uroków nie rzucam

uroków nie rzucam
i medalionów nie zbieram
talizman twoich ust schowałam

w szufladzie miedzy zapachem listów
a sproszkowaną koniczyną
tam gdzie nieruchomieje czas

taka banalna
w popołudniowych pieszczotach
łatwo dostępna o drugiej w nocy

parzę melisę dawkuję dotyk
w fałdach firanki wciąż gubię

tylko bukiety wina
na papierze nie całkiem realne


A.S

Dziękuję za przeczytanie i kilka słów od siebie.:) Jeśli chodzi o zakończenie,jego niejasność- wiem, te bukiety wina, to taki mój " mały symbol".

Pozdrawiam.
Anna.

proszę pisać o wierszu
[sub]Tekst był edytowany przez Adam Szadkowski dnia 11-07-2004 00:14.[/sub]

:)

Kobiety czasem zaprzeczając kokietują tak niewinnie :) Dziękuję za komentarz i pozdrawiam.

Anna.

czy "bukiety wina" mam odczytywać dosłownie? tak, jak zrobiłby to kiper?
pozdrawiam D.W.

prosze pisać o wierszu
[sub]Tekst był edytowany przez klaudiusz dnia 11-07-2004 00:48.[/sub]