Pięknym jest ten gaj,
Piękną jezior toń,
Pięknym świeży maj,
Co roznosi woń.
Piękny jasny dzień
Co blask złoty śle,
Pięknym nocy cień
Na błękitów tle.
Piękny cały świat,
Piękny wzdłuż i wszerz,
Piękny każdy kwiat,
Każdy ptak i zwierz.
Piękny słońca wschód
I rumieniec zórz -
Świat jak jeden cud
Piękny wszerz i wzdłuż.
Szczęście, rozkosz tu,
Szczęście, rozkosz tam,
Piersiom braknie tchu,
Czerpać zachwyt sam.
Rozkosz płynie w dal,
Rozkosz płynie w krąg,
Płynie z szumem fal,
Płynie z wonią łąk.
Płynie z dolin, z gór,
Z lasów, wsi i miast,
Z błękitów i chmur,
Ze słońca i gwiazd.
Słodko szumi las,
Słodko nuci pieśń,
Słodko patrzy głaz,
Przez jedwabną pleśń.
Drzewa szczęściem drżą,
Drży ich każdy liść,
Drzewa tańczyć chcą,
Chcą powstać i iść.
Zatacza się buk,
I cieszy się w głos,
Brzozy aż do nóg,
Rozpuszczają włos.
Nawet stary dąb
Przystrojony w bluszcz
Chce się sunąć w głąb
Swawolących puszcz.
Ptaszki nucą tu,
Ptaszki nucą tam,
Brak mi w piersiach tcu
Śpiew ich w sercu mam.
Słychać spoza drzew,
W jaśminie i bzie,
Słychać ciągle śpiew:
"Ona kocha cię".
"Kocha" - pluszcze staw,
"Kocha" - szemrze zdrój,
"Kocha" - brzęczy z traw
Złotych muszek rój.
"Kocha" - słówkiem tym
Ziemia w koło brzmi,
"Kocha" - wiem już, wiem!
Sama rzekła mi.
Muszę wierzyć jej,
Bo mi rzekła: Wierz!
Słońce, ty się śmiej!
Ziemio, ty się ciesz!
Róży imię ma,
Różą jest jej twarz,
Kiedy rączkę da,
Różę w sercu masz.
NIe wiem, jak się stał
Cud niebiański ten,
Jednak to nie szał,
Prawda to nie sen!
"Kocham" - rzekła w głos.
Płonąc jako świt,
Z ócz jej krople ros
Biegły gasić wstyd.
"Kocham" - szepnie znów
A tuż za nią w ślad,
Oddźwiękiem tych słów
Zabrzmi cały śwait.
"Kocham" - śpiewa bór,
"Kocham" - woła głaz,
"Kocham" - echo gór
Odpowiada wraz.
"Kocham" - słówko to
Śle tysiące brzmień
I tęczową mgłą
Barwi jasny dzień.
W słońca blasku drży,
Lecąc w kwiatów toń,
Dźwięczy lśni się, skrzy
I roznosi woń.
Na błękitów tle
Płonie ogniem zórz
I w powietrze śle
Słodki zapach róż.
I zakwita wschód,
Jak różowy kwiat:
Świat, jak jeden cud,
Piękny, boski świat!