogłaskała, bo każdy... czarnego... unika.

A znowu pewna znajoma wybrała się na strzelnicę; zajęła pozycję, mierzy... Wtem wiatr jej uniósł spódnicę.

Taką drobną uwagę mam do jegomościa; mów/że ze mną o wnętrzu, a nie o wnętrznościach... Lepsza wersja?

A w ogródku się zdarzyło, gdy na niebie słońce lśniło, kwiaty kwitły wyśmienicie, pszczoła poświęciła życie... Kiedy kwiatek zerwać miałam, za łodyźkę już trzymałam, pszczoła siadła na przegubie: - " nie rwij kwiatka, bo go lubię" :| Zabrzęczała, i - to ręczę - wbiła żądło...W mojej ręce kropla jadu tkwi w przegubie, a ja pszczoły nadal lubię :)

Tu opowiem anegdotkę, w którą mi nie uwierzycie; było raz tak, że za ścianą to pies wył, to znów właściciel :|

ech, przyjdę - bo pustki jakieś pocieszyć biedną Maryśkę byś nie musiała się z sobą bawić w kotka i myszkę :) Hej ! :)

Lunie: Śnieg zakołysał całym światem, aż po widnokrąg tylko biel. Tańczące płatki w smutnym takcie i tylko ludzi coraz mniej. Tu wyjechali w świat za chlebem, a tamtych wczoraj zmogła śmierć, ci się przenieśli, dokąd - nie wiem. W dali dom pusty - tylko wejść. Wśród przemarzniętej kukurydzy w szelestach się zaplątał wiatr, zaś Chrystus pyta: "dokąd idziesz?" i na rozstaju bieli trwa. Słońca nie ujrzy żadne oko, zawłaszczył niebo szybki zmierzch. Na skraju powiek błysnął pociąg i za horyzont dudniąc zbiegł. W szarości śniegu przygasł podmuch, wypełnił uszy ciszy dzwon, zda się że słyszysz tysiąc rozmów, wśród nich błaganie: "Boże chroń." Story rozsunął ktoś na niebie, rozjaśnia bezkres blada twarz. Śnieg swym iskrzeniem (o czym nie wiesz) rozważa coś z milionem gwiazd. Wszechświat wyciąga ku nam ręce, bo przecież nas na własność ma, Śmierć nic nie znaczy? Znaczy więcej: wśród gwiazd na wieki będziesz trwać.