Ranking

trzy minuty po północy świat zatrzymał się w bezruchu bym Cię znalazł w mgnieniu oka choć zamknięte mam powieki na ulicy lunatyków starsza Pani po trzydziestce sprzeda miłość na patyku i dopłaci jeśli zechcesz na wystawie warg spuchniętych siksy szczerzą swe zębiska manekiny liczą utarg dziś handlowy wtorkopiątek z ciał na miarę wykrojonych smród unosi się nowości trubadurki pieją hymny portmonetek i podwiązek na ławeczce nieobecnych siedzisz lekko zawstydzona w mej koszulce, bez make-upu w cudnie potarganych włosach a ja patrzę zachwycony w Twoje piękno normalności na ulicy lunatyków gdzie już nic nie znaczy kochać

Tyle w tobie złożoności bo jesteś wszystkim co w życiu radością i zmartwieniem głazem okaleczonym przeznaczeniem oczyszczającym stresem komunią wrzosem życia wtopionym owadem w złocie bursztynu ukojeniem 29.07.2006

słońce zawodzi na całej linii jękiem spalając widnokrąg a ja to zajście wpisuję w pamięć dokładnie sumiennie na stałe i dręczę się i pocieszam od tyłu puszczając taśmę

jak ją oszukać za kogo się przebrać jaką maską zasłonić twarz by po otwarciu powiedziała przepraszam - pomyliłam drzwi a może nie kombinować nic i aż do końca być sobą a na drzwiach napisać tu mieszka ktoś kto kocha żyć

błogi spokój śnieżna jasność błyszczy miękko na styku sunie tylko słońca diament po jedwabiu błękitów dzień polarny mlecznym światłem wciąż rozszerza horyzont noce wyschły w źrenicach szorstki granat wpadł w nicość

Padały Poważne kwoty Dostojne banknoty Patrzały w dal Bez słów. Brzęk Złotówki Uśmiechu Za mało.

jeżeli prawda jest wodą która ugasza pragnienie to zacznę drążyć studnie by poznać sens istnienia jak mam ułożyć życie gdy meta jest nieznana po co naprawdę żyję po co cała zabawa jeżeli miłość jest ogniem który od wieków rozpala do życia wszystkich ludzi ich serca w środku maja to niech będzie płomieniem co wszystkich nas ogrzeje bo miłość jest olbrzymem co w każdym z nas wciąż drzemie jeżeli wolność jest wiatrem to niech on zawieje wszędzie w każdym zakątku świata niech w każdym kraju będzie człowiek rodzi się wolnym i takim też umiera nikt przecież nam wolności nie ma prawa zabierać a jak życie jest tylko snem naiwnego romantyka tego co wierzy w miłość wolność, prawdy szuka to gdy się z niego zbudzi i świat zobaczę cały czy będzie chciał żyć jeszcze a jego ideały

~~~ wpleść swoje myśli w powiew wiosennego wiatru podświetlić promieniami słońca pozwolić im odlecieć do przypadkowych miejsc jakie wyznaczy los potoki słów splecionych w wersy i strofy niech popłyną wraz z deszczem przynoszącym życie odradzającej się naturze zespolone wspólnym przesłaniem rozkwitną by następnie wydać owoce oby pozbawione trujących wyziewów ~

Po co mi dajesz bochenek chleba kiedy skąpisz noża na beczce wina zostanie ślina gdy nie dasz kielicha Pijak niech pije z dziurawego buta Żarłok niech zeżre żyto prosto z żarna Ja zanim ulegnę żądaniu żołądka chcę wiedzieć czy twa jałmużna pochodzi od Boga czy też od psów którym zabrałeś zatrutą kiełbasę

Jałowe dni wróciły latem, niechcący zagmatwały ciszę i nawet ptaka śpiew poranny już mnie nie cieszy, nic nie słyszę. Długie tygodnie czas rozwleka i nie przyśpieszę tak od ręki, czyżbym już chciała stąd odlecieć, a może zostać, spijać błękit, promienie ciepłe skradać słońcu, i niebu na złość zabrać chmury tylko te jasne i pogodne na okres szary i ponury. Zachować lata skwar i upał, nie chodzić na manowce z losem, a przygnębienie nawet krótkie rozbiegać łąką, nawet boso Przypomnieć sobie, gdy szczekała na polnej drodze, tam pod lasem, gdzie sznur łopianów i maciejki w jałowe oczy spojrzy czasem. 08.07.2018r.

A gdy się spotkamy nad horyzontem Ziemi w przestrzeni ozonowej, czy miejsce to zmieni zatracone uśmiechy, twarze zapomniane a teraz promieniami wspomnień przeplatane? A gdy się spotkamy nad przepaścią wszechświata w miejscu nieodgadnionym, gdzie myśl nowa wzlata i rodzą się uczucia zwykłym niedostępne, czy będziesz dla mnie sterem, morzem i okrętem? A gdy się spotkamy, przypadkiem pijąc kawę w restauracji podmiejskiej, opodal Warszawy, fajkami zadymionej, perłowej otchłani, wzrokiem czułym obejmiesz, a słowami zganisz? Jeżeli tak, to nie chcę już spotkać się z tobą wyobraźnię uciszę, niecierpliwość schowam, zaczytana niechęcią nuty młodopolskiej albo innych poetów, z wierszami jest prościej. 07.07.2018r.

Przyznam, że pomyślałam o tym, ale czasami jakieś dawne zboczenie się przeze mnie przebije :)

Ten wiersz świadczy o jednym drogi Eryku. Jesteś ( byłeś) nieprzytomnie zakochany, a miłość z korzystając z tego stanu, zabrała ci rozum. Znam te sprawy z doświadczenia. Wracamy wtedy intelektualnie do szóstej klasy szkoły podstawowej. Dlatego nie winię Cię za te wynaturzenia*. Winię miłość

Lobby – Podrzucaj do góry tę piłeczkę, nie na bok, nie do tyłu, do góry! – Mówię. – Do góry! – Pogramy tak, jak nakazano, poproszono? – Mówisz? – E nie… Ja wiem, że rozkazano. –No dawaj, dawaj, z lewa, z prawa. Zabawa, zabawa, hurra…! – Pod chmury? Do dziury? – Nie? – A, wiem, do bramki i jest świetnie. – Mamy już konkretne wyniki, ujęte w statystyki. – Tak szybko? – A jak? – Nie będziemy czekać na jutro. Justyna Adamczewska

Przypadkowych miejsc - to ryzykowne gdzie może zaprowadzić los, wolę wolność wyobraźni i daję serducho za pomysł. :)

Zapomnienie nie zawsze bywa proste, zapominanie natomiast, potrafi kiełkować i czasem zadomowi się na dobre w jakiejś głowie. Dym, para staruszków patrzących na/w siebie... "pisanie wierszy w pościeli" może być 'pobożną modlitwą', gdy wena na boku, ale nie rozumiem, dlaczego "modlitwa z jedynek i zer". Czy to próba 'wyboru' daty śmierci.? może, a może coś źle rozumiem. Pozdrawiam.