Ranking

Życie ucieka z każdym dniem. Mówią, że często wraca nocą, by rzeczywistość barwić snem, jakieś nadzieje stworzyć - po coś? Wśród chmur kolejny wskazać szczyt, który w mozole zdobyć trzeba. Obrócić sprawy ważne w nic, rzadko uchylić skrawek nieba. Niesie najczęściej piekła smak, gorycz dozując nam z ochotą i przypomina znany fakt, że w ogniu się oczyszcza złoto

dziś wszystko jest na sprzedaż dziś wszystko możesz kupić dziś nie ma uczuć wyższych jak wierzysz w je toś głupi i będziesz odrzucony przez tłumy kupujących powiedzą on to wariat do nas nie pasujący dziś wszystko jest na sprzedaż dziś wszystko możesz kupić przyjaźń masz na fejsbuku miłość w agencji zgubisz i każde też pragnienie od razu zaspokoisz co prawda to atrapy lecz masz ich dziś do woli dziś wszystko jest na sprzedaż dziś wszystko możesz kupić dziś każdy ma swą cenę najtańszy jest ten głupi jeżeli chcesz się sprzedać to odrzuć złe emocje wystaw wysoką cenę zapomnij o promocji

Kiedy tak stał na pomnikuzachciało mu się raz sikuzszedł zatem na chwilęspojrzał na piedestałodczytał tyle :PAN TUTAJ NIE STAŁ

przybite strzałą do pnia mózgowego ni w dzień ni w noc nie odstępuje lubi delikatne menu kiedyś deszcz się uniesie do nieba wiry wodne wyrzucą dno na powierzchnię a piasek powróci w głębię wulkanu okłamuj mnie kłamco

Jak go kiedyś kochać przestaniesz uschnie wasze drzewo miłości i czucie jak liść pożółknie w ciemnym lesie tępej szarości życia, co nas szybko osacza twardych reguł ciągle się trzyma praca praca ty zawsze końcu a na miłość miejsca już nie ma potok czasu wciąż wypłukuje pamięć o tych młodzieńczych latach gdy za rękę szliście przez życie wierząc, że nie będzie inaczej jesteś dalej tamtą kobietą chcesz mieć jego blisko przy sobie a on ciągle ma obowiązki różne myśli roją się w głowie jak go kiedyś kochać przestaniesz uschnie wasze drzewo miłości i uczucie jak liść pożółknie w ciemnym lesie tępej szarości nie miej wtedy żadnych skrupułów poszukaj innego na wiosnę wystaw starą walizkę przed drzwiami przecież takie to dzisiaj proste

kocham Twój smutek, cichą jesienność poezję z cierpkich słów melancholii radość jak święto, czułość codzienną to, co mnie w Tobie cieszy i boli kocham to, co jest jedynie Tobą a więc zawiłość nieporozumień to, że się Ciebie wciąż uczyć mogę i coraz mądrzej Cię kochać umiem kocham te nasze długie wędrówki za dnia i nocą, o wspólnym świcie wertepy, błota i suche dróżki proste i kręte, przez świat i życie kocham Cię w burzy, w lesie, na wietrze w słońcu i skwarze, i na bulwarze na bagnie, nocą, o świcie, w deszczu w puszczy, na łące, na trotuarze kocham Cię w złości i w łagodności w płaczu i śmiechu, w czułej tęsknocie w bólu, w złym słowie, w słodkiej czułości kocham Cię, Szarobury mój Kocie

Kiedy świat zbawi i siądzie zmęczony w miejscu gdzie rosła przed wiekami Jabłoń a krąg jak Ziemia historia zatoczy i w biegu zerwie korony z głów władcom. To na zegarek spokojnie swój spojrzy - każe wskazówkom ściąć z tarczy godziny i do kieszeni złoty krzyżyk włoży na czas pochówku swojej podobizny. Westchnie tak cicho, ciele-śniąc swe rany w perukę nieba: wiatr lub chmurę białą, płaszcz z siebie zdejmie, co jest z włosia gwiazdy i wyjdzie z ziemi drzwi lekko szturchając. A w nich zaskrzypią zamki, jak zawiasy, naoliwione nadzieją w człowieka i razem krzykną, chcąc przekrzyczeć czasy, Że tego świata tak naprawdę nie ma!

Jakoś nie dowierzają ci tęczo. Chcą cię na pocieszenie po burzy, nie mówią ”wejdź do nas tak, jak tu stoisz.” Co dzień najwyżej po kawałku: żółty na ściany, na sińce fiolet, a granatowy na mundury. Coż, takie życie ekscentryczki. Gdy drugim końcem szukasz tu skarbu, całujesz klamki beżowych dam, czarnej młodzieży, szarych zakonnic. Małe miss, które nie znajdą różu, na pięcie odwracają oczy. Twój azyl w fotografiach nieba chcą ci odebrać portrety w sepii. W końcu ze złości koci grzbiet prężysz, lecz ile można w takiej pozycji. Czas zwijać kolorowe manatki.