Ranking

zanim odejdziesz uśmiechnij się ręką pomachaj żeby upiększyć to co w tej chwili psujesz dopiero wówczas obróć się i idź idź do diabła próbując zamazać łzami własny wstyd a nie zachowuj się jak tchórz któremu zabrakło odwagi na zwykły ludzki gest

mirażuję nie budź ducha nadaremno przykryj kocem słone słowa których nie wypowiedziałem przyjaciółko niepoznana czuwaj nad kruchutkim snem zanim świt kolcami światła pokaleczy me spojrzenie i jak ślepiec białą laską będę szukał rytmu życia stuku-puk stuku-puk mirażuję nie budź lęków zawstydzonych gdy po drugiej stronie powiek seans w kinie fatamorgan trwa, aż dłoni dotknie dłoń i wybucha żarem młodość towarzyszko nieobecna ugaś lampkę niepewności zanim przyjdzie czarna postać by mnie zbudzić chodakami stuku-puk stuku-puk mirażuję tak co noc pustą głową w wielki mur a po drugiej stronie Ty powierniczko moich pustek usłysz mnie stuku-puk stuku-puk

Jeden wyraz Jest taki piękny kraj na świecie, zaczarowany, naprawdę, gdzie wszystko, co tylko się dzieje, w jednym li zamkniesz wyrazie. Że ciągle korupcja rząd drąży, afera w aferę, aż gęsto, sejm wpierw to biz jest, w nim p.osły interes i siano węszą. Kiedy rośnie w niebo wieżyca Pańskiej Świątyni kolejnej, w długach tonący za to szpital zamyka się obok w cholerę. Gdy rekord był pobił w pijaństwie, chłop jakiś spod Ostrołęki, i jechał traktorem zygzakiem, mordując kury i gęsi. Że zima rodakom za zimna, że lato im za gorące, że „sorry, taki mamy klimat”, że deszcz, że wiatr, grad, że słońce. Gdy przechodnie nijacy, szarzy, jak zbiry zmarszczeni srodze pytają, jak na nich popatrzysz — czy chciałbyś dostać po mordzie? Kiedy patriotyzm się mierzy na ilość -izmów i fobii, gdy rządzi pięść, everyhejtyzm, Alzheimer postępujący. Że wroga się widzi we wszystkim, co obce i nietutejsze, a uczył wieszcz wy skur wy syny! — „miej serce i patrzaj w serce”. Na koniec dla rzeczy porządku szkopuł wyrazu pozostał. Ty wiesz przecież to od początku, ten jeden wyraz to... Polska.

a ja z myśli przędę dni kolejne z szerokiego pasma motek zwijam twardych zwartych ciągłych wniosków które potem mogę do celu rozwijać albo i posplatać w dywan albo i wytrzepać jeśli zmienię zdanie cóż się stanie jeśli się rozejdzie materia na trwałe choćby nawet bardzo myślą bardzo urodziwa

ołowiane niebo płacze dziś ze mną kolorem bzu i straty zabierz mnie tam gdzie nie ma łez kochany... Kraków, 28 czerwca 2018 r.

Proszę siadać ciastko i kawa Tu jest krzesełko a tu jest ława Jakże dziś pani pomóc mogę? Byleby szybko wyruszam w drogę Pani mi mówi - błękit nad nami Bóg maluje A człowiek go tylko naśladuje Pani Bożenko - a te krzesełka To takie nic to taka pchełka? Bóg ich nie zesłał kształt powstał w głowie Pani Bożenko wypraszam sobie Kształt to poezja? - co pani bredzi Natchnienia nie ma to w mózgu siedzi Ktoś kto wymyślił jakąś duszę W piekle za karę cierpi katusze A czy ciasteczka odstawić mogę ? Bo jest mi spieszno wyruszam w drogę

w pocie słońca drążę noce i zwiedzam miasto w taksówkach dotyka mnie przepych nędzarzy dotyka dłońmi tych co za starzy i kuszę milczeniem zerkając ostrożnie, przebierają, mijają pokornieję zwątpieniem

Kominek zgaśnie podczas wiosłowania i na dodatek okopci niebieską powłokę swych ścian. Okna się wypatrzą od deszczu, będą skrzypieć i wpuszczać chłód. Jedwab przesiąknie dymem na dużym łóżku, te się rozkaszle skrzypaniem. Ogród i różnokolorowe kwiaty połkną dom, chwasty połkną ogród i kwiaty. Śniadanie ostygnie tak bardzo, że nikomu już nie będzie się chciało go robić. Jezioro zostanie, chłodne jak oko cynika. Pisklęta będą śpiewać tenorem a Ty na leżąco... będziesz to wszystko malować w swojej pozie oddania, paznokciami na zbroi żuka.

Przejmuję się Tylko sobą bo za słaba jestem na resztę...

Oj, chyba Częstochowa po drodze była i kram z wyświechtanymi rymami z recyclingu za pół ceny.