Ranking

Ja się zgadzam: wena sprzyja udręczeniu i tęsknocie. Jasne teksty to banały, za grosz prawdy tam - powiecie. (No bo co jest ciekawego że się innych dobrze wiedzie?)

Ja jak zawsze dla przekory lubię wiersze ze słoneczkiem bo podnoszą mnie na duchu Ludzie też są jacyś milsi więc ty becia takie wiersze Codzien pisz mi pisz mi pisz mi :)

Moi drodzy, jak się cieszę, Wasze wpisy takie śliczne, ale zawsze są najlepsze wierszyki katastroficzne ;)

Ale JADer pisząc sprawił, że zza chmurek wyszlo słońce Pierwszy pętlę swą zostawił Drugi ciało ma gorące I nikogo nie uświadczysz By był szary czy też smętny Bo poeata lepiej tworzy Gdy w swym sercu uśmiechnięty Juz zaglady nikt nie wieszczy Wiec mozemy gromkim hura Ta nowine dzis obwieścić Że nas JADer uratowal Przez dowcipny piękny wierszyk

Gdy piszesz komentarz prozą widzę pod wierszem karetę a kiedy ułożysz go wierszem to jakbyś z niej wysiadł z bukietem i wszytko śmieje się do mnie ktoś nocą słońce zapalił wypuszczam motyle z serca inaczej nie umiem pochwalić Dziękuję, Jacku :)

ech jak zwykle tylko wierszem mogę odpowiedzieć: wraz z wierszem dzień spłynął lawendą i wieczór nastawał ospale wychodząc naprzeciw potrzebom siał strofy jak krągłe korale chcąc nockę rozświetlić słowami czułymi niosących namiętność niech ludzi gwiaździście ogarnie by miłość w nich wzniecić i piękno :))

@Jacek_Suchowicz motek z młotkiem pomyliłam więc zachodzę w głowę czy migdały są w niebieskim czy może różowe okulary wiem słyszałam bo jeśli w niebieskim wtedy włóczka niepotrzebna lecę po pinezki wszystko mi się pomotało komu wybić z głowy tyle wierszy napisanych czemu wciąż chcesz nowych :)

motek przędzy Ci przynoszę byś miała co pleść wydziergała słówek trochę pochowała gdzieś wydzielała każdym rankiem tylko jedno mi będę pieścił w dłoniach zamknę a z księżycem śnił w pocałunek je przemienię powitamy dzień niech przepadną zmartwień cienie radość tryśnie zeń :))

@Alicja_Wysocka dwie literki to zbyt mało by napisać zdania ćwierć mnie szydełko się złamało zdążyłam dopisać aż pięć

głupio grzesznie beznadziejnie jak tam sobie chcesz tylko kochaj mnie do jasnej niczym srebrny wiersz księżyc usnął znów w sadzawce choć brał z niebem ślub jeszcze z wierzbą cztery po trzy powracając plótł śpieszę zmyślić coś dla ciebie choćby zdania ćwierć ale przędzy nie starczyło wyszły tylko dwie

tak się biesił tak przewracał wychrzaniono nieboraka biedny żuczek nieboraczek wykopany z nory płacze nie dla żuka ta nauczka bo nauka nie jest nigdy dla nieuka

wybitych siedem szklanek rumu po wachcie kręciło się w głowie chwiejny nie upadł na pokład wolny od węzłów brzeg nie istniał tylko plusk spadajacych cum w wodę odmienił szczura zatrzymał reling złączeni aby płynąć lub tonąć razem